Solitaire

Przeczytanie tej książki zajęło mi o wiele więcej czasu, niż się spodziewałam, ponieważ naprawdę trudno było przez nią przebrnąć. Tori jest nastolatką z depresją, która mieszka w domu, w którym ma opiekować się braćmi, siedmiolatkiem i zmagającym się z zaburzeniami odżywiania i samookaleczeniami nastolatkiem. Rodzice są mocno odrealnieni i nieobecni. Tori ma więc ciężar ponad swoje siły na barkach. Do tego jest dość wycofana społecznie. Większość czasu spędza na zamykaniu się w sobie, czytaniu i odrabianiu lekcji. Jednak jak na kogoś tak niezaprzyjaźnionego, wokół Tori jest sporo ludzi. Jej najlepsza przyjaciółka, Becky, jest bardziej pochłonięta chłopakiem i głównie zainteresowana naciskaniem na Tori częstsze kontakty międzyludzkie. Stary najlepszy przyjaciel, Lucas, nagle powraca po wielu latach nieobecności. Jej nowy potencjalny najlepszy przyjaciel, Michael Holden, jest, podobnie jak ona, wyrzutkiem społecznym z wyboru, a ich burzliwe interakcje stanowią podstawę rozwoju postaci Tori. Czasem wszyscy oni wydają się być wytworem wyobraźni Tori. W międzyczasie grupa Solitare robi coraz bardziej niebezpieczne psikusy na terenie szkoły. Tori wszystko to obserwuje, dopiero pod koniec zdając sobie sprawę, że jest jak społeczeństwo. Że nie reaguje jak coś dzieje się złego. Bo pod koniec sytuacja kompletnie wymyka się członkom Solitaire z kontroli.

Twórczość Alice Oseman jest bardzo bliska mojemu sercu, ale o tym piszę chyba za każdym razem, gdy recenzuję którąś z jej powieści. Tym razem w moje ręce wpadła historia Tori Spring, czyli postaci, która od dawna już w pewien sposób mnie fascynowała. Czy Solitaire okazało się tytułem, który zapadnie mi w pamięci na długo? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć w tej recenzji.

Tori Spring ma tylko dwie ukochane czynności - lubi spać. Od czasu do czasu obejrzy też jakiś film, ale to już bardziej z doskoku. Nie otacza się zbyt wieloma przyjaciółmi i wolny czas najchętniej spędza w swoim własnym towarzystwie. Kiedy pewnego dnia w szkole zjawia się nowy chłopak - Michael Holden, w Tori budzą się uczucia, o które nigdy by sama siebie nie podejrzewała. Chłopak wydaje się przyjazny, choć dość specyficzny. Dziewczyna zastanawia się wręcz, czy on istnieje naprawdę... Tymczasem w szkole zaczyna rządzić pewna grupa zbuntowanych uczniów, która niewinnymi żartami zaczyna posuwać się odrobinę za daleko. Czy ktokolwiek da radę powstrzymać ich, nim będzie za późno?

Zaczynając lekturę tej książki, oczywiście spodziewałam się tego, że będzie to zdecydowanie inna opowieść od tej, którą znam z Heartstoppera (dla niekojarzących - Tori jest siostrą Charliego). Przyznam jednak, że nie spodziewałam się aż takiego ładunku emocjonalnego, jaki poczułam podczas poznawania historii Tori Spring. To było... bardzo mocne i chyba jeszcze nie doszłam do siebie po tym wszystkim.

Główna bohaterka zdecydowanie zasługuje na miano antypatycznej bohaterki. Tej dziewczyny nie da się polubić - na wszystko reaguje złośliwym sarkazmem, nie słucha i zdecydowanie nie bierze udziału w rozmowach z przyjaciółkami. Ja jednak pomimo tego wszystkiego zauważyłam w Tori coś, co jest mi bliskie i bardzo dobrze znane. Bohaterka ta wywołała we mnie masę sprzecznych uczuć, ale znacznie bliżej mi było do takiego najprostszego współczucia względem niej. Na pierwszy rzut oka widać, że dziewczyna ta nie ma za bardzo pojęcia, jak wybrnąć z sytuacji, w jakiej się znalazła i nie do końca radzi sobie ze swoimi własnymi uczuciami ? nawet nie wiecie, jak dobrze jest mi to znane...

Alice Oseman bardzo dobrze porusza w swojej książce wątek nie tylko depresji, ale również takiego poczucia odstawania od reszty, co znane jest bardzo dobrze wielu uczniom. Codziennie zakładamy na twarze maski, by nie musieć po raz kolejny tłumaczyć innym, dlaczego czujemy się gorzej i dlaczego nie mamy zamiaru się uśmiechać na zawołanie - wolimy robić wszystko, by nikt nie zadał znów tego pytania pod tytułem ?coś się stało??. Wyżej napisałam, że odczucia Tori są mi bardzo dobrze znane, ale wiem, że nie tylko mnie. I wiecie co? To jest przerażające. Jak bardzo niekomfortowo czujemy się w gronie nawet bliskich nam osób, bo nie chcemy ich zamęczać swoimi problemami i troskami.

Solitaire jest książką, która stała się okrutnie bliska mojemu sercu i zdecydowanie zapadnie w mojej pamięci na jeszcze bardzo, bardzo długo. Jest to powieść, której czytanie było jak wejście do mrocznej pieczary, w której trzeba stawić czoła swoim własnym, najciemniejszym myślom i wyjść z niej z podniesioną głową. Zdecydowanie nie jest to historia, po której skończeniu na naszych twarzach gości uśmiech. Pozostawia nas ona raczej w lekkim oszołomieniu, trochę niezrozumieniu dla tego, co się właśnie wydarzyło i z pewnego rodzaju niedosytem. Jednak nie są to negatywne odczucia, dla mnie oznaczały one raczej to, jak dobra jest to powieść.

