Srebrzyste węże

Srebrzyste węże to książka, w której poznajemy Séverina i jego towarzyszy. Wspólnie wyruszają w podróż, by odnaleźć tajemniczy przedmiot. Dzięki niemu rzekomo posiądą moc równą Bogu. Jednak czy ich podróż się powiedzie? Czy może sekrety wprowadzą rozłam wśród przyjaciół i wszystko się zawali?
Jest to jedna z tych książek, w których po przeczytaniu pierwszych kilku stron, byłam przekonana, że trafiłam na ciekawą i wciągającą lekturę. I nie myliłam się. Malownicze opisy, które pomagają wejść w wymyślony przez autorkę świat, zagadki i tajemnice ukrywane przez wieki, a do tego niesamowita fabuła, która nie pozwala się oderwać od lektury.
Sami bohaterowie też są niezwykli. Chwilami wydawało mi się, jakby byli realnymi osobami. Dobrze wykreowani, popełniający błędy, dojrzali odpowiednio do swojego wieku. A każdy z nich ma szczególny dar, który na pewno przyda się podczas podróży.
Jest to jedna z lepszych lektur, po jakie sięgnęłam w ostatnim czasie. Wyważona, bez przesytu, z dobrze zbudowaną fabułą, świetnymi bohaterami i historią, którą naprawdę chce się poznawać.

Długo oczekiwany kolejny tom przygód grupy "magicznych złodziei". Tak jak pierwszy tom do bólu przypominał mi "Szóstkę wron" tak ten stał się mieszanką filmów Bibliotekarze i Iluzja. Chociaż moja pamięć odnośnie Pozłacanych wilków była dziurawa jak ser szwajcarski to nie przeszkadzało mi to zbytnio we wgryzieniu się w fabułę kolejnego tomu. Autorka często wraca we wspomnieniach bohaterów do wydarzeń z poprzedniego tomu, co latało moje nieszczęsne dziury ???? Severin wciąż szuka "Boże słowa", które mają dać mu moc Boga. Trafia na pewien trop i wraz ze swoimi przyjaciółmi rusza na Syberię. Wspólnie rozwiązują zagadki, odnajdują artefakty, używają wiedzy, magicznych zdolności i razem stawiają czoła złu i ludziom Upadłego Domu. Każdy ma swoje tajemnice i mroczne sekrety, każdy skrywa jakiś lęk i kieruje się w tej wyprawie własnymi pobudkami. Czy przez to ich połączone siły nie wyjdą im na złe? O tym to już trzeba przekonać się samemu. W tej historii na plus zasługują bohaterowie. Jest ich wielu i każdy jest inny. To bardzo urozmaica historię, szczególnie, że jest ona pisana z ich perspektywy. Każdy odbiera dane wydarzenia na swój sposób przez co czytelnik ma zarysowany całkowity obraz historii. Oczywiście bohaterowie nie są idealni i popełniają błędy za które nie raz miałam ochotę kopnąć ich w goleń. Najbardziej lubię Zofię, chyba mamy że sobą wiele wspólnego. Historia jest ciekawa. Od razu uprzedzam, że nie ma co się tu doszukiwać niewiadomo jakich sztuczek magicznych, jest to raczej subtelne. Podoba mi się to, iż w książce znajdują się rozrysowane zagadki, dzięki czemu czytelnik sam może spróbować je rozwiązać nim uzyska odpowiedź od bohaterów. Historia jest wartka i dużo się dzieje, szczególnie gdy zbliżamy się ku końcowi. Zakończenie zaskakuje i urywa historie w takim momencie, że nic tylko łapać za kolejny tom. Czytelnik od razu zastanawia się jak to się potoczy. Czy Severin to zrobi? Czy go uratują? A co się stanie z Lailą? Autorka potrafi zostawić niedosyt. Jedyne co mnie odrzucało to zbytnią malowniczość miejsc akcji. Ja rozumiem, że to XIX wiek ale kogo interesuje aż tak szczegółowy opis pałaców? Poza tym nie mam się do czego przyczepić. Jest akcja, jest magia, są uczucia i wątpliwości, walka dobra że złem, czego chcieć więcej. Polecam tą serię wszystkim miłośnikom przygód i odrobiny fantazji.

