Siła nadziei

Czasem nasze życie musi sięgnąć dna, by potem na dobre się od niego odbić i zapomnieć o dotychczasowym życiu, będąc bogatszym w cenne doświadczenia. Problemem może się okazać, jak poradzić sobie z przeciwnościami losu, jeżeli nie mamy bliskich wspierających nas osób, to w pojedynkę możemy mieć trudności w ich pokonaniu. Bezinteresowna pomoc okazywana od drugiego człowieka jest największym naszym skarbem.

Zarys fabuły

W książce spotykamy Leę, która straciła wynajmowane mieszkanie przez chłopaka, który ją ciągle oszukiwał, gdyż nie pracował, przetracał jej pieniądze i na końcu ją porzucił. Efektem było to, że Lea została bezdomną, nie chciała o tym martwić przyjaciółki, gdyż ona sama nie miała za dużo pieniędzy. Lea pracowała tylko na pół etatu w supermarkecie, a nocowała na dworze. Pewnego razu wybrała na nocleg altanę na czyjejś posiadłości, ale po drugiej nocy została nakryta przez właściciela Natana, który zaoferował jej pomoc. Mężczyzna wpadł na pomysł, by ją zatrudnić w charakterze gosposi, a zamieszkać będzie mogła w niewielkim mieszkanku nad garażem w jego posiadłości. Dziewczyna po krótkim namyśle przyjęła jego propozycję i zamieszkała wraz ze swym wybawcą. Jakie wydarzenia czekają jeszcze bohaterów? Jak ułoży się ich życie? O tym w książce ?Siła nadziei? autorstwa Ilony Łuczyńskiej.

Pomoc

Autorka dała w książce wspaniały przykład, jak należy się zachować spotykając na swej drodze osoby potrzebujące pomocy. Oczywiście każde nasze działanie powinno być na miarę naszych możliwości. W przypadku bohaterki początkowo wsparcie miała od przyjaciółki, bo jej własna matka kompletnie zlekceważyła sytuację, pomimo iż jej dziecku groziło realne niebezpieczeństwo. Szczęśliwie Natan stanął na jej drodze, który wyciągnął do niej pomocną dłoń. Kolejnym ważnym wątkiem są relacje rodzinne bohatera godne do naśladowania przez wszystkich. Natan miał bardzo dobry kontakt z rodzeństwem i rodzicami, czego mogła zazdrościć mu Lea. Niestety takie przypadki trafiają się coraz rzadziej, by człowiek nawet po wyprowadzce mógł liczyć na swoją rodzinę.

Podsumowanie

Dawno nie czytałem tak ciekawej i wciągającej powieści obyczajowej, która porusza problemy występujące w naszym codziennym życiu. Pozycja jest bardzo uczuciowa i w wielu przypadkach skłania do refleksji. Czytając karty książki widać, że autorka wlała w nią część siebie, gdyż wszystko jest w pełni naturalne i żadne zdarzenie nie jest sztuczne, ani niepotrzebne. Okładka jest bardzo wiosenna i aż miło się na nią patrzy, co oczywiście przyciągnie potencjalnych odbiorców. Gorąco polecam książkę wszystkim czytelnikom lubiącym życiowe historie pełne uczuć oraz różnych niespodziewanych zwrotów akcji.

Lea, jako dziecko doświadczyła przemocy, fizycznej, jak i psychicznej. Złamało ją to, a nawet zniszczyło na kilkanaście kawałków. Będąc dwudziestosiedmioletnią już kobietą, Lei ciężko jest się odnaleźć. W dzieciństwie nie miała słodkiego życia. Ulubionej zabawki, którą podarował jej ktoś bliski. Nikt nie tulił tej biednej dziewczyny do snu. Była ona, jak ciężar dla jej rodzicielki, która nawet nie zasłużyła na słowo: mama. Lea przez odtrącenie pragnęła bliskości. Miała nadzieję, że w końcu je odnalazła u boku partnera. Ciepły dom, spokój, a przede wszystkim? miłość. Ta druga połówka, z którą mogła dzielić się swoimi problemami. Połówka, która miała naprawić pęknięte dawno temu serduszko. No, ale niestety, ta osoba sprawiła, iż to serce jeszcze bardziej się zniszczyło.
Lea z dnia na dzień, a w sumie w jednej chwili traci wszystko. Dach nad głową, chłopaka, który był tylko oszustem i przede wszystkim? nadzieję.
Młoda kobieta jest zmuszona mieszkać na ulicy. Każda taka noc, jest jak walka o przetrwanie. Szukanie odpowiedniego kąta do spania jest nie lada wyzwaniem, ale przespanie, chociażby kilku godzin pod gołym niebem, to dopiero wyczyn. Ale, czy Lea miała wybór? Nawet będąc już dorosłą kobietą, nie miała co liczyć na wsparcie od matki. Wręcz przeciwnie, została jeszcze bardziej zgnojona, lecz twardo to znosiła. Tak, jak całą resztę. Życie, jakiego musiała zaznać. W tym smutnym okresie dziewczyna zrozumiała, że warto się cieszyć z każdej rzeczy, bo wszystko może się wydarzyć. Los nie zawsze może być łaskawy, a wręcz przeciwnie. Będzie rzucał nam kłody pod nogi. Jedynie pozostaje nam walczyć, bo Lea tak właśnie zrobiła. Przypadek, że pewnej nocy znalazła się na posesji bogatego Natana, który zaoferował jej swą pomoc? Czy ten czarujący mężczyzna sprawi, że do Lei wróci nadzieja, którą utraciła? ? odpowiedzi nie uzyskacie ode mnie, bo sami musicie je poznać ;)

