Struś oraz inne zguby

Mam bardzo mieszane uczucia w związku z tą książką. Z jednej strony świetne wprowadzenie, powoli zanurzamy się w życie wydawałoby się typowej rodziny. Takiej, gdzie każdy ma swoje mocne strony, lecz również swoje dziwactwa. Lecz, czy to są jedynie dziwactwa? Niekoniecznie. Autorka pokusiła się o opisanie rodziny, w której jedno z dzieci cierpi na autyzm. Całkiem nieźle jej to wyszło. Na tyle przekonująco, iż nawet sześciolatek przejął się problemem chłopca, który nie umie przekazać otaczającemu go światu, co go trapi. Jednakże , truizmy o tym, że miłość jest najważniejsza lub, że nie ma ludzi idealnie pasujących do normy trochę mnie rozczarowały. Z drugiej strony może warto, aby czytelnik zaczynający dopiero przygodę z samodzielnym pożeraniem książek dowiedział się, że nie ma sensu zmagać się z sobą i dążyć do normalności, która de facto nie istnieje. Powieść, nad którą warto się pochylić, lecz nie jest to dla mnie lektura obowiązkowa.