Spojrzenie w mrok Jedenaście odcieni makabry

Czasem lubię się bać. Oczywiście dotyczy to strachu towarzyszącego czytaniu. W książce ?Spojrzenie w mrok? jest aż jedenaście opowiadań, które wywołują ciarki na plecach.

Każde z tych opowiadań jest inne, skupia się wokół zupełnie różnych kwestii, ale każde, w mniejszym lub większym stopniu wywołuje strach, a nawet grozę. I powiem Wam, że podobało mi się to uczucie, tym bardziej że czytałam tę książkę głównie późnymi wieczorami.

Podczas czytania miałam dość intrygujące wrażenie, że fabuła wyraźnie dawała się odczuć jako fikcja, ale krocząca na pograniczu realności. Taka konstrukcja potrafi dać do myślenia i spotęgować towarzyszące czytelnikowi emocje.

Podobało mi się też to, że przed każdym opowiadaniem jest kilku słów wstępu od autorki. Nakreśla to fajnie tło danej historii i pozwala spróbować przewidzieć, czego będzie dotyczyła treść.

Jeśli macie chęć na chwile strachu, to już wiecie po co sięgnąć.

Lubicie czytać opowiadania? Ja bardzo rzadko czytam tę formę. "Spojrzenie w mrok" skusiło mnie przede wszystkim osobą autorki. Poprzednie jej książki, które czytałam bardzo przypadły mi do gustu.

"Spojrzenie w mrok" to opowiadania grozy, przynajmniej tak jest napisane na okładce. Mnie szczerze mówiąc, trochę rozczarowały. Właśnie zabrakło mi większej grozy. Spodziewałam się prawdziwej makabry i grozy, po której będę bała się zasnąć. Niestety nic takiego nie miało miejsca.

Co prawda nie mogę powiedzieć, że opowiadania są złe. Niektóre bardzo mi się podobały i z chęcią przeczytałabym je w dłuższej formie.
Nie brakuje wątków paranormalnych, postapokaliptycznych. Jednak po lekturze nasuwa się jeden wniosek. To człowiek potrafi być prawdziwym potworem.

Opowiadania, które najbardziej mi się podobały to ?Lew na bramie" , "Koniec świata, jaki znamy" i "Blok". Ciekawym pomysłem jest wstęp przed każdym opowiadaniem, w którym autorka zdradza, co ją zainspirowało do napisania danej historii. Ponadto we wstępie do książki C.J. Tudor napisała, że antologia ta powstała w trudnym dla niej momencie. Zmarł jej ojciec, a książka, którą napisała, okazała się nieudana. Wtedy zrodził się pomysł na zbiór opowiadań. Czy ten zbiór jest udany, każdy może ocenić sam. Mnie do końca nie kupił.

Na uwagę zasługuje jednak wydanie i piękna, połyskująca okładka. Naprawdę pięknie się prezentuje.

Pióro C.J. Tudor bardzo przypadło mi do gustu już jakiś czas temu i muszę przyznać, że wciąż od czasu do czasu lubię sobie wracać myślami do rewelacyjnego Kredziarza (może pora na reread?). Kiedy więc moim oczom ukazała się okładka nowej pozycji spod pióra autorki, od razu zapragnęłam ją poznać. Tym razem C.J. Tudor zabrała mnie w strefę prawdziwego mroku, z którego nie jest tak łatwo wyjść... Czy ten zbiór opowiadań zasługuje na uwagę? O tym w tej recenzji.

Zaczynając lekturę tej pozycji, nastawiłam się na coś, co może mi się spodobać, ale jednocześnie nie zachwycić za bardzo. Opowiadania nie są moim ulubionym ?rodzajem?, zdecydowanie bardziej wolę takie pełnowartościowe powieści, które zazwyczaj są lepiej rozbudowane i po prostu potrafią mnie wciągnąć bardziej. W przypadku tej książki jednak już od pierwszego opowiadania poczułam się zaintrygowana, a autorka skutecznie podtrzymywała moją uwagę ? na tyle mocno, że chciałam poznawać każde kolejne opowiadanie jak najszybciej.

