Słońca bez końca Biografia Kory (twarda)

Wulkan, pasja, bezkompromisowość, szczerość, hipiska... - między innymi takimi słowami została określona Kora przez swoich bliskich, przyjaciół, fanów, zapytanych przez Beatę Biały, autorkę biografii "Słońca bez końca".

????BOSKIE BUENOS z rep. Maanam????????

Jednak tych pięć słów to tylko wierzchołek góry lodowej. Żeby opisać jaka była Kora trzeba było napisać o niej książkę. Bardzo się cieszę, że autorka podjęła się tego trudnego zadania. Trudnego, bo Kora była jedną, wielką zagadką.
Beata Biały dociera do wielu osób związanych z piosenkarką. Rozmawia z nimi, a z tych rozmów powoli wyłania się nieoczywisty obraz polskiej artystki. Kobieta emocjonalna, ciepła i opiekuńcza, ale też szalona, agresywna furiatka.

"Żyła, jak chciała, kochała, jak chciała, ze wszystkimi tego konsekwencjami, również oceną moralną. Jedni ją oceniali, inni zazdrościli. Odwagi, bezkompromisowości i wolności".

Biografia Kory jest niesamowicie interesująca, ale pewna część jest również bardzo wstrząsająca. Dzieciństwo. Książka obnaża ten okres z sekretów. Widzę wszystko jak na dłoni. I dopiero teraz, po lekturze, mogę zrozumieć o czym tak naprawdę Kora śpiewała, o czym pisała. Mogę odnaleźć głębszy sens napisanych przez Nią słów.

Nie bez powodu mówi się, że życie pisze najciekawsze scenariusze. Ta biografia to potwierdza. Nie mogłam się oderwać od czytania.

Jeśli choć trochę interesuje Was postać Kory to czytajcie "Słońca bez końca" koniecznie! ????????
Ja nigdy nie byłam wielką fanką Kory. Zawsze widziałam tę Jej "ciemniejszą" stronę. Dopiero od jakiegoś czasu zaczęła do mnie docierać muzyka Maanamu, teksty Kory i to, że Jej osoba ma w sobie coś bardzo intrygującego...

"Złapanie koniuszków Kory to niełatwe zadanie - jej osobowość jest niezwykle złożona".

Z Beatą Biały zetknęłam się po raz pierwszy czytając jej książkę poświęconą Agnieszce Osieckiej, całkiem niezłą. Dlatego zaciekawiła mnie premiera publikacji o niesamowitej Korze. Postaci charyzmatycznej, tajemniczej, na stałe wpisanej w polską kulturę. Historia będąca gotowym materiałem na scenariusz filmowy, ale żadna ekranizacja nie pobije rzeczywistości, nie w tym przypadku. Biały w swej pracy skupiła się na przeprowadzeniu rozmów z osobami bliskimi Korze na różnych etapach życia, zarówno na stopie prywatnej, jak i zawodowej.

Całość umie wciągnąć, bo dzięki takiej masie wspomnień możemy lepiej zrozumieć teksty wokalistki Maanamu, to, co próbowała nam przekazać. Niektóre informacje wstrząsają, zwłaszcza te dotyczące dzieciństwa artystki. Nie są to sprawy, które dopiero wyszły na światło dzienne, jednak ponowne o nich czytanie ciągle porusza czułe strony.

Równocześnie warto podkreślić, że Kora nie była wyłącznie jej dzieciństwem, choć z pewnością ją ukształtowało. Poznajemy też Olgę-człowieka, posiadającego wiele pasji, zalet, lecz także wad. Kochającego zwierzęta, swoją rodzinę, potrafiącą wściec się do czerwoności. I, finalnie, znowu przeżyć odejście naprawdę intrygującej kobiety, związany z tym ból.

W książce znajdziemy sporo zdjęć, jest po prostu pięknie wydana, co dobrze współgra z treścią. Z jednej recenzji dowiedziałam się, iż ta pozycja ?jest pełna przekłamań?. Jakich ? nie doprecyzowano. A ja ostatecznie sądzę coś innego. My, ludzie mamy dużo twarzy, bywamy widziani na mnóstwo sposobów. Nigdy nie poznamy siebie do końca, nigdy nie poznamy do końca Kory, Olgi. Trzeba dyskutować, przywoływać retrospekcje. Niechaj pamięć nadal trwa.

Książka która czytam bez przerwy, w każdej wolnej chwili do niej zaglądam. Choćby kółka linijek, choćby urywek. Chwilami śmieszna chwilami do płaczu. Napisana widać naprawdę szczerze, prawdziwie. Aż wierzyć się nie chce ze Kora tyle w życiu przeszła, najbardziej uderza jej dzieciństwo, wiek dorastania bardzo emocjonujący. Książka zajmie honorowe miejsce na mojej półce. Bardzo polecam