Sny pachnące poziomkami

Jak tam Twoje sny? Śnił Ci się ostatnio jakiś koszmar, a może wręcz przeciwnie- w objęciach Morfeusza udało Ci się odnaleźć błogi spokój i kojącą kryjówkę od przytłaczającej rzeczywistości? U mnie w ostatnim czasie dominują abstrakcyjne sny. Gdy rankiem pijąc kawę wracam do nich myślami, marszczę brwi i zastanawiam się skąd w mojej podświadomości namnożyło się tyle irracjonalnych dziwactw. I szczerze pisząc, nie mam pojęcia! Dlatego nie pogardziłabym przyjemnymi snami o zapachu poziomek... Rzadko sięgam po książki obyczajowe, jednak tym razem kupiła mnie przepiękna, sielankowa okładka oraz zapowiedź wzruszeń, które dostarczy czytelnikowi przewrotny los młodziutkiej bohaterki. Przedstawiona historia zaczyna się od smutnych okoliczności, gdyż dziewiętnastoletnią Lenę poznajemy podczas pogrzebu jej ukochanego ojca. Niestety to dopiero początek trudności jakie pojawiają się na jej życiowej drodze. Tuż po uroczystości, gdy emocje po stracie wciąż są obezwładniające, Lena dowiaduje się, że ma zaledwie trzy miesiące na opuszczenie leśniczówki. Jej miejsca na ziemi, jedynego domu jaki był jej dotychczas znany, stabilnego schronienia, w którym wciąż krążą wspomnienia po rodzicach... Jak dziewczyna odnajdzie się w nowej, burzliwej i tak niesprawiedliwej rzeczywistości? "Sny pachnące poziomkami" to było moje pierwsze spotkanie z twórczością Wioletty Piaseckiej. Mam słabość do historii o pierwszych miłościach, natomiast główni bohaterowie doświadczeni przez los, budujący swoje życie na nowych fundamentach, zwykle budzą mój podziw i śledzę ich poczynania z niesłabnącym zainteresowaniem. Lena z dnia na dzień musi dorosnąć i zadbać o swoją przyszłość, bo jeśli tylko zabraknie jej odwagi, cały jej dotychczasowy trud może runąć niczym domek z kart. Lubię odnajdywać w książkach ukojenie i odprężający, melancholijny spokój. Tutaj właśnie tego zaznałam. Wśród klimatycznych opisów lasu, leśniczówki oraz oddanych zwierzaków. Mimo przewidywalności fabuły spędziłam miłe chwile w tym nastrojowym świecie, gdzie rozgrywa się niełatwa walka o szczęście. W słowach od autorki Pani Wioletta zdradza, że pracuje już nad dalszymi losami Leny, zatem jestem bardzo zaintrygowana, jaką przyszłość zgotuje swojej bohaterce!

Los nie oszczędza Leny. Właśnie pożegnała ojca, którego nagle pokonała niespodziewana choroba. Została zupełnie sama, bo w dzieciństwie pochowała już matkę.

Ojciec zaraził dziewczynę miłością do lasu i dzikiej zwierzyny. Był leśniczym, ale takim z zamiłowaniem. Lena kocha więc ciszę i spokój, ale kocha też leśniczówkę, w której mieszka od dzieciństwa. To z tym miejscem wiąże wszystkie najmilsze wspomnienia. Jednak na dziewczynę spada kolejny cios. Musi opuścić ten dom. Co więcej macocha zabiera wszystko co tylko może zostawiając dziewczynę tylko z psem Szarikiem, którego kocha całym sercem. W tych trudnych chwilach Lena może liczyć na młodego podleśniczego Kamila. To on jest dla niej prawdziwym wsparciem. Serce dziewczyny zaczyna coraz szybciej bić do byłego pracownika jej ojca. Jest tylko mały problem - Kamil ma już wyznaczoną datę ślubu. Lena postanawia więc o nim zapomnieć. Czy jej się to uda? Jak poradzi sobie w nowej sytuacji? Czy poradzi sobie z samotnością i bólem?