Srebrzyste węże
Autor: Roshani Chokshi
Drugi tom tajemniczej i pełnej akcji powieści Pozłacane wilki.
Po śmierci Tristana każdy z przyjaciół idzie w swoją stronę. Zofia wraca do Polski by zaopiekować się swoją chorą siostrą, Enrique chce uznania wśród członków Ilustrados i urządza przyjęcie dla nich lecz nikt nie przychodzi, bardzo go to smuci, Laila wyprowadza się z hotelu, a Severin spędza całe dnie na poszukiwaniu księgi, która pomoże mu ochronić jego przyjaciół.
Ocena 7/10
Jest na tym samym poziomie jak pierwszy tom. Tak samo mi się podobały.
Tak samo tajemnicza jak w pierwszym tomie. Jest pełno zagadek do rozwiązania i poznajemy wiele innych bohaterów, o których musimy się upewnić czy są po stronie przyjaciół czy wrogami.
Akcja powieści rozgrywa się w mroźniej i zimnej Rosji . Jest to bardzo fajne tło do książki . Podobałmi się ten klimat.
Poznajemy lepiej bohaterów ,ale mimo tak dalej wiemy o nich mało. Widać, że nie byli to prawdziwymi przyjaciółmi ponieważ szybko zdecydowali o odejściu. Mimo, że autorka tak chciała ich pokazać w pierwszym tomie. Chciałabym dostać kilka historia w jaki sposób przyjaciele zaufali sobie i zaczęli wspólnie spędzać czas. Jak ich tą drogą szli i co musieli zrobić by zasuwać sobie.
Jeśli chodzi o Severin on się bardzo zmienia oo śmierci Tristana. Staje się smutny , odrzuca radość i miłość, jego jedynym celem jest znaleźć księgę by już nikt z jego przyjaciół nie stała się krzywda. Chce stać się bogiem by ich chronić. Lecz nie zauważa, że swoim postępowaniem krzywdzi ich.
...

Srebrzyste węże - to zdecydowanie lepszy wybór, niż pierwsze część. Aż dziwię się, że aż tak przypadła mi do gustu. Książka pełna jest zawiłych łamigłówek i zagadek. Dlatego tym przyjemniej obserwowałam w jaki sposób bohaterowie krok po kroku dochodzą do rozwiązania. Oczywiście nie obyło się tutaj bez żartobliwych przepychanek Zofii i Enrique za którymi bardzo się stęskniłam! A skoro jesteśmy przy postaciach. Rzadko mi się zdarza żeby polubiła wszystkich bohaterów, a tutaj miałam problem kogo wolę bardziej. Jednak wydaje mi się, że cudowne trio w postaci Hypnosa, Enrique i Zofii (która swoją drogą ma polskie korzenie!) skradło moje serce. Podsumowując: zdecydowanie jest to godna kontynuacja! Po którą nie tyle wypada, co trzeba sięgnąć. Nawet osoby, które mogły nie do końca polubić się z pierwszym tomem, w tym przypadku powinny być usatysfakcjonowane. A zakończenie? Ech? dajcie mi już trzeci tom!!

"Srebrzyste Węże" to drugi tom serii. Pierwszy "Pozłacane wilki" pozostawiły spory niedosyt, było tam również kilka niedociągnięć, które momentami przeszkadzały w odbiorze. Jednak ten tom zwala z nóg i mogę spokojnie przyznać, że jest lepszy niż pierwszy a to nie zdarza się często. "Laila była dla niego jakby baśnią, którą wyjęto prosto ze stronic książki - dziewczyna z klątwą pisaną w bicie jej serca." Cena jaką zapłacili za pokrzyżowanie planów Upadłemu Domowi, okazała się straszliwa. Poczucie winy wciąż spędza sen z powiek naszych bohaterów. Pragnąć odkupić swoje winy Severin postanawia odnaleźć zagubiony przed wiekami przedmiot, który według opowiadać ma obdarzyć mocą tego kto go posiądzie. Moc bogów zawsze jest kuszącą propozycją. Mroźna Rosja wita grupę to boginie pilnują sekretów a morderstwa pokazują, że mit przestaje być mitem a zaczyna przerażającą prawdą. Gdy na jaw wychodzą dawno skrywane sekrety a przeszłość nie daje o sobie zapomnieć, nawet przyjaciel może stać się wrogiem. Nieoczekiwanie za zakrętem pojawi się droga, której się nie spodziewali. Czy będą mieli odwagę nią podążyć? "Miłość mogła przybierać przerażający kształt." Jestem zachwycona tym tomem, choć są rzeczy, które kładą cień na całość odbioru. Od początku jednak; poprzedni tom tak pełen przepychu, złota i bogactwa zostawiamy w tyle i odkrywamy zakamarki mroźnej Rosji. Tutaj panuje dość surowy klimat, co pozwala lepiej wczuć się w sytuację naszych bohaterów. Opuszczone pałace, niekończące się, mroczne korytarze i przedziwne stwory jako strażnicy. Nie ma tu nic z ciepła i radości a jedynie mrok i zwątpienie. Niesamowicie się ciesze, że Roshani Chokshi postanowiła pokazać relację Enrique i Zofii z innej strony, bardziej dokładnie, dzięki czemu mogliśmy zrozumieć co nimi kieruje. Czytelnik może dorastać wraz z nimi, czego nie mieliśmy w poprzednim tomie. Odniosłam wrażenie, że "Srebrzyste Węże" są doroślejsze, trochę mniej w nich radości a więcej melancholii. " Nie stanowiły równania, które musiała za wszelką cenę rozwiązać" Niestety są tu też drobne niedociągnięcia. Ci którzy czytali poprzednią książkę wiedzą, jak się kończy. To jedno zdanie na samym końcu, które sprawiło, że poderwaliśmy się z miejsca i nie mogliśmy się doczekać premiery kolejnej części. Tutaj jednak... nie ma go. Nie zostało to w żaden sposób pociągnięte dalej ani też wytłumaczone, co budzi mały zawód. Momentami książka staje się również bardzo przewidywalna, choć później następują zwroty akcji. Taki trochę okręt na wzburzonym oceanie. Co mnie jednak najbardziej zdziwiło to praktycznie brak nawiązania do "Pozłacanych Wilków", wydaje mi się, że bez znajomości tamtej części, czytelnik nadal by się odnalazł, choć może trochę wolniej. "Bądź światłem na tym świecie, Zosieńko, bo bywa na nim bardzo ciemno." Pomimo tych drobnych błędów, z niecierpliwością czekam na kolejny tom, bo zgodnie z przewidywaniami, koniec tego również zakończył się tak, że miałam ochotę krzyczeć. Jeśli, ktoś nie zna serii, serdecznie polecam. Sylwia "Sirroco" Stinia