Fabuła, hmm? jest lekka, bardzo ciekawa, oczywiście inna. Jest zawarte w niej naprawdę wiele emocji. Można się pośmiać, popłakać, a nawet ktoś może lekko przewrócić oczami ;) Dlaczego? Troszeczkę miałam wrażenie, że czytam historię niczym jak z pięknej bajki. Coś w rodzaju Kopciuszka. Mogłabym napisać, że niektóre sytuacje były wręcz nierealne, ale? wszystko w życiu może się wydarzyć. Ja jestem kobietą, która wierzy, ma nadzieję, więc książkę czytało mi się przyjemnie. Nawet pomimo tej słodyczy, ale ja kocham cukier! Naprawdę, więc taka książka jest dla mnie jak najbardziej do kochania :)
Lubię czasem poczytać takie ckliwe romanse. I osoby, które również wolą coś miłego do poczytania, a przede wszystkim z bombą emocji. Osoby, które lubią uronić kilka, a nawet kilkanaście łezek, to właśnie historia dla nich.
Chociaż książka zapewne nie wszystkim przypadnie do gustu, to uważam, że każdy powinien dać szansę temu debiutowi. Jestem pod wrażeniem i czekam na kolejne książki Pani Ilony. Brawo!

Książka przepełniona emocjami i masą sytuacji nad którymi zakręciła się łezka w oku.

LEA zaznała w swoim życiu wiele cierpienia.Brak ojca,despotyczna matka,która ja wyzywała i biła.
Kiedy wreszcie mogła się wyprowadzić wyjeżdża do miasta.Zamieszkuje z chłopakiem,który okazuje się draniem zostawiajac ja z długami.Efektem tego jest utrata miejsca zamieszkania.W pewien wieczór trafia do altanki obok jednego z domów.Rankiem znajdują ja Natan,który chce pomoc Lei.
Niestety Lea nie potrafi przyjmować pomocy.Nikt nie nauczył jej tego,jak tez tego jak kochać i być kochanym? gdy jej życie jest zagrożone życie weryfikuje prawdziwość uczuć drugiej osoby.
Jak potoczy się historia Natana i Lei?Czy wreszcie Lea otworzy się na świat i będzie szczęśliwa?

Książka swoją lekkością i historia porwała mnie od pierwszej strony.Dzięki dobrze wykreowanej głównej bohaterce poczułam niezwykle emocje i masę wzruszeń.

Niesamowita fabuła poruszyła mnie dogłębnie.Napisana historia niesie ze sobą nadzieje,ze życie potrafi zaskakiwać w najmniej oczekiwanym momencie.Trzeba jednak na nowo zaufać drugiemu człowiekowi,by moc odnaleźć szczęście.

Piękna historia,która koniecznie powinniście poznać.
?Nadzieja umiera ostatnia??.powieść ta,idealnie obrazuje tą myśl.

Znęcanie psychiczne i fizyczne, nieważne czy trwało długo czy krótko, jest aktem przemocy i pozostawia trwały uraz w psychice. Taka osoba czuje się pokrzywdzona przez los, jest w ciągłym stanie bezsilności i niesprawiedliwości, staje się nieufna, lękliwa i zacofana w kontaktach z ludźmi. Najczęściej ofiarami znęcania bywają dzieci i do tej grupy zalicza się Lea, bohaterka debiutanckiej powieści Ilony Łuczyńskiej. Matka tyranka swoim haniebnym zachowaniem doprowadziła do rozbicia rodziny a później, wyżywała się na niewinnym dziecku niszcząc w niej poczucie godności i samoakceptację. Gdy tylko dziewczyna dorosła wyprowadziła się od pseudo matki, zamieszkała ze swym chłopakiem, który okazał się skończonym draniem. Biedna kobieta, nie mając co ze sobą począć, spędza noc w altanie na posesji Natana. Jej obecność na prywatnym terenie zostaje odkryta, a jej życie od tej chwili ulega zmianie.

