Siostra cienia

Kolejna część cyklu Siedem Sióstr za mną. Kolejna niesamowita historia towarzyszyła mi przez kilka godzin, podczas których przeżywałam wraz z bohaterkami ich rozterki i problemy. ?Siostra Cienia? to lektura, której szybko nie zapomnę.


Lucinda Riley znów pokazała na co ją stać. Trzecia książka z cyklu opowiada historię kolejnej z sióstr. Tym razem główną rolę gra Star, choć Cece też gra tu bardzo ważna rolę. Niemniej to właśnie na Star, najbardziej skrytej i małomównej z sióstr czytelnik powinien skupić swoją uwagę. Tym razem to ona właśnie stara się wyjść z cienia swej siostry, a tym samym stara się wreszcie usamodzielnić i przeciąć niezwykle silne dotąd więzy łączące ją z ukochaną siostrą.

Wraz ze Star cofamy się o około sto lat, by poznać dzieje Flory. W trakcie tej podróży czytelni powoli zakochuje się w kolejnych bohaterach. Choć czasem jakaś postać jest z pozoru oschła i nieprzyjazna dla innych, okazuje się że to tylko fasada, która ma chronić ja przed światem. Przez kolejne rozdziały poznajemy bliżej cała masę bohaterów o rozmaitych osobowościach. Każdy czytelnik znajdzie tu kogoś z kim będzie mógł się utożsamić.

cała recenzja: http://isztarbooks.blogspot.com/2018/02/siostra-cienia-lucinda-riley.html

W cieniu wcale nie jest bezpieczniej i spokojniej, wprost przeciwnie niepokój jest wciąż obecny, a pozorne godzenie się z tym co przynosi los to jedynie pozory. Prędzej czy później człowiek decyduje się wyjść poza to co znane, lecz niezadowalające i staje w blasku dnia by sprawdzić co faktycznie na niego czeka.

CeCe i Star, zawsze razem, jedna głośna, druga cicha, jakby awers i rewers tej samej monety, lecz czy na pewno taka sytuacja jest równie komfortowa dla obu sióstr. Śmierć Pa Salta przyniosła nie tylko ogromny smutek, ale pytania, na których odpowiedzi trzeba poszukać w pojedynkę. Do tej pory sześć sióstr zawsze mogło liczyć na swego ojca, teraz pozostał im wspaniały dom oraz ? możliwość poznania swej przeszłości. Star podobnie jak i jej rodzeństwo otrzymało pośmiertną wiadomość od swego rodzica, część z niej jest więcej niż tajemnicza, a wskazówki wydają nad wyraz enigmatyczne. Jak z takich okruchów odtworzyć swoje korzenie? Księgarnia, jakby rodem z początku dwudziestego wieku, jest pierwszym miejscem gdzie trafia panna D`Apliese, ale co to miejsce ma z nią wspólnego? Prawie sto lat wcześniej Flora MacNichol staje przed równie trudnym przełomem w swoim życiu, chociaż nawet w małym ułamku nie wie co ją czeka. Wydaje się, że tych dwóch młodych kobiet nic nie łączy, ale czy na pewno? Obie poznają świat angielskiej arystokracji, skomplikowane więzy zaskakują je, a ich teraźniejszość jest wynikiem zagadkowej przeszłości. Flora i Star, lubiące pozostawanie w cieniu i obserwowanie otoczenia, lecz co się wydarzy gdy zdecydują się wyjść naprzeciw swoim pragnieniom i marzeniom?

Każda rodzina ma swoje sekrety, niekiedy ukryte pomiędzy niewypowiedzianymi słowami lub zapisanymi zdaniami w zaginionych pamiętnikach. A może po prostu tylko jedne i drugie czekają na odpowiedni moment i właściwą osobę?

Po raz kolejny zauroczyła mnie swoją książką Lucinda Riley. Trzeci tom cyklu ?Siedem sióstr? nie jest w żadnym stopniu kalką poprzednich, chociaż główny motyw pozostaje ten sam ? poszukiwanie swoich korzeni i tożsamości. Jednak kolejna historia to całkiem nowa porcja emocji, zagadek i sekretów nie tylko rodzinnych. Główna bohaterka, skryta i cicha okazuje się być prawdziwą mistrzynią drugiego planu, która, jeżeli już wychodzi naprzód życiowej sceny, to nie robi tego stosując półśrodki. Pisarka postawiła na jej drodze niejeden sekret, a łańcuch przyczynowo-skutkowy może więcej niż oszałamiać. Postacie historyczne oraz fikcyjne spotykają się w niespodziewanych sytuacjach dając punkt wyjścia do kolejnego przełomu w akcji jakich również jest niemało. Tajemniczy Pa Salt nadal nie traci nic ze swej aury, lecz jednocześnie da się odczuć, że pomimo swej nieobecności wciąż towarzyszy swoim córkom. Kim on był i co ukrywał? To wciąż pozostaje niewiadomą, ale czytelnicy mają okazję poznać historię Asterope, równie niezwykłą co i siostry oraz zapowiadającą, iż pozostałe kobiety także czeka jeszcze dużo niespodzianek. Przeszłość i teraźniejszość odgrywają równie ważną rolę, każdy horyzont czasowy niesie z sobą pytania i odpowiedzi, czasem przeplatające się i mające nieoczekiwane efekty. W ?Siostrze cienia? poznajemy epokę edwardiańską oraz malownicze krajobrazy Wielkiej Brytanii, Lucinda Riley oddała słowami niesamowity klimat czasów, które już przeminęły oraz przyrodę, nieskażoną cywilizacją, lecz również współczesność z perspektywy odmiennej niż ta do jakiej jesteśmy przyzwyczajeni. Dwie bohaterki, które dzieli kilkadziesiąt lat, piszą swoją życiową powieść, w jakiej nie brak dramatów, trudnych decyzji i przede wszystkim emocji.

