Soledad znaczy samotność (twarda)

Czy znacie pojęcie "realizm magiczny"? "Soledad znaczy samotność" to książka właśnie takiego gatunku. Z jednej strony opisująca zwyczajne życie biednej społeczności, z drugiej przesycona magią.
Historia rodziny Carasco, mieszkającej w małej wiosce w Hiszpanii, to opowieść niezwykła. Kobiety w tej rodzinie po wejściu w dojrzałość otrzymują dziwną wiedzę o specjalnych, nikomu nie znanych modlitwach, oraz tajemniczą skrzynkę, zawierającą dar zgodny z umiejętnościami każdej z nich. Historia rodziny opowiadana przez najmłodszą córkę, rozpoczyna się od matki Frasquity, której darem było szycie. Frasquita otrzymała skrzynkę pełną pięknych nici, którymi ze skrawków materiału potrafiła wyczarować suknie ślubne, w których każda dziewczyna wyglądała jak księżniczka. Społeczność wioski traktowała Frasquitę jak czarownicę, więc zabrała swoje dzieci i przeniosła się z Hiszpanii do Afryki. Jej droga nie była prosta, spotykała bowiem na niej ludzi zarówno dobrych jak i niebezpiecznych, na jej oczach toczyły się walki rebeliantów w Katalonii, pomagała w leczeniu rannych i wciąż walczyła o bezpieczeństwo swoich dzieci. W książce tej codzienność i prostota życia mieszają się ze zderzeniami z pogranicza magii.
Moje odczucia wobec tej lektury są można powiedzieć dwojakie. Z jednej strony mam świadomość jej uroku i niezwykłości, z drugiej, jako osoba lubiąca zupełnie inne gatunki, po prostu się nudziłam.
Za to z całą pewnością nie mogę powiedzieć, że książka zachwyci wielbicieli literatury pięknej. Będziecie mogli rozsmakować się w fantastycznych opisach przedstawionych pełnym bogactwa i piękna językiem.

Wszyscy uważali Frasquite za wiedźmę i uzdrowicielkę, która jest oddana ciemnym mocą. Od kiedy dostała skrzynkę od swojej matki, która przechodziła z pokolenia na pokolenie. Dzięki przyrządom tam znalezionym ze szmat i ścinek potrafi zrobić suknie, która wszystkich oczaruję. Jak potoczą się jej losy?

?Soledad znaczy samotność? jest to książka z gatunku literatury pięknej, po który rzadko sięgam, jednak tak książka mnie pozytywnie zaskoczyła. Spodziewałam się po tej książce kompletnie co innego. Poznajemy losy rodziny Carasco, które są bardzo ciekawe. W większości książki poznajemy losy Frasquity oraz z czasem jej dzieci. Nie mam ulubionej bohaterki tej powieści, jednak najbardziej jak to możliwe poznałam właśnie Frasquite. Dopiero pod koniec książki byłam w stanie bardziej rozróżnić jej dzieci, ponieważ wcześniej rzadko kiedy były przedstawiane pojedynczo. Ta cała historia jest przedstawiona przez córkę Frasquity czyli Soledad. Niestety w pewnych momentach denerwowało mnie to prowadzenie narracji. Liczyłam, że więcej będzie tej magi i powiązania z pudełkiem z przyrządami do szycia. Byłam również ciekawa sukien, które Frasquita tworzyła i potrafiły każdy defekt zamaskować. To jest w moim odczuciu jeden z minusików. Świat, który autorka nam przedstawiła wydawał się dość autentyczny. Mieszkańcy Santaveli, którzy byli bojaźliwi oraz wierzący trochę w zabobony. Każdy rozdział ma tytuł dopasowany do danego rozdziału. A na końcu książki możemy znaleźć spis treści. Książka dzieli się na trzy księgi, które też mają tytuły, dopasowane do treści. Nie było jakoś sporo akcji, jednak nie była to nudna książka. Troszeczkę się tam działo. Wiele wydarzeń mnie zdziwiło czy zaskoczyło. Czytając nie towarzyszyło mi dużo emocji. Jedynie co odczuwałam, oprócz ciekawości, to smutek. Znalazły się momenty które mnie wzruszyły i zasmuciły. Jakbym mogła tą książkę określić w jednym zdaniu to byłoby - ?Dziwna historia, ale w pozytywnym znaczeniu tego słowa?. Jeżeli chcecie poznać losy rodziny Carasco to polecam. 8/10

