Styria

Zanim powiem wam o czym jest książka, to dodam, że bardzo podobały mi się porównania, które autor stosował. Nie były wyszukane, ale takie codzienne i niespotykane jednocześnie. Od razu czuć było kto jaki miał nastrój i jak bardzo coś mu się nie chciało robić. Postacie przedstawione są ogólnikowo, gdyż ważne jest co robią, a nie w co są ubrani. Rozdziały są krótkie i kończą pewne aspekty. Mają swoje tytuły, które niby powinny naprowadzać nas na treść, ale według mnie niewiele sugerowały, jedynie dodawały tajemniczości. Sprawiało to, że nie można było przewidzieć fabuły, chociaż mieliśmy punkty zaczepienia. Ja jednak i tak nie wiedziałam, co później będą robić. Działają pod wpływem impulsu i w taki sposób jest poprowadzona do samego końca. Trzyma w napięciu, gdyż jedyne co znamy, to treść listu. Na jego podstawie główna postać wyrusza w drogę. Domyślamy się, że chodzi tutaj o poprowadzenie śledztwa, jednak nawet bohater nie miał pojęcia, że z pozoru nudny kawałek chleba może kryć interesujący środek. Samo miejsce gdzie wyjechał jest małą wioską, więc domyśliłam się, że mieszkańcy nie będą tutaj nudni i małomówni. Moje przeczucie mnie nie myliło. Autor powrzucał tutaj różne przeskoki czasowe, które miały na celu wytłumaczyć sekrety, które odkrywa. Opowieści te były krótkie i konkretne. Każde z nich napisane w bardziej teraźniejszym słownictwie, gdyż chodziło tu o przekazanie nam informacji, a nie sposobie jego ukazania. Bywało, że autor skupiając się na konkretnej osobie opisywał ją bardzo dokładnie, nie tylko z ubrań, ale i zachowań, typu chodzenia, poruszania się i typu ludzi, którzy w ten sposób się poruszali. Dawał nam tym znaki, że bohaterzy nie są tylko po to, by coś robić, ale mają też prawo obserwacji i odczuwania uczuć. Tym sposobem czuło się, że to nie wymyślona osoba, tylko ktoś, kto mógł istnieć naprawdę. Jest tu co nie co z historii, widać, że pisarz był obeznany z tym, co przedstawił, nie było to tylko na potrzeby odkrycia przeszłości. Nie było tego dużo, to również na plus. To kryminał, choć dziennikarski. Wciąga na tyle, że nie chcemy jej odkładać na bok, tym bardziej, że niektóre miejsca z książki istnieją naprawdę! Jak zatem sądzicie, co odkryje i jak bardzo będzie to niecodzienne? Czy gra była warta zachodu? Bardzo wam polecam:-)

Tytułowa Styria to historyczna kraina w Europie Środkowej, zasiedlona przez Austriaków sprowadzonych przez Habsburga w XIX wieku. A Rycerka, w której rozgrywa się ta historia, to wieś położona w powiecie żywieckim. Autor zabiera nas w góry, blisko granicy ze Słowacją, w poszukiwaniu wrażeń, a może przeżycia przygody życia. Być może ?
Piotr Nowacki, dziennikarz lokalnej gazety, otrzymuje nietypowe zlecenie. Otóż do redakcji wpływa list, którego autor opisuje tragiczne zdarzenia sprzed wielu lat. Okazuje się, że pewnego dnia w małej wsi górskiej Rycerce, zaginął miejscowy nauczyciel, Roster, wraz z żoną i małymi dziećmi. Ślad po nich zaginął, i mimo upływu kilkudziesięciu lat, nadal nic nie wiadomo. Nowacki udaje się w góry z zamiarem prowadzenie dziennikarskiego śledztwa. Górale okazują się gościnni, ale niechętnie wracają do przeszłości, do czasów, gdy w okolicach stacjonowali Rosjanie. Ich rządy dały się ludziom we znaki, panoszyli się, zastraszali ludzi, gwałcili młode kobiety. Jeden z nich szczególnie dał się poznać ze złej strony i ? jak się okazało w toku rozmów ? przymilał się do małżonki zaginionego nauczyciela. Być może ta znajomość, o której niewielu miało pojęcie, przyczyniła się do tragedii rodzinnej? W odkrywaniu tajemnych kart przeszłości pomaga Nowackiemu córka autora listu, Olga. Jaką rolę kobieta odegra w życiu dziennikarza? Czy okaże się pomocna czy też będzie utrudniać dotarcie do prawdy? Na pewno jej rola jest znacząca w całej opowieści ?
Styria to debiut literacki Mariusza Maszczyka i trzeba przyznać, że udany. Ciekawa fabuła, intrygujące i pełne tajemnic śledztwo dziennikarskie, mroczna atmosfera i przenikliwy klimat. A wszystko w otoczeniu górskich szczytów, z dala od zgiełku gwaru miejskiego, pośród ludzi, którzy w życiu wiele przeżyli i starają się zapomnieć niechlubne dzieje swojej okolicy. Styl i język opowieści pochłaniają bez opamiętania, wsysają i nie puszczają. Na pozór wątek główny wydaje się nudny i nie godny uwagi. Ja z takim nastawieniem podeszłam do tej lektury. I popełniłam wielki błąd. Po kilkunastu stronach snucia historii, tak się wciągnęłam, że nie mogłam się od niej oderwać. Zatopiłam się w przygodach dziennikarza, a kiedyś policjanta, przeżywałam jego rozterki i chwile słabości. I po cichu liczyłam, że wyzwoli się z nałogu picia, bo tak naprawdę z alkoholem się nie rozstawał. Ale czasami wystarczy chwila refleksji, spotkanie odpowiedniej osoby i człowiek diametralnie się zmienia. Ma pozytywne podejście do życia i szerokie perspektywy. I wystarczy ?
Autor wykreował ciekawych bohaterów, z ich wadami i przywarami, pełnych życiowych przeżyć i trudnych okresów. W żaden sposób ich nie idealizował, uwydatniał ich prawdziwą twarz. Takie podejście nadaje historii wiarygodności i czytelnik liczy na szczerość i prawdę. I się nie zawiedzie.
Czy warto sięgnąć po Styrię? Jak najbardziej. Gwarantowana ciekawa podróż w piękne górskie okolice w celu zgłębiania tajników smutnej przeszłości. Czy może być coś bardziej kuszącego, szukanie prawdy tam, gdzie jest ona skrzętnie ukrywana?
Polecam, wybierzecie się do Styrii i rozwiążcie zagadkę sprzed lat ...