No i się w końcu doczekałam kontynuacji ?Pozłacanych wilków?!
Po wydarzeniach z pierwszej części dręczony wyrzutami sumienia Séverin postanawia odnaleźć przedmiot dający moc równą mocy Boga. Droga do niego prowadzi go wraz z przyjaciółmi do mroźnej Rosji, gdzie czeka na nich wiele niebezpieczeństw. Czy będzie to warte ryzyka?
Tak jak w przypadku większości kontynuacji - ?Srebrzyste węże? są tym samym, co ?Pozłacane wilki?, ale pomnożone razy kilka. Tym sposobem jest jeszcze więcej akcji, jeszcze więcej zwrotów akcji, jeszcze więcej zagadek, jeszcze więcej niebezpieczeństw, jeszcze więcej emocji. I to właśnie lubię! Tego od tej książki oczekiwałam i dokładnie to dostałam.
Nie będę wszystkiego dokładnie omawiać, bo jestem od zachęcania do sięgnięcia po książkę, a nie po to, by ją spoilerować. No ale o finalnym zwrocie akcji MUSZĘ wspomnieć. NO WOW! Jestem pod ogromnym jego wrażeniem. Byłam niesamowicie zaskoczona, przez cały kolejny dzień tylko o tym myślałam. No po prostu niesamowite.
Ogromnym plusem książki jest też klimat. On także bardzo przypadł mi do gustu. Zimy samej w sobie nie lubię, ale mroźny klimat idealnie pasował do tej książki. Mogłabym tylko czytać i czytać. Świetnie nadaje się do czytania w długie jesienno-zimowe wieczory pod kocykiem i z kubkiem cieplutkiej herbaty.
No i nie zapominajmy o bohaterach. Jak ja się za nimi stęskniłam! Uwielbiam to, w jaki sposób autorka kreuje (a właściwie powinnam powiedzieć ?formuje?) bohaterów. Widać przemianę postaci ? a to właśnie w książkach lubię. Jedynie trochę gorzej czytało mi się fragmenty, gdzie występował Séverin, który zmienił się najbardziej ? to już nie jest ten Séverin, którego pokochałam (odgłos płaczu). Pomimo to i tak jestem pod wrażeniem kreacji wszystkich bohaterów.
Minusem książki jest jedynie zakończenie ? przychodzi się ono za szybko. Tę serię mogłabym czytać i czytać, a tu nagle pojawia się końcówka, mocny zwrot akcji i koniec książki. No tak się nie robi!
Chyba nie muszę mówić, że polecam ?Srebrzyste węże?? Daję tylko radę, by zacząć przygodę z tą serią od pierwszej części, czyli od ?Pozłacanych wilków?, bo kilka rzeczy może w drugim tomie być niezrozumiałych.