Słynne procesy II Rzeczypospolitej

an wyszedł do nich z księdzem, który widząc parobka niosącego parowane kartofle ze śrutą zbożową dla świń, poradził dziedzicowi nakarmienie tym przybyszów. Na tym łaskawość proboszcza się skończyła. Orda musiał odjechać, aby rano w gabinecie starosty Antoniego Remiszewskiego poprosić o inny Wilniukom zapewniono w końcu z urzędu dach nad głową, ale starosta, oburzony niesubordynacją dziedzica i jego brakiem zrozumienia dla ofiar wojny, kazał go aresztować bez czekania na decyzję prokuratury. Cymerman - wpływowy prezes Związku Ziemian w Łodzi - złożył skargę do wojewody na bezprawne pozbawienie go wolności. Odbył się proces, w którym oskarżonym był starosta Remiszewski. Zatrzaśnięcie bramy przed uciekinierami wojennymi Cymerman tłumaczył ubikacji na dworze. Do pałacowych pokoi nie chciał wprowadzać nieproszonych gości, bo byli brudni. Wobec uporu Ordy, który wolał godzinami siedzieć na wozie, zamiast szukać dla dzieci innego schronienia, postanowił w końcu umieścić wilniuków w nieużywanej izbie zabudowań gospodarczych. Ale proboszcz mu odradził. Pomieszczenie było z grzybem na ścianach i bez wychodka. Dzieci uciekinierów nie dałyby mu spokoju. - Te tłumaczenia są dla reputacji pana Cymermana zabójcze - stwierdził obrońca oskarżonego, mecenas Eugeniusz Śmiarowski[2]. Adwokat zwrócił uwagę sędziów na datę 14 sierpnia 1920 roku - wtedy doszło do złamania przez starostę prawa. Był to dzień, kiedy wróg stał pod Warszawą, a świeżo odzyskana niepodległość miała się rozsypać w gruzy. Kto tylko udźwignął karabin, szedł na front, kto był do tego niezdolny, pracował na tyłach armii. Każdy administrator samorządowy stał się dowódcą na swoim odcinku frontu. - W tych warunkach postępowanie Cymermana to nie tylko samolubstwo pana na włościach, z pochodzenia Niemca, który w czasie wojny współpracował z okupantem, ale przysporzenie korzyści wrogowi ze wschodu - ocenił mecenas. Zgodnie z art. 637 kodeksu karnego, zastosowanie rozporządzenia Rady Obrony Państwa wymagało spełnienia dwóch warunków. Musiał z tego wynikać pożytek dla państwa polskiego i niemożność odroczenia decyzji bez ryzyka sprowadzenia niebezpieczeństwa dla urzędu. 14 sierpnia był właśnie takim szczególnym dniem. - Czułem się odpowiedzialny za to, aby w moim powiecie wszystko szło jak w zegarku - wyjaśniał starosta Remiszewski. - Zdawałem sobie sprawę, że jeśli niesubordynację dziedzica z Chojny puszczę płazem, następnego dnia będę miał dziesięciu takich Cymermanów. Kiedy w połowie sierpnia 1920 roku na terenie starostwa łódzkiego pojawiła się ogromna fala uchodźców, otrzymałem polecenie ulokowania ewakuowanych cywilów w ciągu sześciu godzin od chwili przybycia. Tego wymagała konieczność nietamowania wojskowego transportu. Sąd uniewinnił Remiszewskiego od zarzutu złamania prawa. Bibliografia ,,Dziennik Robotniczy" - wyd. z 21, 22, 23 sierpnia 1920 r. ,,Kurier Łódzki" - wyd. z 22 i 24 sierpnia 1920 r. J. Maziarz, Sądy przysięgłych w II Rzeczypospolitej w praktyce Sądu Okręgowego w Krakowie, Warszawa 2017. * * * koniec darmowego fragmentu zapraszamy do zakupu pełnej wersji [1] Kazimierz Sterling (1875-1933) - w czasach zaborów jako działacz PPS należał do grupy obrońców politycznych spiskowców. Wydany w ręce carskiej ochrany przez prowokatora Sankowskiego, został w r. 1907 zmuszony do wyjazdu za granicę, skąd powrócił dopiero po kilku latach. Był przede wszystkim wybitnym adwokatem, ale pisał też wiersze, sztuki teatralne. Mowy obrończe bardzo często inkrustował cytatami literackimi. Nie chodził, zwyczajem poetów, z głową w chmurach. Przemawiając na sali sądowej, nie pomijał żadnego faktu, wszystkie skrupulatnie, rzetelnie analizował. [2] Eugeniusz Śmiarowski (1878-1932) - z wykształcenia filozof, prawnik, literat i pianista. W okresie, gdy Polski nie było na mapie, występował w obronie więźniów politycznych, oskarżonych o knowania przeciw carowi. Był członkiem Centralnego Komitetu Narodowego w Warszawie. W pierwszych latach II RP wszedł do sejmu z listy PSL ,,Wyzwolenie". Karierę polityczną zakończył w 1928 r. i skupił się na pracy adwokackiej. Broniąc w wielkich procesach, w których śledztwo liczyło kilkadziesiąt tomów, mało dbał o figury retoryczne. Ale trzymał w napięciu audytorium z powodu sugestywnego wyrażania się i niezwykle solidnego traktowania swej roli obrońcy. W czasie procesu brzeskiego był już ciężko chory na serce, nie rozstawał się z nitrogliceryną i korzystał z niej podczas rozpraw, a mimo to niezmordowanie bronił pro publico bono swego klienta, Kazimierza Bagińskiego z PSL ,,Wyzwolenie". Sport i Turystyka - MUZA SA ul. Sienna 73 00-833 Warszawa tel. +4822 6211775 e-mail: Dział zamówień: +4822 6286360 Księgarnia internetowa: Wersja elektroniczna: MAGRAF , Bydgoszcz