Sny pachnące igliwiem

Lena spełnia swoje marzenia oraz oczekiwania zmarłego ojca. Studia w Warszawie to przecież ogromny prestiż. Jednak młoda mężatka stwierdzi, że rodzina jest dla niej najważniejsza, a studia może skończyć gdziekolwiek, aby bliżej domu.
Autorka w swojej najnowszej powieści pokazuje jak ważna jest rodzina, ile potrafimy dla niej poświęcić, ale również że osoby, które wcale nie są z nami spokrewnione mają dla nas większe pokłady uczuć niż nie jeden członek rodziny.
Przygotujcie się na chwile radości, ale również ogromnych wzruszeń.
Bardzo życiowa opowieść o sile rodziny, o smutkach dnia codziennego, nadziei, jak również o tym, że nie możemy wszystkiego w życiu zaplanować, bo los bywa bardzo przewrotny.
Ja dzięki tej książce poczułam magię świąt, chociaż jest to dla mnie zdecydowanie za wcześnie. Ale uważam, że można powoli zacząć wprowadzać nastrój zimowo-świąteczny ????

?Sny pachnące igliwiem? to książka, który otuli niczym ciepły koc. Jest idealną lekturą na długie jesienne wieczory. Zawiera ciepłą opowieść o Lence i jej mężu Kubie, których poznaliśmy się w wspaniałej książce ?Sny pachnące poziomkami?. Bohaterowie bardzo się kochają. Lenka rozpoczęła studia w Warszawie, ale po pierwszym semestrze rezygnuje. Nie potrafi odnaleźć się w wielkim mieście i chce wrócić do leśniczówki, męża i ukochanej babci. Małgorzata Leboida, nazywana przez okolicznych mieszkańców wiedźmą, również tęskni za dziewczyną. W powieści pojawi się również Iwona, przyrodnia siostra Lenki, która wpadła w małe kłopoty i nie wie co ze sobą zrobić.
Zbliża się świąteczny czas. Czas rodzinny, ale również czas cudów i spełnienia marzeń. Jak potoczą się losy bohaterów? Co ich czeka w najbliższej przyszłości? Na pewno spore zmiany.
Książka należy do tych typowo świątecznych. Przeważają w niej ciepłe i dobre emocje. Mam wrażenie, że na kartach tej lektury dzieje się samo dobro. Autorka po raz kolejny napisała dobrą opowieść o ludziach i ich marzeniach. Wspaniale wykreowała bohaterów. Od starszej pani Małgorzaty, po Lenę i Kubę. Bardzo się cieszę, że nie zapomniało o przedstawieniu losów Iwony i jej matki, która zatruła życie głównej bohaterce w części pierwszej.
Jeśli robicie listę książek o tematyce świątecznej to koniecznie umieśćcie na niej ?Sny pachnące igliwiem?.

"Życie jest niesprawiedliwe, nie mamy wpływu na to, gdzie przychodzimy na świat, ale za to mamy wpływ na późniejsze lata. Tylko od nas, od naszych marzeń i odwagi, cierpliwości i pasji, a czasami chęci udowodnienia innym, ile jesteśmy warci, zależy to, co zrobimy z naszym losem, czy będzie on dla nas katorgą, czy przyjemnością."

Wsłuchując się w miarowy stukot kół pociągu Lena upewnia się w słuszności podjętych decyzji. Rezygnacja z wymarzonych studiów w stolicy i powrót do ukochanej leśniczówki to najlepsze dla wszystkich rozwiązanie. Coraz mocniej zdaje sobie sprawę z ulotności życia, więc nie zamierza marnować czasu na rozłąkę z bliskimi. W jej głowie, wciąż brzmią słowa ojca "bądź dobra dla siebie", które powoli stają się jej życiowym mottem. Zbliżający się okres przedświąteczny przyniesie wiele zmian i wątpliwości. Jak młodzi małżonkowie odnajdą się w nowej rzeczywistości? Czy odnajdą upragniony spokój?