Lucinda Riley to mistrzyni historii prowadzonej w podwójnej osi czasu. W teraźniejszości pojawia się Star, która stara się rozwikłać pewien sekret, natomiast w przeszłości poznajemy Florę, która musi przetrwać wiele wzlotów i upadków w poszukiwaniu prawdziwej miłości. Oba aspekty czasu są bardzo silne. Nie czułam się, by coś podobało mi się bardziej od drugiego. Autorka płynnie wplotła wiele postaci do książki, a także ich tajemnice, które powoli odkrywamy. Bardzo mi się to podobało, że autorce udało się wszystko sensownie złożyć i stworzyć naprawdę wspaniałą i wciągającą powieść.

Zazwyczaj domyślam się, co wydarzy się w książce, ale w tym przypadku pisarce udało się mnie pozytywnie zaskoczyć. To była ogromna przyjemność zostać zadziwionym w czasach, gdy wszystko zostało już napisane.

Star przechodzi subtelną transformację. Kiedy dałam się porwać jej historii pomyślałam, że główną bohaterkę można porównać do gąsienicy, z której wyłania się przepiękny motyl. Również byłam zauroczona Orlandem, dla którego Star będzie pracować. Bardzo dziękuję autorce za stworzenie tak wspaniałej postaci, która będzie bliska każdemu miłośnikowi książek.

Pisarka przenosi czytelnika na wieś, której sceneria została wspaniale opisana. Wydawało mi się, że całe otoczenie i okolica żyły. Ponadto jest to miejsce spokojne, w którym Star mogła pogodzić się ze śmiercią ojca, a tym samym pozwoliła sobie na ruszenie do przodu. Na bohaterkę spłynął spokój, a także poczuła akceptację tego, kim chce być. Nadszedł czas, by Star przestała życ w cieniu i wkroczyła w jasność.

Kim jest Flora? Przede wszystkim wolną duszą, która nie kocha niczego bardziej niż wędrowanie po okolicy, szkicując i malując aspekty przyrody, które przyciągają jej wzrok. Jest miłośniczką zwierząt, o czym świadczy menażeria, którą gromadzi w swojej sypialni. Nie została przedstawiona społeczeństwu z powodu braku funduszy rodzinnych, ale to nie przeszkadza jej w najmniejszym stopniu. Flora okazała się być najbardziej bezinteresowną osobą. Jej własne potrzeby i pragnienia były mocno osadzone w jej umyśle, ponieważ chciała jak najlepiej dla swojej rodziny, niezależnie od własnych osobistych życzeń.

Lucinda Riley w ?Siostrze cienia? pokazuje wielkie umiejętności w sposobie przekazywania historii. Wszystkie wątki tej opowieści przepięknie się ze sobą splatają, genialne połączenie elementów tworzy fascynującą lekturę, od której nie mogłam się oderwać.

Sięgając po trzeci tom cyklu "Siedem sióstr" pt. "Siostra Cienia", moja radość spowodowana powrotem ukochanych bohaterek i możliwością poznania jednej z nich jeszcze bliżej oraz przybliżenia się do rozwiązania zagadki Pa Salta była ogromna.

Pierwszy tom zaprowadził nas do egzotycznej Brazylii, drugi do zamarzniętej Norwegii, natomiast trzeci pokazuje nam rożne oblicza Wielkiej Brytanii - od nowoczesnego i pełnego przepychu Londynu do małych, malowniczych wiosek, położonych wśród jezior i gór, gdzie można rozkoszować się pięknem natury i spokojem, przechadzając się po dzikich ogrodach i podziwiać wspaniałe krajobrazy. Star wraz z siostrą CeCe przeniosła się do Londynu i to właśnie tam, w starym i zapomnianym antykwariacie odnalazła wskazówkę dotycząca jej przodkini - Flory MacNichol, którą zostawił dla niej ukochany ojciec Pa Salt. Wskazówka prowadzi ją do posiadłości High Weald, która oczarowuje ją od samego początku, gdyż zawsze skrycie marzyła o domu na wsi z wielkim ogrodem, gdzie mogłaby bez reszty oddawać się swojej pasji obcowania z roślinnością. Tam spotyka tajemniczego Mousea, który od samego początku ją intryguje, ale i mocno irytuje... Historia sprzed ponad 100 laty ma wiele cech wspólnych z teraźniejszością. Flora od zawsze pozostawała w cieniu piękniejszej siostry Aurelii, jednak nigdy jej to nie przeszkadzało. Wszystko się zmieniło, gdy poznała Archiego, w którym zakochała się z wzajemnością. Jednak nawet wówczas, gdy poznała smak miłości, lojalność wobec siostry zwyciężyła i Flora musiała zrezygnować z ukochanego.

