Słowa mogą wszystko

"Wszystko, czego nie umiem wypowiedzieć, nie przychodzi na świat"
Słowa. Potrafią podnosić na duchu i rozbudzić nadzieję. Potrafią też zadawać niewyobrażalny ból i spychać wrażliwą duszę w ciemność.
Mogą być obietnicą lub kłamstwem, mogą znaczyć wiele lub zupełnie nic, bo słowa mogą wszystko.
Sara, nastoletnia bohaterka powieści graficznej autorstwa Silvii Vecchini z ilustracjami Sualzo, przeszła w ostatnim czasie sporo trudnych chwil. Brzydka blizna na twarzy codziennie przypomina jej moment wypadku. Rodzice postanowili zamieszkać oddzielnie, a najlepsza przyjaciółka zerwała z nią kontakt. Zagubiona, pogrążona w ciszy nastolatka popada w jeszcze większe kłopoty, które w konsekwencji prowadzą ją do domu spokojnej starości. Tam poznaje pana T. - staruszka uznanego za nieco zdziwaczałego.
Czy przedziwne historie opowiadane przez sędziwego mężczyznę pomogą Sarze odnaleźć siebie? Czy dzięki temu dziewczyna odzyska poczucie bezpieczeństwa i utraconą przyjaźń? A może zyskać coś jeszcze?
Niezwykła historia zapisana pod tytułem "Słowa mogą wszystko" obrazuje, jak ważna w naszym życiu jest rozmowa i wiążące się z nią zrozumienie. Jak wiele słowa mogą zmienić. Jak pomagają oczyścić myśli i podjąć decyzje, by wykonać kolejny krok.
Powieść wypełniają piękne kreski, doskonale oddające oszczędną w słowa treść. Ilustracje genialnie odzwierciedlają myśli i emocje wszystkich bohaterów.
Ta powieść zaskoczy niejednego odbiorcę i wielu wzruszy. Jest wyjątkowa. Mam nadzieję, że trafi do sporej grupy młodych ludzi, gdyż niesie w sobie piękny i wartościowy przekaz.

MILCZENIE JEST ZŁOTEM

Nasza Księgarnia poszerza swoją komiksową ofertę. Do tej pory jeśli myśleliśmy o NK w kategorii komiksu to albo o ?Fistaszkach? i ?Mafaldzie?, albo serii ?Naukomiks?. No jeszcze może o całkiem sporej ilości książek dla dzieci / młodzieży, łączących w sobie literaturę i opowieści rysunkowe (a przecież w zamierzchłych czasach były też ?Smerfy? i ?Włatcy móch?), ale ? przynajmniej współcześnie ? niewiele więcej tego było. A teraz dostajemy bardzo sympatyczną powieść graficzną ?Słowa mogą wszystko? ? młodzieżówkę, dziewczęcą, ale utrzymaną w duchu ?Stowarzyszenia umarłych poetów? i tym podobnych opowieści.

Sara, milcząca dziewczyna, swoje przeżyła. Przeżyła wypadek, rozstanie rodziców, a teraz, choć ta zawsze była przy niej, z powodu chłopaka traci też najlepszą przyjaciółkę. Więc milczy. Jeździ na desce i milczy. Chciałby coś zniszczyć, mazanie po ścianach już nie wystarczy, ale? Żyje tak z dnia na dzień, niewiele już oczekując od życia. Aż pojawia się w jej życiu mistrz, potrafiący opowiadać i uczący hebrajskiego pisma. Co wyniknie z tego spotkania?

Historia młodzieżowa i przepracowywanie traum. Historia młodzieżowa i campbellowskie tezy o potrzebie drugiego ojca dopełniającego wychowania. Te rzeczy się lubią. I często idą ze sobą w parze. Czytając ten komiks w głowie miałem ?Stowarzyszenie umarłych poetów? i ?Buntownika z wyboru?, ale opowieści o mentorze, który będzie potrafił poprowadzić nas ścieżką ku dojrzałości jest cała masa. Najgenialniej kwestię tę poruszył chyba Chuck Palahniuk w ?Fight Clubie?, acz to nie miejsce i nie czas, by o tym dziele wspominać. Ale o tym wszystkim opowiada właśnie ten komiks, powieść graficzna właściwie. Dojrzała młodzieżówka, poruszająca ważkie tematy, ale będąca jednocześnie rzeczą sympatyczną i ujmującą.

Jakoś polubiłem główną bohaterkę. I jakoś bardzo było mi z nią po drodze. Jak i z całą tą historią, która stała się jej udziałem. Jednocześnie rzecz ciekawie pokazuje nieco hebrajskich klimatów i w fajnym stylu wprowadza quasi fantastyczne elementy. Co najważniejsze, dobrze prezentuje pogłębiony rys psychologiczny postaci, dobre wnikanie w traumy, potrzeby, relacje? Są tu momenty dramatyczne, ale przede wszystkim rzecz jest bardzo zwyczajna, bardzo bliska ziemi i postaci, co nie znaczy, że nuży ? zamiast pędzić akcją, gra na emocjach i angażuje, robiąc większe wrażenie, niż gdyby działo się tu dożo więcej, niż dzieje.

Bardzo fajna, wartościowa rzecz, z bardzo przyjemną szatą graficzną. Na tym polu przypomina wiele podobnych historii ? parę przyjemnych serii tego typu mamy na polskim rynku, z ?Przyjaciółkami? w tytule ? ale wpada w oko, ma swój urok i klimat i mimo cartoonowej prostoty, nie ma tu infantylności. Efekt finalny? Niemal 250 stron powieści graficznej wartej poznania ? dobrze wykonanej i potrafiącej czegoś nauczyć. I przydać się czytelnikom, którzy przeżywają podobne, co bohaterka trudności.