Sowa z Askiru

Książka ma szósty tom, a ja poznaję ją dopiero teraz, więc na początku zajęło mi troszkę stron zanim zrozumiałam o co tutaj chodzi. Przez jakiś czas nie wiedziałam kim jest Sowa, której pojawienia się bali i jednocześnie wyczekiwali. Zauważyłam też, że kiedy postacie były jakby znane, to ich opis nie był podawany. Jednak kiedy ma pojawić się nowa postać, to autor bardzo dokładnie ją opisuje, choćby jak wygląda z czym przychodzi i kim dla kogo jest. Pomimo swojej objętości, dużym plusem są tutaj krótkie i niekiedy nieco dłuższe rozdziały, gdzie każdy kolejny przedstawia tu inne wydarzenia bez kontynuacji poprzednich. Pozycja bardzo tajemnicza, gdyż wpierw tu kogoś poszukują, a my nie wiemy po co. Później widzimy wydarzenia od strony poszukiwanej osoby, która jakby zdaje sobie sprawę kim jest, lecz z lekkim opóźnieniem. Następnie na jaw wychodzi śmierć pewnej postaci, lecz nie wiadomo dlaczego do tego doszło i w jakim celu przebywał akurat w tym miejscu. Jest to fantastyka, więc nie zabrakło czarnej magii przed którą ludzie będą nie tyle uciekać, co starać się z nią walczyć. Kim jest Sowa przeczytałam na stronie dziewiętnastej. Jest nią kobieta, którą ludzie z książki znają od małego. Ma dar widzenia wydarzeń z przeszłości, jak i możliwość przyglądania się ludziom zza drzwi, które dla niej bywają niewidzialne. Sprawa tyczy się całego Askiru, czyli tak naprawdę to, co tu się dzieje ma wpływ na wszystkich bohaterów. Jeśli chodzi o same wydarzenia, to jest ich tutaj bardzo dużo. Nikt tu nie spoczywa na laurach, aż podziwiałam ich za tak sporą siłę fizyczną i psychiczną. Bywają bardzo zapracowani i nie widać po nich zmęczenia. Starcie z czarną magią będzie dla nas wyczerpujące. Zdarzało się, że aż wstrzymywałam powietrze, by sprawy nie potoczyły się tak przewidywałam. Spodobała mi się tu postać Desiry, czyli Sowy. Jest jeszcze młoda, więc jej magia nie jest jeszcze w pełni dojrzała. Jest jednak na tyle spostrzegawcza, że na podstawie własnych błędów coraz bardziej się w niej doskonali. Bardzo lubię takie postacie, gdyż sama staram się uczyć na własnych błędach. Plusem i minusem jednocześnie, zależy co dla kogo, jest tutaj nad wyraz dokładny opis miejsc w których przebywają. Wiemy gdzie są, jak to wygląda i co zawiera wewnątrz. Zasięgnęłam informacji o pozostałych tomach i wiem już, że choć jest numerem 6,to jednak jest całkowicie niezależnym. Pozostałe tomu są spoza Askiru, a tylko ten jest opisany w nim. Daje to sposobność zastanowienia się nad resztą serii i możliwością przeczytania jej od początku. Według mnie książka jest warta uwagi, gdyż nasz szacunek do postaci sprawia, że ich lubimy. Zostają zapamiętani i na koniec przychodzi taka chwila, że się za nimi tęskni. Wielbiciele dobrze rozbudowanej fantastyki będą z tej książki zadowoleni:-)

Zdecydowanie książka bawi i zaskakuje. Czytając możemy przenieść się w magiczny świat, który jest niczym pajęczyna przeplatany różnymi wątkami. Spodobał mi się sposób pisania Schwartza.
Do mojego serduszka najbardziej przemówił Łasica i miałabym ochotę poznać jego losy bliżej.
Książka zachęciła mnie do tego, żeby poznać całą serię, bo to co mamy tutaj to tylko fragment niesamowitego świata!

"Sowa z Askiru" Richard Schwartz
????????/10
?
W porcie Askiru zostaje znaleziony bestialsko zamordowany mężczyzna. Okazuje się, że zamordowanym jest Jenks - kamerdyner, który szukał pewnych informacji na temat spisku.
Sprawę jego śmieci ma wyjaśnić porucznik sztabowy Santer oraz Desina, pierwsza od wieków maestra i Sowa.
Okazuje się, że za morderstwem stoją siły zła władające czarną magią, które nie cofną się przed niczym...
Desina będzie musiała zrobić wszystko, aby zapewnić bezpieczeństwo mieszkańcom Askiru.
?
"Sowa z Askiru" to potężnych rozmiarów powieść, licząca sobie aż 776 stron. Podpisana jest jako tom szósty serii "Tajemnica z Askiru", ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby przeczytać ją bez znajomości poprzednich części, bo to oddzielna, zamknięta historia.
Książka ta przepełniona jest magią i ogromem przygód, a śledztwo prowadzone przez maestę Desinę i jej adiutanta Santera toczy się w sposób przemyślany, ale nadzwyczaj porywający. Autor prowadzi nas przez wiele wątków, początkowo aż ciężko połapać się ze wszystkim. Fabuła jest rozbudowana, dzięki czemu poznajemy świat Askiru na wskroś.
Choć osobiście rzadko czytam książki z gatunku fantasy, a przy "Sowie z Askiru" na początku ciężko było wkręcić mi się w fabułę, to gdy już poznałam wszystkich bohaterów, rozeznałam się w ich tytułach i mniej więcej w pochodzeniu, to totalnie przepadłam.
Choć rozmiary książki mogą przytłoczyć, to autor snuje swoją opowieść w lekkim i przyjemnym stylu, dzięki czemu czytelnik wcale nie czuje, że lektura nie ma końca, a wręcz przeciwnie - chciałby więcej.
Schwartz posługuje się niezwykle barwnym językiem, dzięki czemu książkę się widzi - dosłownie. Czytając, ma się w głowie obrazy, wyświetlane niczym w kalejdoskopie. Piękne jest to, że autor potrafi opisać każdą scenę tak, aby czytelnik mógł odtworzyć ją sobie w swoich myślach. Brawo.
Podsumowując, choć nie jestem wielką fanką fantasy, Richard Schwartz kupił mnie swoją twórczością na tyle, że zastanawiam się nad sięgnięciem po wszystkie tomy tejże serii.