Spirytystka

W sieci pojawia się relacja na żywo, w której brutalny morderca nagrywa swoje ofiary.

Mortalista tym razem pomaga policji dotrzeć do miejsca z nagrania. Oczywiście towarzyszy mu Allegra, która dziwnym trafem zjawia się zawsze w takich sytuacjach. Policja dociera na miejsce i by uratować kobietę oraz dwójkę dzieci zabija mordercę.

I tu nasunęło mi się pytanie o czym będzie dalej?

Jednak pojawiają się kolejne zaginięcia i morderstwa. Wszystko jest owiane tajemnicą, a tylko nieliczni są we wszystko wtajemniczeni. Problemem jest to, że Honoriusz przestaje wierzyć swoim zmysłom.

Kto jest mordercą? Czy Mortaliscie uda się rozwiązać zagadkę? Kto jest spirytystką?

Drugi tom z serii o Honoriuszu Mondzie moim zdaniem wypadł ciut lepiej od poprzedniej części. Już na początku czytając nie raz przeszedł mnie dreszcz, aczkolwiek to nie była jeszcze taka brutalność jakiej się spodziewałam.

Przyznam, że autorowi udało się mnie zaskoczyć. Zupełnie nie przewidziałam się takiego rozwiązania. Jak wspomniałam wyżej był moment, że nawet nie wiedziałam o czym będzie dalsza część książki, skoro morderca został zastrzelony.

Nie nudziłam się przy tej historii, naprawdę już od pierwszych chwil byłam bardzo zaciekawiona tym, co się wydarzy. Może trochę zabrakło mi zleceń do sprzątania, odniosłam wrażenie, że Honoriusz bardziej jest zatrudniony w policji niż u Allegry. A Mortalista jednak mimo, iż chce się przestać angażować w śledztwa, to jednak jest to silniejsze od niego. W stu procentach skupia się na rozwiązaniu sprawy.

Główny bohater przeżywa również jakieś załamanie, bo przestaje ufać swoim zmysłom. I to mi się nawet podobało bo postać nie jest kreowana na taką nieomylną i genialną. Każdy z nas może mieć gorszy moment w życiu i mieć chwile słabości.

Już niedługo oczywiście pojawi się również recenzja trzeciej części. Jeśli jesteście ciekawi to czekajcie. A tu zachęcam was do przeczytania tej serii, jeśli jeszcze jej nie znacie, a interesują was kryminały.

?Spirytystka? chociaż równie ciekawa i intrygująca co poprzedniczka, wypada od niej nieco słabiej. Zagadka kryminalna jest dobrze skrojona, trzyma w napięciu i nie jest łatwo odgadnąć, kto stoi za kolejnymi morderstwami. Jednak, mimo całej tajemniczości, która jest w książce obecna, jest ona bardziej monotonna i brak jej świeżości pierwszego tomu. Wydaje mi się, że może chodzić o bohaterów, którzy przy pierwszym z nimi spotkaniu stanowili pewnego rodzaju atrakcję. Oboje noszący niecodzienne imiona, zajmujący się sprzątaniem, chociaż to akurat dziwne nie jest, gdyby nie fakt, że bardziej niż sprzątaniem oboje zajmują się rozwiązywaniem spraw kryminalnych. I o ile nie weźmie się poprawki na fakt, że Honoriusz Mond to były kierownik katedry mortalistyki, znający się na śmierci jak nikt inny.

