Sposób na Francuza

Na Francuza polowałam już od dłuższego czasu. Zachęcona cytatami, samym skrawkiem fabuły czy nietuzinkowymi bohaterami, a przede wszystkim motywem hate-love ? stwierdziłam, że jest to coś dla mnie. Jest to moje pierwsze spotkanie z piórem Alicji Skirgajłło i przyznam szczerze, że całkiem udane. Przez pierwsze kilka stron nie mogłam się wczuć z ogólny rytm, jednak później? Później autorka zdawała się mknąć jak pociąg, której nie sposób zatrzymać.



?Jeszcze mnie obaj popamiętają, nie ze mną te numery. Pod jednym dachem z żabim i ślimaczym mordercą??

?, ? Co, Theo, nie tego się spodziewałeś? Przykro mi, ale dziś w menu nie ma ropuch.

Na moje słowa wszyscy zaczynają się śmiać. To znaczy prawie wszyscy, ponieważ ojciec już mnie morduje wzrokiem, a sztywny żabojad jakby nigdy nic z uśmiechem na twarzy odpowiada:

- Wystarczy, że jedna ropucha siedzi przy stole.?



Świetnie ugrany wątek różnych światów, lekkość życia zakrawająca o wyzwoleńcze, niemalże punkowe czy anarchiczne postulaty subkultur, imprezy do rana kontra poważny świat poważnych ludzi, przyduszanych chwilowo przez zbyt mocno ściśnięty krawat. Ogień i woda, z której czasem wychodzi niezłe tsunami. Jako nieoceniona fanka relacji przepełnionych złośliwą nienawiścią, którą dzieli cienka granica wszyscy wiemy, od czego, to liczyłam, że to zostanie trochę dłużej pociągnięte. (ale to moje osobiste zboczenie, więc wybaczamy). Kreacje bohaterów nie tylko głównych, ale także i pobocznych, to coś, co tutaj współgrało bardzo sprawnie (pomijając chwilami samego Theo). Chyba zrobię petycję, że potrzebuję samego Pierre?a do szczęścia. (tak, to przyjaciel Theo, ale na tyle udany, że skrada serce!).



?Przez chwilę się nie odzywamy i tylko tak na siebie spoglądamy. Między nami wytwarza się dziwna, a zarazem ekscytująca siła, która powoduje, że mam ogromną ochotę dotknąć jego dużych i pełnych ust swoimi.?



Tyle, że pociąg potrafi się wykoleić, prawda? Lekkie potknięcie nastąpiło gdzieś w połowie książki, przez co odniosłam wrażenie, że autorka z milionem pomysłów na sekundę chce zawrzeć tak dużo na tak nieznacznej ilości stron, co w porównaniu z pierwszą połową powieści po prostu wypadło średnio. Nie jestem przeciwniczką przekleństw w książkach, bo czasami są wręcz potrzebne, nieraz tworzą kreację bohaterów, niekiedy podkreślają to, co się dzieje na łamach powieści. I tak, jak pasowały mi do samej Ari, jej kumpli, chwilowych wyskoków Theo, czy Pierre?a tak?bunie? Oj, coś tu zgrzytnęło. Rozumiem zamysł, doceniam, ale czasami miałam wrażenie, że niektóre sceny czy reakcje właśnie pobocznych bohaterów były przesadzone na tyle, że miałam delikatny problem z wyobrażeniem sobie tego na skalę iście realistyczną.





Pomysłowość, humor, całkiem przyjemne sceny erotyczne, które rozprowadzone zostały na łamach powieści w dopuszczalnych ilościach, wartka akcja, dzięki której ciągle coś się działo. Zdradzę Wam tajemnicę. To nie jest tylko ?Sposób na Francuza?, ale także udany sposób na odprężający, zabawny wieczór, dzięki któremu oderwiemy się od rzeczywistości.

Sięgnęłam po tę książkę nie licząc na nic wielkiego. Ot tak, chciałam przeczytać coś luźniejszego i mniej wymagającego.
Na samym początku rzuca się w oczy bardzo lekki styl pisania autorki. Dzięki niemu przez książkę praktycznie się płynie. Jest to zdecydowanie największy plus tej książki, dalej nie będzie aż tak dobrze...
Niestety nie udało mi się polubić głównej bohaterki. Przez większość książki zachowywała się jak 15-latka, która przechodzi właśnie okres buntu. Jednak nie irytowałam się tym podczas czytania, a w momencie, gdy odkładałam książkę i o niej myślałam.
Z głównym bohaterem było już nieco lepiej. Wydawało mi się, że został najlepiej wykreowaną postacią w całej książce.
Na kolejny ogień pójdą babcie głównych bohaterów. Mój problem z nimi polega na tym, że wątpię, aby takie kobiety istniały w obecnych czasach. Raczej żadna babcia nie przyzwala swojej wnuczce na noszenie krótkich topów oraz miniówek albo mówi, że inspiruje ją w sprawach seksualnych. Okej, momentami było to śmieszne, jednak przez większość czasu byłam zupełnie zażenowana.
W tej książce trudno jest mówić o fabule, gdyż sama historia jest w głównej mierze nastawiona na sceny seksu. Jednak zostałam mile zaskoczona ilością wątków, jakie wprowadziła autora. Motory, tatuaże, zdrady... Wyszło to naprawdę dobrze i zostało fajnie wkomponowane w fabułę.
Jeśli autorka popracuje trochę nad bohaterami, to jej kolejne książki mogą być coraz lepsze i szczerzę na to liczę.