Spowiedź szlachciców 1670

Fascynująca opowieść o polskiej szlachcie, ich codziennym życiu i niezwykłych przygodach. Autor wciąga nas w dialog dwóch bohaterów, którzy z humorem i dystansem opowiadają o tym, jak wyglądały ich relacje z królem, burzliwe sejmiki czy honorowe pojedynki. Fabuła jest pełna zwrotów akcji, a styl pisania lekki i przyjemny. Książka idealna dla tych, którzy lubią historie pełne życia i humoru!

Na wstępie muszę przyznać, że zdecydowanie zawsze byłam umysłem ścisłym i nigdy nie było mi po drodze z historią! Moje serce jednak skradł miłośnik historii, który uwielbia czytać i oglądać wszystko, co ma związek z historią naszego kraju i świata! Stąd i we mnie wzrosło zainteresowanie tym tematem, zwyczajnie mnie zaraził! Dlatego i ja chętnie sięgam po książki, które pozwalają nam lepiej poznać historię, szczególnie które mówią o historii Polski! Krzysztof Pyzia już zdążył skraść moje serce swoimi książkami, wiedzą, ale przede wszystkim formą, w której przekazuje tę wiedzę czytelnikom. Jego książki czytam z wielką przyjemnością, zainteresowaniem i świetnym humorem! Autor potrafi rozbawić, a wcale nie pisze komedii! Gdyby nauczyciele w takiej formie przekazywali wiedzę uczniom w szkołach, myślę, że zdecydowanie chętniej zgłębialiby tematy historyczne!
?Spowiedź szlachciców 1670. Szczera rozmowa z najgorszym królem Polski? to książka Krzysztofa Pyzi oraz Christophera Macht, którzy w formie dialogu dwóch szlachciców z Królem Michałem Korybutem Wiśniowieckim przybliżają nam jego postać. Mamy możliwość przyjrzeć się bliżej osobie króla Polski, który chciał się wyróżniać, ale udało mu się jedynie zasłynąć jako najgorszy władca naszego kraju! Autorzy pokazują, jak król skupiony był na swojej osobie, zapominając w ogóle o swoich obowiązkach i o tym, co powinno być dla niego najważniejsze! Wspaniale zostały przedstawione losy naszego kraju i zaniedbania władcy, który kompletnie nie skupiał się na zadaniach, które zostały mu powierzone! Całość została napisana tak, że uśmiech podczas czytania nie schodził mi z twarzy!
Ja zwyczajnie uwielbiam taki styl przekazywania wiedzy. Zdecydowanie to do mnie przemawia i sięgam po tego typu książki z największym zainteresowaniem i przyjemnością! Tym, którzy jeszcze nie mieli okazji poznać twórczości autorów, zdecydowanie zachęcam do zmienienia tego, bo naprawdę warto!

Głównemu bohaterowi "Spowiedzi szlachciców", satyrycznej książki historycznej napisanej w duecie przez Krzysztofa Pyzię i Christophera Machta, bardzo zależało, by być ?naj? i osiągnął swój cel. Został zapamiętany jako najgorszy król Polski. Ale czy mogło być inaczej skoro wygrana elekcja Michała Korybuta Wiśniowieckiego była zaskoczeniem dla wielu, a najbardziej dla niego samego?

Mamy możliwość przyjrzeć się powodom jego wybrania, postaci króla i jego pełnym absurdów rządom, ale znając pióro obu autorów wiedziałam, że muszę przygotować się nie tylko na niestandardowy styl, ale i sporo pikantnych szczegółów z życia władcy.

Narracja opiera się na dialogu dwóch szlachciców, Zygmunta i Stanisława z samym królem, który z godnym podziwu narcyzmem odpowiada na ich pytania, ukazując swoją infantylną próżność. Nie szczędząc sobie pochlebstw, rozprawia o swoim burzliwym życiu, w którym czas rozkłada między drzemki, posiłki i podziwianie własnej osoby w lustrze.

Autorzy wyśmiewają postać Michała Korybuta jako króla niezdolnego do podejmowania odpowiedzialnych decyzji, bardziej skupionego na sobie niż na losach kraju, co przynosi mu łatkę "najgorszego króla Polski". Dzięki umiejętnemu połączeniu fikcyjnych dialogów z historycznymi źródłami książka oferuje również skondensowaną wiedzę historyczną. Dla miłośników historii i satyry będzie to pełna humoru, a jednocześnie gorzka lekcja o nieudolności i próżności, które miały wpływ na losy Polski w XVII wieku.

Nietypowy, pełen przesady, przejaskrawienia i absurdalnego humoru styl nie każdemu przypadnie do gustu, lecz świetnie oddaje przywary ówczesnej szlachty i samego władcy. Ma też tę dużą zaletę, że wiedza o tym niezbyt znanym królu zapada w pamięć i z pewnością pozostanie tam na długo, bo niektórych scen zwyczajnie nie da się "odzobaczyć". To książka, z której możemy czerpać wiedzę, jednak najlepiej podejść do niej z przymrużeniem oka, w przeciwnym razie może okazać się ciężkostrawna.