Socjopata

Nie spodziewałam się takiej historii. Owszem liczyłam się z tym, że tytułowy ?Socjopata? będzie posiadał cechy zgodne z definicją emocjonalnego zaburzenia osobowości? ale całość okazała się jeszcze bardziej zaskakująca. Ja po prostu czułam jak z każdą przerzuconą stroną stawałam się niemym świadkiem tragedii bohaterów, którym na drodze stanął bezwzględny manipulator i człowiek, którego do końca nie byłam w stanie rozszyfrować. I wow to było mocne. Nawet krwawe opisy (a trochę ich było) nie były tak silnie oddziałujące na moją psychikę jak myśli Jakuba, którego umysł możemy poznać w ?Socjopacie?.

Życie osobiste Jakuba obraca się wokół pracy ? a raczej dążenia do tego, by osiągnąć sukces jakim dla niego niewątpliwie jest stanowisko i biurko dyrektora. Jest typowym ?szczurem? ? do celu po trupach, bez skrupułów, bez świadków, bez uczuć. Poza pracą jest mężem na pół etatu? mówię pół, bo nie bardzo mu to wychodzi. Wraz z żoną chodzi na terapie, chociaż uważa, że to bardziej ona ma problem ? ale ?stara się?. Jego frustracja wybucha w momencie gdy dowiaduje się, że stanowisko na które tak bardzo polował zajmie ktoś inny. Od tego mementu można się po nim spodziewać wszystkiego ? dosłownie. Tylko do czego może być zdolny człowiek, który tak przebiegle zagina prawdę?

To była bardzo wciągająca lektura! Kreacja bohatera i mechanizmy, które kierowały jego umysłem były tak chore, że aż fascynowały. Często z niedowierzania kiwałam głową, bo to co czytałam wywoływało we mnie szok zmieszany z niesmakiem. Jego perfidne zachowania były momentami niedorzeczne, ale trzeba mu przyznać jedno ? był konsekwentny w swoim kombinowaniu. Historia świetnie opisana, ukłony dla autora, bo stworzył niezłego świra ???? Biedni Ci, którzy stanęli mu na drodze? nie chciałabym być tym pechowcem ???? polecam bardzo lekturę, trzyma w napięciu do ostatnich stron... a zakończenie, no cóż ? tego się nie spodziewałam ???? Jeżeli szukasz fascynującego thrillera psychologicznego ? to dobrze trafiłeś!

Dlaczego tak dobre książki czekają tak długo na mojej półce????????tego fenomentu nie rozumiem???????

Jakub, w oczach niektórych ludzi, ma wszystko albo przynajmniej wiele. Ma prace, za progiem już macha do niego awans, w domu cudowana żona, dom na przedmieściach... ale Jakubowi to nie wystarcza. On chce więcej i więcej a swoje cele osiąga po trupach. Inni się nie liczą, to on jest centrum całego wszechświata i to na niego powinien spływać cały splendor. A kiedy tak się nie dzieje? kiedy ktoś stanie na jego drodze? Co wtedy zrobi Jakub?

Oo ta ksiazka będzie na pewno w moim top 10 z tego roku. Tak, to była świetna lektura i co druga strona powodowała u mnie wytrzeszcz oczu i opodanie szczęki. Wiecie, to było takie zaskoczenie z serii ,,ja wiem, że tacy ludzie istnieją, ale serio to tak wygląda"? Czytając tę książkę, śledząc fabułę miałam wrażenie jakbym weszła na chwilę na umysłu psychopaty i zanurzyła się w szambie w jakim na codzień porusza się on sam. To wszystko było tak bardzo chore, tak niedorzeczne, ale była w tym swego rodzaju logika chorego człowieka, wypranego z emocji, z uczuć. Targają mną emocje po tej lekturze.
Tutaj wydarzenia i fabuła nabierają zawrotnego tempa tylko po to, żeby na koniec wywalić czytelnika z pędzonego wagonika.

"W końcu zasnąłem i we świetnie zabijałem go raz za razem, uderzając jego głową o posadzkę i dusząc go kablem, przekonany, że to tylko zły sen, ale w głębi duszy znałem prawdę"
~Jakub to człowiek sukcesu jest inteligentny, młody, przystojny, ma dobrze płatną pracę, żonę, a jednocześnie w miarę ciągłego rozwoju osobistego, pnie się po szczeblach kariery w firmie w której obecnie pracuje.Wydawać by się mogło, że wiedzie udane spokojne życie.Niestety to tylko fikcja, gdyż pod idealnie ułożonym wręcz życiem, kryje się prawdziwe oblicze mężczyzny.Jest zwykłym manipulantem, kanciarzem, kłamcą co doprowadza go do brutalnych w skutkach działaniach.Jest zdolny usunąć wszystkich którzy tylko staną mu na drodze...
~"SOCJOPATA" Stefana Weisbrodta to debiutancka powieść z którą już od początku miałam bardzo duże problemy, gdyż sam bohater jak i jego zachowanie doprowadzały mnie po prostu do "szewskiej pasji".
W końcu jak sam tytuł mówi mamy tutaj do czynienia z prawdziwym Socjopata i całym spektrum jego zachowań, czego nie możemy wręcz mylić z psychopatą, chociaż troszkę poczynań głównego bohatera nie odbiera i tutaj od normy.
~Autor za sprawą narracji pierwszoosobowej w formie można by powiedzieć nawet tzw.pamiętnika, wprowadza nas w świat nieźle pokręconego bohatera dla którego liczy się tylko on sam.Dzięki czemu mamy możliwość wgłębienia się i poznania jego umysłu.Co lepiej pozwala nam zrozumieć, momentami nawet współczuć, jego głęboko ukrywanym myślom motywom działania czy nawet brakiem empatii oraz zbrodni, których dopuścił się nasz bohater.
~Niestety poza tym co wyżej opisałam brakowało mi większej ilości szczegółów w wnikliwym poznaniu naszej postaci wraz z "otoczką" w której się poruszał.
~Książkę pochłania się dość błyskawicznie, gdyż sama fabuła to coś innego niż do pory miałam okazję czytać, bo jednak tym razem mamy do czynienia z socjopata, a nie psychopatą.
~Reasumując całość i mając na uwadze to, że jest to debiutancka powieść autora to jednak muszę przyznać że oczekiwałam tutaj mrocznego gęstego klimatu oraz ciągłego napięcia które nie pozwoliło by mi oderwać się chodź na chwilę od lektury.
~Pragnę podkreślić, że jest to moja subiektywna opinia więc zawsze polecam wam sprawdzić sobie samemu prezentowany tytuł, by móc wyrobić sobie własne zdanie.
A z tego co pamiętam większość z was była wręcz zachwycona!

