Student 19 Tom 1

Dziś chcę podzielić się moimi wrażeniami z debiutanckiej powieści Radosława Stopki "Student19". Jest to książka która wymaga czasu i uwagi, nie jest to z pewnością coś lekkiego do poczytania. Główny bohater jest na etapie dojrzewania co wyraźnie widać po złożoności jego emocji. Autor w doskonały sposób przedstawia psychikę Witka, jego lęki troski i obawy oraz opisuję dokładnie reakcje i uczucia młodego chłopaka w zderzeniu z rzeczywistością. Pierwsze razy, zakochania i nadzieję. Kto z nas tego nie doświadczył? Książkę powinien przeczytać każdy młody chłopak. Przekonasz się, że to co czujesz nie jest ani dziwne, ani głupie. Tak czuł się każdy młody człowiek stawiając pierwsze kroki w dorosłym świecie. Polecam każdemu kto lubi długie spacery, miejsca i ludzie są opisane w cudownie szczegółowy sposób. Dzięki temu zabiegowi czujemy że razem z bohaterem przemierzamy te wszystkie miejsca i oglądamy ludzi których spotyka.

Witek rozpoczął studia na kierunku budownictwa w Szczecinie. Skryty i raczej nieśmiały chłopak rozpoczyna tym samym nowy etap w życiu. Wykłady i ćwiczenia to codzienność a obok nich prawdziwe studenckie życie. Jak potoczą się losy chłopaka w nowym otoczeniu i wśród nowych znajomych? Czy poszukiwania drugiej połówki w dużej metropolii będą owocne? Strach przed samotnością, odwaga w płynie popychają go do niecodziennych zachowań oraz wypróbowania swoich sił na portalu randkowym. Czy otworzy mu on drzwi do prawdziwej miłości?

Muszę Wam wyznać,, że bardzo ciężko mi się było zabrać za tę książkę. Dość długo zerkała na mnie z półki a ja nie mogłam się do niej zabrać. Trudno mi nawet powiedzieć dlaczego. Jednak jak już nadzeszeld jej czas - poszło z górki.

Autor ma przyjemne pióro. Opisy zarówno codziennej rutyny, jak i studenckiej rzeczywistości są bardzo obszerne, dzięki czemu czytelnik bez trudu jest w stanie wyobrazić sobie wszystko o czym mowa. dosłownie ze szczegółami. Czasami może aż za bardzo, bo czytanie jak główny bohater, na mocno zakrapianej imprezie załatwia swoje potrzeby fizjologiczne, nie było może szczytem moich czytelniczych marzeń. Jest to jednak jedyny mankament jaki mi przeszkadzał w lekturze.

Realia życia studenckiego doskonale zostały uchwycone, zarówno te pozytywne jak i negatywne strony. Różnorodność charakterów z otoczenia głównego bohatera i to jak on odnajduje się w nowym dla niego świecie została ciekawie przedstawiona. Różnice w priorytetach, celach, które każde z nich chce osiągnąć można było dostrzec i analizować w trakcie lektury. Witek, na co dzień wycofany i nieśmiały, pod wpływem kolejnych szklanek wypełnionych procentami zmienia się w lwa towarzystwa i parkietu. Potrafi jednak zmobilizować siły i pokazać siłę swojego charakteru. Pragnienie uczucia, które zostałoby odwzajemnione pochłania go bez reszty. Karina, poznana na portalu wydaje się być właśnie właściwą dla niego. Imprezy do odcięcia bez hamulców, otwierają mu oczy na nowe możliwości, dodają odwagi i potrafią pchnąć do przodu. Zwłaszcza łasego na zainteresowanie płci przeciwnej chłopaka. Ta rzeczywistość momentami była aż przerażająca od ilości procentów, które potrafiły dodać odwagi.


To opowieść o poznawaniu siebie, swoich potrzeb, o szukaniu miłości, zawodach z nią związanych. Czy Witek w ferworze nauki, ostro zakrapianych imprez znajdzie swoją drugą połówkę? Zachęcam do sięgnięcia po tę pozycję i przekonania się o tym. A ja już czekam na kolejny tom ciekawa losów bohatera. A Wy czytaliście już "Studenta 19" ?

"Student 19" to debiut. Debiut, który mnie zaskoczył i sprawił, że z jednej strony czuję przesyt Witoldem Pająkiem, a z drugiej strony nie mogę się doczekać kontynuacji. Dlaczego przesyt? Zerknijcie niżej...
Autor stworzył ciekawą historię, w której pokazuje życie młodego człowieka wkraczającego w dorosłość i próbującego się usamodzielnić. Obserwujemy jego wzloty i upadki nie tylko w życiu osobistym, ale i tym uczelnianym. W tym miejscu wspomnę, że bardzo polubiłam tutaj postać profesora Baranka, który w moim odczuciu uratował tego biednego Witka, przed totalną porażką, choć początkowo wydaje się, że tylko się uwziął na studenta, bez większego celu.
Nie będę streszczać ponownie fabuły, bo tak naprawdę wiemy już wiele z opisu wydawcy, a nie chciałabym Wam czegoś przez przypadek zaspojlerować. Zdradzę tylko, że Witold Pająk to specyficzny młody człowiek- z jednej strony romantyk uwielbiający patrzeć w gwiazdy, pragnący kochać i być kochanym, z drugiej nieśmiały i zagubiony chłopak, któremu po zbyt często nadużywanym (w bardzo dużych dawkach) alkoholu wydaje się, że może zawojować świat - każdy, kto go bliżej pozna, czytając tę historię, zrozumie co mam na myśli ;)

