Sprawa osobliwego wachlarza (twarda)

Jak zapewne wiecie po recenzji poprzednich tomów Enola Holmes, młodsza siostra Sherlocka Holmesa, wyjątkowo wdarła się w moje serce. Mało zdarza się serii, na których kolejne części wyczekuję z równym utęsknieniem. Co więcej, naprawdę rzadko kiedy owe części spełniają moje wygórowane oczekiwania.

Enola Holmes i "Sprawa osobliwego wachlarza" to czwarty tom. Od uwolnienia Watsona mija kilka miesięcy, a Enola wraca do pracy jako Ivy Meshle - sekretarka wymyślonego doktora Ragostina. Zajmuje się odnajdowaniem rzeczy lub ludzi, a ostatnio też myleniem tropów, by bracia nie zdołali jej dopaść. Kiedy Enola znajduje się w pierwszym damskim szalecie publicznym przypadkiem trafia na Cecily - leworęczną lady, którą kiedyś uratowała. I tym razem młoda dziewczyna potrzebuje pomocy, co przekazuje Enoli, dając sygnał osobliwym, pudroworóżowym wachlarzem.

Rozwiązanie zagadki przetrzymywania Cecily to zaledwie jeden z problemów, z jakimi boryka się Enola. Dziewczyna nadal z tyłu głowy przejmuje się odejściem matki i zwykle kończącymi się fiaskiem próbami jej odszukania. Wiele kłopotów także sprawiają jej Sherlock i Mycroft, którzy za wszelką cenę chcą zrobić z krnąbrnej siostry idealną kandydatkę na żonę.

Do tej pory Enoli sprawnie udawało się wybrnąć z pochodów braci, ale czy i tym razem da radę przechytrzyć najlepszego detektywa i wysoko ustawionego polityka z mnóstwem kontaktów i możliwości? A co z Cecily wręcz błagającą o ratunek?

"Sprawa osobliwego wachlarza" fabularnie pozwala doświadczyć czytelnikowi wiele wrażeń i emocji. Nie ma żadnego nudnego momentu, a książkę czyta się jednym tchem - identycznie zresztą jak poprzednie tomy. Autorka nie wychodzi z wprawy w zręcznym prowadzeniu narracji, budowaniu napięcia czy oddania klimatu XIX-wiecznego Londynu. Zakończenie pochłania, a prowadzona przez Enolę sprawa wciąga.

Mocno rzuca się w oczy z kolei fakt, że Enola z każdą następną częścią ewidentnie dorasta. Przestaje być już zagubioną, biedną, porzuconą dziewczyną, jak z początku pierwszego tomu. Teraz zmienia się w młodą, coraz bardziej świadomą kobietę, i to nie tylko własnego ciała. Enola zaczyna rozumieć, jak niesprawiedliwe bywa traktowanie kobiet w ówczesnej Anglii i że mężczyźni rządzą się własnymi prawami, a kobiety tak naprawdę tych praw nie mają wcale.

W "Sprawie osobliwego wachlarza" czytelnicy dostają więcej fragmentów z braćmi Holmes w rolach głównych, co akurat bardzo mi się spodobało. Sherlock i Mycroft powoli zaczynają otwierać swoje ograniczone, męskie umysły i postrzegać siostrę nie tylko jako głupiego, zbuntowanego podlotka.

Zabrakło mi odrobiny zwrotów akcji. Owszem, znalazło się parę momentów mogących zaskoczyć, ale po poprzednich tomach (znając już mniej-więcej sposób prowadzenia narracji przez autorkę) trochę się ich spodziewałam. A raczej wiedziałam, że nastąpią, lecz niedokładnie kiedy i gdzie.

Tak, jak poprzednie trzy tomy, "Sprawę osobliwego wachlarza" również gorąco polecam. Enola jest idealną bohaterką serii dla młodzieży/dzieci, choć dorośli również odnajdą w książce wiele zabawy i poczują radość podczas czytania - co wiem z własnego doświadczenia. "Sprawa osobliwego wachlarza" to przepiękna, wciągająca powieść na nudne wieczory i jeszcze nudniejsze poranki. Zanim jednak się na nią zdecydujecie, radzę zacząć historię od początku, czyli od "Sprawy zaginionego markiza".

Uwielbiam Sherlocka Holmesa i jego przygody, więc to było u mnie do przewidzenia, że po Elone Holmes również sięgnę. Dzisiaj będzie o tomie czwartym, czyli o Sprawie Osobliwego Wachlarza. Tym razem Enola będzie musiała uratować Lady Cecily, przed okropnym i ograniczającym ją losem, czyli aranżowanym małżeństwem.

