Siła żaru

Katarzyna i Michał są od dwóch lat małżeństwem. Wcześniej nasza bohaterka miała kogoś, kogo kochała i nienawidziła jednocześnie. Od roku jej ukochany nie żyje. Zginął w pożarze a Kaśka wciąż cierpi po jego stracie. I wtedy przychodzi do niej mąż z tajemniczą kopertą, która jest od jej zmarłego ukochanego. W środku był list i zaproszenie na którym pisało ?Nasz las, o zmierzchu w trzeci piątek miesiąca letniego.? Była bardzo zaskoczona, że taka wiadomość przekazuje jej Michał. Postanawia udać we wskazane miejsce. Jej celem był straszny, stary dom pośrodku lasu z nie mniej dziwnym albinosem. Jak się okazało był przewodnikiem, a do tego miejsca trafiają osoby smutne i cierpiące. Katarzyna postanawia zostać dłużej i robić to co radzi jej Franciszek. Czyli otwiera kolejne drzwi, za którymi poznaje historie różnych osób. Po części każda z historii była podobna do jej własnej. I można by pomyśleć, że nasza bohaterka zwariowała i wpadła w obłęd. Ale nic bardziej mylnego. Ona tylko szuka odpowiedzi na ? . Sami musicie przekonać się czego szuka i czy udało się jej się znaleźć odpowiedzi na zadawane sobie pytania. Czy tylko ukochany w przeszłości bardzo ja zranił? A co z jej matka i bratem? Czy oni również są powodem jej cierpienia? I dlaczego w tym upiornym domu, wszędzie są róże, których tak bardzo nie lubi?
Historia Katarzyny bardzo przypomina mi ?Opowieść wigilijną?, co jest jak najbardziej na plus, bo lubię tę książkę. Widać od pierwszych stron, że autor włożył w napisanie tej książki wiele pracy. Wskazał się dużą pomysłowością i oryginalnością. Zadbał o detale. Jest w tej książce dużo emocji. Są momenty, które wzrusza i rozbawią, ale również takie, które zirytują. Jest tu także wiele momentów, które sprawiają, że zatrzymywałam się w czytaniu i popatrzyłam na swoje życie. Książka posiada drugie dno, ale jeśli chcecie dowiedzieć się o czym piszę, to musicie sami przeczytać i dowiedzieć się. Książka należy do tych bardziej obszernych, ale pomimo to czyta się ją bardzo szybko. Jest wielowymiarowa dzięki czemu nie ma mowy o nudzie. A największą zaletą tej książki jest fakt, że ciężko jest ją zakwalifikować do jednego gatunku literackiego. Dzięki temu bez względu na to, czy ktoś lubi skakać jak ja pomiędzy gatunkami czy trzyma się jednego, na pewno znajdzie coś dla siebie w ?Sile żaru?

Do sięgnięcia po tę książkę zachęcił mnie opis i piękna okładka i wiem, że znajdzie się mnóstwo osób, które znegują mnie za fakt wybierania książek po okładce, ale trudno. Często nie mogę powstrzymać się przed taką opinią, czuję się jak sroka, która zobaczy kawałek złota, ale według mnie, piękne okładki powinny zostać docenione.

Ale do brzegu..
Zaczynając książkę, nie do końca wiedziałam czego mogę się spodziewać. Autor jednak zabrał mnie w cudowną podróż razem z bohaterką książki.

Fabuła została poprowadzona z perspektywy Katarzyny, która jest nieszczęśliwa i cierpi z powodu dawnej miłości. Kobieta nie może pogodzić się ze śmiercią mężczyzny, którego kochała, mimo że od pogrzebu minął już rok.
Pewnego dnia otrzymuje od swojego męża kopertę, w której widnieje zaproszenie do tajemniczego domu w środku lasu.
Docierając do wskazanej lokalizacji poznaje przewodnika - Franciszka, który ma za zadanie oprowadzić ją po niezwykłych pokojach, w których może zanurzyć się w swoich głęboko skrywanych wspomnieniach.

