Sundial (twarda)

Doświadczenie z pierwszą powieścią Catriony Ward było na tyle wyjątkowe, iż potrzebowałam odpowiedniej chwili, by zasiąść do lektury "Sundial". To jedna z tych książek, które wymagają sporo czasu i uważności.

Atmosfera jest tu gęsta od dławiących gardło emocji: małżonkowie przepełnieni nienawiścią i dzieci, jako karta przetargowa. Wszystko to, jest bardzo niepokojące. Nie wiem, co myśleć o postępowaniu bohaterów, budzą we mnie mnóstwo negatywnych odczuć. Królują tu kłamstwa i gra pozorów.

Rob jest przede wszystkim matką dwóch niezwykłych, wymagających uwagi córek, zdradzaną żoną oraz wspaniałą nauczycielką. Pisane do szuflady powieści traktuje jako swoistą terapię, gdzie może dać upust kłębiącym się w niej uczuciom. Jej wspomnienia przygniatają mnie swym ciężarem.

Perspektywa Callie jest niezwykle fascynująca, dziewczynka od lat interesuje się śmiercią i gdy w ramach doświadczenia próbuje otruć swą młodszą siostrę, przelewa to czarę goryczy. Matka postanawia wyruszyć z nią na wyprawę w swoje rodzinne strony na pustynię Mojave. Dar Callie jest jednocześnie jej przekleństwem. Identyczny miała jej matka.

Jest to na pewno dość oryginalna opowieść, która momentami mocno ingerowała w strefę mojego komfortu. Inna, dziwna, intrygująca, ale też trudna, nużąca, niejednoznaczna. I cholernie przygnębiająca.

Były chwile, że czułam się zwyczajnie przytłoczona masą negatywnych emocji oraz tym, jak niewiele w zasadzie rozumiem. Prawda okazała się szokująca, tylko nie jestem pewna, czy wszyscy będą mieć na tyle cierpliwości, by do niej dotrzeć. Ta historia będzie mieć tylu zwolenników, co przeciwników. Ja wciąż czuję się rozdarta.

Rob ma piękny dom, bogatego męża i dwie córeczki. Jeśli jakiś thriller zaczyna się w ten sposób, wiadomo, że nic nie będzie tak piękne jak się wydaje. Jednak w przypadku książek Catriony Ward nic nie jest oczywiste ani przewidywalne.

Rob wychowywała się w dziwnym domu na pustyni, otoczonym psimi wybiegami i laboratoriami, w towarzystwie toksycznych osób. Przez to trudno jej poradzić sobie w dorosłym życiu i za męża wybrała sobie tyrana, ale czy na pewno dlatego?
Siostra Rob, Jack chciała zawsze się nią opiekować ochronić ją, ale czy na pewno chciała jej dobra?
Macocha Rob gromadziła nieszczęśliwe psy żeby je leczyć, czy na pewno chciała ich dobra?
A skąd biorą się duchy nawiedzające bohaterki tej powieści?

Znaki zapytania mnożą się i wzbudzają poczucie niepewności i zagrożenia na każdej stronie. Dawno już nie czytałam lektury, tak hipnotyzującej, nieoczywistej, wzbudzającej niepokój i frapującej. Dodatkowy plus za umiejętne połączenie thrillera psychologicznego z elementami grozy. Już w "Ostatnim domu na zapomnianej ulicy" Catriona Ward udowodniła, że potrafi wodzić czytelnika za nos i wzbudzać niepokój, a pisząc "Sundial" tylko to potwierdziła i udowodniła swój kunszt pisarski. Na uwagę zasługuje też doskonałe tłumaczenie- żadnych błędów, czyta się doskonale no i piękne eleganckie wydanie.

"Sundial" jakiś czas temu opanował bookstagram. Ile ja przeczytałam zachwytów nad tą książką. Stwierdziłam, że warto się przekonać, czy na mnie również zrobi tak wielkie wrażenie.

Są tu okładkowe sroki?

Pierwsze co rzuca się w oczy to piękna, przyciągająca wzrok twarda oprawa.
Książka ma specyficzny, mroczny i duszny klimat. Niepokój czuć na każdej stronie. Od początku miałam wrażenie, że coś tu nie gra. Coś się nie zgadza. Że ta historia ma drugie dno.