Jak tym razen pójdzie Enoli?
.
Muszę przyznać, że jest to bardzo dobrze napisana i przede wszystkim przemyślana historia, która wciągnęła mnie już od początku. Nie pojawiają się tutaj nielogiczności, ani żadne luki fabularna, więc ogromny za to plus! Ponadto, od razu można dostrzec, że Nancy Springer świetnie sobie radzi z kreacją bohaterów, gdyż jej postaci są nieszablonowe i niebanalne. Śmiało się można z nimi zżyć, a z niektórymi nawet utożsamiać. Ja ogólnie bardzo polubiłam Enole za jej haryzmę, wytrwałoś czy spryt, ale cieszę się, że i Sherlock dość często się tutaj pojawiał. Oczywiście nie przyćmił naszej głównej bohaterki, ale przyjemnie było czytać momenty z jego udziałem. Sam pomysł na fabułę również jest interesujący. Cała historia jest świetnie przedstawiona, w ciekawym kierunku poprowadzona i momentami mega zabawna. Więc czego chcieć więcej? Dodatkowo mamy tutaj płynny i lekki język, wartką akcję no i oczywiście przepiękne wydanie, które zachwyca oko.
.
Czy polecam tę książkę? Jak najbardziej tak! Sprawa Osobliwego Wachlarza dostarczy wam świetnej zabawy i z pewnością spełni wasze oczekiwania.

W czwartym tomie przygód Enoli Holmes główna bohaterka ponownie usiłuje pomóc lady Cecily. Sprawa jest na tyle poważna, że stara znajoma próbuje uniknąć aranżowanego małżeństwa. Tym razem na szali Enola stawia swoją wolność, angażując w sprawę samego Sherlocka.
Sprawa osobliwego wachlarza to czwarty tom serii o odważnej, niezależnej Enoli Holmes. Jest to jak na razie moja ulubiona część. Zapewne możecie kojarzyć lady Cecily z tomu drugiego. Tym razem główna bohaterka przechodzi samą siebie. Za pomocą przebrań, kamuflażu tożsamości próbuje odnaleźć swoją dawną znajomą, zanim będzie za późno.

Nancy Springer tym razem już nie skupia się na opisywaniu epoki, w której toczy się akcja. Ma to swoje plusy. Po trzech częściach wprowadzania czytelnika w klimat tamtych czasów, tym razem autorka poświęca więcej uwagi atutom Enoli.

Myślałem, że już nigdy nie doczekam się dłuższego spotkania między nią a Sherlockiem. Ich spotkanie wywołało uśmiech na mojej twarzy. Bardzo podobało mi się, w jaki sposób brat głównej bohaterki próbował nawiązać z nią kontakt. Scena była pełna poczucia humoru, napięcia i z nutką powagi. To, jak Sherlock potraktował Enolę i zaufał jej, było urocze. Nie mogę się doczekać kolejnych fragmentów z ich udziałem.

Nie zabrakło również wątku o matce. Główna bohaterka rzuciła się wir pracy, aby nie myśleć o tym, dlaczego ta ją opuściła. Myśli najmłodszego członka rodziny Holmesów o porzuceniu przyprawiają o smutek. Tak bardzo chciałbym, aby Enola była szczęśliwa.

Cieszy mnie patrzenie, jak bohaterka serii dorasta i dojrzewa do pewnych spraw. Coraz lepiej odnajduje się w Londynie, unikając ?ochrony? swojego rodzeństwa. Jedyne, czego mi brakuje, to oparcia dla niej w postaci bliskiej osoby. Chociaż myślę, że po tym, co przeczytałem, w piątym tomie w końcu to znajdzie. Przynajmniej taką mam nadzieję.

Wątek Enoli i Mycrofta jest napisany świetnie! Powoduje uśmiech na twarzy. Tytułowa bohaterka potrafi utrzeć niejednemu dorosłemu mężczyźnie nosa. Minusem jest brak zbudowania między rodzeństwem prawdziwej więzi lub choćby nici porozumienia. Szkoda. Brat w żaden sposób nie potrafi spojrzeć na świat oczami Enoli.

...

Muszę przyznać, że po trzech bardzo udanych częściach przygód Enoli Holmes, wobec czwartego tomu miałam już pewne oczekiwania. Miałam nadzieję, że ponownie olśni mnie pięknym tłumaczeniem, pochłonie świetnie opisanymi przygodami i zaciekawi kolejnymi elementami sylwetek bohaterów. Ryzykowałam sporym rozczarowaniem, bo jak wszyscy wiemy, rzadko autorowi udaje się utrzymać ten sam poziom na przestrzeni wszystkich tomów cyklu. Dlatego jestem ogromnie usatysfakcjonowana, bo Nancy Springer dała mi wszystko na co liczyłam, czego dowodem niech będzie fakt, że jak do "Enoli Holmes i sprawy osobliwego wachlarza" zasiadłam tak w całości ją pochłonęłam. Ogromnie polecam zwłaszcza nastoletnim czytelnikom, ale również starsi czytelnicy z całą pewnością spędzą z książką cudowne chwile czego jestem najlepszym przykładem! :)

Teraz nie pozostaje mi nic innego jak z niecierpliwością czekać na kolejną część! :)