Socjopatia- ?to stan, w którym osoba nią dotknięta nie jest w stanie dostosować się do reguł, które obowiązują w danym społeczeństwie. Taka osoba doskonale zna te normy, ale świadomie łamie je, przekracza i działa przeciwko nim.? Tak właśnie brzmi definicja socjopaty według Wikipedii. Jaki zatem jego obraz stworzył Stefan Weisbrodt w swojej książce o tym samym tytule?

Fabuła książki jest ?oczywistą oczywistością? w tego typu historiach: młody, przystojny mężczyzna Jakub to człowiek sukcesu, który lubi otaczać się luksusem, pnąc się po szczeblach kariery w firmie, w której pracuje. Oczywiście nie cofnie się przed niczym ani nikim, żeby osiągnąć swoje cele, tłumiąc przy tym na jakiś czas niepohamowane żądze. Świat Jakuba zaczyna się jednak powoli walić w posadach, kiedy to nowy dyrektor firmy postanawia bliżej prześwietlić swoich podwładnych, na co oczywiście Jakub pozwolić sobie nie może?

Książkę czyta się błyskawicznie i z zaciekawieniem. Pierwszoosobowa narracja pozwala na bliższe relacje z głównym bohaterem, zapraszając czytelnika do penetrowania wnętrza jego umysłu, co mnie osobiście bardzo się podoba. Fani makabrycznych zbrodni i rozczłonkowanych ciał, myląc chyba psychopatę z socjopatą przed sięgnięciem po lekturę, mogą poczuć lekki niedosyt. Pomimo faktu, iż trupów rzecz jasna także tutaj nie brakuje. Niewątpliwie większą przyjemność z lektury odczuwać będą czytelnicy, którzy cenią sobie podróże do odległych zakamarków spaczonych umysłów.

?Socjopata? to dobra lektura, naprawdę dobra. Lecz mimo wszystko nie zachwyca tak, jakby sugerowała to okładka czy też jej opis. Książka okazała się zbyt ?lekka? jak na tematykę, którą podejmuje autor. Analiza głównego bohatera okazała się nieco za płytka, a świat w którym się poruszał nie był przepełniony wystarczającym mrokiem oraz zepsuciem tak charakterystycznym dla ludzi za nic mających jakiekolwiek normy społeczne. Oczywiście jest to moja subiektywna opinia. Zapraszam do sięgnięcia po lekturę i wypracowania swoich, bo z pewnością nie jest to stracony czas.

Współpraca z wydawnictwem Filia.

Jakub jest młodym, przystojnym facetem. Wydawać by się mogło, że wiedzie udane życie. Ma dobrze płatną pracę, piękny dom i kochaną żonę. Wszystko to jednak pozory. Swój dobry wizerunek utrzymuje dzięki kłamstwom i manipulacji. By sięgnąć zamierzonych celów, nie cofnie się przed niczym..

"Cokolwiek miałem zrobić, musiało wyglądać na wypadek"

Uwielbiam historie, w których głównymi bohaterami są psychopaci, więc nie mogłam odmówić sobie debiutanckiej książki Stefana Weisbrodta. "Socjopata" to pewnego rodzaju pamiętnik mężczyzny, który "zaprasza" nas do swojego świata i opowiada o wszystkich zbrodniach jakich dokonał. Wchodzimy w jego myśli oraz poznajemy motywy, którymi się kieruje.
Książka wciąga niesamowicie, jest mrocznie i brutalnie, czyli dla mnie wręcz idealnie. Napięcie towarzyszy nam do ostatnich stron, wywołując ogrom przeróżnych emocji. Portret psychologiczny głównego bohatera jak najbardziej na wysokim poziomie, autor w idelany sposób odzwierciedla nam umysł socjopatycznej osoby, dla której nie liczy się nic i nikt. Obserwujemy bezwzględność, egozim i brak uczuć Jakuba. Takich bohaterów uwielbiam i mam nadzieję, że Autor nie będzie kazał nam długo czekać na swoją kolejną pokręconą historię z psychopatą w roli głównej.
"Socjopata" to wciągająca, niezwykle brutalna i bardzo emocjonująca lektura, której zakończenie z pewnością zaskoczy nie jednego czytelnika. Z całego serca polecam.