Myślę, że Solitaire mogę polecić tym, dla których tematyka zdrowia psychicznego i wszystkich tematów z tym związanych nie stanowią problemu i nie sprawiają, że sami czują się gorzej. Warto też poznać ten tytuł, jeżeli lubicie twórczość Alice Oseman i wiecie już, jaką tematykę autorka porusza w swoich książkach.

Nie oszukujmy się - prawie każdy zna już powieść graficzną "Heartstopper" ???? autorstwa Alice Oseman. ???? Ja serię o Nicku i Charliem poznałam niedawno i bardzo przypadła mi do gustu. ???? Dlatego też po "Solitaire", książkę, która przybliża postać siostry Charliego, sięgnęłam z wielką chęcią.

Ta pozycja była literackim debiutem Oseman i to właśnie w niej po raz pierwszy mamy do czynienia z Nickiem i Charliem. ???????? Jest tu o nich jednak niewiele, ponieważ w "Solitaire" autorka skupia się na Tori Spring. ???? Dziewczyna jest zamkniętą w sobie introwertyczką, nie ma wielu przyjaciół i nie lubi wychodzić z domu. ???? Gdy w sieci pojawia się tajemniczy Solitaire, który dotyczy szkoły Tori, w życiu dziewczyny wiele się zmienia. ???? Nie wiadomo, kto stoi za Solitaire,??ale jego koncepcja zakłada poprawę warunków w szkole. W praktyce okazuje się, że ma to jednak niebezpieczne konsekwencje. ???? W życiu Tori pojawia się też Michael, dzięki któremu wyobcowana i skryta nastolatka nieco bardziej otwiera się na świat. ????

Teraz pomyśleliście pewnie: "aha, czyli to kolejna historia miłosna". ????????? Otóż Wasza intuicja się myli?????? Autorka nie bez powodu umieszcza na okładce informację, że "to nie jest love story". ???? Choć wątek Tori i Michaela odgrywa tutaj bardzo istotną rolę, to z ckliwymi miłosnymi rozterkami nie ma nic wspólnego. ???????

W "Solitaire" autorka porusza ważne i trudne tematy, ???? a robi to, przedstawiając uczucia i problemy, z jakimi zmaga się Tori. Samotność, wyobcowanie oraz odcinanie się od świata i ludzi, a do tego wszystkiego brak zrozumienia i wsparcia ze strony rodziców. ???? I choć lektura może wydawać się dość przygnębiająca, ???? to jednak w ostatecznym rozrachunku niesie za sobą pozytywny przekaz ?? pokazując, że każdy ma szansę znaleźć przyjaźń czy miłość.

"Solitaire" to ciekawa, mądra i wartościowa lektura, ???? po którą warto sięgnąć. ???????? Ja nie żałuję ani chwili z nią spędzonej. Polecam??No i nie muszę chyba dodawać, że dla fanów "Heartstoppera" to pozycja obowiązkowa. ???????????

Lubicie książki, które dają vibe serialu? Co się stanie jeśli grupa hakerska rodem z serialu przejmie władzę w szkole? Tori mogła się o tym przekonać na własnej skórze. Wszystko zaczęło się od niewinnych występków w sali komputerowej i żartów o nauczycielach, a skończyło na? czymś czego nikt się nie spodziewał. Tori stara się rozgryźć tajemniczą grupę i zapobiec prawdziwej katastrofie. W tym samym czasie poznaje pewnego chłopaka ? Michaela Holdena, który zaczyna nawiązywać nić porozumienia ze skrytą dziewczyną. Ich skomplikowana relacja zaczyna się rozwijać, jednocześnie ukazując sekrety, które nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. Nastoletnie życie wcale nie musi być biało-czarne, zwłaszcza jeśli u źródła stoi Solitaire? Po ?Heartstopperze?, ?Loveless?, ?This Winter? i ?Nick i Charlie? wreszcie przyszła pora na debiut Alice Oseman czyli ?Solitaire?. Tym razem możemy bliżej poznać Tori ? Siostrę Charliego, która podobnie jak Charlie, odkrywa siebie, swoje zainteresowania, swoją tożsamość i nowe przyjaźnie. A to wszystko za sprawą jednego, zwykłego dnia szkolnego, który obrócił jej życie o 180 stopni. Wystarczył jeden dzień aby Tori zamieniła się w detektywa i podążała śladami Solitaire, które pomogło jej poukładać sobie w głowie wiele rzeczy, w tym kwestię miłości. Uwielbiam książki Alice Oseman za to, że pod osłoną fabuły i charakternych bohaterów zostają przemycone naprawdę ważne tematy i problemy, które dotykają nas na co dzień. Uważam, że po mimo wszystkich wartości ?Solitaire? to najsłabsza książka Oseman. Czuć, że to debiut i nie wszystko zostało dopracowane. Z drugiej strony to naprawdę dobrze świadczy, bo widać ogromny progres w kolejnych książkach, które okazały się prawdziwymi hitami. A przyznaję się bez bicia, że książki Oseman są jak seriale, na jednym się nie poprzestanie ????. Z niecierpliwością czekam na ?I Was Born for This?!