Radosław Stopka postawił w tej książce na opisy. Opisuje po prostu wszystko to, co da się opisać, od emocji, uczuć, wspomnień, odczuć przez to, jaka jest pogoda, kto gdzie siada w szkolnej ławce, gdzie chodzi się i jak się szykuje na "balety", po to jak wygląda dana osoba, jaki ma wzrost, twarz, włosy, oczy, w co jest ubrana, jak wygląda okolica, pokój, obiad, itp... choć kocham barwne i dokładne opisy, mam szczerą nadzieję, że w kolejnym tomie będzie ich trochę mniej, przynajmniej mniej powtórzeń.
Momentami jest to bardzo monotonne, szczególnie w sytuacjach, w których Witek analizuje swoje lub czyjeś zachowanie- przyznaję, że niektóre opisy, szczególnie powtórzenia (których jest dość sporo) w pewnym momencie zaczęłam omijać. Co mnie zaskoczyło, ma to jednak też swoje plusy, bo naprawdę możemy się wczuć w położenie bohaterów i zrozumieć w pewnym stopniu ich zachowanie i motywy, którymi się kierują.
Poza tym jednym zarzutem książkę czyta się naprawdę przyjemnie. Napisana jest ładnym językiem, mimo poprzednich zarzutów naprawdę wciąga i intryguje, pozwala przypomnieć sobie swoje własne lata bez nadzoru rodziców, powspominać własne rozkminy, pierwsze miłości itp ;)
Akcja tej historii nie goni może na złamanie karku, ale w niektórych momentach potrafi nagle zmienić swój bieg i zaskoczyć.
Bohaterowie są ciekawi, każdy z nich wnosi wiele do tej historii, nie można im zarzucić, że są płaskie i niedopracowane.
Koniec zaskakuje i zasiewa ziarenko niepewności co do przyszłości relacji, w którą wkroczył bohater, a ona miała szansę na powodzenie. Z ciekawością czekam na drugi tom i to, w jaki sposób ta sprawa się rozwiąże.

Na duży plus i brawa zasługuje umieszczenie na początku książki playlisty, która towarzyszy naszym bohaterom. Przyznaję, że odkryłam kilka ciekawych pozycji, a jest w czym wybierać, bo autor prezentuje aż sześćdziesiąt utworów. Myślę, że każdy tu znajdzie coś dla siebie.

Czy polecam?
Polecam, choć książka może wydawać się niektórym dość specyficzna ze względu na ten ogrom opisów, ale naprawdę warto przymknąć na nie oko i dać Witkowi szansę.

Na stronie szóstej i siódmej macie wykaz piosenek z książki. Jest ich aż sześćdziesiąt i każda z nich jest odtwarzana przez postacie, które słuchają ich by umilić sobie czas, ale nie jest ten wątek dalej pociągnięty. Autor stosuje dużo opisów niemal wszystkiego. Wiemy gdzie postać podąża, w co jest ubrana, co mija i gdzie dociera. Sprawia to, że czułam jakbym oglądała film, a nie czytała książkę. Z tego też powodu jest mniej dialogów. Druk też nieco mniejszy. Nutki dają początek nowym rozdziałom, które są bardzo długie, gdyż kończy się jakiś etap lub dzień. Lubię, kiedy postacie do siebie piszą sms i my możemy czytać ich korespondencję, dlatego tym bardziej opowieść mi się podobała. Główną postacią jest tutaj chłopak o imieniu Witek, który rozpoczyna studia. Ta postać bardzo dużo myśli, analizuje, wręcz szuka wszystkiego na czym mu aktualnie zależy, nie czeka na los, tylko zawsze bierze sprawy w swoje ręce. Bardzo chciałby poznać odpowiednią kobietę, lecz zanim na nią natrafia, poznaje ich trochę. Opisuje nam co widzi kiedy z nimi rozmawia przez kamerkę, a ja wtedy miałam ochotę trzepnąć go w głowę, bo zachowywał się co najmniej gburowato. Jak zaznaczyłam, to opowieść o młodych osobach, więc i język ich jest dość potoczny, bardzo luzacki. Wydawało mi się, że miewał przebłyski inteligentnego mężczyzny, ale to były przebłyski. W momencie, kiedy czekał na odpowiedzi dziewczyn do których napisał, to zachowywał się jak po narkotyku, albo w obsesji, gdzie non stop patrzył czy to już. Nawet tłumaczył sobie dlaczego od razu nie dostawał odpowiedzi. Pouczał siebie o cierpliwości, której w ogóle nie miał. Jego zachowanie zmienia się totalnie w momencie, kiedy poznaje Karinę. Jakby nagle zmądrzał i zamienił się we własne przeciwieństwo. Aby nie dopowiadać niczego więcej, dodam tylko tyle, że nie znając się dobrze, nigdy nie możemy przewidzieć zachowania drugiej osoby. Koniec prawie bez końca, więc czekam na drugą część:-) Największy jej plus to lekkie czytanie i wciągająca historia o młodych osobach. Mi się podobała:-)