"Sny pachnące poziomkami" to niezwykła i poruszająca historia. Lena z dnia na dzień traci wszystko, a jej beztroskie życie zostaje zastąpione bólem i licznymi zmartwieniami. Byłam pełna podziwu dla tej doświadczonej losem dziewczyny. Nie wiem czy bym w sobie znalazła tyle siły do stawienia czoła przeciwnościom losu. Lena szybko zyskała moją sympatię i życzyłam jej jak najlepiej. Jednak los w dalszym ciągu rzucał jej kłody pod nogi. Autorka pokazała jak ta młoda osoba mierzy się z bólem po stracie bliskich. Dowiemy się też na kogo tak naprawdę można liczyć w trudnych chwilach. Spodobał mi się styl autorki. Liczne i piękne opisy sprawiały, że czułam się jakbym była na miejscu gdzie akurat dzieje się akcja. To wszystko sprawia, że przez tą historię dosłownie się płynie. A ile tu emocji! Nie raz zakręciła mi się łza w oku. Dawno już żadna historia aż tak mnie nie poruszyła. Ogromnie polecam!

????????????RECENZJA ????????????

Lena wraz ze swoim ojcem oraz macochą mieszkają w pięknej leśniczówce pośrodku lasu. Jednak pewnego dnia świat jakby stanął dla tej dziewiętnastoletniej dziewczyny. Ojciec Leny z powodu niewyleczonego zapalenia płuc umiera. Dziewczyna zostaje sama, gdyż na macochę nie ma co liczyć. A wiadomo że nieszczęścia chodzą parami więc tak też było i w tym przypadku. Kobiety dowiadują się że muszą opuścić leśniczówkę w ciągu trzech miesięcy i zrobić miejsce dla nowego leśniczego. Kolejny cios nadchodzi, gdy macocha Leny postanawia się wyprowadzić jednak nie zamierza zabierać ze sobą dziewczyny. Uważa ją za zbędny problem i nie ma zamiaru się nią opiekować. Przy wyprowadzce kobieta wynosi dosłownie wszystko z domu. Dużym wsparciem dla Leny okazuje się podleśniczy Kamil, który pracował z jej ojcem. Mężczyzna zamieszkuje z Leną, gdyż boi się sama przebywać w domu po śmierci ojca. Między tą dwójką zaczyna rodzić się uczucie, które nie powinno mieć miejsca gdyż mężczyzna ma narzeczoną. To właśnie w tym momencie Lena postanawia wyprowadzić się z leśniczówki, zostawić za sobą wszystko co kocha I rozpocząć nowe, samodzielne życie z dala od Kamila.

Ile jeszcze cierpienia czeka na Lenę? Czy kobieta zazna w końcu spokoju I szczęścia? Czy będzie w stanie odnaleźć się w wielkim mieście i zapomnieć o miejscu, które kochała całym sercem?

Pani Wioletta po raz kolejny udowadnia nam że jest świetna w tym co robi. Ta książka jest poprostu fenomenalna. Przepełniona cierpieniem, bólem, stratą ale także ogromnymi pokładami nadzieji. Nadzieji na to że cierpienie kiedyś dobiegnie końca i jeszcze zaświeci dla nas słońce. Przykład Leny pokazuje nam również że warto walczyć o marzenia i się nie poddawać. wioletta_piasecka_autorka a odnosząc się do tego co napisała Pani na końcu książki. Bardzo ale to bardzo liczę na to że będę mogła poznać dalsze losy Leny I Kamila, że ,,Sny pachnące igliwiem" zostaną wydane????????????

"Trudno jest się wywinąć od próśb, zakazów, nakazów lub słów krytyki, gdy zaczynamy podążać za marzeniami. Wyruszając własną drogą musimy słuchać siebie, swojego serca i intuicji, ale przede wszystkim być dla siebie dobrym."

Lena wychowuje się w bliskim otoczeniu natury. Dorasta otulona niepowtarzalnym, kojącym zapachem lasu, mchu, otoczona radosnym śpiewem ptaków. Jednak z chwilą śmierci ukochanego ojca jej cały świat rozpada się na drobne kawałeczki. Traci wszystko to, co do tej pory znała i kochała.

