Sundial

Rob miała normalne życie, ale tylko z zewnątrz. Za zamkniętymi drzwiami były kłótnie, zdrady, przemoc domowa, a do tego jedna z córek Rob zaczyna wykazywać niezdrowe zachowania. Obawiając się o bezpieczeństwo drugiej z córek, Rob postanawia zabrać Callie z dala od siostry.

Rob dorastała w otoczeniu pustyni i psów, które poddawane były tresurom, a do tego siostra uprzykrzała jej życie.
Historia zatacza koło i w dorosłym życiu kobieta musi mierzyć się z przemocą domową i wykazującą skłonności do agresji starszą córką.

Callie znęca się nad młodszą siostrą, a Rob postanawia wywieźć ją w odosobnienie i wraca do rodzinnego domu. Na miejscu wspomnienia z dzieciństwa zalewają ją jedno po drugim. W dodatku córka nie wykazuje chęci poprawy, a we wszystkim konsultuje się ze swoimi wymyślonymi przyjaciółmi.

Atmosfera w domu Rob jest naprawdę napięta, do tego stopnia, że kobieta obawia się o swoje zdrowie i życie. Wiedząc, do czego zdolny jest jej mąż, Rob wciąż z nim jest i godzi się na przemoc domową. Kobieta znajduje się w potrzasku, gdyż mężczyzna posuwa się do niewybrednych szantaży, byle tylko zachować przy sobie żonę.

Autorka podzieliła narrację między Rob a jej starszą córkę. Poświęciła też rozdziały na przeszłość kobiety, w szczególności jej rodzinie. Im bardziej poznawałam tę rodzinę, tym bardziej dziwaczne wydawało mi się ich zachowanie. Z czasem zaczęłam też zastanawiać się, dlaczego zachowanie Callie było tak podobne do zachowania siostry Rob. Jakie tajemnice kryła ta rodzina?
Odpowiedzi na pytania rodzące się w mojej głowie zaczęły pojawiać się z każdym przeczytanym rozdziałem.
Historia w głównej mierze skupia się na szokującej, wręcz nierealnej przeszłości Rob. Z końcem książki wszystko wskakuje na swoje miejsce i wiele wątków się zamyka.

Mocna historia, od której nie można się oderwać. Świetnie poprowadzona narracja, przemyślana fabuła; z początku może wydawać się chaotyczna, ale ostatecznie wszystko nabiera sensu. Autorka pozwala nam wejść do głowy Rob i Callie i poznać wydarzenia, które mrożą krew w żyłach. Przerażająca, pełna zwrotów akcji, tajemnic, przemocy taka jest historia, która swój początek znajduje w Sundial.

Życie Rob wydaje się spełnieniem marzeń każdej kobiety.
Ma bowiem wszystko o czym kiedykolwiek marzyła.
Przystojnego męża, naukowca piękny dom w małym miasteczku który urządzała z dbałością o najmniejszy szczegół. Stworzyła sobie w tym miejscu azyl. Rodzinę Cussenów uzupełniają dwie córeczki, Callie i Annie. Starsza z dziewczynek jest córeczką tatusia, młodsza zaś ulubienicą mamy.
Ale czy życie naprawdę jest tak idealne jak się wydaje?
Rob odkrywa w dwunastoletniej córce odbicie swojej przeszłości.
Dziewczynka zbiera małe kości zwierząt i rozmawia z niewidzialnymi przyjaciółmi budząc niepokój w sercu rodzicielki.
Czy podróż do miejsca, które nauczycielka zostawiła za sobą pomoże w dojściu do prawdy i czy dzięki temu więź matka-córka stanie się silniejsza?
Sundial jest jej oaza w środku rozległej pustyni Mojave.
To wielka farma w której czają się duchy minionych lat.
Jakie rodzinne tajemnice ujrzą światło dzienne?
Czy rzeczywiście miejsce zawieszone pośród nicości przyniesie upragniony spokój, ukojenie dla duszy?
Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Catriony Ward-i powiem szczerze. Było warto.
Sundial jest.. niepokojące, mroczne ,a wraz z każdą stroną ciemność zdaje się pochłaniać czytającego coraz bardziej.
Gdy po raz pierwszy spojrzałam na okładkę tej książki wydawało mi się,że mam przed sobą drzwi do świata fantasy ,a wilcze ślepia zwiastują wejście do magicznego portalu. Pomyliłam się.
Ta historia to elektryzujący thriler psychologiczny ukazujący skomplikowaną mozaikę emocji i toksyczne relacje międzyludzkie,bohaterowie zaś nie są.. jednoznaczni. Nie sposób dojść od razu do tego czy się ich lubi czy wprost przeciwnie.
Końcowe rozdziały książki są tak przejmujące i straszne ,że jednocześnie ma się ochotę rzucić nią przez długość pokoju ,a jednocześnie nie można oprzeć się pokusie poznania zakończenia.
Ta historia nie jest prosta, wymaga skupienia i mocnych nerwów.
A jednak ma w sobie coś hipnotyzującego jak Doktor Sen Stephena Kinga.
Ta opowieść wywarła na mnie ogromne wrażenie.
Jest tak niezwykła, że trudno o niej zapomnieć.
Polecam z całego serca ludziom którzy szukają mocnych wrażeń, a ja z zapartym tchem będę wyczekiwać kolejnych historii pióra autorki.

Rob wiedzie z pozoru idealne życie - ma męża, dwie córeczki i piękny dom. Jak to jednak zwykle bywa, nie wszystko jest takie, jakim się wydaje. Kobieta nie dogaduje się z mężem, a z jej starszą córką Callie dzieje się coś niedobrego - kolekcjonuje kości martwych zwierząt z sąsiedztwa i porozumiewa się z wyimaginowanymi przyjaciółmi. Rob, martwiąc się o to, jak zachowania dziewczynki wpłyną na młodszą siostrę, postanawia zabrać Callie do swojego domu rodzinnego, położonego na pustyni. Tam, w celu zapewnienia córkom bezpieczeństwa, zamierza skonfrontować się ze swoją mroczną przeszłością.

????????

Catriona Ward po raz drugi stworzyła oryginalną historię, zupełnie wymykającą się schematom.

Już od pierwszych stron czułam niepokojącą, przemocową i duszną atmosferę, jaka panowała w małżeństwie głównej bohaterki. Im dalej czytałam, tym częściej zastanawiałam się, jak jej rodzina w ogóle może funkcjonować w taki sposób.

Autorka, stopniowo odsłaniając przede mną trudną przeszłość Rob, z każdym kolejnym rozdziałem wprawiała mnie w coraz większe osłupienie. To, co działo się w tytułowym Sundial i jego okolicach, przechodzi ludzkie pojęcie.

Nie jest to książka, której akcja pędzi i szokuje wieloma zwrotami akcji. Catriona Ward w tej powieści stawia na pogłębienie porterów psychologicznych postaci, na wierne oddanie pustynnego klimatu i szczegółowe odmalowanie przeszłości głównej bohaterki. Niektóre fragmenty książki bardziej przypominały niepokojącą powieść obyczajową, lecz po lekturze stwierdzam, że tempo akcji było dokładnie takie, jak powinno.

Ja jestem tą pozycją zachwycona. Zaciekawiła mnie od pierwszej strony, zauroczyła pustynnym, mrocznym klimatem, przyprawiła o dreszcze i zaskoczyła zakończeniem.