Rob wychowała się w domu na pustyni Mojave. Nie można powiedzieć, że miała normalne dzieciństwo. Dopiero po wyjeździe na studia, spojrzała na swoje dotychczasowe życie z innej strony.
Pragnęła normalnego życia. Męża, dzieci. I pozornie jej się udało. Ma męża i dwie córki.
Jej starszą córka ma dziwne hobby. Zbiera kości zwierząt. Rob widzi w jej oczach mrok, jaki pamięta z przeszłości.

Zabiera Callie do Sundial. Tam cofa się do swojej przeszłości. Czy przeszłość pomoże jej zrozumieć teraźniejszość?

Muszę powiedzieć, że się nie rozczarowałam. Książka, jej konstrukcja i fabuła zrobiły na mnie wrażenie. Czyta się jednym tchem, czując przy tym ciarki na skórze. Uwielbiam takie historie.

Nie czytałam wcześniejszej książki Catriony Ward "Ostatniego domu na zapomnianej ulicy", ale jestem ogromnie ciekawa, czy jest równie dobra. Czytaliście?

?Nie możesz uciec przed tym, co masz we krwi??

Nie jest to pierwsza książka autorki, która została wydana w Polsce, jednak dla mnie to jest debiutanckie spotkanie z jej twórczością.

Od pierwszych stron zostajemy owiani tajemniczą i przerażającą atmosferą. Budowane napięcie sprawia, że z każdą kolejną kartka coraz bardziej strach wydziera się w nasz umysł, a gęsia skórka pojawiająca się na naszym ciele towarzyszy nam z każdym kolejnym posunięciem bohaterów.

Kreując bohaterów, autorka skupiła się, na ukazaniu nam ich z rozbudowanej strony psychologicznej, ukazując relacje, jakie są przez nich budowane i problemy, z jakimi muszą się mierzyć. Toksyczność i duszność tych przeżyć sprawia, iż sami zastanawiamy się, jak wiele jest w stanie wytrzymać człowiek.

Fabuła nie jest przejrzysta, a owiana niedopowiedzeniami, przepowiedniami aż w pewnym momencie zaczynamy balansować na granicy rzeczywistości i fikcji. Nasza wyobraźnia płata nam figle i podsuwa coraz to inne spojrzenia na życie bohaterów.

Historia przedstawiona jest z kilku płaszczyzn. Zabieg ten powoduje, że lepiej jesteśmy w stanie ocenić, gdzie znajduje się środek ciężkości, kto jest ofiarą, a kto katem.

Nie wszystko wydaje się takie, jak widzimy od początku. Autorka robi nam tu kolosalne pranie mózgu, podsyłając pod nos coraz to inne poszlaki i spekulacje.

Dajcie się wciągnąć w sundial  i razem z bohaterami kroczcie tą krętą ścieżką, przedzierając się przez ich duszę i umysły, omotani duszącą pustynną atmosferą.

Od samego początku, który może wydawać się z pozoru nudnawy,ciągnący w nieskończoność, wiedziałam, że coś wisi w powietrzu. Dlatego dotrwajcie do końca a zobaczycie ,że było warto.
Od początku książki wyczuwalny był mrok zasnuwający całą tę historię. Wyczekiwanie graniczące z pewnością, że coś się wydarzy.. że coś jest już tuż tuż. Za rogiem. Zaraz mnie dopadnie w najmniej oczekiwany sposób . I się nie pomyliłam, bo to co się wydarzyło w Sundial nawet by mi przez myśl nie przeszło. Dlatego ta książka, tak inna , tak nieprzewidywalna, to dla mnie mistrzostwo świata. Jak oddech który czujesz na karku w ciemnym pokoju, choć wiesz, że jesteś sama.

Rob to żona i matka dwóch dziewczynek. Pragnęła mieć normalny dom, rodzinę, zwyczajne życie. I mogłoby się wydawać, że jej się to udało spełnić. Aż do czasu.. gdy zauważa, że jej starsza córka zaczyna się dziwnie zachowywać, rozmawia z wymyślonymi przyjaciółmi, fascynuje ją śmierć, zbiera kości martwych zwierząt, Rob już wie, że przeszłość zapukała do jej drzwi i musi zrobić to czego zawsze się obawiała. Nadszedł czas aby stawić czoło Sundial i rozprawić się z tym przed czym już nie da się uciec..

Jeśli jesteście fanami thrillerów i uwielbiacie tajemnice, ta książka jest waszą obowiązkową lekturą. Autorka stworzyła opowieść o toksycznych relacjach, która rozwala system i trzyma w napięciu do samego końca. Zapewniam, że z czymś takim jeszcze nie mieliście styczności.