Tak cudownie było wrócić do pełnej ciepła leśniczówki i jej mieszkańców. Poznać dalsze losy Leny i jej najbliższych. W tym miejscu można się zatrzymać, pomyśleć nad swoim życiem i zachwycić się otoczeniem. Zimowa atmosfera i okres zbliżających się świąt dodają uroku i wyjątkowości. Zapach leśnego igliwa i wigilijnych smakołyków wręcz unosi się z kart powieści. Nie zabraknie ludzkich dramatów, trudnych wyborów i poruszających wiadomości. Zatapiałam się w tych emocjach, odczuwając, współczując, kibicując. Nie zliczę, ile razy łzy wzruszenia cisnęły mi się do oczu. Ale to były pozytywne emocje, wywołane wiarą w drugiego człowieka. Wioletta Piasecka daje nam nadzieję, że istnieje wyjście nawet z najgorszej sytuacji. Przypomina również, że życie składa się z wzlotów i upadków, dlatego tak ważne jest by się nie poddawać.

Bardzo cenię sobie powieści Autorki, która za każdym razem wzbudza we mnie wiele emocji. Z niebywałą lekkością, tworząc historie poruszające, pełne życiowych mądrości i dobra. Myślę, że każdemu z nas potrzebna jest taka dawka ciepła.
Szczerze polecam.

Prześliczna opowieść, która bardzo przypadnie do gustu osobom, które kochają marzyć i mają bardzo wrażliwą duszę. Autorka znana jest z tego, że każda jej książka głęboko zapada w sercu, a podczas czytania smutek miesza się z nadzieją. Tutaj smutkiem owiana jest przeszłość, do której postać powraca. Jedni powiedzą, że to wymysły, by udramatycznić opowieść. Ja wam powiem, że znam sytuacje, gdzie bicie i znęcanie psychiczne i fizyczne miało miejsce. Sama byłam tego świadkiem i również znam tak zwane szeptuchy, które w naszym obecnym czasie nazywane są znachorkami. One nie leczą magią, tylko ziołami. Wiedzą co to jest refleksologia stóp, ziołolecznictwo, irydologia i wiele innych. I ci ludzie, czasami w przeciwieństwie do podstawowych lekarzy, naprawdę leczą naturalnie. Wracając jednak do opowieści, ubóstwiam pióro autorki. Oglądałam jej pierwsze filmiki na YouTube, gdzie jeszcze nie wydała książki dla dorosłych, tylko miała takie plany. Wiedziałam, że jej się uda, gdyż ona bierze zawsze stronę osób pokrzywdzonych. Jej historie nie są puste, zawsze mają nie tylko przesłanie, ale i mądrość, jak postępować w chwilach, kiedy dzieje nam się krzywda. Zwraca uwagę na taką linię, gdzie po jej przekroczeniu osoba krzywdzona musi przestać pozwolić się krzywdzić i obrać drogę w której nie będzie działa się jej krzywda. Niekiedy zakres tęsknoty postaci będzie bardzo ogromny i nie tyczy się to tylko jednej osoby, ani tego samego powodu. Mamy pokazane, że należy walczyć o marzenia, a osoby, które nas kochają, powinny pozwalać nam je spełniać, a nie ograniczać. Również czytamy o samotności zwierząt, które są wyrzucane i bardzo cierpią. Główna postać daje im schronienie lub szuka kogoś, dla kogo nie będą przedmiotem. A one same potrafią się odwzajemnić. I ostatni temat, który mocno mnie poruszył, a jest nim bieda. Bywa, że jedni poszukują idealnej choinki nie myśląc o tych, którzy mogą sobie tylko o niej pomarzyć. Bieda w domu jest wyczuwalna gołym okiem i wyobraźcie sobie, że miłość w takim otoczeniu jest zawsze największa. Dajcie się porwać przepięknej, smutnej i nadającej nadzieję opowieści, która zabierze was tam, gdzie nie każdy potrafi dotrzeć:-) Mocno ją polecam!