W zbiorze znajduje się 11 opowiadań, gdzie każde z nich opowiada o czymś zupełnie innym, a jednak łączy je jedno ? poczucie niepokoju, które są w stanie wywołać u czytelnika. Oczywiście, jedne okazały się lepsze, drugie słabsze, jednak i tak ostatecznie ? co zaskakujące dla mnie samej, książkę tę mogę ocenić na naprawdę wysoką ocenę. Nie będę każdego z nich tutaj recenzować, a wspomnę o dwóch, które najmocniej zapadły mi w pamięci i które najbardziej polecam.

Nie jestem Tedem ? to tytuł dość niepozorny, a jednocześnie zawierający w sobie ogromną siłę. To opowiadanie szczególnie zapadło mi w pamięci, ponieważ autorka skupia się w nim na pokusach, które czyhają na nas na każdym kroku i które z dziecinną wręcz łatwością wprowadzają człowieka w prawdziwą paszczę lwa. Tytułowy Ted, który wcale nie jest Tedem, jest poddawany testowi ? od jego wyniku zależy to, jak skończy. Czy da się skusić, czy też pozostanie wytrwały do samego końca? No cóż, odpowiedź znaleźć można tylko w książce.

Zwodniczy blues, który okazał się opowiadaniem dość szokującym i prawdziwie mrożącym krew w żyłach, to drugi tytuł, wart moim zdaniem szczególnej uwagi. W tym przypadku autorka pokusiła się (co za gra słów) o przedstawienie historii mężczyzny, którego miłość do partnerki jest bardzo silna i jest w stanie zrobić wszystko, by ją przy sobie zatrzymać. Więcej nie zdradzam, aczkolwiek ta historia wciąż chodzi mi po głowie.

C.J. Tudor ma bardzo dobre pióro i szczerze mówiąc, zaczynam coraz bardziej lubić ją w takiej typowo horrorowej odsłonie. Myślę, że jest to gatunek, w którym autorka sprawdza się świetnie i nawet śmiem stwierdzić, że ma ona jeszcze wiele na ten temat do zaoferowania. Lektura Spojrzenia w mrok dostarczyła mi wielu emocji, rozluźniła i przede wszystkim ? rozkochała w twórczości autorki na nowo. Pierwsza skończona książka w nowym roku i to tak dobra! Nie mogło być lepiej.

Jeżeli chętnie sięgacie po literaturę grozy i dodatkowo lubicie krótsze formy, to koniecznie zapoznajcie się z tym tytułem ? nie pożałujecie.

" [...] Wpatrywałem się w czarną lśniącą czaszkę i szczękające ostre zęby. [...]"

Wow! "Spojrzenie w mrok", to idealna lektura dla mnie. Znalazłam tutaj 11 mrocznych, a nawet makabrycznych historii. Jedne polubiłam bardziej, a inne mniej. Od razu dodam, że każda historia ma zaskakująco szokujące zakończenie. Jest się czego bać. Autorka przy każdej opowieści opowiada o jej powstaniu. Całkiem dobre rozwiązanie. Cieszę się, że C.J. Tudor przemawia do swojego czytelnika.
Najbardziej podobały mi się historie: "Zwodniczy rejs", "Lew na bramie", "Gloria", "Koniec świata, jaki znamy" i "Powielarnia". Nie będę o nich opowiadała. Powiem jedynie, że warto je przeczytać. Są mroczno wciągające.
Te historie nie są długie, ale treściwe. Cieszę się, że autorka zebrała razem swoje opowieści i stworzyła genialną książkę grozy.
Idealna książka na długie jesienne i zimowe wieczory. Warto je czytać po zmroku. Wtedy otrzymacie jeszcze więcej przerażających emocji. Tutaj znajdziecie opowieści z dreszczykiem.
Jeżeli lubicie horrory, to koniecznie przeczytajcie ten zbiór 11 makabrycznych historii.
Idealna książka pod choinkę dla miłośników mrocznych książek.
Tutaj nie ma czasu na nudę. Tutaj rządzą emocje.
Jeżeli lubicie się bać, to śmiało sięgnijcie po "Spojrzenie w mrok" C.J. Tudor. Mam nadzieję, że za jakiś czas autorka napisze kolejne mroczne historie.
Warto przeczytać tę książkę.

