Sofia, dziewczyna z kościanego domu (twarda)

Według mnie jest to opowieść dla starszych dzieci, ale tak naprawdę może ją przeczytać starszy i młodszy. Jest przepięknie wydana, każdy rozdział zawiera inne ozdoby na kartkach, piórka, ptaszki, liście wodorostów i inne, które są na około stron. Rozdziały niby są, ale każdy następny jest kontynuacją poprzedniego, więc równie dobrze można by było czytać ją jednym ciągiem. Elementem ozdobnym, który nas przyciąga są kości z których pewna kobieta robi ozdoby. Kości są prawdziwe i służą jako pudełka czy nawet sztućce. Przewija się on do samego końca, co jest bardzo absurdalne i ciekawe jednocześnie. Przez większość książki jesteśmy utrzymywani w niepewności, gdyż wpierw poznajemy mamę Sofii i jej zajęcie jest tak niecodzienne, aż niewiarygodne. Jest raczej dobrą mamą, przestrzega ją przed złem i nakazuje zawsze wracać prosto do domu. Sofia nie bardzo ją słucha, bardzo chciałby coś zobaczyć i ciągnie tam swojego brata. Muszą na siebie bardzo uważać, gdyż jakaś tajemnicza choroba zabiera wielu ludzi. Nawet sama królowa stara się nie wychodzić i nie pokazywać ludziom, gdyż wciąż przeżywa śmierć swojego męża i nosi po nim żałobę. Póki wciąż daje datki dla innych, ludziom taki obrót sprawy nie przeszkadza. Jednak po pewnym czasie nastaje bardzo ważny dzień dla dziewczynki i wtedy dzieje się coś, co sprawia, że ich matka znika. Oboje starają się ją odnaleźć, a przy tym przechodzą wiele życiowych podróży. Wielką ciekawostką był tutaj naszyjnik z małą dziurką, który mógł zawierać w sobie bardzo wiele rzeczy i nic jednocześnie. Sama byłam ciekawa jak dalej ten wątek się rozwinie. Musicie wiedzieć, że przygody dwójki rodzeństwa są bardzo niebezpieczne i nie jest powiedziane, że do końca będą razem. Więcej wam nie zdradzę, ale bądźcie pewni, że znajdą się tu chwile napięcia, stresu, bólu, straty przywiązania, strachu, a także wielkiej odwagi, która sprawia, że postać jakby dorasta w przyspieszonym tempie. Taka opowieść fantastyczno-przygodowa. Lekka lektura na każdy czas, aczkolwiek ci, którzy się boją kości, mogą być nieco zniesmaczeni.

Sofia, dziewczyna z kościanego domu
W poprzedniej recenzji pisałam, że książki autorki kocham całym sercem nie tylko za dzieciństwo, magię i wiarę, ale za realizm i ten moment, który towarzyszy mi podczas czytania, a jest, nim zapomnienie o otaczającej mnie rzeczywistości. Siedzisz w salonie i jesteś tak zaczyna, że nie słyszysz krzyczących dzieci, głośnych bajek w TV czy nawet szalejącej burzy za oknem, bo jesteś tylko Ty i książka ?Sofia dziewczyna z kościanego domu?.
Autorka pisze w taki sposób, że już od pierwszej strony nie jesteś w stanie zapanować nad czytaniem i pochłaniasz rozdziały jak karabin maszynowy. Siła, jaka tkwi w rodzeństwie to jest moc, z jaką nikt nie ma szans oraz z jaką nikt nie powinien zadzierać. Przed wami Dwunastoletnia Sofia jej młodszy brat Ermin. Nie będzie spojlerem jak napisze ich mama wychodzi do miasta, i to miał być ostatni taki wypad, lecz nie wraca i nasi młodzi bohaterowie postanawiają iść i odnaleźć Ją. Od tego momentu zaczynają się przygody, o jakich nawet nie śnili w najczarniejszych snach, że mogą mieć miejsce. Idealnie opisuje drogę, jaką muszą przejść, żeby odnaleźć mamę.
Nie chce pisać co i jak, lecz będzie płacz, ucieczka, magia, niezrozumienie, zawiedzenie się. Jak znasz jakąś książkę autorki to wiesz, że potrafi stworzyć nieziemski klimat, a postacie są tak wykreowane, że oczami wyobraźni jesteś w stanie widzieć je oraz poczuć wszystko to, co otacza danego bohatera jak zimno, zapach lawendy, czy zapach kościanego domu. W całej tej drodze Sofia z Ermin spotkają też tych dobrych ludzi, którzy chcą dla nich jak najlepiej.
Jako mama jestem wrażliwsza, kiedy dzieciakom przytrafia się krzywda i patrząc na drogę, jaką pokonali, żeby ratować mamę zasługuje na aplauz. Kto zna lepiej mamę od własnych dzieci? Poznasz zawód, jaki wykonuje mama oraz będziesz pokonywał różne dziwnie idealnie sprecyzowane, wyżłobione w kości klucze do znalezienia odpowiedzi. Momentami przeżyjecie niezły rollercoaster emocjonalny i taki, że będziesz chciał/ła krzyczeć ?Nie idź tam? ?Zostaw to? itp.
Opisów książki jest pełno w internecie, więc polecam zajrzeć, a tym którzy nie czytają tego zapewniam, że nie zmarnujecie czasu poświęconego na tę książkę.