W ?Spirytystce? relacje bohaterów idą do przodu, rozwijają się i bardzo fajnie się na to patrzy, a właściwie o tym czyta. Podobnie jak w poprzedniej części, klimat powieści jest nieco posępny, mroczny, dokładnie tak samo jak Mond, który pozostaje postacią totalnie niedzisiejszą, trochę może mniej nieprzystępną niż poprzednio, ale nadal skupioną na wykonywanym zadaniu, roztaczającą wokół siebie aurę tajemniczości i majestatyczności. Honoriusz jest bardzo specyficzny, Allegra jest równie niepospolita i wyrazista jak on, jednak nie stanowią już takiej atrakcji jak poprzednio. Czytelnik zwyczajnie przyzwyczaja się do ich sposobu bycia, a nawet do ich rzadko spotykanych imion. Poprzednio można było poznać trochę bliżej specjalne zdolności Monda jako specjalisty mortalistyki. W tym tomie pewnie umiejętności, a może raczej zdolności zaczyna zdradzać Allegra. Że coś takiego nastąpi, możemy spodziewać się już po samym tytule i nie stanowi to dla czytelnika zbyt wyrafinowanej zagadki. Wprowadzenie tego motywu do powieści uważam za ciekawy pomysł, nieco urozmaicający fabułę. Jednak zdolności kobiety mnie nie przekonują, zbyt są rozmyte. Niejasne jest dla mnie, co tak naprawdę potrafi i do czego może się to w praktyce przydać. Poza tym, że czasem ma jakieś przeczucia, jest w stanie wyczuć więcej niż inni. Ciekawy jest to dodatek, ale i bez niego powieść poradziłaby sobie równie dobrze. Niezależnie od tego, co który z bohaterów potrafi, trzeba oddać im to, że każdy z nich jest niezwykle barwny i to na nich skupia się fabuła, chociaż w założeniu skupia się na prowadzonej sprawie. To jednak oni błyszczą i oni przyciągają uwagę. Ciekawie rozpisane są też postaci drugoplanowe. Komisarz, który nie potrafi sobie poradzić z samym sobą, a co dopiero ze średnio skomplikowanym śledztwem (no chyba że w grę wchodzi porwanie członka jego najbliższej rodziny, wtedy jest w stanie dać z siebie więcej), kobieta ? ofiara porwania, która nie tylko była świadkiem strasznych rzeczy, ale została zmuszona do zrobienia jednej z nich.

Książkę czyta się dobrze i płynnie, chociaż, jak już wspomniałam, jest nieco bardziej monotonna niż poprzedniczka. Polubiłam się ze stylem autora już przy okazji ?Mortalisty? i nadal uważam, że Czornyj snuje swoją opowieść w sposób niemalże kunsztowny i na pewno niecodzienny. Który zresztą idealnie pasuje do stworzonych przez niego postaci. Sam pomysł na fabułę powieści jest oryginalny, nie brakuje w niej również wielu nieszablonowych rozwiązań. Dlatego, mimo że ta część podobała mi się mniej, nadal oceniam ją wysoko i czekam na więcej.

Coś dla fanów mrocznych i krwistych klimatów!

"Spirytystka" to drugi tom przygód Honoriusza Monda. Czekałam na ten tom z niecierpliwością i jestem zachwycona!
W okolicach Krakowa grasuje psychopatyczny morderca, który porywa opiekunkę z trójką dzieci. Porywacz zmusza ją do do zabicia jednego z dzieci inaczej wszyscy zginą. Co zrobi kobieta?
Dzięki wskazówkom Honoriusza Monda, byłego kierownika katedry mortalityki, brutalny morderca zostaje złapany i zastrzelony w trakcie odprawiania makabrycznego rytuału.
Wkrótce dochodzi do kolejnego morderstwa. Zostaje ono dokonane identycznie jak wcześniejsze. Problem w tym, że szczegóły znał tylko sprawca i Honoriusz Mond.
Czy morderca żyje?
A może to naśladowca?
Przeczytajcie, a dowiecie się.
maxczornyj to autor, którego książki biorę w ciemno i za każdym razem jestem totalnie oczarowana. Uwielbiam styl autora oraz mocne historie.
Tym razem dostałam książkę, w której rozgrywa się śledztwo, a ja wraz z bohaterami powieści próbowałam rozwiązać zagadkę. Nie mogłam przestać czytać tej książki, aby jak najprędzej dowiedzieć się, kto stoi za tą brutalną intrygą.
Autor wymyślił genialną fabułę. Ciekawie wykreowani bohaterowie. Podczas lektury towarzyszyło mi napięcie oraz wiele emocji. Autor rewelacyjnie manipuluje czytelnikiem i zapewnia świetne zwroty akcji.
Do samego końca nie trafiłam z tym, kto jest mordercą.
Jeśli lubicie przerażające historie z brutalnymi i krwawymi opisami to będzie to dla Was idealna lektura.
Poproszę autora o więcej książek o Honoriuszu Mondzie. Bawiłam się świetnie i chętnie sięgnę po kolejne tomy z tym bohaterem.
Gwarantuję, że nie będzie nudzić się ani przez moment i przepadniecie na wiele godzin z tą książką.
Rewelacja! Gorąco polecam!