Czy tylko ja podczas lektury "Socjopaty" miałam przed oczami naszego świrka Joe z "You"? ????

Uwielbiam czytać o socjopatach, uwielbiam! Jakkolwiek to brzmi, nic na to nie poradzę ????

Oczywistym jest więc, że powyższa książka spełniła moje oczekiwania i całkiem fajnie spędziłam z nią czas, o!

Jakub jest młodym, przystojnym mężczyzną który ma fioła na punkcie garniturów. Wszystko zazwyczaj idzie po jego myśli, a jeśli nie, zrobi wszystko, by było tak, jak sobie postanowił. On nie akceptuje odmowy a już z pewnością nie da sobą pomiatać. Zniszczy wszystko i wszystkich, by jego pierwotne plany doszły do skutku.

Czasem nie wierzyłam w to, co się tam dzieje. Główny bohater mnie tak zaskakiwał, że nie jednokrotnie przecierałam oczy z niedowierzenia!

Było dobrze! Nie jest to może książka która pozostanie w mojej pamięci na dłużej, ale z całą pewnością jest warta przeczytania :)

(?)Grób był doskonały. Głęboki na ponad metr, o stabilnych, niemal pionowych ścianach. Nie był przesadnie długi, ale wiedziałem, że większy nie będzie potrzebny. (?) zmieści się do niego idealnie(..)


Jakub Grotowski to z pozoru zwykły, przeciętny facet pracujący w korporacji. Jak większość bierze udział w wyścigu szczurów i ma dużo młodszą, zaborczą kochankę. Fakt, jest przystojny i charyzmatyczny, ale na pierwszy rzut oka niczym szczególnym się nie wyróżnia. Jakuba poznajemy w momencie, kiedy w jego życiu zawodowym jak i prywatnym szykują się duże zmiany. Spodziewa się awansu w firmie dzięki czemu będzie mógł zrealizować marzenie żony o większym domu i powiększeniu rodziny. Ponadto postanawia zakończyć romans i skupić się na ratowaniu własnego małżeństwa, na którym odbija się stresująca praca i obecność innej kobiety. Sprawy zaczynają się komplikować kiedy nowe stanowisko dostaje syn szefa, a kochanka oświadcza, że o zakończeniu związku nie ma mowy. w przeciwnym razie o wszystkim dowie się żona Jakuba. Grotowski jest w kropce. Nie bierze pod uwagę innego scenariusza niż ten, który sam sobie napisał, a Ci, którzy staną na drodze do spełnienia planów muszą zostać usunięci. Dosłownie. Ten z pozoru zwykły facet, a jak wiemy pozory lubią nas mylić, nie cofnie się przed niczym.

Książka napisana w świetny sposób, autor posiada niezwykły dar do przekazywania treści. Opisy są barwne i bardzo realistyczne, podczas czytania obrazy same tworzyły się w mojej głowie. Pomimo dużej ilości treści w żadnym momencie nie czułam przesytu i odbiegania od tematu, główny wątek jak i poboczne konsekwentnie prowadzone są przez całą książkę. Na uwagę zasługują także dialogi, są naturalne i nieprzerysowane, chociaż w tym konkretnym przypadku dialogi zastąpione są wewnętrznymi rozmowami głównego bohatera. Wnikamy w jego myśli, rozumowanie i motywy, jakimi się kieruje. Śledzimy drogę jaką przebywa, drogę, która od nienawiści i zazdrości doprowadza go do ostateczności. Do odbierania ludzkiego życia, które ma za nic.

Postać głównego bohater została skrojona przez autora po mistrzowsku. Jest prawdziwy, jego zachowania przerażają i fascynują zarazem. Konsekwentnie dąży on do celu, bez względu na okoliczności, bez poczucia winy, bez wyrzutów sumienia. W jego mniemaniu zabicie drugiego człowieka jest tylko etapem w dążeniu do upragnionego celu, a cel sam w sobie według niego usprawiedliwia jego czyny. Jest zimny i wyrachowany, nie potrafi obudzić w sobie głębszych uczuć nawet wobec swoich bliskich, jego życie to ciągła gra pozorów i spektakl dla otoczenia. Pozostałe postacie także napisane zostały z rozmysłem , mają indywidualne charaktery i zachowania.

Jeśli spodziewacie się kryminału, który schematem nie odbiega od innych pozycji to jesteście w dużym błędzie. Autor wielokrotnie Was zaskoczy, pomimo tego, że w zasadzie od początku wiemy kto jest mordercą. Myślicie, że wiecie już jak zakończy się ta historia? Zapewniam Was, że nie macie bladego pojęcia.

?RECENZJA?

