Stulecie kryminału

Nie jestem miłośniczką krótkiej formy, więc opowiadania nie mają ze mną lekko. Są takie, które ubóstwiam, ale zdecydowana większość, które czytam, wywołuje we mnie obojętność.

Stulecie kryminału to zbiór krótkich historii, w których główną bohaterką jest zbrodnia. Bardzo podoba mi się, że mamy tu trzy rodzaje opowiadań: z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, bo dzięki tej różnorodności każdy może znaleźć coś dla siebie.

Mnie osobiście urzekł współczesny kryminał i każde opowiadanie osadzone w czasach obecnych, chciałabym zobaczyć w dłuższej formie. Moim zdaniem te historie mają potencjał, by pewnego dnia przepoczwarzyć się w świetne powieści!

Kryminał z przeszłości był w porządku, ale bez fajerwerków. Autorzy stworzyli przyjemne historie, lecz w tej kategorii częściej czuć było znużenie niż ekscytację.

Najmniej polubiłam się z kryminałem za sto lat - tylko ostatnie opowiadanie w jakiś sposób mnie zaintrygowało, reszty, niestety, nie ogarniam. Podziwiam autorów, gdyż myślę, że niełatwo było wykreować coś ciekawego mając do dyspozycji tak ograniczoną ilość miejsca. Ja się w takiej futurystycznej rzeczywistość nie odnalazłam - na szczęście nie muszę, bo za sto lat, to mnie już tu nie będzie... :)

Stulecie kryminału oceniam jako zbiór, który można przeczytać, ale nie trzeba. Podoba mi się inicjatywa i pomysł na stworzenie książki, w której nieznani twórcy mogli zaistnieć.


Wszystkim autorom opowiadań serdecznie gratuluję!

Po przeczytaniu zbioru opowiadań kryminalnych, które zwyciężyły w konkursie zorganizowanym z okazji stulecia istnienia Policji Państwowej, nasunęło mi się porównanie do sznura pereł, prawdziwych pereł. I nie tylko dlatego, że znajdziemy tu opowiadania napisane przez szanowne jury, ale i dzięki trzem tematom, w których się można było wykazać. Czy zajrzenie przez ramię policjantom pracującym przed stu laty, współcześnie i za lat sto nie jest intrygujące?

Jak wielki skok technologiczny nastąpił w tym czasie w kryminologii? Jak zmieniały się metody wykrywania przestępstw? Jak wyglądały początki kobiecej policji? Te ciekawe informacje można uznać za bonus czerpany z opowiadań na naprawdę wysokim poziomie.

W kryminałach retro bardzo podobało mi się powoływanie na istniejące dokumenty (Ryszard Ćwirlej ?Świnia, czerwona chusteczka i daktyloskopia?), czy wplatanie w fabułę prawdziwych postaci jak Stanisława Paleolog, szefowa kobiecej policji(Anna Bińkowska ?Prima inter pares?, Marcel Woźniak ?Granatowa cisza?).

Kryminały przyszłości czytało się jak najlepsze science fiction. Czy rzeczywiście rolę człowieka zdominuje technologia, a może modyfikacje genetyczne? Czy prorocze okażą się słowa Wojciecha Chmielarza, że zarobki policjantów nadal będą niskie, za to zwiększą się ich uprawnienia? Oby nie.

Z opowiadań współczesnych jak zwykle nie zawiódł Robert Małecki, ale i zwycięskie były niesamowite, jak choćby ?Teczka? Magdaleny Lewandowskiej-Rosy, czy ?Tyś jedność, jam pełnia? Katarzyny Skręt.

Gorąco Was zachęcam do zapoznania się z antologią, tym bardziej, że zysk z jej sprzedaży zostanie przeznaczony na Fundację Pomocy Wdowom i Sierotom Po Poległych Policjantach. Można więc połączyć przyjemne z pożytecznym.