Książki autora, spisane bardzo dobrym, ale nie napuszonym stylem, sprawiają, że się przy nich relaksuję. Sama się dziwię, zważywszy na ciężki kaliber plastycznie opisywanych zbrodni.
Nazwisko autora jest gwarantem szybkiej akcji, emocjonującej historii, dreszczyku napięcia i stawiania swoich bohaterów na krawędzi... Czyli to co lubię. Tego też oczekiwałam po "Spirytystce" i nie do końca to otrzymałam. Drugi tom cyklu należy do mniej brutalnych i dynamicznych historii spod ręki autora. Tym razem przywołał mistyków, a to również nie należy do najbardziej lubianych przeze mnie motywów.
Autor kontynuował szkice psychologiczne postaci. Mond pozostał racjonalny, tłumiący emocje nie tylko w ich okazywaniu, ale i odczuwaniu. Irytowały mnie ciągłe mlaśnięcia bohatera, a w Allegrze wszystko. Jak nie sympatyzowałam z tą postacią w poprzednim tomie, tak w tym to się nie zmieniło.

Książka inna niż dotychczasowe w dorobku, ale niestety i słabsza.

Okolice Krakowa i wynaturzony morderca, który zostaje zastrzelony podczas jednego ze swoich iście kreatywnych rytuałów. Nie żyje, więc wydawać by się mogło, że sprawa rozwiązana. Ale czy na pewno? Kilka dni później ktoś dokonuje kolejnego morderstwa w podobny sposób jak te wcześniejsze. Kto? ???? Mond wraz z policją rozpoczynają wyścig z czasem, by odnaleźć sprawcę zanim zginie kolejna niewinna osoba!

Sprawa morderstwa jak dla mnie bardzo ciekawa. Osobiście do samego końca nie wiedziałam kto za tym stoi. Nawet nie wiedziałam za bardzo kogo podejrzewać, więc mój umysł bawił się świetnie podczas rozwiązywania tej zagadki ???? Ale morderstwa swoją drogą. To co najbardziej lubię w tej serii to główny bohater. Honoriusz Mond już w pierwszej części skradł moje serce, teraz jedynie utwierdziłam się w swoim uwielbieniu. Kocham tego gościa! ? Totalnie chciałabym go poznać w prawdziwym życiu. Jego sposób bycia i humor jest bardzo w moim klimacie. Na palcach jednej ręki mogę policzyć bohaterów, którzy aż tak by mnie zaciekawili. Świetnie wykreowany! Nie mogę się doczekać, aż w końcu autor wyjawi nam co wydarzyło się w jego życiu. Dlaczego taki jest? Myślałam, że już w drugiej części dowiem się jakiś szczegółów, ale jednak nie ???? oby w kolejnej jakieś karty zostały odkryte! Obecnie nic nie ciekawi mnie tak jak jego przeszłość! ????

Jest jeszcze Allegra... Do niej znowu nie mogę się przekonać. Jakaś taka zbyt radosna. Radośnie-dziwna. Nie pasuje mi do Honoriusza. Mam nadzieję, że nigdy ze sobą nie będą i żeby on mi się czasem dla niej nie zmieniał!!!! Przydałaby się jakaś nowa kobieta w trzeciej części, godna Monda ????

Ogólnie mówiąc historia świetna i bohater ciekawy, nic tylko czytać! Polecam tę serię! ????

PS okładka! ????

?Oto nastały czasy, gdy krew swoją krew zamorduje, czasy, gdy rodzice wyklną potomstwo, a rozpacz wypali znamiona pokoleń...?

?Spirytystka? autorstwa Maxa Czornyja, stanowi już drugi tom przygód nieustraszonego Motralisty - Honoriusza Monda. Nie będę przed Wami ukrywać, że z niecierpliwością wyczekiwałam kontynuacji losów tego pana, jak i ogólnie na najnowszą książkę spod pióra tego autora.