Jakub to facet, który ma świetlaną przyszłość w firmie, w której pracuje. Jednak jego charakter daje wiele do myślenia. Nienawidzi, gdy coś nie idzie po jego myśli, a przez to dopuszcza się różnych czynów. Manipulowanie ludźmi wychodzi mu świetnie, jednak w pewnym momencie gubi go to. Jak potoczy się jego los? Czy przez niektóre sytuacje zmieni się, czy jednak pogłębi to, co już jest ciężkie?
????
Pierwsze spotkanie z autorem ...uważam za bardzo udane! ???? Podobała mi się cała ta otoczka towarzysząca historii oraz polubiłam głównego, powalonego bohatera, który zadziwiał mnie z każdą kartką, ale również przerażał ???? "Socjopata" to idealny tytuł, żeby go opisać ???? Jego kreacja była dobra, a te jego emocje i to, jak co pokazywał - szokowało mnie, ale i czasem mu współczułam. Powiem Wam, że nie da się nie lubić głównej, męskiej postaci. Mimo tych dziwnych jego zachowań, kibicowałam mu, bo patrząc w jakich sytuacjach się znalazł, to miał prawo postępować tak, jak postępował. Tak naprawdę wydaje mi się, że nie możemy go oceniać, bo nie wiadomo jak my byśmy zachowali się w danej sytuacji. Kobiece bohaterki strasznie mnie irytowały i czekałam na moment, aż znikną ???? W jaki sposób? Było mi to obojętne ???????? Autor ma świetny język oraz styl i wiem, że to nie będzie z nim moje ostatnie spotkanie. Czuć, że pisał tę powieść z wielką przyjemnością, dozą skupienia i wszystko zostało odpowiednio przemyślane ???? Liczę, że za niedługo wyjdzie kolejna jego książka. Jeśli chodzi o historię to tutaj cały czas coś się działo. Nieustannie miałam ciarki na ciele i zastanawiałam się, co za chwilę się wydarzy. Strona uciekała za stroną, akcja goniła akcję, a jej zwroty były zachwycające oraz szokujące ???? Ta powieść wydawała mi się bardzo realna, a wyobraźnia buzowała na najwyższych obrotach i czułam się tak, jakbym brała udział w tych wydarzeniach. Końcówka zaskoczyła mnie tak, że nie wiedziałam, czy dobrą lekturę czytam ???? Dlatego powróciłam do odpowiedniej strony i cisnęłam od nowa ???? Jak pewnie się domyślacie, nic się nie zmieniło ???????? Wiem, wiem jestem udana ???? Takiego zakończenia się nie spodziewałam. Miałam kompletnie inny obraz tego the endu. Ale właśnie dzięki temu ta powieść wypadła w moich oczach jeszcze lepiej i na długo pozostanie w mojej pamięci! ???? Polecam, polecam, polecam!...

Socjopata to bezwzględny manipulator, który zrobi wszystko, aby osiągnąć swój cel. Taką osobą jest nasz główny bohater - Jakub. Poznajemy go w momencie, kiedy nie dostaje upragnionego awansu. Pożądane stanowisko obejmuje syn właściciela firmy, na pozór lekkoduch.

Szybko okazuje się jednak, że Cezary nie zamierza wykorzystywać swojego fotela do lenistwa, a sprawnie zarządzać firmą. Wiąże się to z tym, że zaczyna wnikliwie prześwietlać swoich pracowników.

Co na to wszystko Jakub? Rozgoryczony mężczyzna poczuje się zagrożony. Nie pozwoli przecież, aby skrzętnie skrywana przeszłość ujrzała światło dzienne...

Po przeczytaniu opisu książki liczyłam na coś mocniejszego. Choć Jakub idealnie wpisywał się w charakterystykę socjopaty czegoś mu brakowało. Zabrakło mi również mrocznej, duszącej atmosfery.

Nie twierdzę, że książka jest zła, bo czyta się naprawdę dobrze, szybko i ostatecznie dobrze się przy niej bawiłam. Jednak momentami była przekombinowana. Zwłaszcza końcówka, która dla mnie była mało realna.

Uwielbiam thrillery psychologiczne i zawiłości ludzkiego umysłu, bo jak niejednokrotnie się przekonałam, jest on nieobliczalny, a co za tym idzie niezwykle niebezpieczny. ?Socjopata? to historia Jakuba, który nie cofnie się przed niczym, by osiągnąć swój cel wciągając w swoją chorą grę coraz to nowsze osoby ze swojego otoczenia. Nie czując przy tym wstydu, współczucia, czy też winy, a jedynie uwiera go fakt, że jego jak uważa słuszna postawa, może wyjść na jaw i tylko bardziej skomplikować zabranie tego, co mu się należy. Taka osoba jest zarazem bardzo przekonująca w swoich manipulacjach, więc często otoczenie widzi w nim to, co chce, by zobaczyli. Jakub to uosobienie socjopaty i przyznam, że momentami wstrzymywałam dech, przekonana, że tym razem mu się nie uda, że ktoś go zdemaskuje. To była emocjonująca lektura i z pewnością nie ostatnia tego typu na mojej półce.

?Pozwoliłem masce opaść. Dobrze było być sobą, przez krótką chwilę, bez duszy, pokazując pustkę i gniew, który miałem w środku.
Matka patrzyła na mnie z odrazą, jej oczy błyszczały. Złapałem fragment swojego odbicia w lusterku na nocnej szafce.
Byłem piękny.?

Socjopata, kto to taki?
Wikipedia mówi:
?(?)Charakteryzuje się trwałym wzorcem lekceważenia i łamania norm społecznych oraz praw innych ludzi. Patologiczne zachowanie przejawia się także często w impulsywności, braku odpowiedzialności, niskiej empatii, skłonności do kłamstwa i nietrwałymi relacjami.? I to jest idealny opis Jakuba, głównego bohatera książki...

