Słomianie

" [...] "Zostałeś wojem, czy tego chciałeś, czy nie, i jeśli tylko zaraz nie zaczniesz rozglądać się za okazją, żeby stłuc kogoś na kwaśne jabłko, wszyscy będą cię mieli za tchórza albo kompletnego durnia. [...]"

Jestem pod ogromnym wrażeniem okładki najnowszej powieści Adriana Markowskiego pod tytułem "Słomianie". Jak dla mnie jest to mistrzostwo świata. Mój siedmioletni syn ją uwielbia. Mojego męża również przyciągnęła. Jest bardzo oryginalna. Wielkie brawa dla jej twórcy.
Przechodząc dalej, otrzymacie fantastyczną historię, pełną niebezpiecznych przygód i niesamowitego humoru. Cieszę się, że dzięki Adrianowi Markowskiemu przeniosłam się do zupełnie innego magicznego i prastarego świata. Pytanie tylko, czy lepszego?
Postacie stworzone przez autora mają oryginalne imiona. Czasem można na nich połamać sobie język. To dla mnie było bardzo zabawne. Ciekawa odskocznia od szarej codzienności. Poznałam tutaj między innymi: Łupieża Opiło, Błędziwoja Przeboga, Psichwosta, Dziwną, Rudobrodego i Dagona.
Autor w swojej najnowszej powieści posłużył się specyficznym prastarym językiem. Czyta się tę historię bardzo szybko, ponieważ jej fabuła bardzo wciąga. Adrian Markowski ukrył tutaj pewne baśnie i legendy. Jestem ciekawa, czy i wy je zauważyliście?
Jak dla mnie, to ta książka jest bardzo interesująca i chętnie przeczytam jej kontynuację. Mam nadzieję, że autor ma w planie opowiedzieć nam o dalszych losach swoich bohaterów.
Czy jesteście ciekawi skąd się biorą błędziwoje i za czym tak naprawdę gonią? A co robią łupieże, książęta, bardowie i jagi? Na te i wiele innych pytań odpowiedzi znajdziecie w książce pod tytułem "Słomianie".
Było to kolejne moje czytelnicze spotkanie z twórczością Adriana Markowskiego i oczywiście nie ostatnie. Po takiej historii będę czekała z niecierpliwością na kolejną.
Czy chcecie, żeby Przebóg i jego towarzysz Psichwost powrócili do nas w drugiej części? A może tak jak ja polubiliście lokalną jagę ? Dziwną i chcecie, żeby odmieniona powróciła do nas?
Czy jesteście gotowi na nadejście "Słomian"?
"Słomianie" to idealna lektura z gatunku fantasy skierowana do młodszych i starszych czytelników. Będzie idealna na weekend lub wakacje.
Jeżeli lubicie się śmiać podczas czytania, to idealnie trafiliście.
Warto czytać dzieła tego autora.
Czy Przebogowi i Psichwostowi uda się zaznać chwały? Czy Dziwnej uda się uciec przed pewnym dowódcą najemników?
Czy lubicie powieści, w których występuje silna kobieca postać? Ja uwielbiam takie bohaterki. Dlatego jak już pisałam, polubiłam lokalną jagę o imieniu Dziwna.
Polecam.

Q: zdarza wam się przeczytać książkę, o której totalnie nie wiecie, co później napisać/ powiedzieć?
Ja raczej rzadko tak mam, jednak jeśli książka jest świetna lub bardzo zła pisze się trudniej.
Dziś miałam bardzo duży problem z recenzją książki "Słowianie" od Adriana Markowskiego, bo po pierwsze książkami niezbyt się podobała a po drugie i ja po skończeniu jej praktycznie od razu o niej zapomniałam.
Ja ją oceniłam początkowo na 3??, jednak teraz po zastanowieniu zmieniam ocenę na 2.

Przede wszystkim była bardzo chaotyczna, w pewnym momencie totalnie już nie wiedziałam, co się dzieje, kto jest kim i po co tam idą. Oprócz trójki takich głównych bohaterów, mamy jeszcze sporo innych postaci, które nam się przeplatają i mają bardzo podobne imiona, są też i nazwy grodów i to wszystko jest do siebie tak podobne. Dodatkowo charaktery tych postaci są praktycznie takie same, nie mają żadnych wyraźnych cech charakteru, przez które my możemy ich odróżniać od siebie. Gdybym ja czytała tę książkę w papierze, prawdopodobnie by jej nie skończyła, bo w audiobooku jakoś to jeszcze do brnęła do końca, ale też za łatwo nie było.

Książka reklamowana jest jako dla fanów serialu 1670 i ja się z tym zgodzę po części. Mamy podobny klimat, podobne wioski i czas taki dosyć zbliżone do siebie, jest też taki humor dosyć prosty, taki grubiański i w sumie na tym skończyłyby się porównania i podobieństwa. Mnie np. humor tej książki w ogóle nie bawił, nie trafił on do mnie. Ze wszystkich postaci jedynie Dziwna, czyli lokalnej Jaga, która uciekła od dowódcy najemników i ona tam miała różne śmieszne komentarze. Była to jedyna postać, która miała jakiś tam swój charakter. Być może to wina czasów, że wtedy każdy był taki sam. Czasy tu są mniej więcej między średniowieczem a starożytnością i możliwe, że dlatego ci bohaterowie nie mieli charakteru. No, ale dalej jeżeli ja czytam fantastykę i książki około fantastyczną ja bym chciała, żeby ci bohaterowie się jakkolwiek wyróżniali, bo tak naprawdę nadanie im śmiesznych imion i zrobienie z nich głupców w żaden sposób ich nie wyróżnia.

Fabularnie można było wycisnąć z niej dużo więcej, bo mamy tutaj bóstwo Słomian, który dyryguje ludźmi. Jednak oni zapominają o modłach. Pojawia się ktoś, kto chce odbudować wiarę w niego, ale też ma swoje plany względem tej wiary. Niestety dodatni zostali też łupieżcy, którzy no nie są raczej za mądrzy, a czytanie o ich perypetiach męczy.

Skaczemy po wydarzeniach, skoczymy po bohaterach. Raz jesteśmy w Bagnie a zaraz Grodzie raz w Giczy, rzucane są na nic niewnoszące nazwy i my tak naprawdę zaczynam się gubić gdzie idą bohaterowie, po co idą.

Jak miałam bardzo duże oczekiwania, bo lubię Mitologię słowiańską. Liczyłam na fajne żarty, super podróż i przygody. Jednak nie dostałam tego.