Strażnik ognia

Często drugie tomy nie dorównują poprzednim, ale od razu zaznaczę, że przy tej książce nie ma się czego bać. Miałam nawet wrażenie, że ta część jest trochę lepsza.
Od samego początku zostajemy wciągnięci w wir wydarzeń i aż do samego końca nie jesteśmy z niego wypuszczeni. W przypadku kontynuacji nie jest potrzebne przedstawienie bohaterów, więc od razu robi się ciekawie.
W drugim tomie pojawia się jeszcze więcej wierzeń opartych na mitologii Majów, ale nie tylko tej mitologii... Dodatkowo poznajemy nowego bohatera, który wprowadza do całej historii wiele rzeczy, przez co książka wydaje się jeszcze ciekawsza.
Zdecydowanie mogę polecić tę serię młodszym czytelnikom, ale starsi również znajdą w niej powieści coś dla siebie.

Seria Rick Riordan Przedstawia coraz bardziej się rozrasta i chociaż większość powieści, które wchodzą w jej skład, jest do siebie podobna pod względem fabuły, stylistyki czy nawet humoru, to jednak każda jest na swój sposób wyjątkowa. Dzisiaj chciałabym podać wam 5 powodów, dla których warto przeczytać "Strażnika ognia" J.C. Cervantes - drugi tom przygód Zanea Obispo, który odkrywa, że w jego żyłach płynie krew majańskich bogów.

1 Akcja od razu rusza z kopyta.

W pierwszym tomie potrzebne było wprowadzenie, żeby przedstawić głównego bohatera, jego codzienność, problemy i słabości, a następnie ujawnić jego niezwykłe pochodzenie, które doprowadziło do ciągu przygód. W drugiej części takie wprowadzenie jest zbędne, bo znamy już Zane?a, jego rodzinę i obdarzonych szczególnymi mocami przyjaciół, więc od samego początku dużo się dzieje. Przez całą powieść akcja jest dynamiczna i rzadko zwalnia, Zane i jego ekipa ciągle się przemieszczają, a na każdym kroku czekają na nich nowe niebezpieczeństwa. Nie ma miejsca na nudę!

2. Pojawiają się nowi bohaterowie.

Dobrze czyta się o postaciach, które zdążyło się już poznać i polubić, ale nowi bohaterowie wprowadzają powiew świeżości i otwierają drzwi do kolejnych wątków. Tak było i tutaj, kiedy na scenę wkroczyła Ren - kolejna bogurodzona, nieświadoma do końca swoich mocy i przejawiająca niezdrowe zainteresowanie kosmitami, ale przy tym urocza i ciepła nawet dla tych, którzy na to nie zasługują. Choć już w ?Strażniku ognia? odegrała dużą rolę, to mam wrażenie, że dopiero w trzecim tomie pokaże w pełni, na co ją stać.

3. Jeszcze więcej dawnych wierzeń.

Jak wiecie, fabuła tej serii opiera się na bogatej mitologii Majów, ale tym razem autorka poszła o krok dalej i oprócz wprowadzenia do opowieści kolejnych majańskich bóstw, zahaczyła też o wierzenia Azteków. Język można sobie połamać na imionach tych wszystkich istot, ale ciekawie było dowiedzieć się czegoś nowego o obu tych cywilizacjach.

4. Można poduczyć się nowego języka.

Większość bohaterów książki to Latynosi, więc w ich wypowiedziach pojawia się sporo hiszpańskich wtrąceń. Mam wrażenie, że w pierwszej części było tego mniej, ale nie mam nic przeciwko takim wstawkom - zawsze chciałam nauczyć się hiszpańskiego, a teraz jestem do przodu o kolejne słówka ;)

