Spirala zła

Martin Servaz na tropie ucieleśnionego zła. Już nie jest tak elegancko jak na początku. Nie ma Mahlera, filozoficznych wywodów, rozmów o literaturze, sztuce, posiadówek przy dobrym winie i eleganckich potrawach kuchni francuskiej. Teraz jest pośpiech, ciemność, deszcz, zimno, bezsenność a chwilami rozpacz i bezradność. W dziwnych okolicznościach, w szpitalu psychiatrycznym Camelot w Tuluzie, ginie człowiek powiązany zawodowo z reżyserem Morbusem. A potem umierają następni. Jego twórczość jest bardzo kontrowersyjna a on sam jest dziwakiem i odludkiem. Studentka filmoznawstwa Judith Tallandier, zauroczona dziełem twórcy i nim samym zafascynowana, jedzie na spotkanie z mistrzem. Wszystkich bardzo ciekawi film Morbusa, który nie wszedł na ekrany, ?Orfeusz albo spirala zła? podobno będący samym złem, dostarczającym ekstremalnych wrażeń, będący orgią polaną krwią. Martin Servaz , Samira Cheung i Vincent Esperandieu tropią mordercę a nam rytm czytania zaburza częsta zmiana miejsca i czasu akcji. Co kilka stron zmienia się zestaw postaci i nastrój. Wszystkie ofiary zbrodni utworzyły spiralę , która zbiegała się w jednym punkcie, a jest nim Morbus Delacroix. Książka jest tajemnicza przez okultyzm, ezoterykę i spirytyzm. Poprzez związane z wiarą w szatana rytuały i ofiary z krwi utoczonej podczas tortur oraz orgiastycznej spermy, staje się czarna, obrzydliwa i po prostu straszna! Horror! W kręgu godnych potępienia ludzi, bohaterów książki, są osoby potężne, wpływowe i zblazowane. Kto jest mordercą? Kandydatów jest kilku. Zakończenie wiele wyjaśnia, ale otwiera nowe możliwości. Przytłoczył mnie ten tekst i zasmucił, bo opisuje do jakiego okrucieństwa jest zdolny człowiek. W treści nie ma nic jasnego, nic pocieszającego. Sama czerń i rozpacz oraz choroba.

Kryminały Bernarda Miniera są dla mnie prawdziwą ucztą. Od początku coś się dzieje, brak tutaj zbędnych opisów, dynamika akcji jest taka jaką lubię. Trupy, ślepe tropy, zaskakujące zwroty akcji i to napięcie, które nie opuszcza ani na krok. Autor nie oszczędza czytelnika opisami drastycznych scen. Rozwiązanie zagadki nie jest oczywiste i trudno się domyśleć kto jest mordercą. Akurat okazała się nią osobą, której w ogóle nie brałam pod uwagę. No i samo zakończenie? Gdy myślałam, że to już koniec emocji, autor postanowił podać kolejną dawkę napięcia.
?Spirala zła? to już 8 cześć cyklu z Martinem Servazem. Dla mnie była to jednak pierwsza zagadka do rozwiązania z tym bohaterem. Po lekturze jednak wiem, że sięgnę na pewno po kolejny tom, jak również nadrobię początkowe.
Tuluza, Zakład Psychiatryczny. To tutaj zostają znalezione zwłoki z licznymi ranami jednego z pacjentów. Mężczyzna jednak nie od tych ran zmarł, a od użądlenia pszczół, które znajdowały się w jego gardle. Sprawą zajmuje się policjant Martin Servaza. Czy będą kolejne trupy? Będą.
W Pirenejach mieszka znany reżyser horrorów Morbus Delacroix. Pewego dnia wybiera się do niego studentka Judith. Znawczyni i fanka jego dzieł. Ku jej zdziwieniu reżyser nie tylko zgadza się z nią spotkać, ale również zaprasza do swojej górskiej samotni. Kobieta przyjechała do niego nie tylko z powodu swojej pracy na studiach, ale również z egoistycznych pobudek. Jakich?
Co łączy te trzy osoby? Co ukrywa Judith? I kto jest mordercą? A może jest ich paru?
Książkę czyta się z zapartym tchem. Posiada krótkie rozdziały, które sprawiają, że czyta się ją bardzo szybko mówiąc sobie jeszcze jeden, jeszcze jeden. Na koniec autor puścił wodze fantazji. Zaskoczył mnie totalnie. Akcja książki jest dość dynamiczna, ale to co dzieje się na końcu to jest wielkie WOW.