Ślepy trop

Sofie Lund przeprowadza się razem ze swoją malutką córeczką do domu odziedziczonego po dziadku, człowieku od lat pozostającego w kręgu zainteresowań policji. Postanawia uprzątnąć dom z rzeczy pozostałych po krewnym, o którym chciałaby zapomnieć. Pozostaje tylko sejf przytwierdzony do podłogi w piwnicy. Jego zawartość, sprawi, że sprawa, która od dawna męczyła Williama Wistinga zostanie otwarta na nowo, a na horyzoncie ukaże się w końcu możliwe rozwiązanie.

?Ślepy trop? to już piąta książka z serii o Williamie Wistingu, którą miałam okazję przeczytać. Spodziewałam się kolejnej świetnej historii i muszę przyznać, że nie zawiodłam się, a wręcz przeciwnie wciągnęłam jeszcze bardziej niż przy poprzednich książkach tego autora.

Akcja w książce na początku rozwija się powoli. Autor jednak ciągnie nas wytrwale przez kolejne etapy śledztwa, udowadniając, że każda nawet najmniejsza poszlaka ma znaczenie. W tej książce nic nie jest przypadkowe, wszystko ma swój cel i określone znaczenie. Razem z bohaterami krok po kroku, powoli dopasowujemy do siebie kolejne elementy układanki. Wszystko zaczyna nabierać kształtu, jednak ani na chwilę nie przestałam analizować kolejnych możliwości i nowych rozwiązań, bo naprawdę można się zadziwić w jak wielu kierunkach może potoczyć się tok dedukcji detektywa. Elementy i fakty, które na pierwszy rzut oka nie mają ze sobą nic wspólnego, można połączyć w sensowną całość.

W tym tomie autor porusza temat dotyczący pracy śledczych, a mianowicie, czy potrafią pozostać obiektywni? Czy ważniejsza jest prawda i sprawiedliwość, a może reputacja? Nie zawsze wszystko jest tak łatwe i proste, jak może się wydawać. Nie zawsze przy śledztwie pracują uczciwi ludzie, którzy kierują się etyką podczas gromadzenia dowodów. ?Ślepy trop? pozwala spojrzeć czytelnikowi na pracę policji z całkiem innej perspektywy, która daje wiele do myślenia.

?Ślepy trop? okazał się kolejną świetną książką w dorobku J?rna Liera Horsta. Według mnie dorównuje ona książce ?Psy gończe?, która do tej pory były moją ulubioną w dorobku tego autora. Fanów serii na pewno nie muszę dodatkowo zachęcać do sięgnięcia po tę powieść, ale osobom, które jeszcze nie zetknęły się z tym autorem i serią, gorąco do tego zachęcam, ponieważ zapewniam, że się nie zawiedziecie.

...

Horst jest przewidywalny: wiadomo, że kolejna powieść zaprezentuje skrupulatne, rzeczowe, profesjonalne śledztwo i odsłoni codzienną, mozolną pracę policjanta :-) I to clue powieści Norwega: klasyczny, dobry kryminał, bez szaleńczych zmian w akcji, brawurowych pościgów i świszczących wszędzie kul."Ślepy trop" przenosi nas w dobrze nam znaną przestrzeń, do zespołu, który cenimy i ludzi, których lubimy. Wnuczka przemytnika alkoholu i narkotyków wraca do domu dziadka po jego śmierci. W piwnicznym sejfie odnajduje tajemniczy rewolwer i grubą kasę. Okazuje się, że z broni zginął człowiek, a pieniądze pochodzą z wielkiego napadu. Wszystkie tropy łączą się w sprawie, którą właśnie prowadzi ojciec koleżanki ze szkolnej ławki - William Wisting. Tymczasem w innym miejscu ktoś chce jak najszybciej zakończyć sprawę zabójstwa młodej dziewczyny i migiem doprowadzić do skazania oskarżonego, który jak mantrę powtarza, że jest niewinny. Jak zwykle u Horsta: metodologia śledztwa, odkrywanie ukrytych powiązań, łączenie faktów i informacji w zgrabną całość, by w efekcie doprowadzić do rozwikłania zagadki. I dla tych właśnie działań sięgam po powieści tego byłego policjanta :-)

