Słone jabłka

"Życie to największy skarb, jaki mamy?.
Słone jabłka to przysmak głównej bohaterki tej książki ? Dagmary. To jej ukochany smak z dzieciństwa, symbol radości, swobody i szczęścia.
Jako niespełna trzydziestoletnia kobieta, Dagmara to szanowana agentka pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. Ułożona i dobroduszna piękna dziewczyna. Stojąca u progu nowego etapu w życiu, próbująca zaangażować się w poważny i przyszłościowy związek z porządnym facetem. Jej rodzina jest dla niej wsparciem i oparciem. A jej jedyna przyjaciółka, Kinga, choć jest jej zupełnym przeciwieństwem ? to rozrywkowa, naiwna, nieudolnie szukająca szczęścia dziewczyna, której dzieciństwo nie rozpieszczało ? jest dla niej jak siostra. Odmienność charakterów nie stanowi tu przeszkody dla ich przyjaźni. Wymagającej, przewrotnej, ale w gruncie rzeczy szczerej.
Pewnego dnia Dagmara znalazła się w mało komfortowej, niecodziennej sytuacji. Przechodząc przez most zobaczyła mężczyznę, który szykował się do raczej nie rekreacyjnego skoku do rzeki. Jego spojrzenie było jak ta rzeka, głębokie i przyciągające, mroczne. Niedoszły topielec, Szymon, okazał się facetem, który zrobił na Dagmarze piorunujące wrażenie. Ten człowiek na zawsze wrył się w jej duszę i serce.
To przypadkowe spotkanie zapoczątkowało wir wydarzeń w jaki musiała się rzucić Dagmara. To będzie trudny czas dla niej i dla Kingi. Dagmarze przyjdzie się zmierzyć z cieniami i blaskami związku. Poza tym, dziewczyny będą musiały przystąpić do egzaminu z przyjaźni i zaufania.
Dodatkowo mężczyzna z mostu, który niekiedy przypadkowo pojawiał się i niepostrzeżenie znikał, chcąc nie chcąc, dawał Dagmarze nadzieję na prawdziwe szczęście i pozostawiał tęsknotę. Każde kolejne spotkanie z tym facetem wstrząsało jej uporządkowanym światem.
Jak wiele można znieść w imię przyjaźni?
Ile warta jest miłość?
Czy kocha się za coś, czy mimo wszystko?

?Słone jabłka? to powieść obyczajowa o przyjaźni i miłości. O tym jak życie weryfikuje nasze oczekiwania i priorytety. Uczy pokory i zaskakuje w najmniej oczekiwanym momencie.

Polecam.

Natłok myśli w głowie przepływa niczym rwącą rzeka. Kompletny chaos. Macie tak czasami?

Mniej więcej tak czuję się po lekturze książki Beaty Olejnik "Słone jabłka". Kompletnie nie wiem co o niej myśleć ???? Jest niczym jabłka jedzone z solą, dla jednych ukojenie w gorsze dni, dla innych całkowita abstrakcja. Z jednej strony głębokie przesłanie, ponadczasowe wartości, prawdziwa przyjaźń, która przetrwa wszelkie przeciwności i ofiarność zestawiona z bezkresną naiwnością, zahaczającą wręcz o głupotę, życiowym niezdecydowaniem, egoizmem, brakiem refleksji, chorą fascynacją i dążeniem do niemożliwego bez zwracania uwagi na krzywdę innych. Płytkie dialogi mieszały się z chęcią ukazania filozoficznych przemyśleń co w moim odczuciu nie do końca wyszło. Trochę romansu, nuta kryminału, spora dawka dramatu, szczypta satyry, obleczona w obyczajowy klimat. Pełna gama smaków, która nie każdemu przypadnie do gustu.

Czy pominęłabym kilka wątków? Raczej tak. Jednak to dzięki temu zlepkowi jakoś dotrwałam do końca i z umiarkowaną ciekawością śledziłam losy bohaterów. Zagmatwane historie napisane przez los i złe wybory. Chęć zmiany trzymana na smyczy przez strach i wewnętrzne rozdarcie. Myślę, że spokojnie znajdziecie tu wszystko, emocje dotyczące śmierci, narodzin , zdrady, rozstania, śluby, namiętność, pasję, oddanie, spokój. Życie zwykłych ludzi z niezwykłą historią.