Kubę poznajemy w momencie, w którym nie dostaje obiecanego awansu. Wściekły mężczyzna spotyka się ze swoją kochanką. Między parą dochodzi do kłótni i już podczas tego krótkiego momentu doskonale widać, że z Jakubem jest coś nie tak. Czytelnik obserwuje jak jedno kłamstwo ciągnie za sobą kolejne a kolejne kłamstwo prowadzi do kolejnej tragedii.

Autor pozwolił nam wejść do głowy psychopaty. Człowieka bezwzględnego, który jedyną drogę ucieczki widzi w zabijaniu niewygodnych dla siebie osób. Mężczyzna kłamie na każdym kroku i knuje. Jedno zabójstwo pociągnęło za sobą kolejne, a sieć kłamstw sprawiła, że mężczyzna zaczął się w niej gubić.

Z wielkim szokiem wymalowanym na twarzy obserwowałam kolejne poczynania mężczyzny, który próbował zatuszować nieudane morderstwo, niewygodny dla niego romans, czy w końcu swoją drugą tożsamość.

Autor ma lekkie pióro i pomimo dość sporej ilości stron, książkę czyta się na jedno posiedzenie. Ciężko jest się od niej oderwać.

Muszę przyznać, że ta książka jest świetna! Dzieje się tutaj bardzo wiele, a czytelnik wchodzi w głowę psychopaty. Zdecydowanie polecam.

Jakub... młody, przystojny, inteligenty mężczyzna dający w pracy z siebie wszystko, człowiek z perspektywami na przyszłość? ale manipulacja to jego drugie imię. Za wszelką cenę stara się postawić na swoim. Nie ważne są skutki jego decyzji, istotą jest, aby wszystko toczyło się zgodnie z jego planem. I nic, absolutnie nic nie może stanąć mu na drodze do osiągnięcia celu. Konsekwencje natomiast mogą być makabryczne? Do jakich działań się posunie?

Już od pierwszych stron czuć chłód i jednocześnie gęstą, mroczną atmosferę. Jakub musi mieć zawsze nad wszystkim kontrolę, w każdej strefie życia. W życiu zawodowym, w życiu rodzinnym to on musi mieć nad wszystkim władzę. Nikt dookoła się nie liczy? To człowiek pozbawiony jakichkolwiek uczuć, okrutny w swoim postępowaniu i co najgorsze bardzo skuteczny. Potrafi wszystko postawić w takim świetle, aby nikt nie zorientował się co tak naprawdę się wydarzyło.
Momentami zastanawiałam się, dlaczego ludzie z jego otoczenia są tacy naiwni, jak mogą nie zauważać jego gier i intryg? ale on robił to za każdym razem bezbłędnie, z wielkim spokojem i opanowaniem, potrafił uśpić czujność każdego.

Sposób w jaki Jakub postępował z ludźmi był wręcz obrzydliwy, momentami aż włosy stawały mi dęba. Bo czy faktycznie można być człowiekiem, bez jakichkolwiek emocji, bez empatii, nie znać sensu miłości, radości, nawet smutku? Niestety można? tacy właśnie są socjopaci, których bardzo trudno rozpoznać, bo na pierwszy rzut oka to ludzie uprzejmi, dobrze wychowani?

Tej książki nie da się odłożyć. To co się dzieje w umyśle Jakuba tak bardzo pochlania, że czytelnik chce dowiedzieć się do czego jeszcze jest on zdolny. Gwarantuję ogromną dawkę wraże! Będzie momentami brutalnie, bezwzględnie, bestialsko, krwawo i potwornie, ale jeśli jesteś miłośnikiem thrillerów psychologicznych z pewnością będziesz usatysfakcjonowany! ????

Uwierz mi, że nigdy nie chciałbyś mieć do czynienia z takim człowiek?

PS Szukałam informacji o autorze? nie znalazłam? czy mam się bać? ????

?Socjopata? to niepokojąca, pełna napięcia i wciągająca historia człowieka, który zrobi wszystko, by mieć kontrolę nad otoczeniem. Stefan Weisbrodt sprawił, że przestałam wierzyć w jakikolwiek wymiar sprawiedliwości. Ja wiem, że jest to fikcja, ale sposób w jaki autor poprowadził swoją historię sprawił, że byłam w stanie uwierzyć we wszystko. Była to naprawdę bardzo przemyślana fabuła. Są morderstwa, zwroty akcji, podejrzenia, zmienne napięcie i wszystko to, co składa się na świetny thriller. Zdecydowanie byłam przyklejona do tej książki i chciałam dowiedzieć się, jak potoczą się losy naszego głównego bohatera. I wiem, że jest to złe, ale ja mu kibicowałam i chciałam, żeby udało mu się wykręcić z problemów i zacząć życie od nowa. Może to sprawia, że sama mam nie po kolei w głowie, ale trudno.

Jakub to z pozoru ideał mężczyzny. Przystojny, pracowity i zaradny. Ma żonę, dom i świetlaną przyszłość w firmie, w której pracuje. Tylko, że pod maską uśmiechniętego męża i idealnego pracownika skrywa się człowiek zdolny do najgorszego okrucieństwa. Jakub lubi mieć wszystko pod kontrolą. Wie jak sprawić, żeby inni jedli mu z ręki. Gdy tylko ktoś stanie mu na drodze zrobi absolutnie wszystko, aby pozbyć się problemu.

