Supernormalsi Jak trudne doświadczenia w młodym wieku budują naszą odporność psychiczną

Mały Sam patrzy jak jego tata wychodzi i nigdy nie wraca.

Mała Emily widzi jak tata kolejny raz pije. Może dziś nie podniesie na nią ręki.

Mały Paul znów był dziś dręczony w szkole.

Trener po raz kolejny dotykał Michelle. - Dużo dla ciebie robię - przypominał. - Okaż mi swoją wdzięczność.

Supernormalsi to oni. Kiedyś zranieni. Samotni. Niezrozumiani. Bezradni. Wycofani. Zawstydzeni.

Dzisiaj silni. Wytrwali. Odważni. Wojownicy. Odporni psychicznie, którzy mimo trudnych przeżyć w dzieciństwie, wznoszą się na wyżyny. Pokazują, że zmaganie się z niełatwą przeszłością to długa droga. Jednak możliwa do pokonania.

? Supernormalsi ? to książka, która jest jak kojący kompres. Niezwykle przystępna. Życiowa. Ujmuje swoim stylem. Zachwyca formą. Urzeka wydźwiękiem.

Autorka przypisuje tę lekturę do fabularyzowanej literatury faktu. Osobiście uważam, że to pozycja, którą powinien przeczytać każdy z nas. Nie tylko Ci, którzy przeszli przez trudne doświadczenia w dzieciństwie. Niezwykle nośna, emocjonalna i mimo tematyki, ciepła i przepełniona nadzieją. Wiele mi uświadomiła. Będę do niej wracać.

A dla Was mam najważniejsze przesłania, które wyciągnęłam z tej książki.
??Walczmy o sobie.
??Bądźmy wojownikami o swoją przyszłość. Bo przeszłość, choć zawsze będzie naszą częścią, nie musi nas definiować.
??Nie traćmy otuchy.
??Dbajmy o siebie jako dorośli. Wtedy będziemy potrafili zadbać o innych.
??Bądźmy dobrzy dla drugiego człowieka. Może osoba, na którą teraz patrzysz toczy właśnie swoją trudną wewnętrzną bitwę?

Supernormalsi - Meg Jay.
To nie była dla mnie lekka lektura. ?Trudne dzieciństwo i niezwykła historia odporności psychicznej??
Sama jestem supernormalsem i nie wstydzę się ani nie boję się o tym głośno mówić i pisać. Tak się czuję. Wbrew wszystkiemu pnę się do przodu i staram się być szczęśliwym człowiekiem, chociaż tylko kilka osób wie naprawdę co przeszłam kiedyś.
Książkę czytaliśmy wspólnie z Łukaszem, bo chciałam, aby treść jaka jest w niej zawarta była przez nas przefiltrowana, przegadana i zrozumiana. Dla niego również było to ważne doświadczenie.
Na wstępie chciałabym tutaj podziękować Wydawnictwu Relacja, za możliwość przeczytania jej oraz zrecenzowania - to naprawdę była lektura dla mnie.

O czym jest? Prawdopodobnie już sam mój wstęp mógł wiele wam na ten temat nakreślić, ale dodam tylko, że książka przeznaczona jest dla każdego, kto przeżył piekło w dzieciństwie lub chciałby dowiedzieć się czegoś więcej o tych ?szczęśliwych latach?.

?Przemoc rówieśnicza i domowa, utrata rodzica, zaburzenia i uzależnienia w rodzinie, wykorzystanie psychiczne, fizyczne lub seksualne. Badania dowodzą, że aż 75% osób przed 20. rokiem życia ma za sobą co najmniej jedno z tych doświadczeń. Bardzo wielu ciężko doświadczonych młodych ludzi nie jest w stanie się po nim podnieść, wielu się ich wstydzi. To nie oznacza jednak wyroku ? dobre życie jest dostępne dla nas wszystkich. ?Supernormalsi? to historie osób, które po dzieciństwie naznaczonym trudami i cierpieniem wspinają się na nieoczekiwane wyżyny?.

Czy każdy z nas zasługuje na normalne życie? Czym w ogóle jest to NORMALNE życie?
Czy każdy z nas może mieć normalnych rodziców? Rodzeństwo?
Czy każdy z nas ma szansę na to, by w przyszłości być normalnym człowiekiem?
A może? supernormalnym?

Dr Meg Jay przygotowała dla nas kompendium wiedzy. Przytoczyła losy kilku bohaterów i na ich podstawie tłumaczyła pewne schematy, zachowania itd. Mój mąż w trakcie zapytał kilka razy ?tak się czułaś?? ?to dlatego jest tak i tak??. A ja spuszczałam głowę bo w sumie co miałam odpowiedzieć? No tak. Być może tak właśnie jest. Tak było.

To nie jest prosta książka. Dotychczas szybko czytałam książki od Relacji, i uwielbiam je całym serduszkiem, ale chyba żadna nie wpłynęła na mnie tak, jak ta, do której siadałam kilka razy dziennie przez kilka dni by analizować, czytać i spróbować zrozumieć pewne sprawy.
?Wielu jednak, jak Michelle, nie potrafi sobie wyobrazić, że kiedykolwiek będzie miało sieć wsparcia (?) i podobnie jak sierota gromadzi strzępki opieki rodzicielskiej, tak osoby w rodzaju Michelle kolekcjonują drobne dowody na to, że któregoś dnia także one doświadczą akceptacji i miłości nie tylko od ludzi, którzy tak naprawdę ich nie znają, ale przede wszystkim od tych, którzy znają je świetnie?.

Co kryje każdy z nas? Czy to widać od razu? Czy za maską radości, spokoju, po prostu bycia jest naprawdę ta osoba, którą jesteśmy w środku? Co nas definiuje?

Moim zdaniem takie książki POWINNY być opracowywane w szkole i przynosiłyby dużo więcej dobrego niż nie jedna lektura (tak, z przymrużeniem oka, nie bijcie za to hasło).

Świetna książka. Serdecznie Wam polecam. Napisana ?lekko? i przystępnie. Moja ocena nie może być inna. 11/10.

APEL - Pamiętajcie. Zawsze znajdzie się chociaż jedna osoba, z którą możecie porozmawiać. Nie bójcie się. Walczcie o siebie, cokolwiek dzieje się za zamkniętymi drzwiami. Może nie wy jesteście bezpośrednim celem, ale żyjecie w jednym domu z kimś, kto krzywdzi kogoś innego lub samego siebie. Reagujcie. Nie jesteście sami. Ściskam Was bardzo mocno!