Smerfy i Złote Drzewo

Wraz z nadejściem wiosny, cała wioska przygotowuje się do wielkiego corocznego święta, odbywającego się wokół tytułowego Złotego Drzewa. Tym razem radość zostaje przerwana przez niespodziewaną burzę i piorun, który uderza we wspomniane drzewo. Jest to jednak dopiero początek nieszczęść, jakie zaczynają dotykać niebieskich bohaterów. Inwazja ślimaków niszczących uprawy, gnijące zapasy, trzęsienie ziemi. Wszystko wskazuje na to, że nad wioską zawisł zły urok. Mali mieszkańcy, na czele z Papą Smerfem są gotowi na wszystko, aby tylko ten trend odwrócić, nawet na daleką i niebezpieczną wyprawę.

Czy kolejne pojawiające się albumy z serii Smerfy są dosyć schematyczne? Tak. Pomimo tego, każda część, którą weźmie się w dłonie do przeczytania i tak sprawia odbiorcy (niezależnie od wieku) gigantyczną dawkę rozrywki. Nie inaczej jest w przypadku albumu Smerfy i Złote Drzewo.

Tytuł ten troszkę bardziej wyróżnia się jednak od innych części cyklu. Scenarzyści Alain Jost i Thierry Culliford postawili tu bowiem na trochę mniejszą dawkę humoru. Przygoda, którą tutaj obserwujemy to ciekawy obraz ludzkich zachowań. Autorzy poruszają tematykę przesądów i różnych zabobonów, które potrafią mieć ogromny wpływ na codzienne życie. Treść wydaje się być dość głęboka, ale jak to w przypadku Smerfów bywa, podana jest w prostej i łatwej do przyswojenia (dla dziecka) formie.

LOGIKA KONTRA ZABOBONY

Smerfy wracają z nowym tomem. I, jak zawsze, cieszę się, bo ja to zawsze lubię i zawsze dobrze się bawię. Przy klasyce lepiej, ale zdecydowana większość albumów od kontynuatorów jak dotąd trzymała bardzo dobry poziom i zawodu nie miała. I teraz też jest dobrze, jak zawsze przyjemnie i w dobrym stylu? Co tu dużo mówić, ?Smerfy? to klasyka i klasa sama w sobie, poniżej pewnego poziomu nigdy nie schodzi i niezawodnie dostarcza dobrej, pouczającej zabawy czytelnikom w różnym wieku.

Zaczyna się wiosna. A skoro wiosna to smerfne obchody święta odrodzenia się przyrody. Dotąd wszystko przebiegało, jak należy, teraz jednak wszystko sypie się i to do tego stopnia, że zmienia się dla nich wszystko. i co teraz? Właściwie jedno ? kolejna wielka przygoda. I walka z przesądami, które opanowują wszystkich. Ale co wygra ? logika czy wiara w zabobony?

Każdy tom Smerfów to w zasadzie ten sam schemat. Pojawiamy się w wiosce, śledzimy losy Smerfów, niby nic nie powinno się wydarzyć, ale coś dzieje i już chwilę później rzucamy się z bohaterami w wir przygód i akcji, prowadzących nas do szczęśliwego zakończenia, rozwiązania problemów i triumfu naszych bohaterów. A co za tym idzie także i lekcji, jaką wciągnąć możemy z tego, co przeżyliśmy. I tak za każdym razem, od nowa, ale nie do znudzenia. To jeden ze schematów fabularnych, który można adaptować do woli i zawsze coś z niego wyciskać. I wyciskają też twórcy tej serii, chociaż mają utrudnione zadanie pozostawania w jasno wytyczonych ramach, jakie ten cykl musi mieć.

Efekt? Jest taki, że jest zabawnie, czasem dramatycznie, sporo tu akcji, ale treści też sporo i chociaż wszystko to jest proste, bo proste być musi, skoro kierowane jest do najmłodszych, nie jest naiwne ani infantylne. A to wszystko sprawia, że dorośli, którzy po opowieść sięgną, nie zawiodą się. No ja swoje lata mam, na ?Smerfach? się wychowałem ? jak i na wielu innych rzeczach, ale to już inna sprawa ? i nadal je cenię. Ale jednocześnie doceniam też, że nie tylko najmłodsi mogą coś tu dla siebie znaleźć i dobrze się bawić.

I doceniam, że chociaż czasy i oczekiwania się zmieniają, twórcy odpowiedzialni za szatę graficzną pozostają wierni oryginałowi. Prosta, wyśmienita cartoonowa robota, równie nieskomplikowany, ale wyrazisty i nastrojowy kolor i trzymanie się pierwowzoru sprawia, że niezmiennie ogląda się to z wielką przyjemnością.

No to, jak wiadomo, polecam. Bo mimo upływu lat, ?Smerfy? nie tracą siły i jakości. I nadal mają w sobie ?to coś?.

Jesteście przesądni? Wierzycie w klątwy?
Ja nie jestem przesądna, za to smerfy bardzo. Od setek lat w wiosce smerfów obchodzone jest święto z okazji nadejścia wiosny. Zgodnie z tradycją dekorują złote drzewo, przy którym bawią się i tańczą.

Niestety tym razem dochodzi do katastrofy. Smerfy są przekonane, że nic już nie będzie jak dawniej. Są przekonani, że na wioskę spadła klątwa i na każdym kroku spotyka ich pech i nieszczęścia. Papa Smerf musi znaleźć rozwiązanie tej beznadziejnej sytuacji i sprawić, że do wioski powróci radość i beztroska.

"Smerfy" to jedna z moich ulubionych bajek z dzieciństwa. Bardzo się cieszę, że mogę do nich wrócić za sprawą serii komiksowej od egmont polska.

"Smerfy i złote drzewo" to kolejna (29) już część serii z małymi niebieskimi stworkami. W wiosce zapanował chaos. Można powiedzieć, że smerfy uległy zbiorowej histerii. Tylko Papa Smerf jeszcze myśli racjonalnie.
Smerfy stały się pełne obaw i szukają sposób na pozbycie się pecha. Historia jest pełna przygód. Chcąc pozbyć się klątwy, drużyna smerfów musi się wybrać w długą i niebezpieczną podróż. Podczas wspólnego czytania dzieci słuchały historii z zapartym tchem. Oczywiście nie brakuje humoru, zabawnych sytuacji. Myślę, że każdy młody czytelnik będzie bardzo zadowolony z lektury.

Jakie znacie sposoby na przeginanie pecha i pozbycie się klątwy?