Na koniec, zostawiam was z takim cytatem:

" [...] Gryzę. Będziesz pyszny. Lubię świeżutkie mięso. [...]"

?Skrzypienie desek podłogi, dreszcz przebiegający po plecach, poczucie, że ktoś skrada się za plecami... Przygotujcie się na chwile grozy.?

?Spojrzenie w mrok? autorstwa C.J. Tudor to zbiór jedenastu przewrotnych oraz makabrycznych opowiadań, których fabuły zbyt szybko nie wymarzę z mojej głowy. Z warsztatem autorki miałam już okazję zapoznać się w trakcie lektury ?Kredziarza? - jednego z pierwszych thrillerów, w mojej czytelniczej przygodzie, do którego mam szczególny sentyment. Przyznam, że również w krótszej formie Tudor potrafi spowodować moje ciarki oraz uczucie strachu, przez który nie potrafiłam zmrużyć oka.

W tej historii poznacie:

- Grupę ludzi, którzy dokonują przerażających odkryć na bezludnej wyspie.

- Bezlitosną morderczynię zaprzyjaźniającą się z niezwykłą dziewczynką w centrum handlowym przy autostradzie.

- Tajemnicze wiejskie drogi w świecie, w którym zapadł wieczny mrok.

- Blok mieszkalny, gdzie żyją potworne istoty.

- Pozbawionego skrupułów pośrednika handlu nieruchomościami, który próbuje sfinalizować transakcję i ponosi apokaliptyczne fiasko.

Jak pewnie wiecie, zbiory opowiadań zawierają w sobie kilka dobrych oraz słabych historii, jednak tutaj każde opowiadanie trzyma równie wysoki poziom jak inne. C.J. Tudor to pisarka, która samym opisem miejsca potrafi spowodować niepokój u swojego czytelnika. Kolejnym ?atutem? jej twórczości są dogłębne portrety stworzonych bohaterów, którzy tylko na pierwszy rzut oka wydają się bez skazy.

W tej pozycji spodobał mi się bardzo jeden element - krótki wstęp przed każdym opowiadaniem, w którym Tudor spróbowała wyjaśnić mi, skąd czerpała inspiracje w trakcie pisania danej historii lub co sprawiło, że w jej głowie pojawił się pomysł na taką fabułę. Pierwszy raz miałam do czynienia z takim zabiegiem, który miło mnie zaskoczył, ponieważ zaczęłam czuć pewną więź z autorką.

?Spojrzenie w mrok? to zbiór kilku opowiadań, które pomimo zupełnie różnego przebiegu powodują dreszcze oraz owiane są pewnego rodzaju tajemnicą, które nigdy nie powinny wyjść na światło dzienne... Przygotujcie się, że większość opowiadań zbyt szybko nie da Wam spokoju, a wręcz będzie nawiedzać Was w najgorszych koszmarach!

W tej pozycji nie tylko czekają na Was elementy rasowego horroru, ale również kryminału, thrillera, fantasy, a nawet czarnego humoru, który osobiście uwielbiam. Lektura ?Spojrzenie w mroku? było dla mnie prawdziwą literacką ucztą, której od pewnego czasu potrzebowałam.

Czy książkę polecam? Macie ochotę na odrobinę grozy? Zwłaszcza teraz, kiedy wieczory są bardzo długie, dzięki czemu mamy więcej czasu, by posiedzieć pod ciepłym kocykiem z dobrą lekturą w ręku.

PS. Fani Kinga oraz Stranger Things będą zachwyceni tą pozycją!