W okolicach Krakowa grasuje wynaturzony morderca. Policja dociera do niego dzięki wskazówkom niezastąpionego Honoriusza. Szaleniec zostaje zastrzelony w trakcie odprawiania makabrycznego rytuału... Kilka dni później dochodzi do kolejnego morderstwa. Zostaje ono dokonane w bardzo podobny sposób, jak wcześniejsze. Problem w tym, że szczegóły znał tylko zastrzelony sprawca oraz Mond. Tymczasem Mortalista sam nie do końca ufa swoim zmysłom... Czy to możliwe, by Mond był tajemniczym geniuszem zła, znany użytkownikom darknetu? Czy będzie miał odwagę odnaleźć mordercę?

Jestem totalnie zaskoczona tym tomem. Kiedy to pierwsza część momentami niemiłosiernie mnie irytowała to ?Spirytystka? kupiła mnie w pełni.

Twórczość tego autora kojarzy mi się przede wszystkim z mocnymi oraz brutalnymi opisami, których w tej części nie mogło zabraknąć! Już na samym początku autor przygotował dla nas wielkie boom, którym były dość krwawe opisy, przez które byłam zmuszona zamykać oczy w czasie czytania, bądź też czułam jak jedzenie podchodzi mi do gardła. Za te opisy uwielbiam twórczość Czornyja!

Pomimo iż początek był bardzo dobry, to jednak budził on mój niepokój - czemu? Obawiałam się, że będzie to historia dość podobna do jednej z powieści Remigiusza Mroza. Jednak czytając dalej zauważyłam, że fabuła podąża w całkowicie innym kierunku, dzięki czemu mogłam odetchnąć z ulgą.

Skoro jest to kontynuacja należałoby wspomnieć kilka słów na temat naszych głównych bohaterów - Honoriusza oraz Allegry. Podczas czytania dało się wyczuć, że coś pomiędzy tą dwójką się kroi, jednak nasz mortalista ma problem z okazywaniem uczuć. Coś czuję, że ich relacja jeszcze się rozwinie oraz mam nadzieję, że w kolejnym tomie (o ile się pojawi) pisarz przybliży mi bardziej ich przeszłość, która do tej pory była wspominana tylko mimochodem.

Kiedy to moja odczucia co do Monda nie uległy zmianie, to niestety tego samego nie mogę powiedzieć w stosunku do jego pomocnicy... Jej postać bardzo mnie zaskoczyła, poznałam ją bliżej, lecz moje uczucia co do jej osoby lekko się pogorszyły - jakoś nie potrafię jej teraz zaufać...

Czy książkę polecam? ?Spirytystka? należy do bardzo dobrych kontynuacji, która w pewnym momencie staje się wręcz nieodkładana. Mamy tutaj dużo brutalnych opisów, dlatego radzę Wam czytać ten tytuł z pustym żołądkiem. Po przeczytaniu posłowia jestem bardzo ciekawa czy powstanie kolejny tom - z jednej strony chciałabym by powstał, jednak z drugiej mam obawy, że autor mógłby zepsuć ten cykl.

?Tym, co mnie interesuje jest śmierć. To ona mnie tu sprowadza.?

Jaka jest Wasza ulubiona książka ? ??

W moim przypadku od jakiegoś czasu był to "Mortalista", a właśnie dziś obchodzimy premierę jego kontynuacji, czyli książki SPIRYTYSTKA?? Nawet nie wiecie jak bardzo ucieszyłam się, że mogę przeczytać ją przedpremierowo i napisać dla Was recenzję????

Zacznijmy od tego, że uwielbiam kreację postaci w tej serii. Zarówno Honoriusz, jak i Allegra są dość nietypowi, co sprawia, że łatwo ich polubić. W pierwszej części zagadka była naprawdę trudna i makabryczna, a w SPIRYTYSTCE wcale nie zrobiło się ładnie, kolorowo i beztrosko????

Ta część podobała mi się odrobinkę mniej, niż "Mortalista", co jednak nie oznacza, że się zawiodłam. Autor sam sobie postawił poprzeczkę tak wysoko, że trudno było to przebić???? Mimo to w SPIRYTYSTCE dostajemy wszystko, co powinien posiadać dobry kryminał - świetnych, ciekawych bohaterów, mroczną zagadkę do rozwiązania, wyścig z czasem, niespodziewane zwroty akcji i zaskakujące zaskoczenie. Według mnie to pozycja obowiązkowa nie tylko dla fanów autora, lecz całego gatunku. Niesamowicie trzymała w napięciu i udowodniła, że nie mam jednak talentu do typowania sprawców???? Gorąco Wam polecam tę pozycję??