~"Nie możesz uciec przed tym, co masz we krwi..."

~Rob nasza główna bohaterka po trudnych i traumatycznych przeżyciach ze swojego dzieciństwa marzy o zwykłej szarej codzienności - piękny duży dom, wyśniony mąż oraz dwie wspaniałe córki.
Kiedy kobieta, ma już wszystko o czym wcześniej tak bardzo marzyła jej przeszłość "depcze jej po piętach" w najmniej spodziewanym momencie.
Okazuje się, że najstarsza z córek, Callie ma dziwne hobby (zbiera szczątki martwych zwierząt, kolekcjonuje ich kości) oraz rozmawia z wymyślonymi postaciami.
Kobieta dostrzega w córce część zachowań o których nie chcę pamiętać, co jednocześnie wywołuje lawinę przykrych i niebezpiecznych dla innych zdarzeń.
Rob postanawia pomóc Callie. Zabiera ją do swojego domu, do Sundial, położonego głęboko na pustyni Mojave.
Na miejscu okazuje się, że wspomnienia "ożywają" ...
Rob będzie musiała wyjawić córce przerażającą prawdę!
~"SUNDIAL" Cartiony Ward pod nakładem wydawnictwa czwartastronakryminalu
to druga książka autorki zaraz po głośnym "Ostatni dom na zapomnianej ulicy", która została wydana w Polsce.Co nie zmienia faktu, że jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, gdzie zaintrygował mnie dość mocny opis wraz unikatowa, przepiękna okładka, która uwaga! Została wydana w dwóch formach do wyboru: miękkiej jak i twardej oprawie.Czyli każdy znajdzie tutaj coś dla Siebie, ja oczywiście nie mogłam sobie odmówić twardego wydania!
~Dlatego będąc już jakiś czas po lekturze muszę przyznać, że jest to nietuzinkowa, emocjonująca i nieźle pokręcona historia, w której fabuła przeplata teraźniejszości z przeszłością, co w początkowym stadium, może przypominać obyczajówkę pomieszana z dramatem.Ale spokojnie nie dajcie się zwieść tej historii, gdyż im dalej w las tym robi się ciekawej. Napięcie narasta, akcja nabiera szaleńczego tempa, co wraz z wielowymiarowymi, pokaleczonymi przez los bohaterami oraz zatęchłym mrocznym klimatem, okraszonym ogromną dawką grozy, gwarantuje prawdziwą jazdę bez trzymanki. Uwierzcie mi na słowo że mocnych momentów mamy tutaj co nie miara.
~"Sundial" to przede wszystkim powieść spowita mrokiem, nieoczywista, która pomimo lekkiego początku zabiera nas w otchłań toksycznych relacji i wydarzeń, które rzutują na przyszłość naszych bohaterów.To właśnie relacje z wczesnego dzieciństwa wraz z dusznym, klaustrofobicznym, onirycznym klimatem, wpłynęły destrukcyjnie na życie naszych postaci. Życie, które pomimo "wsparcia" innych, pogorszyło to co od dawna było nieuniknione - przeznaczenie a wraz z nim "krwawe żniwo" w postaci ofiar.
~Jeśli lubisz nieszablonowe, zaskakujące, oderwane od utartego schematu, historie to "Sundial" jest właśnie dla Ciebie!Jestem pewna że cała opowieść wryje się zakamarki waszego umysłu pozostając po sobie wielkie spustoszenie.
Mam nadzieję że za dużo nie zdradziłam gdyż odebrałbym wam przyjemność z czytania.
Zdecydowanie polecam! Ja jestem oczarowana! J.K.

Rob wiedzie z pozoru idealne życie - ma męża, dwie córeczki i piękny dom. Jak to jednak zwykle bywa, nie wszystko jest takie, jakim się wydaje. Kobieta nie dogaduje się z mężem, a z jej starszą córką Callie dzieje się coś niedobrego - kolekcjonuje kości martwych zwierząt z sąsiedztwa i porozumiewa się z wyimaginowanymi przyjaciółmi. Rob, martwiąc się o to, jak zachowania dziewczynki wpłyną na młodszą siostrę, postanawia zabrać Callie do swojego domu rodzinnego, położonego na pustyni. Tam, w celu zapewnienia córkom bezpieczeństwa, zamierza skonfrontować się ze swoją mroczną przeszłością.

????????

Catriona Ward po raz drugi stworzyła oryginalną historię, zupełnie wymykającą się schematom.

