Skrzydła Hani

Wybór pomiędzy tym, jak trzeba, a jak wypada postąpić pozornie wydaje się prosty. Gdy jednak dotyczy on osób szczególnie bliskich sercu, podjęcie jedynej, słusznej decyzji jest podwójnie trudne.
Mama Hani, bohaterki książki napisanej przez Natalię Przeździk, staje przed takim wyborem wielokrotnie. Za każdym razem musi podejmować decyzję, co w danej chwili jest ważniejsze: zadowolenie despotycznej matki, czy radość dziecięcych oczu.
Ośmioletnia Hania, niezwykle rezolutna dziewczynka, nieustannie marzy, by rozwinąć swoje skrzydła i pokonać wrodzoną nieśmiałość. Nie jest jej łatwo, przez to, że często choruje, a na domiar złego żadne jej potknięcie nie umknie uwadze babci. Ta nie szczędzi wnuczce kąśliwych uwag.
Czy mama Hani wyjdzie z cienia własnej matki? Czy odważy się postawić na swoim? Czy zawalczy o szczęście dla siebie i swej jedynej córki?
"Skrzydła Hani" to historia dedykowana nieco starszym dzieciom. Warto, by poznali ją również dorośli. Zawiłe relacje rodzinne, niewyjaśnione sprawy z przeszłości, wewnętrzne rozterki dorosłych, dziecięce marzenia, pragnienie szczęścia i chęć podążania za nim to tylko niektóre jej wątki.
Opowieść niezwykle ciepła, życiowa, w której troski dnia codziennego przeplatają się z marzeniami. Wypełniona całą paletą uczyć i emocji. A przy tym nieprzytłaczająca i przyjemna w odbiorze.

?Skrzydła Hani? to książka kierowana głównie do dzieci. Główną bohaterką jest ośmioletnia Hania, której marzenia wywołują łzę w oku. Dziewczynka chciałaby nie chorować, dowiedzieć się czegoś o swoim tacie, być odważniejsza i mniej lękliwa. W realizacji tych marzeń nie pomaga apodyktyczna babcia. Czy wakacyjny wyjazd tylko z mamą zmieni coś w życiu Hani?

?Skrzydła Hani? to książka, co do której ciężko mi się jednoznacznie określić. Z jednej strony porusza kilka trudnych i ważnych tematów, jak wiara w siebie, rozwijanie skrzydeł, niepełna rodzina, a z drugiej strony trochę mnie wynudziła ???? Początek budził sporo emocji, głównie takich, jak współczucie, złość i silną potrzebę wyciągnięcia ręki do Hani i jej mamy. Natomiast dalsza część książki była mocno sielankowa, ale tak mocno, że w moim odczuciu aż mdła. Na plus było zakończenie, którego się spodziewałam i które mnie usatysfakcjonowało. Jeśli chodzi o bohaterów, to największe emocje wzbudziła babcia Maria, która bardzo mocno mnie irytowała. A nawet bardziej niż bardzo ???? Natomiast co do Hani i jej mamy mam dość neutralny stosunek. W kwestii fabuły, to za wiele się tu nie dzieje, a przynajmniej nic, co przykułoby uwagę na dłużej. Ot, taka spokojna obyczajówka. I biorąc to pod uwagę myślę, że ten tytuł zainteresuje młodych czytelników szukających w książce wyciszenia i spokoju.

Tytuł, który skusił mnie obietnicą klimatu książek Lucy Maud Montgomery. I chociaż, nie jestem przekonana, czy to porównanie jest do końca trafne, to muszę przyznać, że jest to ciepła, subtelna, bajkowa opowieść, przepełniona zachwytem nad polską przyrodą i marzeniem o wewnętrznej wolności.

Hania ma 8 lat. To delikatna, wychowująca się bez ojca dziewczynka, której mama nie potrafi wydostać się z toksycznej relacji z własną rodzicielką. Apodyktyczna i złośliwa babcia krzywdzi dziewczynkę nieustającymi, krytycznymi uwagami na temat jej słabego stanu zdrowia. Alergie i liczne infekcje nie sprzyjają także nawiązywaniu relacji w szkole, w efekcie dziewczynka czuje się gorsza od innych i bardzo samotna. Marzy, by któregoś dnia rozwinąć skrzydła i poczuć się tak naprawdę wolną. Od własnej nieśmiałości, ocen innych dzieci, trudnej miłości do babci i chorób.

Iskierka nadziei wkracza w serce Hani, gdy jej mama daje się namówić przyjaciółce na wakacje na wsi. Pierwszy wyjazd bez toksycznej babci i kilkutygodniowy, swobodny kontakt z naturą sprawiają, że obie, zarówno Hania, jak i jej mama, powoli nabierają sił, by zawalczyć o siebie i upragnioną niezależność. Tymczasem, los szykuje dla nich dużą niespodziankę. Z kategorii tych, które zmieniają życie na zawsze. Jaką? Przekonajcie się sami!

Ta urocza, spokojnie płynąca opowieść, oparta jest na bajkowym schemacie: złej czarownicy, delikatnej królewny, dobrej wróżki i miłości, która wybacza wszystko i zwycięża każdą przeszkodę. Czyli dokładnie na tym, o czym kochają czytać dziewczynki w wieku ok. 8-10 lat. Podoba mi się też, jak autorka umiejętnie obniża ciężar emocjonalny trudniejszych fragmentów, odnosząc się do szczęśliwej przyszłości bohaterek. Duży plus daję też za wyjaśnienie genezy zachowania babci. Warto też wspomnieć, że w książce pojawia się akcent religijny. Nie jest on dominujący, ale wyraźnie zauważalny.

Jeśli szukacie opowieści, w której piękny motyl przebija kokon własnej nieśmiałości i wznosi się wolny ku niebu, okraszonej opisami sielskiej, polskiej wsi, ta książka będzie dobrym wyborem.