Myślę, że większość czytelniczek w pewien sposób utożsami się z jedną z sióstr. To przecież sześć całkowicie różnych charakterów z odmienną wizją postrzegania świata i sposobem na życie. Do tej pory poznaliśmy bliżej trzy z nich (ewentualnie cztery, gdyż zarys charakteru CeCe również dostaliśmy), a ja po lekturze "Siostry cienia" nabrałam pewności, że trafiłam na właściwą siostrę, która najbardziej przypomina mnie samą. W odróżnieniu od pewnej siebie i pozytywnie nastawionej do życia CeCe, Star jest raczej zamknięta w sobie, rzadko uzewnętrznia swoje uczucia, jest cicha i małomówna, nie pragnie być w centrum uwagi, zazwyczaj pozostaje lekko w cieniu innych, zwłaszcza swojej żywiołowej siostry, z którą praktycznie od zawsze jest nierozłączna. Jednak śmierć ukochanego ojca sprawia, że Star pragnie się usamodzielnić i uwolnić ze zbyt mocno ściskających więzów, jakimi stały się jej relacje z siostrą. Byłam bardzo ciekawa, jaka ta bohaterka tak naprawdę jest, ponieważ do tej pory całkowicie dała się stłamsić CeCe, która decydowała o wszystkim, co związane było z życiem Star. Dobrze było zobaczyć, jak wyszła z cienia i obserwować, jak rozkwita jej charakter i samodzielność, poprzez czytanie dzienników Flory i odkrywanie dziejów jej własnej rodziny. We wszystkich opisywanych w tej serii historiach autorka opierała swoje opowieści na prawdziwych postaciach, które miały ogromny wpływ na życie przodków naszych bohaterek. Tym razem losy Flory splotła z pisarką Beatrix Potter oraz Alice Kepppel, kochanką króla Edwarda VII. Uwielbiam to, jak autorka podejmuje dowolną historię i wciąga czytelnika do podróżowania w czasie, a następnie miesza fakty historyczny z czystą fikcją literacką. Opowieść dotycząca Star jest najbardziej magiczna - a miejsca są niesamowicie sugestywne. Fakt, że ta historia zaczyna się w starym antykwariacie pośród unikatowych książek i prowadzi do domu słynnej Beatrix Potter, zachwyci miłośników literatury na całym świecie. Po drodze zabiera nas do kilku dużych, eleganckich wiejskich domów i wykwintnych sal balowych w Londynie, gdzie intrygi są na porządku dziennym, również te związane z rodziną królewską i najwyższą arystokracją.

Były również wzmianki o Mai i Ally oraz o tym, jak one sobie radzą z poszukiwaniami, a także wątek prowadzącym do historii czwartej siostry. Uwielbiam sposób, w jaki Lucinda to robi. Tworzy niesamowita sieć lokacji i historii, a jeżeli czyta się bardzo uważnie to można wyłapać fragmenty układanki, która pomału zaczyna się mocniej zarysowywać. Jednak zanim poznamy tajemnicę Pa Salta, czekają nas historie jeszcze trzech sióstr - CeCe, Elektry oraz Tiggy. Wiemy już, że wskazówka CeCe zaprowadzi nas do Australii. To wspaniale, że znowu będzie nam dane poznać egzotyczną historię, choć zdecydowanie niczego nie brakuje Krainie Jezior oraz Kumbrii, opisywanych przez Lucindę. Po siedmiu przeczytanych przeze mnie książkach, których jest ona autorką jestem całkowicie pewna, że nie ważne, gdzie umiejscowi akcję kolejnej powieści, zawsze w piękny sposób będzie potrafiła opisać miejsca, emocje oraz powiązania historyczne. Zapowiedź historii czwartej siostry pokazuje nam ją z całkowicie innej strony, niż została przedstawiona w trzech tomach. Myślę, że Lucinda nas jeszcze zaskoczy złożonością charakteru CeCe oraz motywami, jakimi kierowała się dotychczas...

Nie wiem, czy to ze względu na to, że Star jest mi najbliższa pod względem charakteru, czy dlatego że Lucinda po prostu pisze coraz lepiej, ale ta część podobała mi się najbardziej. Chociaż to zabawne, bo o pierwszym tomie pisałam, że jest to najlepsza książki autorki, jaką do tej pory czytałam, a wychodzi na to, że być może wielokrotnie jeszcze będę tak sądzić, z każdą kolejną premierą nowej powieści. Ale to tylko dowód na to, jak wspaniałą pisarką jest Riley.