Zawsze jestem pod wrażeniem, kiedy pisarz wciąga mnie do swojej historii, tak że nie jestem w stanie jej odłożyć. Byłam tak zainwestowana, że miałam trudność z mijającym czasem, bo wiedziałam, że muszę iść spać, ale nie mogłam zostawić tej historii. Autor naprawdę świetnie pokazał nam umysł socjopaty, człowieka bez sumienia, który nie widzi nic złego w tym co robi. Zaczynając jako spokojna obyczajowa historia, przekształcił się w thriller psychologiczny, który dosłownie przeleciał nad urwiskiem wywołując wstrząs. Nie byłam w stanie nawet wyobrazić sobie takiego zakończenia.

Jedną z moich ulubionych rzeczy w książkach jest to, że mają niesamowite, wadliwe postacie. Jedyną rzeczą, która ciągnęła mnie za tę książkę, był Jakub. Z początku miałam mieszane uczucia względem niego, ale po zagłębieniu się w fabułę nie miało to już dla mnie znaczenia. Gdy poznałam jego prawdziwe oblicze, książka diametralnie zmieniła się w moich oczach. Kibicowałam mu, bolało mnie to, co robił, ale chciałam, żeby wygrał.

Ta historia była intensywna, mroczna, wnikliwa, niepokojąca i wszystko to sprawiło, że była tak niesamowita. Byłam naprawdę zdenerwowana, zaniepokojona i wzburzona. Były to wszystkie skutki uboczne przeczytaniu świetnej książki.

Dawno żaden bohater nie irytował mnie tak jak Jakub. Dawno nie czytałam tak pokręconej książki, pełnej niewiadomych, zwrotów akcji i nieprawdopodobnych zdarzeń. Od czasów Wiktora Forsta nie pamiętam postaci z tyloma życiami. Postaci, która wymyka się śmierci spod kosy i spada na cztery łapy jak kot (bez obrazy, kotki!) Czy polecam tę książkę? Bardzo, bardzo!

STEFAN WEISBRODT
SOCJOPATA

Jakub to człowiek z przerośniętym ego. Zapatrzony w siebie, swoje markowe ciuchy i jaguara (ciiiii, nikt nie wie, że z leasingu). Kiedy ktoś odbiera mu szansę na długo wyczekiwany awans postanawia tego kogoś usunąć z drogi. Gdy pojawiają się kolejne przeszkody, eliminuje je. Liczy się tylko on - jego życie na poziomie i miłość własna. A ofiary? Cóż, to tylko pechowcy, którzy stanęli mu na drodze do realizacji czynów. Kochanka, żona, szwagier, szef, policjant - co za różnica. Czy jego plan się powiedzie? Czy nie powinie mu się noga? Bez dwóch palców może być różnie...

Jakub to prawdziwy socjopata. Gdy morduje kolejne ofiary, wmawia sobie, że robi to dla dobra ludzkości, że usuwa złych ludzi, a sam przez to staje się bohaterem. Ba, on w to wierzy! Młody, przystojny, wysportowany brunet z trudną, tajemniczą przeszłością z pewnością nie jest bohaterem, który nie wzbudza uczuć. Mnie się krew gotowała w żyłach, gdy czytałam o jego poczynaniach i motywacjach. Człowiek bez sumienia...

????

Ponad 400 stron wybitnego thrillera psychologicznego, które czytało się ekspresowo. Choć niektóre sytuacje wydawały się nierealne, przymykam na nie oko, w ogólnym rozrachunku nie kłuły bardzo w oczy i nie obniżają oceny. A jest ona wysoka! Polecam bardzo. Może będziecie mieli ochotę wyjąć głównego bohatera z kart historii, by oklepać mu pysk za to jakim złym i zdeprawowanym jest człowiekiem, ale cóż... Nikt nie mówił, że zawsze musi wygrywać dobro, a na końcu książki pojawi się rzygający tęczą jednorożec. Czasami pojawia się człowiek bez skrupułów, dążący do celu po trupach. Dosłownie.

,, Nie myślałem nad sposobem w jaki mam go uwolnić od cierpienia. Cokolwiek miałem zrobić, musiało wyglądać na wypadek".

Zastanawialiście się kiedyś jak to jest nie odczuwać empatii? Nie mieć w sobie krzty sumienia i współczucia dla innych?

Z takim portretem osoby z zaburzeniem socjopatii mamy do czynienia w thrillerze ,, Socjopata " Stefana Weisbrodta. Jakub, młody, przystojny mężczyzna ze swietlaną przyszłością na pozór ma wszystko. Świetną pracę, perspektywę awansu, żonę. Jednak jest coś czego nie posiada, mianowicie umiejętności przystosowania się do ogólnie przyjętych norm i zasad. To właśnie socjopatia powoduje, że traktuje on ludzi przedmiotowo i jest bezwzględnym manipulatorem, dla którego ludzie są tylko marionetkami w jego rękach. Nie ma dla niego żadnego znaczenia to, że rani innych, bowiem słowo współczucie jest mu obce. Kiedy na drodze w uzyskaniu awansu staje mu syn prezesa, usuwa go jak zwykłą przeszkodę. To jednak nie koniec, a machina manipulacji dopiero się rozkręca...