"Życie nie znosi pustki i już toczy się dalej, miażdżąc swoimi trybikami uczucia tych, którzy nie potrafią się przystosować."

Tylko jak poradzić sobie ze stratą najbliższej osoby? Skąd wziąć siłę, by pokonać dojmujący smutek.

To wspaniała powieść nasączona całą gamą emocji zarówno tych pozytywnych, jak i chwytających za serce. Nie zaliczę, ile razy w moich oczach pojawiły się łzy wzruszenia.
Lena, mimo iż dopiero wkracza w dorosłość imponuje dojrzałością i wewnętrzna siłą. Charakteryzuje się ogromną wrażliwością i dobrocią serca. Jej niezwykle przywiązanie do przyrody sprawia, że przez chwilę spoglądamy na świat z większym skupieniem. Dostrzegając to, co umyka nam w codziennym pędzie. Piękno otaczającej nas natury, łąki pachnące poziomkami, czy delikatny szum drzew.
To również opowieść o nieszczęściu i tragediach, które z czasem dotykają każdego z nas. Przypomina, że w życiu nie zawsze mamy wpływ na wszystko, a cierpienie wpisane jest w naszą rzeczywistość, najważniejsze, by nigdy się nie poddawać.
Zawiera także wiele wartościowych, życiowych cytatów.
Dałam się oczarować i skończyłam powieść w ciągu jednego dnia, co nie zdarza się zbyt często.
Polecam z całego serca.

?Sny pachnące poziomkami? to książka o stracie, żałobie, samotności i miłości. Jest to powieść, która potrafi wzruszyć i chwycić za serce. Bardzo polubiłam główną bohaterkę Lenę Szejnę. Dziewczyna w wieku 19 straciła ojca. Została sama z macochom i jej córką, Iwoną. Jej ojciec był leśniczym i od dziecka dziewczyna mieszkała w otoczeniu lasu i ciszy. Po śmierci jej ukochanego taty musiała opuścić to miejsce i zrobić miejsce następnemu leśniczemu. Macocha dostała mieszkanie w zastępstwie, ale Lenki nie chciała zabrać ze sobą. Dziewczyna została sama w pustej leśniczówce, którą musi opuścić w ciągu 3 miesięcy. Z pomocą jej przybywa Kamil. Starszy o 7 lat mężczyzna, który jest podleśniczym. Dostał tę pracę dzięki tacie Leny i teraz czuje, że powinien pomóc młodej. Tylko czy oby na pewno kieruje się tylko chęcią odwdzięczenia się? Lena by stanąć na nogi wyjeżdża do Gdańska, gdzie rozpoczyna nową pracę i nowe życie. Jednak czy jest możliwe być szczęśliwym w miejscu, w którym czuje się więźniem czterech ścian? Końcówka książki sprawiła, że się rozpłynęłam i poczułam ulgę? Ale dlaczego ją poczułam to już musicie sami przekonać się.
Jeśli lubicie książki, w których przyroda gra główną rolę to bardzo polecam ?Sny pachnące poziomkami?. W powieści tej ukazany jest kontrast pomiędzy życiem na wsi i w mieście. Lena w Gdańsku nie potrafiła odnaleźć się. Dusiła w nim i wciąż myślała o miejscu, w którym się wychowała i o rodzicach.
Pani Wioletta napisała piękną historię, która dzięki opisanej przyrody czytelnik czuje się zrelaksowany, a z drugiej strony przeżywa to wszystko co przeżywa główna bohaterka. Powieść dostarcza wielu emocji. Od żalu i smutku po stracie ukochanego taty, napięcia i przygnębienia związanego z naglą zmianą w życiu młodej dziewczyny, po uczucie ulgi i spokoju.
Historia opisana przez autorkę przekonała mnie i bardzo chętnie poznam dalsze losy bohaterów.
?Pierwsza miłość, ta najpiękniejsza, która kształtuje nasze myśli i serca na zawsze. Ta, o której śnimy wieczorami, będąc w kolejnym, lepszym lub gorszym, związku. Ta wyidealizowana, jedyna i niepowtarzalna.?