Już od pierwszych stron czułam niepokojącą, przemocową i duszną atmosferę, jaka panowała w małżeństwie głównej bohaterki. Im dalej czytałam, tym częściej zastanawiałam się, jak jej rodzina w ogóle może funkcjonować w taki sposób.

Autorka, stopniowo odsłaniając przede mną trudną przeszłość Rob, z każdym kolejnym rozdziałem wprawiała mnie w coraz większe osłupienie. To, co działo się w tytułowym Sundial i jego okolicach, przechodzi ludzkie pojęcie.

Nie jest to książka, której akcja pędzi i szokuje wieloma zwrotami akcji. Catriona Ward w tej powieści stawia na pogłębienie porterów psychologicznych postaci, na wierne oddanie pustynnego klimatu i szczegółowe odmalowanie przeszłości głównej bohaterki. Niektóre fragmenty książki bardziej przypominały niepokojącą powieść obyczajową, lecz po lekturze stwierdzam, że tempo akcji było dokładnie takie, jak powinno.

Ja jestem tą pozycją zachwycona. Zaciekawiła mnie od pierwszej strony, zauroczyła pustynnym, mrocznym klimatem, przyprawiła o dreszcze i zaskoczyła zakończeniem.

Po lekturze wcześniejszej książki autorki, czułam, że to znów może być strzał w dziesiątkę.
Jak było?

Autorka jak zwykle pieści zmysły świetnym stylem, fabułą i postaciami. Potrafi zaskoczyć i przyciągnąć uwagę czytelnika. Jednak mimo wszystkich zalet tej książki zabrakło między nami chemii.
Początek był emocjonujący, po nim przyszło znurzenie a na końcu zaskoczenie i zaciekawienie. Jednak finisz nie zrekompensował mi wcześniejszej niechęci.
Dlaczego zabrakło chemii? Kompletnie nie wiem, może to nie ten moment? Może ten upał robi mnie kapryśną? Nie potrafię tego wyjaśnić.
Miałam w ręku książkę z pakietem wszystkiego co tworzy bestseller a jednak nie było nim dla mnie.

Tym bardziej jestem ciekawa Waszych opinii.
Mam tylko nadzieję, że nie weszłam w moment czytelniczego wypalenia i nie potrzeba mi książkowego detoksu ???? wierzę, że to temperatury robią mi z mózgu sieczkę.

Ps. Dodam, że okładka jest bajeczna

? Sundial ? to ogromny zegar, w którym rozgrywają się historie ludzkich istnień. ?

Otwierając drzwi do Sundial, trafiłam jakby w inny wymiar. Mroczny, gęsty, oplatający z każdej strony swoimi mackami, duszny. Przekraczając jego próg, miałam wrażenie, że to miejsce mnie do siebie przyzywa, chce, abym poznała jego historię. Sundial budzi we mnie ekscytację, ale również nieco przeraża i niepokoi. I niezmiernie to uczucie mi się podoba.

Matka i córka. Rob i Callie. Krew z krwi. Otacza je głodna pustynia. Wiatr. Kamienny ogród. Jak tu jest strasznie. Mama uderza o skały i spada w dół. Zastanawiam się, czy ją zabiłam.
? - Mamusiu, wróć. ?

Podróż na pustynię Mojave, gdzie znajduje się Sundial, to tak naprawdę podróż do przeszłości. W jej czeluści Rob, musi stawić czoło demonom i córce Callie, w której czycha mrok. Bo Sundial to dom, w którym wspomnienia kłębią się w murach, drgają w upalnym, nasączonym tajemnicą, pustynnym powietrzu i nie dają spokoju. A duchy nie spią...Wchodzą przez ściany...Są tuż obok...

Miałam nieodparte wrażenie, że ten thriller gdzieś między słowami, w pewien metaforyczny i dość dziwny sposób ukazuje obraz toksycznej relacji rodzinnej. Przemyca w swoim nieoczywistym, ale jakże nowoczesnym stylu prawdę o tym, jak trudno jest uporać się z tym, co z jednej strony przeminęło, a z drugiej nigdy tak naprawdę nie dało możliwości spokojnie żyć. Wszystko zaczęło się w Sundial i tutaj, w Sundial musi się zakończyć. Tylko, czy ten koniec dla wszystkich okaże się dobry?

Jeśli lubicie nietypowe, nieco pokręcone thrillery, ktore wychodzą poza schemat, budzą w Was dreszcz niepokoju, może nawet grozy, a zarazem trzymają w napięciu, to ? Sundial ? będzie dobrym wyborem.