To historia niezwykle trzymająca w napięciu i pełna emocji, choć momentami jak dla mnie za mocno pokręcona. Trudno było uwierzyć, że ludzie w otoczeniu Jakuba są aż tak naiwni i dają sobą do tego stopnia manipulować. Jednak emocje, jakie targały mną, gdy patrzyłam na świat oczami bezwzględnego socjopaty były niesamowite. To było ciekawe doświadczenie, móc wkraść się do jego umysłu i zrozumieć skąd wzięło się jego postępowanie. Specjaliści twierdzą, że aż co piąta osoba może być socjopatą. Co więcej, socjopaci potrafią świetnie się maskować, często nie wiemy, że mamy z taką osobą do czynienia.

Ta książka to 400 stron solidnego thrillera psychologicznego, a dynamiczne tempo akcji, poziom emocji, ciężki, gęsty klimat (taki jaki lubię w tym gatunku) oraz mocne opisy scen, sprawiły, że w mgnieniu oka go pochłonęłam.
Podsumowując, ,, Socjopata " to idealna pozycja dla fanów gatunku. Przedstawienie portretu postaci obarczonej zaburzeniem socjopatii jest mocnym atutem książki, a obserwacja mechanizmu manipulacji ludzką psychiką przykuwała moją uwagę do ostatniej strony.

Jakub jest młodym, przystojnym i żonatym mężczyzną, pracuje w dziale sprzedaży, gdzie mogłoby się wydawać czeka go świetlana przyszłość. Jego plany i marzenia stoją pod znakiem zapytania, kiedy kilka przypadkowych osób staje mu na drodze. Co zrobi Jakub? Do czego jest zdolny żeby osiągnąć swoje cele?

Kiedy przeczytałam opis tej książki, byłam ogromnie zaintrygowana i ciekawa co autor zawarł na jej stronach. Bardzo lubię jak pisarz zagłębia się w psychikę głównego bohatera, ukazując ją w bardzo realistyczny i nietuzinkowy sposób, a właśnie taką technikę przybrał stefanweisbridt w swojej debiutanckiej książce "Socjopata".
Książka ma naprawdę bardzo ciekawą, wciągająca fabułę i wręcz nie sposób się od niej oderwać. Autor przez całą powieść trzyma czytelnika w napięciu, serwując coraz to bardziej zaskakujące zwroty akcji.
Książka jest tak świetnie napisana, że
miałam wrażenie jakbym gdzieś z boku przyglądała się temu co wyczynia mężczyzna i chłonęła wszystkie skrajne emocje temu towarzyszące. Czytając niektóre sceny czułam strach, ból, niedowierzanie i wręcz obrzydzenie.
Na przykładzie głównej postaci, czyli Jakuba pokazał jak człowiek, który z pozoru ma wszystko: żonę, dobrą pracę, potrafi mieć duży problem z postrzeganiem świata, jego zasad i nieprzystosowaniem społecznym. Niewyobrażalne jest dla mnie to, jak Jakub manipulował innymi ludźmi, nie mając w związku z tym żadnego poczucia winy, wykorzystywał ich do swoich celów. Wymyślał na poczekaniu coraz to nowe kłamstwa, którymi karmił swoich bliskich i współpracowników, jednak ludzie z takimi zaburzeniami w końcu, w przypływie adrenaliny podejmują się gwałtownych zachowań, które niweczą ich plany. Jakub jednak na wszystko zawsze miał gotową odpowiedź. Jego ofiary to, tak jak napisał autor pechowcy, którzy stanęli na drodze do marzeń i celów głównego bohatera, nie wiedząc, że ściągają na siebie niebezpieczeństwo.
"Socjopata" to naprawdę bardzo dobry, wciągający i niezwykle emocjonujący thriller dobrze obrazujący ludzką psychikę. Ogólnie rzadko czytam książki z tego gatunku, ale śmiało mogę stwierdził, że jest najlepszym jaki do tej pory przeczytałam. Moja ocena to 10/10.

,, Nie myślałem nad sposobem w jaki mam go uwolnić od cierpienia. Cokolwiek miałem zrobić, musiało wyglądać na wypadek".

Zastanawialiście się kiedyś jak to jest nie czuć empatii? Nie móc dostosować się do przyjętych norm społecznych i nie mieć w sobie krzty sumienia i współczucia dla innych?

Z takim portretem osoby z zaburzeniem socjopatii mamy do czynienia w thrillerze ,, Socjopata " Stefana Weisbrodta. Jakub, młody, przystojny mężczyzna ze swietlaną przyszłością na pozór ma wszystko. Świetną pracę, perspektywę awansu, narzeczoną. Jednak jest coś czego nie posiada, mianowicie umiejętności przystosowania się do ogólnie przyjętych norm i zasad. To właśnie socjopatia powoduje, że traktuje on ludzi przedmiotowo i jest bezwzględnym manipulatorem, dla którego ludzie są tylko marionetkami w jego rękach. Nie ma dla niego żadnego znaczenia to, że rani innych, bowiem słowo współczucie jest mu obce. Kiedy na drodze w uzyskaniu awansu staje mu syn prezesa, usuwa go jak zwykłą przeszkodę. To jednak nie koniec, a machina manipulacji dopiero się rozkręca...