Książka opowiada o losach kobiety, która posiadała magiczne pudełko z igłami i nićmi. Potrafiła ze ścinek i kawałków materiałów stworzyć przepiękne rzeczy. Uszyte stroje maskowały bowiem wiele niedoskonałości i wszystko wydawało się idealne. Ludzie byli otumanieni magicznymi przedmiotami i nie potrafili przestać o nich myśleć. Wygnana z wioski z powodu zazdrości mieszkańców udaje się w podróż wraz z małymi dziećmi. Historię matki po wielu latach opowiada nam jej córka. Przez to mamy przeskoki między teraźniejszością a przeszłością.
Po przeczytaniu opisu książki byłam zaintrygowana i chciałam ją bliżej poznać. Uwielbiam wątki fantastyczne i magiczne w czytanych opowieściach. Jednak zawiodłam się na tym co mnie tam spotkało. Było wiele dziwnych sytuacji w książce np. zszywanie czerwonego koguta, załamanie ojca, który zaczął zamieniać się w kurę, obsesja człowieka polegająca na liczeniu drzew w gaju oliwnym itp. Zaledwie jedna scena bardzo mi się podobała i zapadła w pamięć a mianowicie podarowanie Matce Boskiej wyhaftowanego serca dzięki któremu jej postać jaśniała.
Nie tego się spodziewałam. Oczekiwałam czegoś innego. Bardzo opornie szło mi czytanie dlatego dotarłam do połowy książki i nie zakończyłam jej. Szkoda mi było czasu na dalszą lekturę.
Pochwalić za to muszę wydanie książki, które jest piękne. Już sama twarda oprawa robi wrażenie. Okładka przyciąga wzrok, jednak sam środek już nie bardzo. Ale to tylko moje zdanie. Być może Wam bardziej się spodoba.

"Jestem tym ostatnim wersem, tą umalowaną henną brunatną dłonią, która zakończyła naszą szaloną wędrówkę, jestem tą, która zmusiła moją matkę, aby się położyła. Jestem kresem podróży. Jestem kotwicą i mogę tylko pisać, aby umarła historia, która nas kołysze do snu i zamyka w murach, i czyni z nas istoty odmienne, niepojęte i obce wszystkim."
Często sięgacie po literaturę piękną? Czy nie jest to gatunek, w którym czujecie się dobrze?
Raz na jakiś czas lubię sięgnąć po historie, które są zapisane w inny, ten "piękniejszy" sposób, które przekazują ważne życiowe treści, opowiadają historie ludzi, których los nie oszczędza, błądzą, radują się i ma to nostalgiczny wydźwięk.
"Soledad znaczy samotność" to historia kobiet z rodziny Carasco, które z pokolenia na pokolenie przekazują sobie magiczną skrzynkę. Każda z kobiet ma dar, który ukierunkowuje ich życie, w mniejszym lub większym stopniu.
Tytułowa Soledad jest narratorką tejże powieści i to dzięki niej poznajemy historię jej mamy, Frasquity, która z kawałka tkaniny, szmaty, potrafi uszyć cudowne stroje, które zdobią wiele kobiet i dzięki temu czują się wyjątkowe i piękne. Mimo iż Soledad jest najmłodsza z rodu, to historię jej matki poznajemy od czasów panieńskich.
Historia Frasquity przepełniona jest magią na równi ze smutkiem i bólem. Santaveli to wioska w Hiszpanii, w której religijność i zabobony są wysoko stawiane w hierarchii wartości, dlatego też Frasquita i jej rodzina są dla mieszkańców okazem do plotek przez swoją wyjątkowość. Życie kobiety nie jest usłane różami. Czeka ją wiele trudności, które odbiją się na jej osobowości i przyszłości dzieci.
Ciężko jest napisać coś więcej, by nie zdradzić za wiele z fabuły. Jest to powieść nasycona piękną treścią, która wciąga. Może wzruszać, skłaniać do refleksji, ale także pozwala pokłonić się smutkowi i bólowi kobiety, która nieszczęśliwa przemierza długą drogę, by w końcu się zatrzymać.
Współczucie i napięcie będzie towarzyszyło Wam przez całą książkę, której historia jest nieprzewidywalna. Naprawdę, nie będziecie w stanie przewidzieć, jaki kierunek obrała Carole Martinez.
Przepiękna oprawa "Soledad znaczy samotność" przyciąga wzrok, a jej treść nakarmi do syta wielu fanów gatunku z rodzaju tego pięknego. Nie jest to powieść na jeden wieczór, bądźcie tego świadomi, natomiast czas z nią spędzony jest wart każdej godziny.

