Śmiertelna dawka

"Śmiertelna dawka" Hanny Greń to piąty tom serii kryminałów z Dionizą Remańską. Nie będzie jednak problemu w odbiorze fabuły bez znajomości wcześniejszych części.

Tym razem Autorka umiejscowiła akcję na czas pierwszych miesięcy pandemii koronawirusa. To bodaj pierwszy kryminał, jaki czytałam, obejmujący ten właśnie okres. Nie wpływa to znacznie na fabułę. Hanna Greń miała na uwadze ograniczenia, ale dostosowała do nich działania bohaterów.

Śmierć nastolatki policja szybko zakwalifikowała jako samobójstwo. Rzeczywiście ? wskazują na to dowody, ale Dioniza w swoim śledztwie opiera się przede wszystkim na intuicji i umiejętnością łatwego nawiązywania kontaktów z ludźmi. Czytelnik będzie w bardziej komfortowej sytuacji niż Dioniza i jej przyjaciele ? bohaterka musi się zmierzyć z wieloma mylnymi tropami.

Osobnym bohaterem będzie miejscowa mała społeczność. Hanna Greń nie ułatwia czytelnikom rozwiązania zagadki ? mieszkańcy Bystrzycy zdają się mieć swoje tajemnice i czasami zachowują się jak członkowie sekty. Sprawy nie ułatwia miejscowa policja ? Dioniza przeczuwa, że nie wszystko jest tam w porządku. W dużej mierze na tym właśnie są oparte jej działania.

Kryminały Hanny Greń cechuje wyjątkowy charakter pośród innych polskich powieści tego gatunku. Nie inaczej jest w przypadku tego kryminału . Autorka doskonale łączy wątek śledztwa z obyczajowym, przy czym żaden z nich tu nie przeważa ? raczej się uzupełniają. Nie są stosowane brutalne opisy czy nadmiar wulgaryzmów. Bohaterowie mają za sobą trudną przeszłość, ale nie określa ona całego ich życia. Język jest bardzo przystępny, wskutek czego lektura powieści to przyjemność. Samo rozwiązanie intrygi było dla mnie zaskakujące, a zakończenie powieści? zostawiło bez słowa.

"Śmiertelna dawka" to najprawdopodobniej ostatnia część serii kryminałów z Dionizą Remańską. Zakończenie było mocne i całkowicie niespodziewane, ale pozostawiło też pole do kontynuacji. Liczę, że jednak będę miała jeszcze okazję śledzić lody Dionizy, Ratia i Szymona.

Moim zdaniem część ta jest najlepszą z całego cyklu, przez co jest mi jeszcze trudniej pożegnać z Dioną. Nie tylko sama główna bohaterka okazała się być ciekawa i nietuzinkowa, ale także Ratio ? jej przyjaciel oraz oczywiście obiekt westchnień Ogi. Akcja jest wyjątkowo dynamiczna i naprawdę dużo się dzieje. Nie mogłam się oderwać od tej części i po przeczytaniu jej wielokrotnie sprawdzałam na stronie wydawnictwa, czy to na pewno jest ostatni tom z serii. Polecam Wam czytać w kolejności, wtedy wątki romantyczne Diony i mój ulubiony motyw pojawienia się Ratia ma znacznie większy sens, jednakże jeżeli chodzi o część kryminalną ? sprawy, które rozwiązuje Diona w każdej części są inne i niezwiązane ze sobą. Po cichu mam jakąś niewielką nadzieje, że jednak Hanna Greń pozwoli nam zajrzeć do świata Diony ten ostatni raz.

Nastolatka Klaudyna Poloczek zostaje znaleziona martwa. Przyczyną śmierci okazuje się przedawkowanie narkotyków. Miejscowa policja szybko orzeka, że było to samobójstwo i zamyka sprawę.

Rodzina dziewczyny nie zgadza się z tym i zatrudnia Dionizę. Szybko się okazuje, że w Bystrzycy Wielkiej coś jest nie tak. Miejscowym policjantom bardzo nie podoba się, że ktoś rozpytuje o zamkniętą sprawę.

Mimo problemów Dioniza trafia na trop i nie zamierza odpuścić. Czy przez to sama nie stanie się celem mordercy?


"Śmiertelna dawka" to piąta i ostatnia ???? część cyklu z Dionizą Remańską. Mam jednak nadzieję, że ... jednak zmieni zdanie. Bardzo polubiłam detektywkę, Ogiego i Ratio i chciałabym ich jeszcze spotkać.

Śledztwo, które tym razem prowadzi Dioniza jest ciekawe i trudne. Tak jak w poprzednich częściach, akcja rozgrywa się w małym i na pozór spokojnym miasteczku. Wszyscy tu wszystkich znają, a na obcych patrzą wilkiem.
Remańska swoje działania musi ukrywać nie tylko przed mieszkańcami, ale także przed miejscową policją, której bardzo zależy, aby samobójstwo pozostało samobójstwem.

Bardzo podoba mi warstwa obyczajowa. Rozwijająca się relacja Diony z Ogińskim, której bardzo kibicowałam oraz przyjaźń Dionizy z Ratio. Ciekawa i momentami zabawna jest relacja Ogińskiego z Ratio. Z resztą ten ostatni to bardzo ciekawa osobowość. Chłopak, którego trudno nie polubić. Jest młody, lojalny, inteligentny i do tego świetnie gotuje.

Takiego zakończenia się nie spodziewałam i nie powiem, żeby mi się podobało. Jednak jestem fanką innych zakończeń ???? tym bardziej, że to ma być zakończenie serii. A tu zakończenie jest takie smutne, ale nie dosłowne. Może to jednak otwarta furtka do kontynuacji????

Jestem fanką tego cyklu i będzie mi go brakowało. Ale czekam na nowe pomysły z pod pióra autorki.

Z twórczością autorki miałam okazję zapoznać się przy okazji poprzedniej części serii, która bardzo mi się podobała.

W tym przypadku jednak czegoś mi zabrakło. Do połowy książka bardzo mnie ciekawiła, jednak im dalej tym bardziej słabła moja chęć do czytania..

Warstwa obyczajowa przykryła w znacznym stopniu intrygę, co przełożyło się na brak akcji i emocji, których od książki oczekiwałam.

Muszę jednak przyznać, że sama zagadka była prowadzona w ciekawy sposób a zakończenia nie udało mi się odgadnąć.

Podsumowując jest to ciekawa pozycja dla osób związanych z bohaterami serii. Jednak jeżeli oczekujecie, że książka wbije Was w fotel i nie pozwoli się odłożyć to w tym przypadku tego nie dostaniecie.