Stulecie winnych. Ci, którzy walczyli

Autorka ponownie zaprasza nas na spotkanie z rodziną Winnych. Tym razem wraz z nimi będziemy brać udział w działaniach wojennych, niemalże na wszystkich frontach, na których walczyli Polacy oraz w powstaniu warszawskim. Popatrzymy jak wyglądało życie w okupowanej Polsce, a także to w latach powojennych, ponieważ ten tom kończy się w roku 1968. Niektórzy czytelnicy będą mogli sobie przypomnieć czasy, gdy żołnierze AK byli prześladowani za obronę ojczyzny, a niewielu ludzi odważało się na to, by mieć, a co więcej wyrażać, własne zdanie. I to na dodatek inne od narzuconego przez władze. Ten tom, to również pożegnania, ponieważ kilku członków rodziny ginie podczas wojny, a część umiera. Najtrudniej jest się rozstać z seniorką rodu, Bronisławą, której postać tak wyraźnie się wybija na tle innych bohaterów sagi. Książkę czyta się jednym tchem, chociaż wraz ze zwiększającą się liczbą członków rodziny, coraz trudniej zorientować się w koligacjach i powinowactwie, a i czas poświęcany na poszczególnych członków rodu jest coraz krótszy. Ich życie na kartach powieści zaczyna przypominać szczegółową biografię, lecz już nie pamiętnik, tak jak to miało miejsce w poprzednim tomie. Niemniej jednak nadal jest to przednia lektura, do której serdecznie zachęcam.

"Wojna przemawia do ludzi wieloma językami, ale zawsze jest to głos bestii."

Kolejna porcja wzruszających losów rodziny Winnych, tym razem w tle kulturalne, społeczne i polityczne aspekty historii od drugiej wojny światowej do końca lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku. Wspaniale czyta się tę powieść, napisana w pięknym i przekonywującym stylu, celnie uwypukla najważniejsze i najbardziej emocjonalne fragmenty losów niezwykle ciekawych i sympatycznych bohaterów. Intrygujące scenariusze życia płynnie zazębiają, przeplatają i determinują się wzajemnie. Z zainteresowaniem śledzimy fascynujące rozgałęzianie się poszczególnych części rodu, ze wzruszeniem obserwujemy pojawianie się nowych członków rodziny, ujmuje nas naturalny bieg przemijania pokoleń. I znów, uzyskujemy mocne potwierdzenie ogromnej siły i wielkiej motywacji do życia, jakimi obdarza człowieka rodzina. Cenimy okazywane przez nią wsparcie, zaufanie, wyrozumiałość, a przede wszystkim miłość, potwierdzenie własnej wartości i tożsamości. Mocno uskrzydlająca, głęboka świadomość, że nawet w najczarniejszych i najbrutalniejszych czasach, gdzieś czeka dom wypełniony najbliższymi, trzymającymi się razem, troszczącymi i dbającymi o siebie, do których zawsze warto wracać. Fascynująco ciepły i jasny punkt odniesienia, opoka w wędrówce przez życie, magiczna moc zaklęta w uczuciach i więzach krwi.

Cudownie zagłębić się w tak ciekawie i ujmująco przedstawionych, mocno zagmatwanych, wypełnionych naprzemiennym dramatyzmem i szczęściem, losach Winnych. I jak to bywa przy licznej rodzinie, wiele tajemnic i sekretów chowanych głęboko w sercu, aby ich ujawnienie nie zraniło bliskich, nie przyciągnęło do nich smutku, cierpienia i bólu. Jednak, jak się okazuje, nie zawsze decyzja o niewypowiedzeniu prawdy czy zbyt długim czekaniu na dogodny dla niej moment, okazuje się słuszna i właściwa. Przeznaczenie nieustannie weryfikuje dążenia człowieka do zmiany jego kierunku, upomina się o swoje prawa, nawet po bardzo wielu latach potrafi dać lub zabrać coś cennego, co było człowiekowi pisane przez los. To również powieść o miłości, przyjaźni, oddaniu, poświęceniu, tęsknocie, nienawiści, gniewie, zdradzie, kłamstwie, bezsilności i ucieczce, czyli wszystkim tym, co powoduje, że życie nabiera różnych perspektyw i rozmaitych barw, uczy odpowiedzialności, szacunku, pozostawania człowiekiem w świecie ogarniętym okrutną wojną czy niełatwą powojenną rzeczywistością. Doskonale odbieramy realia i klimat ówczesnych czasów. Losy Winnych nie oscylują już tylko wokół Brwinowa i Warszawy, lecz rozciągają się na inne punkty na mapie świata. Pasjonująca powieść, cudownie się w nią zagłębia, z oddaniem śledzi losy postaci i z chęcią oddaje życiowym refleksjom.