Soledad znaczy samotność - Carole Martinez.

???? Przepiękna saga rodzinna.
???? Historia, która owiana magią, wywrze na Was swój czar.

???? Poszukiwanie siebie oraz drogi, którą powinna podążać kobieta. Ale czy rzeczywiście powinna? Odarty schemat zachowań i taktowania kobiet.
Miejsce mężczyzny i niewiasty w świecie w jakim wychowywała się Frasquita. Walka o siebie I swoje dzieci.

???? Magiczne pudełko, w którym kryje się dar.

? Lata życia przeplatane niezrozumieniem, wytrwałością i miłością.

? Czytało mi się dobrze, chociaż dość wolno... nie do końca trafiła w mój gust, niemniej jednak uważam, że była warta poświęconego jej czasu.

? Książka napisana jest moim zdaniem ciekawie, przełożona zdecydowanie lekkim piórem przez Bożenę Sęk.

? Okładka - jak sami pewnie przyznacie - jest czarująca! Przepięknie wydana łapie nas za serce i nie chce puścić.

? Były momenty, że się wzruszyłam. Chwile, gdy trochę byłam znudzona ale najwięcej było tych, gdzie z uśmiechem błąkającym mi się na twarzy, czytałam magiczne opisy.

? Urzekła mnie siła i upór bohaterki.

? Przyjemna, ciepła, przejmująca lektura.

? Jeśli lubicie literaturę piękną to myślę, że przypadnie Wam do gustu ?

?Na imię mam Soledad. Urodziłam się w kraju, w którym ciała wysychają z martwymi rękami niezdolnymi niczego objąć i wielkimi niepotrzebnymi dłońmi...?

?Soledad znaczy samotność? autorstwa Carole Martinez to piękna saga rodzinna przesycona magią. Jest to historia kobiet z rodziny Carasco oraz przekazywanego z pokolenia na pokolenie niezwykłego pudełka z przyrządami do szycia.

Mówiono, że Frasquita jest wiedźmą oraz uzdrowicielką oddaną ciemnym mocom. Ze szmat, ścinek i szorstkich materiałów potrafi wyczarować suknie tak wspaniałe, żywe i zapierające dech w piersiach, że zamieniają w piękność każdą, która je założy. Jej stroje potrafią zamaskować defekty i sprawiają, że mężczyźni zakochają się w odzianych w nie kobietach. Ta wyjątkowa umiejętność przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Dar Frasquity sprowadza na nią zazdrość mieszkańców wioski i w efekcie zostaje z niej wygnana... Jak się zakończy jej tułaczka? Tego musicie dowiedzieć się sami.

Chyba nie muszę Wam mówić, że przeczytałam tę książkę ze względu na jej niezwykłą okładkę - bardzo podoba mi się jej kolorystyka. Za tą piękną oprawą kryje się równie piękna historia, która momentami dość mocno chwyciła mnie za serce.

?Soledad znaczy samotność? to słodko-gorzka historia, która oczarowała mnie już od pierwszej strony. Autorka ma świetny styl pisania, który w połączeniu z opisami tej książki sprawia, że trudno jest się oderwać od czytania.

Podczas czytania targało mną wiele emocji - raz czułam szczęście, które również odczuwali bohaterowie tej historii, jednak następowały też momenty, w których razem z nimi czułam strach, czy złość. ?Soledad znaczy samotność? nie należy do monotonnych powieści - autorka w najmniej oczekiwanych momentach dorzucała różnego rodzaju wydarzenia, które zakłócały mój spokój podczas czytania.

Czy książkę polecam? Zdecydowanie tak, jest to świetna historia, która zawiera bardzo piękne opisy. Nie mam tutaj na myśli tylko i wyłącznie opisów miejsc, czy wyglądu ubrań, ale również emocje bohaterów - pisarka bardzo dobrze poradziła sobie z przelaniem ich uczuć na kartki tej powieści.