?Ślepy Trop? to dziesiąta już z serii (jednak nie w Polsce) część cyklu o śledczym z policji w Larviku ? Williamie Wistlingu. Akcja książki zaczyna się w momencie, gdy Sofie Lund z małą córeczką przeprowadza się do posiadłości swojego dziadka, którą własnie to odziedziczyła. Dziadek był wieloletnim przestępcą, który całkiem niedawno zmarł tragiczną śmiercią po przez upadek ze schodów we własnym domu. Po odziedziczeniu nieruchomości, Sofia wchodzi automatycznie w posiadanie ogromnego sejfu znajdującego się w piwnicy posiadłości. Początkowo nie ma pojęcia co kryje sejf. Powodem tego jest brak klucza. Równocześnie w dziale śledczym policji, pojawia się nowa informacja dotycząca zaginionego przed niespełna pół rokiem taksówkarza. Śledztwo dawno zostało zamknięte ze względu na brak jakichkolwiek dowodów i brak ciała. Jednak nawet najmniejszy rzucający się szczegół w oczy może zmienić bieg wydarzeń. Do pracy włącza się Wiliam Wistling. Jego przenikliwa intuicja, rzetelna i żmudna praca otwierają śledztwo na nowo. Nie oznacza to jednak, że sprawa należy do łatwych. Świadkowie, nie koniecznie mogą wykazywać się podobną rzetelnością jak oficer. Ponadto nie każdy policjant sprzyja ponownemu angażowaniu się w zamknięte już śledztwo.

Klamrę całej powieści stanowi córka Williama, która jako dziennikarka śledcza pracuje dla lokalnej gazety. Wielokrotnie pomagała ojcu w śledztwie, a on odwdzięczał się jej pomocą. W obecnej chwili ze względu na zaawansowaną ciążę jest na zwolnieniu lekarskim. Jednocześnie na nowo zaprzyjaźnia się z przybyłą po latach szkolna koleżanką, którą jest Sofia Lund. Spędzając razem czas starają się pokonać strach i niechęć Sofie do swojego już nieżyjącego dziadka. Jednak to przyczynia się do powrotu do zbrodni sprzed lat.

Akcja książki prowadzona jest w leniwym tempie. Wszystko skrupulatnie badane, a każda kolejna karta odkrywana jest po długiej, dogłębnej analizie poprzednich danych. Nie powoduje to jednak dłużyzn ani znużenia u czytelnika. Skrupulatność w opisywaniu pracy śledczych staje się atrakcją dla czytelnika. Dzięki temu zabiegowi, można mieć poczucie, jak gdyby uczestniczyło się w całej akcji. Wszystko jest logiczne i spójnie poukładane. Nie ma tu nagłych olśnień, które doprowadzają bohatera do odkryć. Wszystko logicznie, krok po kroku wypływa z analizowanych faktów.

Powieść jest bez fajerwerków, jednak znakomicie się ją czyta. Nie ma tu pośpiechu, ani okrucieństwa. Czytając książkę można poczuć emanujący z niej spokój, mimo że bohaterowie w pewnych momentach walczą z czasem. Książkę czyta się znakomicie.

Polecam
...

"Ślepy trop" to znakomity kryminał, z wartką akcją, poplątanymi wątkami i zaskakującym zakończeniem. Autor skutecznie miesza nam w głowach coraz to podsuwając mylne tropy i bardziej oddala nas od roziwązania sprawy niż przybliża.Powieść jest napisana lekkim i prostym językiem, przez co czyta się ją błyskawicznie. Napięcie wzrasta z każdą strona, by na finale osiągnąć apogeum. Jak to u Horsta bywa, mamy nie tylko znakomity i bardzo niejasny wątek kryminalny, ale rownież skomplikowane relacje międzyludzkie, które ubarwiają całą powieść.
"Ślepy trop" to znakomita powieść, która spotka się na pewno z dużym uznaniem wielbicieli kryminałów.