Czarny humor i bestialskie zbrodnie, czy to może się udać? Tak, w przypadku takich bohaterów jak Honoriusz Mond i Allegra Szmit.
On jakby żywcem przeniesiony z poprzedniego wieku, jako były kierownik katedry mortalistyki, na temat śmierci wie wszystko. Hobbystycznie zajmuje renowacją starych mebli, pracuje w firmie sprzątającej ekscentrycznej Allegry, która w tej części, wykaże się pewnymi niezwykłymi umiejętnościami.

Fabuła jest mroczna i brutalna, czyli taka, do jakiej autor zdążył nas przyzwyczaić.
Wyobraź sobie, że stajesz przed wyborem: zabijesz jedno z trojga porwanych z Tobą dzieci lub zginą wszyscy. Masz pięć minut.
Na taki oto filmik nadawany na żywo w sieci trafia przypadkiem Allegra. Dzięki Honoriuszowi udaje się unicestwić porywacza. Dochodzi do kolejnej zbrodni, która zdaje się być dziełem naśladowcy. Charakteryzują ją jednak pewne szczegóły, które znał tylko martwy porywacz oraz Mond.

Mimo sporej ilości makabry nie brak tu czarnego, pełnego ironii humoru, który uwielbiam. Akcja jest niezwykle dynamiczna, a fabuła z rozdziału na rozdział coraz bardziej nieoczywista, a że każdy z nich zakończony jest dość nieoczekiwanym plot twistem, książki nie sposób odłożyć na później.

"Spirytystkę" Maxa Czornyja zaczęłam czytać zaraz po tym, jak tylko wpadła w moje ręce. Po części poprzedniej wiedziałam, czego mogę się spodziewać i właśnie to dostałam: kawał świetnej rozrywki.

Honoriusz Mond swoimi wskazówkami nakierowuje stróżów prawa na kolejnego wynaturzonego mordercę, który zostaje przez nich zastrzelony w trakcie odprawiania makabrycznego rytuału. Po tym zajściu Mortalista postanawia oddać się całkowicie pracy u swojej protegowanej, uciekając przy tym poniekąd od otaczającej go śmierci. Ta jednak nie daje o sobie zapomnieć, podążając za nim krok w krok. Dochodzi bowiem do kolejnego morderstwa zaskakująco podobnego do wcześniejszego, a sam Mond zaczyna powątpiewać w swoje zmysły. Zaczyna się kolejna mordercza gra pełna niezrozumiałych przez nikogo reguł?

Max Czornyj to niekwestionowany mistrz makabry i z tym faktem zwyczajnie nie należy polemizować. Autor przyzwyczaił już czytelników to tworzenia wyjątkowo paskudnych historii przepełnionych ludzkim zepsuciem. Szczegółowo opisuje przy tym obrzydliwe zbrodnie wystawiając nasze żołądki na próbę, której nierzadko nie jesteśmy w stanie podołać. Nie inaczej jest także w tym przypadku.

?Spirytystka? to jednak coś znacznie więcej, niż kolejna niesmaczna produkcja. Jednym z jej największych atutów jest rzecz jasna sama osoba Mortalisty, która będąc wyrwana niczym z innej epoki swoją ponadprzeciętną inteligencją, rzadko spotykanymi dziś manierami oraz nienaganną prezencją budziła we mnie wiele sympatii. Ponadto książka ta, podobnie jak jej poprzedniczka jawi się w mojej głowie jako inteligentna historia, którą autor zechciał mi opisać, uciekając nieco od swoich wcześniejszych schematów, stosowanych chociażby w przypadku słynnej już serii z Erykiem Deryło i Tamarą Haler. Z ogromną przyjemnością poddałem się temu zabiegowi, zanurzając się w świecie wyobraźni Maxa Czornyja. Świecie, którego wcześniej nie do końca odkryłem, a którym teraz chcę się delektować, chłonąc każdy fragment wierząc, że zostanę do niego zaproszony po raz kolejny?