Spotkajmy się w Rzymie

Zaczęło się zwyczajnie - miała być opowieść o dziewczynie zakochanej w Wiecznym Mieście. Słowa popłynęły wartko, pierwsze strony przeleciały szybko i nic nie zapowiadało bomby, która została ukryta w wersach. Siła rażenia tej historii zwaliła mnie z nóg. "Spotkajmy się w Rzymie" na pierwszy rzut oka wygląda jak romans z obyczajowym wątkiem. Bohaterka współczesna - Cesca, prawnik z poczuciem winy, obecnie przewodnik miejski oraz Elena, której losy pokazane są w retrospekcjach. Postać kontrowersyjna, raczej mało lubiana. Jeśli ktoś z Was pomyślał, że to nie jest miłosna książka, to bardzo się pomylił. Każde słowo składa hołd temu najgorętszemu z uczuć. Wszystkie nasze dni są opowieścią o kochaniu. Zatracaniu się i odradzaniu dzień po dniu, zdarzenie, po zdarzeniu, czasem z mozołem, a niekiedy z rozkoszną łatwością. Tajemnica goniła sekret. To, co najważniejsze zostało ukryte, przemilczane i głęboko schowane, gdzieś na dnie tuneli ciągnących się pod miastem. Barwne, bogate życie. Zero stresu i problemów? a może jednak smutek, łzy, robienie dobrej miny, do kiepskiej gry i pozory szczęścia. Klimatyczny i emocjonalny styl Swan idealnie trafił w moje potrzeby czytelnicze. Zaciekawił, zaskoczył, ukołysał, ale i pozwolił zrozumieć kolejny skrawek układanki, zwanej życiem. Stopniowo budowane napięcie, splata współczesne wydarzenia z przeszłością, tworząc dynamiczną i specyficzną atmosferę, w której zdarzyć się może wiele. Coś umyka, coś się tworzy, zakręca i powtarza. Mocno zakorzenione emocje oraz relacje międzyludzkie sprawiają, że bardzo szybko czytelnik angażuje się w losy postaci literackich. Jestem oczarowana.