Wciągająca! Świetna! Idealna! Te słowa przychodzą mi na myśl jako pierwsze po przeczytaniu tej opowieści. Niesamowite emocje targały mną, gdy patrzyłam na świat oczami bezwzględnego socjopaty. To było obłędne doświadczenie, móc wkraść się do jego umysłu i próbować zrozumieć jego postępowanie. Chapeau bas dla autora za profesjonalne podejście do tak ważnego tematu, jakim jest socjopatia. Słyszeliście, że aż co piąta osoba może być socjopatą? Co więcej, socjopaci potrafią świetnie się maskować, często nie wiemy, że mamy z taką osobą do czynienia.
Jakże ten thriller trzymał w napięciu! Dynamiczne tempo akcji, poziom emocji i klimat oraz mocne opisy scen, sprawiły, że w mgnieniu oka go pochłonęłam.
Reasumując, ,, Socjopata " to idealna pozycja dla fanów gatunku. Zwrócenie uwagi na tak ważny problem socjopatii jest mocnym atutem książki, a obserwacja mechanizmu manipulacji ludzką psychiką przykuwała moją uwagę do ostatniej strony. Dla mnie jest to najlepszy thriller psychologiczny, jaki przeczytałam w tym roku. Polecam

Dawno żaden bohater nie irytował mnie tak jak Jakub. Dawno nie czytałam tak pokręconej książki, pełnej niewiadomych, zwrotów akcji i nieprawdopodobnych zdarzeń. Od czasów Wiktora Forsta nie pamiętam postaci z tyloma życiami. Postaci, która wymyka się śmierci spod kosy i spada na cztery łapy jak kot (bez obrazy, kotki!) Czy polecam tę książkę? Bardzo, bardzo!

STEFAN WEISBRODT
SOCJOPATA

Jakub to człowiek z przerośniętym ego. Zapatrzony w siebie, swoje markowe ciuchy i jaguara (ciiiii, nikt nie wie, że z leasingu). Kiedy ktoś odbiera mu szansę na długo wyczekiwany awans postanawia tego kogoś usunąć z drogi. Gdy pojawiają się kolejne przeszkody, eliminuje je. Liczy się tylko on - jego życie na poziomie i miłość własna. A ofiary? Cóż, to tylko pechowcy, którzy stanęli mu na drodze do realizacji czynów. Kochanka, żona, szwagier, szef, policjant - co za różnica. Czy jego plan się powiedzie? Czy nie powinie mu się noga? Bez dwóch palców może być różnie...

Jakub to prawdziwy socjopata. Gdy morduje kolejne ofiary, wmawia sobie, że robi to dla dobra ludzkości, że usuwa złych ludzi, a sam przez to staje się bohaterem. Ba, on w to wierzy! Młody, przystojny, wysportowany brunet z trudną, tajemniczą przeszłością z pewnością nie jest bohaterem, który nie wzbudza uczuć. Mnie się krew gotowała w żyłach, gdy czytałam o jego poczynaniach i motywacjach. Człowiek bez sumienia...

????

Ponad 400 stron wybitnego thrillera psychologicznego, które czytało się ekspresowo. Choć niektóre sytuacje wydawały się nierealne, przymykam na nie oko, w ogólnym rozrachunku nie kłuły bardzo w oczy i nie obniżają oceny. A jest ona wysoka! Polecam bardzo. Może będziecie mieli ochotę wyjąć głównego bohatera z kart historii, by oklepać mu pysk za to jakim złym i zdeprawowanym jest człowiekiem, ale cóż... Nikt nie mówił, że zawsze musi wygrywać dobro, a na końcu książki pojawi się rzygający tęczą jednorożec. Czasami pojawia się człowiek bez skrupułów, dążący do celu po trupach. Dosłownie.

Poznajemy życie Jakuba który pnie się po szczebelkach kariery do góry.
Przed mężczyzna awans i lepsze zarobki. Mężczyzna pragnie być bogaty mieć więcej i być kimś.
Ma żonę Oliwie i kochankę Monike.

Bohater lubi mieć kontrolę nad wszystkim i nad wszystkimi. Manipuluje nimi i kłamstwa to jego życie codzienne. Gdy pojawi się pierwszy trup.. Za nim pojawią się kolejne..

Pierwsze sto stron troszkę mnie wybudziło ponieważ jak bym czytała obyczajówkę z nutą tejmniczosci. Później problemy z kochanka i kolejne kłamstwa. Problemy w pracy i terapia malozenskia. Bohater nie ma łatwo a do tego wszystkiego kombinuje i kłamie. Później akcja się rozkręciła i pojawiają się pierwsze trupy oraz coraz więcej zagadek i pytań. Oliwia również stworzyła tajemniczą postać i miałam wiele pytać o jej bohaterkę. Książka nabrała kryminalnych emocji bo działo się wiele. A później stwierdziłam że nie można ufać nikomu i każdy może być kimś innym. W głowie miałam totalny chaos który lubię mieć przy czytaniu takich książek. Zdecydowanie thriller psychologiczny który wkradł mi się do głowy i spędziłam z nim parę dobrych godzin. Książka grubsza 400str ale czyta się ją błyskawicznie, styl pisania książki wciąga i przyjemnie się czyta i z zaciekawieniem. Nie wiedziałam czego mogę się spodziewać po tej książce i jestem pozytywnie zaskoczona rolą głównego bohatera który perfekcyjnie manipulował ludzi i ich uczuciami. Książka warta uwagi moim zdaniem.