Smak czystej wody

Smak czystej wody to bardzo nietypowy tytuł. Połączenie poradnika, książki kucharskiej i powieści o kobiecie, której trzustka odmówiła posłuszeństwa i wywróciła świat jej i jej męża do góry nogami.

Narratorem jest mąż chorej. Facet, który umie jeść. Gorzej z przygotowaniem tego, co ma zjeść. Teraz musi stanąć na wysokości zadania i przystosować warunki do potrzeb żony. Uczy się gotować praktycznie od zera, a każdą ze swoich wątpliwości opisuje.

Jak ja żałuję, że na tego typu książkę nie trafiłam jakieś 10 lat temu! Czytałam o dylematach bohatera, jakbym słuchała samej siebie! Ileż razy w przepisie znajdowałam coś, czego nie potrafiłam ogarnąć. A pytanie kogokolwiek kończyło się tym samym: no przecież masz tam wszystko napisane.

Autor jest wspaniałym mówcą (tudzież pisarzem). Gdy opowiada, człowiek czyta jak zaczarowany, co rusz wybuchając śmiechem. Genialnie postrzega świat i w prostych słowach o tym pisze. Idealnie dobiera porównania, obrazowo przedstawia problemy, kreuje swój własny styl, za który go uwielbiam!

Jedyne co mi się nie podobało, to momenty znużenia. Gdy w swoich opowieściach za daleko odbiegał od głównego tematu. Niestety prawie wszystkie (poza historią o ich ślubie) wspomnienia z przeszłości czy nawiązania do pop kultury były męczącym przerywnikiem. Męczącym do tego stopnia, że po szóstym rozdziale odłożyłam książkę na całe dwa tygodnie lekko zdegustowana: gdzie podział się główny wątek? Gdzie Anna i jej choroba?

Pan Wlazło zaprosił do mojego domu kawę zbożową. Nie znosiłam jej jako dziecko, teraz piję zamiast rozpuszczalnej lub tej tzw. sypanej/parzonej (jak kto woli). Zamierzam również wypróbować przynajmniej część przepisów, które autor poleca.

Więcej o książce:

Każdy kiedyś zaczął. Także gotować.

Tego się nie planuje. Czasami po prostu może się zdarzyć coś, co zmusi Cię do zmiany całego dotychczasowego sposobu funkcjonowania. Będziesz musiał nauczyć się prać, gotować i zajmować wszystkimi rzeczami, którymi do tej pory zajmowała się osoba, którą kochasz i która? po prostu lepiej się na tym znała.

Po Annę przyjeżdża karetkę. Diagnoza ? zapalenie trzustki. To brzmi niemal jak wyrok ? to jest niemal wyrok. Gdy trzustka przestaje pracować, powoli przestają pracować także inne organy człowieka. Anna musiała zacząć głodówkę, przez pewien czas nie mogła nawet napić się wody. Dopiero z czasem mogła znowu pić i jeść ? ale tylko wybrane produkty. Jej mąż, Jerzy, który wcześniej od kuchni trzymał się z daleka, teraz musiał nauczyć się gotować. I okazało się ? że jednak jest to możliwe.

Sama nie jestem ekspertką w gotowaniu i ostatnio coraz częściej zdarza mi się, że po prostu nie wiem, co robić na obiad. A jak to w studenckim świecie bywa ? potrafię 3 dni pod rząd jeść to samo? I później nie wiem, co gotować przez następne 3 dni. I może głównie dlatego zaciekawiła mnie ta książka. Skoro mężczyzna jest w stanie nauczyć się gotować ? i to w dodatku gotować całkiem nieźle ? to ja też powinnam dać radę! A przy okazji ? dowiem się ?co zrobić jutro na obiad?.

Ponadto książka ta jest dla mnie bardzo cenna pod względem znajdujących się w niej informacji. Nie miałam wcześniej pojęcia, że zapalenie trzustki jest czymś tak bardzo poważnym. Jest ono także trudnym doświadczeniem dla rodziny, zostawionej z pytaniem: ?Co dalej??. Dlatego książka ta jest doskonałym przewodnikiem dla trzustkowiczów i ich rodzin. Zawiera wiele przepisów i zaleceń dietetycznych, napisanych przez małżeństwo, które samo musiało zmierzyć się z radykalną zmianą diety. Książka ta udowadnia, że pomimo chorej trzustki, nadal można jeść smaczne rzeczy, a sama zmiana diety nie musi kojarzyć się z czymś niewykonalnym.