Od momentu, gdy miałam przyjemność czytać Dziewczynkę z atramentu i gwiazd Kiran Millwood Hargrave minęło już trochę czasu. Pamiętam jednak, że tamta książka pomimo tego, że była bardzo dobra, to jednak nie zachwyciła mnie na tyle, bym miała ją w pamięci przez cały ten czas. Pewnego dnia otrzymałam możliwość poznania kolejnej powieści autorki, czyli Sofię, dziewczynę z kościanego domu. Czy tym razem poczułam zachwyt? Czy historia tytułowej Sofii zapadnie mi w pamięci?

Mama Sofii jest ossuarystką, czyli rzeźbi w kościach. Zazwyczaj spod jej palców wychodzą piękne ozdoby i misterne pudełeczka. Pewnego dnia kobieta znika, a Sofia oraz jej brat są zmuszeni wyruszyć na poszukiwania. Rodzeństwo nie spodziewa się nawet tego, co przyjdzie im przeżyć i jak trudna okaże się ta wyprawa. Jednak dla odnalezienia ukochanej mamy warto się poświęcić. Czy ta historia ma prawo zakończyć się dobrze? Czy życie Sofii wróci do normy?

Może zacznę od samej głównej bohaterki. Sofia zdobyła moją sympatię przede wszystkim tym, że nim zabierze się za wykonywanie danej rzeczy, woli to przemyśleć. Czasem zastanawia się dłużej, częściej jednak czas na to nie pozwala, więc wszelkie decyzje musi podjąć w szybkim tempie. Nie zmienia to faktu, że stara się ona przemyśleć takie kwestie i za to właśnie postać ta otrzymała ode mnie bardzo dużego plusa. Niezbyt przepadam za lekkomyślnością bohaterów i w momencie, gdy widzę, jak młodzi bohaterowie starają się wyjść z opresji z rozwagą - czuję po prostu fascynację i podziw. Uważam Sofię za bardzo dobrze wykreowaną postać, budzącą zaufanie, sympatię oraz pewnego rodzaju ciekawość czytelnika.

Do gustu przypadł mi również styl pisania autorki. Kiran Millwood Hargrave pisze bardzo dobrze, lekko i obrazowo, dzięki czemu podczas lektury nie miałam najmniejszych problemów z tym, by wyobrazić sobie opisywane wydarzenia czy miejsca, w których odgrywała się akcja. Klimat podziemi i ciemnych korytarzy dostarczył mi wiele przyjemności podczas czytania, ponieważ naprawdę czułam się tak, jakbym sama była razem z bohaterami w tych trudnych chwilach. Chyba więc nie będzie nic dziwnego w tym, jeśli napiszę, że lektura tej pozycji okazała się dla mnie czymś wciągającym, angażującym i przypadła mi do gustu zdecydowanie bardziej niż poprzednia powieść autorki.

Sofia, dziewczyna z kościanego domu jest historią magiczną, jednak nie na tyle, by czytelnik miał wrażenie, że książka ta całkowicie odchodzi w stronę czegoś wymyślonego. Głównym wątkiem jest tutaj ten dotyczący poszukiwania mamy Sofii i jej brata, ale równie istotnym elementem jest strach przed tym, kim naprawdę jesteśmy i jak wyglądamy - jeden z bohaterów drugoplanowych miał właśnie ten problem i okrutnie stresował go fakt tego, że ktoś mógłby zobaczyć go takim, jak wygląda w rzeczywistości. Autorka w ten dość pokrętny sposób pokazała, że nawet młodsi mają problem z akceptacją tego, jak wyglądają, nawet jeśli nie mają na to wpływu.