5. Brak stereotypowego wyidealizowanego bohatera.

Zostawiłam ten punkt na koniec, ale to jest dla mnie chyba największy atut tej powieści. Zane wymyka się stereotypowi silnego, najlepiej białego, nastolatka - wybrańca, który dzięki swoim umiejętnościom ratuje świat. To prawda - jest nastolatkiem, o którym mówiła pradawna przepowiednia, i w zasadzie ratuje świat, ale po pierwsze: nie sam, bo gdyby nie pomoc i wsparcie przyjaciół, prawdopodobnie zginąłby już w połowie pierwszego tomu, a po drugie: daleko mu do ideału silnego, wysportowanego bohatera. Zane nie jest do końca sprawny, jedną nogę ma krótszą niż drugą, przez co ma trudności z poruszaniem się. Szanuję autorkę za to, że nie poprowadziła fabuły w stronę cudownego uzdrowienia, ale zamiast tego pokazała, że niepełnosprawny chłopak też może być bohaterem i mieć wiele przygód. Jak to w tego typu książkach bywa, Zane został obdarzony nadprzyrodzonymi mocami, ale nie oznacza to, że od razu umie nad nimi w pełni panować, co też rodzi w nim frustrację, którą dodatkowo pogłębia poczucie odpowiedzialności za jego przyjaciół, rodzinę, innych bogurodzonych, których naraził na niebezpieczeństwo, a nawet za jego boskiego ojca. Chłopak jest impulsywny, czasem podejmuje złe decyzje i popełnia głupie błędy, ale dzięki temu jest po prostu ludzki i łatwiej się z nim utożsamić. Do tego ma duże poczucie humoru, więc cała historia opowiedziana z jego perspektywy bywa bardzo zabawna!

?Strażnik ognia? to z pewnością udana kontynuacja ?Posłańca burzy?, w pełni zasługująca na miejsce w serii Rick Riordan Przedstawia. Choć skierowana jest do młodszego czytelnika, to i dorosły może świetnie się przy niej bawić, a przy okazji wiele nauczyć.

Zane po wydarzeniach z ?Posłańca burzy? żyje sobie spokojnie wraz z rodziną w izolacji na rajskiej wyspie (czyli jak my wszyscy teraz, ale bez wyspy ? szkoda). Jednak oczywiście w jego życiu nic nie może być długo spokojne ? musi wyruszyć na misję w celu uratowania swojego taty, a także innych bogurodzonych, których nieświadomie naraził na niebezpieczeństwo. Czy uda mu się ocalić ich wszystkich?
Już we wstępie zaznaczę, że ?Strażnik ognia? jest tylko dla tych, co czytali pierwszą część, czyli ?Posłańca burzy?. Dla tych, co koniecznie chcą zacząć od tej książki, to ostrzegam, że znajduje się tu dużo spoilerów i chwilę dużej zajmie tym osobom wbicie się w fabułę.
Jak już przy fabule jesteśmy ? jaka jest ona wciągająca! Lekki, momentami żartobliwy język tylko w tym pomaga. Powieść zaciekawia od pierwszej strony i tak zostaje aż do tej ostatniej. No ale jest jedno ale ? czegoś mi w niej brakowało. Zdawało mi się, że akcja jest nierówna. Ciągle gna, ale momentami jest za szybka i nie miałam czasu przyswoić wszystkich informacji, wszystkiego przeanalizować. Nie przeszkadza to jednak w odbiorze fabuły i zauważa się to dopiero po przeczytaniu książki.
Za to żadnego problemu nie ma z postaciami (no dobra, jest jeden mały, ale o tym za chwilę). Główny bohater, Zane, był świetnie wykreowany i nie ma czego zarzucić. Śledzimy wszystkie jego rozterki, motywy jego decyzji. Natomiast o innych bohaterach wiemy mniej, jednak dostatecznie dużo, by każdy wyróżniał się na tle reszty. Bardzo spodobało mi się też zagranie z Ah-Puchem. Nie spodziewałam się czegoś takiego i jestem pod wrażeniem pomysłu autorki! Delikatnie można przyczepić się czarnych charakterów, bo o nich było bardzo mało informacji. No ale tylko można mieć małe pretensje, bo więcej powiedziane o nich było w poprzedniej części serii.
Coś jeszcze? Zakończenie. Było niezłe bum! Było trochę zaskoczeń, no ale znowu mam jedno ?ale?. Bohaterom szło trochę za łatwo. Liczyłam na jeszcze jedną kłodę pod nogi. Ale nie mogę powiedzieć, że narzekam. Po prostu miałam dość duże oczekiwania co do tej książki, bo poprzednią mile wspominam.
Ogólnie więc polecam Wam ?Strażnika ognia?. Radzę jednak zacząć od pierwszej części, by wiedzieć, o co chodzi w kolejnej książce. Co do kategorii wiekowej ? przede wszystkim starsze dzieci i młodzież, no ale każdy z nas ma w sobie coś z dziecka!