Jakie konsekwencje poniesie Lea za wtargnięcie na cudzą posesje? Czy właściciel tego miejsca będzie wyrozumiały? Czy między tą dwójką zaiskrzy i będą parą? Czy znęcanie i cierpienie wywołane przez matkę pozwolą dziewczynie zaufać mężczyźnie, czy też przekreślą jej szanse na szczęście?

Kochani, od razu zaznaczę, że bez paczki chusteczek nie bierzcie się za czytanie. Ja popłakiwałam co kilka stronic, a łzy kapały mi ciurkiem po policzkach. Ta historia jest cudowna, jednak przepełniona jest takim ogromem żalu i bólu, że nie sposób utrzymać emocji na wodzy. Po kilku stronach byłam wstrząśnięta, przez moją głowę przelatywały uczucia wściekłości, niedowierzania i współczucia. Byłam oszołomiona ile niesprawiedliwości dzieje się w życiu ludzi, być może nawet za naszą ścianą, a my nie zdajemy sobie nawet z tego sprawy. Wydaje mi się, że autorka tworząc tę opowieść chciała nas przestrzec przed okrucieństwem świata i dodać nadziei, że nawet po mimo beznadziejności i otaczającego nas mroku w końcu nadejdzie jasność. Po mimo przeciwności losu powinniśmy być ufni i wierzyć, że kiedyś uśmiechnie się do nas szczęście i nadejdzie radosny czas. Pamiętajmy o powiedzeniu, które jest jakże prawdziwe: ?Nadzieja umiera ostatnia?.

Przez tę powieść się płynie. Chociaż ma ponad 400 stron to tego się nie odczuwa, gdyż autorka tak przyjemnie oraz ciepło pisze, ma lekki i bogaty w słownictwo styl i naprawdę ciężko uwierzyć, że to jej debiut. Uważam, że książka jest genialna, chwyta za serce i zmusza do refleksji. Dla mnie jest to bardzo wartościowa i pouczająca pozycja, dlatego chcę wam ją gorąco polecić. Zachęcam do przeczytania i poznania tej niezwykłej historii. Jestem przekonana, że zachwycicie się w takim samym stopniu co ja i miło spędzicie czas. Ja od dzisiaj powtarzam każdemu, że moja siła jest w nadziei, dodaje ona skrzydeł i tego się trzymam.

Autorce dziękuję za przepiękną historię, za świetną kreacje bohaterów i jakże mądre przesłanie. Stworzyła pani romantyczne, pełne uniesień dzieło, które mogę z czystym sumieniem polecać każdemu.

Według angielskiego przysłowia Wystarczy promyk nadziei, aby otwarło się niebo. Dla bohaterki tego debiutu niebo otwarło się w chwili poznania Natana. Dla każdego nadzieja będzie czym innym, lecz zawsze trzeba ją mieć.

Lea straciła prawie wszystko: chłopaka, dach nad głową oraz rodziców. Ojciec odszedł, gdy była mała, matka nie chciała mieć z nią nic wspólnego. Znęcała się nad nią psychicznie oraz fizycznie, niszczyła jej poczucie własnej wartości. Jedyną osobą, na którą zawsze mogła liczyć była jej jedyna przyjaciółka Ana. Kiedy poznała Natana, jej życie pomału zaczęło odmieniać się, nabierać barw. Jednak po wielu negatywnych przeżyciach, odzyskanie spokoju, bezpieczeństwa, jak i zaufania jest jak droga na Mount Everest. Potrzeba wiele ciepłych uczuć i pozytywnych myśli, by w Lei nastąpiła przemiana.

"O bólu fizycznym da się zapomnieć, ale to, co się wyryje na psychice, wymaga lat pracy nad sobą".

Autorka doskonale zarysowuje ludzką psychikę i zmagania z demonami przeszłości. Ukazuje poturbowaną przez życie kobietę i bogatego mężczyznę, idealnego pod każdym względem: troskliwego, opiekuńczego, a może po prostu zakochanego... Porusza problem samoakceptacji i wiary w siebie.

Ta książka to emocjonalny rollercoaster. Wzrusza i jednocześnie przeraża, że na świecie może być tyle niesprawiedliwości. Ponadto daje nadzieję tym wszystkim, którzy tak jak Lea mają za sobą trudną przeszłość. Bowiem nigdy nie wiadomo, kiedy los się odwróci, a "Szczęście jest po drugiej stronie strachu". Bardzo współczułam Lei i miałam ogromny szacunek do Natana. I pomimo mrożącej krew w żyłach tematyki, w tej powieści możemy odczuć ciepło bijące zarówno od samej autorki, jak i bohaterów. Polecam!