Napiszę szczerze: może i tytuł ten nie zapadnie mi w pamięci na lata, ale mam wrażenie, że za każdym razem, gdy spojrzę na okładkę tej książki, przypomną mi się wszystkie te emocje, jakie towarzyszyły mi podczas lektury. Sofia i jej historia przypadła mi do gustu i zdecydowanie polecam ją każdemu miłośnikowi fantastyki dla młodszej młodzieży.

"Sofia, dziewczyna z kościanego domu" to książka, która od pierwszej chwili zachwyciła mnie wydaniem. Okładka i zdobienia w środku przyciągnęły mój wzrok i jeszcze mocniej zachęciły do lektury. Czy pod piękną oprawą skryła się równie piękna historia?

Sofia mieszka wraz ze swoją matką, bratem i przyjaznym krukiem w domu na wzgórzu. Ich mieszkanie nie jest jednak zwykłym miejscem- wybudowała je z kości mama dziewczynki, będąca ossurystką (wyrabia z kości przeróżne przedmioty). Kiedy pewnego dnia rodzicielka znika w tajemniczych okolicznościach, Sofia z bratem udają się na niebezpieczną wyprawę w podziemiach Sieny, aby ją odnaleźć. Ta wędrówka odkryje przed nimi tajemnice nie tylko matki, ale i miasta, w którym żyją.

Książka zaangażowała mnie od pierwszej strony. Wcześniej nie wczytywałam się w opis i dzięki temu zaskoczyła mnie jeszcze mocniej. Zawód mamy głównej bohaterki mnie zaintrygował, muszę przyznać, że nie spotkałam się nigdy z czymś takim, a teraz mam ochotę dowiedzieć się o ossurystyce więcej.

Z książki bije dodatkowo bardzo ciekawy klimat. Akcja rozgrywa się w Sienie i niektóre opisy naprawdę uplastyczniały krajobraz. Do tego podobały mi się też włoskie wstawki w wypowiedziach bohaterów- nie utrudniały zrozumienia, o czym mówią, a dodawały uroku.

Jeśli chodzi o fabułę, od początku bardzo mnie wciągnęła. Bohaterowie wiele podróżują i przeżywają angażujące przygody. Jednocześnie pod warstwą rozrywki kryje się wiele uniwersalnych prawd o świecie i prawach nim rządzących.

Miejscami można uznać, że książka jest schematyczna. Korzysta z pewnych wątków, których domyślałam się przed bohaterami. Jednak muszę wziąć pod uwagę, że Sofia miała jedynie 12 lat, jej brat jeszcze mniej. Patrząc na to, mogę wybaczyć im pewną niedomyślność w niektórych sprawach, bo i tak zachowywali się dojrzale.

Akcja rozgrywa się w średniowieczu, tuż po zakończeniu epidemii ospy. Ten wątek też mnie zaciekawił. Dodatkowo autorka delikatnie porusza też temat chociażby równouprawnienia, prac "męskich" i "żeńskich".

"Sofia, dziewczyna z kościanego domu" okazała się bardzo pozytywnym zaskoczeniem. Od razu wciągnęłam się w historię, która gna do przodu i zachwyca klimatem. Jest miejscami lekko mroczna, a miejscami rozgrzewa serce i ukazuje prawdziwe rodzinne przywiązanie. Spędziłam przy niej naprawdę miły czas, stąd też gorąco wam ją polecam.
...

Są autorki i autorzy, których pomysły na książki szczególnie do nas trafiają. Czuję, że dla mnie kimś takim jest Kiran Milwood Hargrave, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po ,,Sofię, dziewczynę z kościanego domu" jej autorstwa.

Jest to historia dwunastoletniej dziewczynki mieszkającej razem z bratem i mamą na przedmieściach Sieny w niezwykłym tytułowym kościanym domu. Choć brzmi to surrealistycznie, dla Sofii to coś całkiem normalnego. Jej mama bowiem jest ossuarystką, czyli osobą zajmującą się tworzeniem przeróżnych przedmiotów z kości.

Dziewczynka od dłuższego czasu martwi się o swoją mamę, która spędza długie godziny zamknięta w pracowni i jest wyraźnie przygnębiona. Gdy pewnego dnia kobieta znika w tajemniczych okolicznościach, Sofia razem z bratem wyruszają w niebezpieczną podróż, by ją odnaleźć.

Autorka po raz kolejny udowodniła mi, że potrafi stworzyć historię, w której oryginalna fabuła oraz mroczny klimat wciągają od pierwszej strony. Z ogromnym zaangażowaniem śledziłam podróż rodzeństwa i razem z nim odkrywałam zakamarki tajemniczej Sieny.
W książce poruszone zostają ważne tematy, takie jak ślepa pogoń za urodą, chciwość oraz popełnianie poważnych błędów w imię miłości.
Mimo że jest to pozycja adresowana do dzieci i młodzieży, podczas czytania bawiłam się świetnie, co tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że limity wiekowe (górne) w czytelnictwie nie mają dla mnie zastosowania.