Ile ta książka niesie ze sobą emocji i przemyśleń... Jeśli czegoś takiego w tym momencie poszukujesz w literaturze, ta pozycja jest idealna dla ciebie.
Przedstawia nam naprawdę smutną i pełną żalu historię.
Uświadamia nam, jak ważne jest rozwiązanie problemu, który w nas tkwi, mówienie o swoim cierpieniu, a nie zamykanie go w najgłębszych czeluściach naszego umysłu.

Ta książka zawiera w sobie naprawdę piękny przekaz i z całego serca wam ją polecam.

Co to była za powieść. ???????? Niesamowita. Już od pierwszej strony czułam ogromną ciekawość, a zarazem ciarki na plecach. Żadna książka do tej pory nie wprawiła mnie w taki stan. Przerażenie przeplatało się z podnieceniem i ciekawością.

,,Granica między rzeczywistością a szaleństwem bywa zadziwiająco cienka."

Katarzyna cierpi z powodu śmierci dawnego ukochanego. Mimo że aktualnie jest, w jakby się wydawało szczęśliwym małżeństwie, to nie może sobie poradzić ze stratą. Najdziwniejsze jest to, że jej obecny mąż, widząc stan kobiety, wręcza jej srebrną kopertę od mężczyzny nieżyjącego już od roku. I tu zaczyna się prawdziwa akcja. Kobieta nic nie rozumie, nie wie, po co jej ta koperta, dlaczego dawny ukochany chciał, aby ją otrzymała i dlaczego jej obecny mąż jest w to wciągnięty. Mimo wszystko nogi prowadzą ją do lasu, gdzie znajduje tajemniczy dom. Dom, w którym nie wiesz, czy coś jest prawdą, czy też złudzeniem, a może magią. Dom, w którym przewodnik albinos wprowadza ją w stan niepokoju, a ona sama w pewnych momentach traci rozum.

,,Siła żaru" Antoniego Kędzierskiego to powieść, która już od pierwszej strony wprowadza człowieka w zachwyt. To coś unikalnego, coś, czego do tej pory nie spotkałam w książkach. Inteligencja, która uderza już od początku. Wątki i historie przemyślane do tego stopnia, że każda z nich to kawał dobrej roboty. Fabuła niesie za sobą dużo wrażeń. Kobieta otwierająca wybrane przez siebie drzwi i spotykająca tam różnych mniej lub dziwniejszych ludzi, którzy uświadamiają ją, dlaczego w jej życiu nie ma spokoju. Jednak wszystko jest tak skonstruowane, że nie jest to dosłowne. Niektóre postacie przerażały mnie. Historia człowieka, który słyszał myśli innych to mój ideał. Wyobraźnia autora nie zna granic. Jednak najbardziej podobało mi się to, że pewne elementy tych wszystkich historii są potwierdzeniem sytuacji w rzeczywistości. Wiele mądrego i dobrego można dowiedzieć się z tej książki. Przede wszystkim to, że oczyszczenie duszy jest potrzebne. Nasza przeszłość, konflikty, zadry siedzące w sercu doprowadzają nas czasami do zatracenia się w smutku i gniewie. Dopóki będą w nas siedzieć i dopóki sami nie zrozumiemy, dlaczego tak się dzieje, nie będziemy w stanie żyć i być w pełni szczęśliwymi osobami.

Antoni, po tytule nie spodziewałam się tak dobrej fabuły. Myślałam, że to będzie typowa powieść o bólu i stracie. Stworzyłeś historię, która przeplata rzeczywistość z iluzją i podszyta jest magią. Nie spotkałam się z czymś takim do tej pory. To jest tak dobre i takie niesamowite, że mogłabym o tym gadać godzinami. Twoja książka przyprawiała mnie o dreszcze, czasami przerażenie, a czasami zadumę. Skłoniła mnie do wielu przemyśleń zwłaszcza po historii modelki. Jesteś na początku swojej przygody, ale jeśli każda książka będzie taka cudowna jak ta, to pokocha cię nie jedna czytelniczka. Dziękuję ci za srebrną kopertę i powiem ci szczerze, że nie chciałabym trafić do takiego domu. ???????? Zeszłabym chyba na zawał.
Ta historia jest idealna pod każdym kątem. Wspaniała!!!

