Spowiedź polskiego kata

?Spowiedź polskiego kata? książka, co do której miałam wiele oczekiwań, ale nie jestem w pełni usatysfakcjonowana. Rozmowy z ostatnim polskim katem, a tego przede wszystkim się spodziewałam, jest bardzo mało. Dodatkowo odniosłam wrażenie, że autor podszedł do tematu, nie na zasadzie pokaże, jak było, co może dać argument w dyskusji nad za czy przeciw karze śmierci, a raczej udowodnię, że kat jest takim samym mordercą, jak ci których wieszał. Nie widzę w tej książce obiektywizmu, a usilne wrzucenie bohatera książki do jednego worka z przestępcami, co mnie osobiście bardzo przeszkadzało.

Rozmowę z ostatnim polskim katem przerywają informacje o tym, jak bardzo na przestrzeni wieków, urząd katowski się zmieniał. Jak zmieniał się sposób postrzegania kata ? od człowieka, który był najniżej w hierarchii społecznej, do osoby, która wzbudzała szacunek i grozę. O narzędziach stosowanych do zadawania bólu podczas przesłuchań (czym wieki temu również parali się kaci), aż do metod zadawania śmierci ? od szubienicy, przez gilotynę, krzesło elektryczne, po rozstrzelanie czy współczesne zastrzyki śmierci. Przerażające? Bardzo. Zastanawiam się, jak osoba przy zdrowych zmysłach, może chcieć dobrowolnie uczestniczyć w egzekucji, jako widz. Mnie wystarczył opis tego, co dzieje się z człowiekiem podczas rażenia prądem, bym musiała odłożyć książkę i dać sobie chwilę oddechu, a co dopiero to zobaczyć? Makabra. Ludzka psychika jest dla mnie największą zagadką i chyba tak zostanie.

Tak jak powiedziałam na wstępie, chciałbym by dialogu z katem, było więcej, dużo więcej, choć patrząc na to, jak autor w tej rozmowie go traktował, nie dziwię się, że nie chciał opowiadać, w końcu ile razy można tłumaczyć się z tego, że zabijał, bo taki był prawomocny wyrok, a to była jego praca? Jeżeli macie mocne nerwy i ten temat Was interesuje, to przeczytajcie.

We współczesnym społeczeństwie istnieje kilka tematów, które za każdym razem wywołują kontrowersje i dzielą nas na różne obozy. Eutanazja, aborcja, czy legalizacja miękkich narkotyków, to tylko kilka z nich. Do tej grupy możemy także zaliczyć karę śmierci, która nadal występuje w wielu miejscach na świecie, a nawet w Polsce wiele osób gdyby mogła z chęcią by ją przywróciła. Dyskusję w tej kwestii porusza dziennikarz Jerzy Andrzejczak.

W ramach nowej serii Wydawnictwa Aktywa "Rozmowy z katem" została wydana książka, pt. "Spowiedź polskiego kata", która stanowi połączenie wywiadu z ostatnim Polakiem, wykonującym karę śmierci w czasach PRL-u oraz wypowiedzi skazanych na stryczek, prawników, księży i innych osób, które miały okazję uczestniczyć w tym procesie.
Dzięki książce poznajemy historię człowieka na całe życie naznaczonego przez zawód, który wykonywał. Przeprowadzone przez autora na przestrzeni roku rozmowy z ostatnim katem są próbą wydobycia z niego jak największej ilości informacji o wykonywaniu kary śmierci w Polsce, ale przede wszystkim motywacji, odczuć i efektów jakie ma na człowieka zabijanie w imieniu Rzeczypospolitej.

"Spowiedź polskiego kata" zawiera również dane i statystyki dotyczące przeprowadzania egzekucji, nie tylko w Polsce, ale także w innych europejskich krajach oraz na świecie. Przedstawione zostają m. in. fakty dotyczące ilości osób zabitych z mocy prawa czy wysokości zarobków w tej profesji. Poznajemy też historie wielu osób skazanych na karę śmierci, zarówno tych którzy zostali ostatecznie zabici oraz tych, którym udało się uniknąć stracenia. Autor w swojej rozmowie odnosi się później do nich, naciskając na kata w celu wyciągnięcia z niego czegoś więcej niż zdawkowych odpowiedzi.

Kat, który pozostaje anonimowy, jawi nam się jako człowiek w pewnym stopniu zniszczony przez tę profesję. Jest alkoholikiem, walczy z depresją i ma problemy zdrowotne. Nie zdradza wielu szczegółów, gdyż obowiązuje go tajemnica zawodowa, a "dane osobowe polskich katów są utajnione na okres 50-ciu lat, więc o ostatnich polskich katach dowiemy się najwcześniej w 2038 r."

"Spowiedź polskiego kata", to fascynująca, a zarazem przerażająca lektura, która zanurza czytelnika w najmroczniejszych odmętach ludzkiego umysłu. Straszna jest nie tylko perspektywa poznania powodów, dla których skazani mordowali oraz ich stanu ducha przed egzekucją, ale także powodów, które pchają człowieka do zawodu kata. Z czasem ten strach przeradza się jednak w fascynację, w końcu wszyscy jesteśmy ludźmi.

Książka jest też pretekstem do dyskusji na temat kary śmierci, tego czy zabijanie w imieniu państwa jest bardziej moralne niż zabijanie przez psychopatów i kryminalistów, tego czy jedne formy egzekucji są lepsze od innych, itp. Pozycja w każdym czytelniku wywoła lawinę uczuć, od których nie da się uciec, wciągając nas do nieznanego nam świata. Po przeczytaniu "Spowiedzi polskiego kata" już nigdy nie spojrzycie na śmierć w ten sam sposób.