Słoń

Siedem opowiadań, a większość z nich jest do siebie podobna. Wyróżnia się jedynie to opisujące ostatnie chwile Czechowa. Mam wrażenie, że zostało napisane w hołdzie dla rosyjskiego pisarza. A pozostałe? Są trudne, z reguły opowieść się urywa, raczej nie ma co liczyć na zgrabna puentę. Najbardziej spodobało mi się "Ten, kto spał w moim łóżku". Jest pełne podtekstów i myśli wyrażonych nie wprost. Na dobrą sprawę do końca nie wiadomo, czy kobieta dzwoniąca do Buda rzeczywiście dzwoniła pod zły numer. Charakterystyczne dla większości opowiadań jest wypalenie głównego bohatera, jego zmęczenie dotychczasowym życiem, rozczarowanie kolejnymi związkami. Przeczytałam, lecz niestety nie jest to dla mnie kamień milowy literatury pięknej. Nie mogę również powiedzieć, że te krótkie formy skłoniły mnie do jakichś głębszych refleksji. Ot, po prostu sprawne rzemiosło i tyle. Zachwytów nie będzie.