,,Siła żaru" Antoniego Kędzierskiego zainteresowała mnie swoim fabularnym skrótem. Z tego też powodu wiedziałam, że z pewnością nie przejdę obojętnie właśnie obok tego wydania. Jest to dość obszerna pozycja, jednak dzięki odpowiedniemu poprowadzeniu akcji ,,Siła żaru" ani przez chwilę nie okazuje się nużąca, co jest niesamowitym atutem właśnie tego wydania. Jest to dość obszerna pozycja, jednak nic nie stoi na przeszkodzie temu, by można się z nią zapoznać w wolny dzień. Publikacja zakwalifikowana została do gatunku literatury pięknej. O czym opowiada powieść napisana przez Antoniego Kędzierskiego?

Poznawanie książek z tajemnicami w tle, a dodatkowo takich w których przeszłość miesza się z teraźniejszością, prawda z wymysłami jest niezwykle interesujące. Nie mogłam więc przejść obojętnie obok tak ciekawego wydania, jakim fabularnie okazała się ,,Siła żaru". Główną bohaterką została Katarzyna, która otrzymała zaproszenie do wybrania się do tajemniczego domu w środku lasu. To właśnie tam w kolejnych pokojach coraz bardziej zaczynała wracać myślami do przeszłości, by w końcu nie wiedzieć co jest prawdą a co iluzją.

Poznawanie twórczości nieznanych mi do tej pory autorów związane za każdym razem jest z nutą niepewności, czy pióro danego twórcy okaże się dla odbiorcy satysfakcjonujące. Tym razem miałam okazję po raz kolejny poznać tytuł autora, który już wcześniej wydał książkę ,,Klucz do głupoty". Oba wydania tego polskiego twórcy są nieszablonowe i nietypowe pod względem zaproponowanych przez niego fabuł. Właśnie takie niesztampowe podejście do tematu sprawia, że tego typu wydania zyskują bardzo duże uznanie odbiorców.

"Czasami tak jest, że pomagając innym, pomagamy także sobie" - A. Kędzierski

Katarzyna - główna bohaterka - otrzymuje pewnego dnia od swojego męża tajemniczą kopertę. Dlaczego tajemniczą? Jest ona od jej dawnej miłości - rzecz w tym, że on nie żyje od blisko roku... List za grobu? Decyduje się ją otworzyć w środku jest zaproszenie do tajemniczego domku. Kobieta decyduje się tam wybrać, napotyka Franciszka osobę przewodnika, który będzie ją oprowadzać przez kolejne pokoje.

Wchodząc przez kolejne drzwi kobieta napotyka różne osoby (oprowadzające ją), a zarazem swoje własne wspomnienia. Momentami sama nie wie czy rzeczywistość już zanurzyła się w iluzji, a nawet lekkiej fikcji.

Możemy zauważyć, że będąc w środku kolejnego małego wiru sama Katarzyna zaczyna dostrzegać swoje własne myśli, bolączki, a nawet swój własny strach. Można zauważyć, że ona sama zauważa siebie z innej strony. Całkiem innej strony. Czytając te rozmyślania wielu czytelników może odnaleźć tam nawiązanie do siebie i odczytać dany tekst na swój sposób. Tekst nakłania do głębokich przemyśleń.

Troszeczkę przypominało mi to połączenie "Opowieści wigilijnej" (którą uwielbiam) z także podobnej tematycznie do nowo wychodzącej książki na polski rynek "Trzynaście krzeseł".

Czasem gubiłam się w tych przemyśleniach czy opisach kolejnych sytuacji. Muszę przyznać, że opisy są tutaj dość pokaźne. A język jest dość artystyczny jak ktoś przed mną zauważył. Filozofia pojawia się często - ważne by się skupić, bo skończymy z książką w ręku 3 strony dalej z miną: czekaj co? Zdarzyło mi się tak szczególnie przy czytaniu późnym wieczorem.

Idealna dla kogoś, kto lubi przemyślenia, refleksje, wir przeszłości.