,,Sofia, dziewczyna z kościanego domu" to piękna, oryginalna, wciągająca historia, w której nie ma miejsca na nudę. Polecam ją Wam z całego serduszka ????????

W dniu urodzin Sofii zdarza się kilka niedobrych sytuacji, między innymi jej mama znika, a dziewczynka trafia do sierocińca. Musi odkryć dlaczego tak się stało, a tajemnica kręci się wokół tematu kości.

Książka ta jest idealna dla młodszego czytelnika, ale osoby dorosłe również będą się dobrze bawić. Sofia jest postacią z krwi i kości, jej zachowanie jest realistyczne i łatwo się z nią utożsamić. Podoba mi się pomysł na tworzenie w kościach, bardzo chciałabym zobaczyć jak wyglądają takie przedmioty jak naszyjnik lub baldachim z paliczków stóp.

Jest to przygoda nieskomplikowana, ale jednocześnie wciągająca. Historia się nie dłuży i utrzymuje czytelnika zainteresowanego dalszymi losami Sofii. Dziewczynka ma młodszego brata i przyjemnie się obserwowało ich relację. Ponadto po tej książce jeszcze bardziej polubiłam kruki.

Okładka jest w moich ulubionych kolorach - niebieskim i fioletowym, więc oczywiście, że bardzo mi się podoba ? zaskoczyły mnie ilustracje w środku książki, na każdej kartce są jakieś elementy graficzne, ślicznie się to prezentuje.

"Sofia, dziewczyna z kościanego domu" przypomina mi o powieściach jakie czytałam jako dziecko, jak dopiero rozpoczęłam przygodę z książkami. Miło było poczuć znowu takie zaciekawienie

Myślałam, że książka ?Sofia, dziewczyna z kościanego domu? będzie dość lekką lekturą. W końcu jest to książka dla młodych czytelników. A otrzymałam mroczną, a jednocześnie piękną opowieść, pełną miłości, strachu i nieustającej akcji.

Tytułowa Sofia to dwunastoletnia dziewczynka, która wraz z mamą i młodszym bratem mieszka w kaplicy cmentarnej. Jej mama wyrabia z kości przepiękne przedmioty. W dniu urodzin Sofii, jej mama musi załatwić sprawę w mieście, a później dziewczynka ma otrzymać wyjątkowy urodzinowy podarunek. Jednak mama nie wróciła? Sofia z bratem wkraczają w mroczny i niebezpieczny świat, gdzie magia zaciera się z rzeczywistością. Nie wiadomo, komu mogą zaufać, a kogo się obawiać. Jest to niezwykła książka i czyta się ją z niesamowitym zainteresowaniem. Wciąga od początku tak, że przez całą opowieść płynie się razem z bohaterami. Cały czas coś się dzieje. W moim przypadku książka okazała się być jedną z tych nieodkładalnych.

Kolejny już raz przekonałam się, że literatura młodzieżowa jak najbardziej trafia w mój gust. Was zachęcam do poznania niezwykłej dziewczynki ? Sofii z kościanego domu.

Siena opustoszała przez pandemię ospy, a młodszy brat Sofii miał ogromne szczęście, że wyzdrowiał. Ich matka posiada ozdrowieńcze moce, co oznacza, że mały nie tylko wyszedł z choroby, ale także nie została na nim żadna blizna, przypominająca tę okropną chorobę. Kobieta jest także utalentowaną rzeźbiarką kości, tworzącą drobne przedmioty.
Miasto cierpi także na niedobór wody, niosąc ze sobą choroby i śmierć. Sofia, wraz z braciszkiem i mamą, a także wroną Korvitem, mieszkają na terenie klasztoru. Są bezpieczni dzięki sporej odległości od miasta, a także dostępowi do czystej wody.

Spokojne jak dotąd życie dzieci zakłóca wizyta tajemniczego klienta matki, po której wszystko się zmieni.

Ta powieść łączy w sobie gotyckie i baśniowe obrazy, mrok, przemoc i motyw śmierci. Bardzo przypadło mi do gustu takowe połączenie. Siena wraz ze swoimi tajemniczymi jaskiniami, katedrami i gajami oliwnymi dopełnia obraz enigmatycznej atmosfery, a praca matki dzieci wzmacnia element fantazji. Bardzo mocno polecam zarówno młodszym, jak i starszym Czytelnikom!