Świat ci nie wybaczy

Uwikłany w polityczne środowisko Klaudiusz Lewandowski zostaje poważnie ranny w wypadku drogowym. Początkowo niewinne zdarzenie przybiera jednak niespodziewany obrót. Ponadto niejaki Propheta dokonuje zemsty na grzesznikach. Niektórzy na własnej skórze przekonają się, że kara z ręki samozwańczego proroka będzie niezwykle bolesna.

Nie przepadam za wątkami religijnymi i politycznymi w książkach, a szczególnie w kryminałach. Jak się okazało, w ?Świat Ci nie wybaczy? były to wątki poniekąd wiodące. I jakież było moje zdziwienie, że fantastycznie mi się to czytało! Natomiast najważniejszym dla mnie tematem, jaki został poruszony na kartach tej pozycji było zjawisko przemocy domowej. Ten rodzaj patologii społecznej jest mi bardzo dobrze znany za sprawą wielu przeczytanych na ten temat pozycji naukowych. I niezmiernie mnie cieszy, że autorzy kryminałów coraz chętniej decydują się na usytuowanie tego procederu w swoich powieściach. Cyryl Sone poruszył go także w swojej książce i zrobił to z bardzo dobrym oddaniem realiów tego procesu. Dotkliwa przemoc psychiczna przejawiająca się wymyślnymi torturami, których śladów gołym okiem nie widać. Tworzenie atmosfery strachu o siebie, swoich bliskich, nieprzewidywalność działań przemocowca, celowa agresja wobec zwierząt. Czy wreszcie fazy przemocy domowej i właściwa im charakterystyka. Wszystkie wspomniane elementy znalazły się w niniejszej książce i zostały wiernie ukazane.

Autor w napisanym przez siebie posłowiu wspomniał o pewnego rodzaju monopolizacji uwagi autorów kryminałów na morderstwach. I w zasadzie mogłoby się to wydawać oczywiste. Jest celowe pozbawienie kogoś życia ? jest kryminał. Natomiast Sone łamie ten schemat i udowadnia, że katalog przestępstw przeciwko życiu i zdrowiu jest znacznie szerszy i wcale nie mniej ciekawy od najczęstszego kryminalnego motywu morderstwa.

[...] "Bądź trzeźwy; bądź czujny. Twój przeciwnik diabeł krąży jak lew ryczący, szukając, kogo pożreć" [...]
To było moje pierwsze czytelnicze spotkanie z twórczością Cyryla Sone. Już wiem, że koniecznie muszę przeczytać jego poprzednią książkę "Krzycz, jeśli żyjesz".
Biorąc do ręki "Świat ci nie wybaczy" myślałam, że otrzymam krwawy thriller, a dostałam idealny dramatyczny kryminał. Autor mnie mile zaskoczył. Poznałam tutaj mnóstwo różnych postaci. Najbardziej polubiłam prokuratora Konrada Kroona, który nie boi się babrać w błocie, policjantkę Maję, która nigdy się nie cofa i tajemniczego Propheta (idzie z misją w świat, cytując Słowo Boże i uwalniając ludzi od grzechu). Lena, to dla mnie wojownicza księżniczka. Zuza nie wie, czego chce. Beata i Klaudiusz, to wybuchowa para.
Znalazłam dużo wątków, które w pewnym momencie się łączą. Zakończenie ? nie będę oryginalna, jak powiem, że mnie zaskoczyło. No nie spodziewałam się takiego końca.
Autor idealnie stworzył postać Propheta. Chodzi po świecie i zsyła z nieba plagi Egipskie. Cytuje słowa z Pisma Świętego. Ciekawie przeplatają się jego wątki z innymi sprawami. Prokurator Konrad Kroon otwiera sprawę, która według innych powinna dawno być umorzona. To na pozór była prosta sprawa. Kierujący pojazdem Klaudiusz Lewandowski miał wypadek, w który sam ucierpiał. Walczy o życie w szpitalu. Jechał sam więc po sprawie, ale dla naszego bohatera nie ma nic oczywistego. To, co jest proste, tak naprawdę wcale takie nie jest. Zachęcam was do poznania tej sprawy. Gwarantuję wam dobrą zabawę. Jeżeli Kroon za coś się bierze, to już jest pozamiatane. Można się bać.
"Świat ci nie wybaczy" to bardzo dobrze skonstruowany kryminał. Czytałam go z zapartym tchem. Byłam ciekawa, jak potoczą się losy naszych bohaterów. W głowie już widziałam zakończenie, ale oczywiście autor pokazał mi, jak bardzo się myliłam.
Mimo wielowątkowości ani przez chwilę się nie pogubiłam. Nie przeszkodziła mi również duża ilość postaci występujących w tej książce.
Tu nie leje się krew. Tu jest dobra akcja. Tutaj spotkałam prawdziwe ludzkie dramaty. Autor w swoim najnowszym dziele porusza bardzo ważne tematy, między innymi psychiczne znęcanie się nad rodziną, narkotyki i nadużycia władzy.
Czy jesteście gotowi na spotkanie z prokuratorem Konradem Kroonem?
Na uwagę zasługuje również tajemnicza i jednocześnie mroczna okładka. Wielkie brawa dla jej twórcy.
Powieść "Świat ci nie wybaczy" podzielona jest na pięć części. Na końcu książki znalazłam epilog i posłowie. Dziękuję za miłe słowa. Uwielbiam, gdy autor zwraca się bezpośrednio do swojego czytelnika.
Ta historia jest tak genialna, że trafia na moją listę top 5 miesiąca.

?Wystarczy, że popełni jeden błąd... a świat mu nie wybaczy...?

Lubicie sięgać po polskich autorów? Jeśli chodzi o mnie, to podchodzę do nich z pewną rezerwą. Mam garstkę autorów, których książki biorę w ciemno, jednak kiedy otrzymałam wiadomość z propozycją zrecenzowania najnowszej książki spod pióra Cyryla Sone oraz po zapoznaniu się z opisem, wiedziałam, że nie ma bata i muszę przeczytać ?Świat ci nie wybaczy?.

Kiedy do szpitala trafia nieprzytomny Klaudiusz Lewandowski, Kroon doskonale wie, że sprawa pozornie zwyczajnego wypadku samochodowego ma drugie dno. Komu mogło zależeć na śmierci uwikłanego w krajową politykę oraz lokalny biznes mężczyzny?
Pierwsze tropy prowadzą do ?Nazareta? ? jednego z najbardziej wpływowych i niebezpiecznych trójmiejskich gangsterów. Podejrzenia padają również na opętanego żądzą bogactwa Oskara Wójcickiego, najlepszego przyjaciela pokrzywdzonego. Bo przecież nic tak nie dzieli ludzi jak miłość do pieniędzy.
A może wszystkiemu winna jest Beata, żona Klaudiusza i córka wpływowego senatora konserwatywnej partii? Na ślubnym kobiercu przysięgła mężowi, że nie opuści go aż do śmierci. I w końcu musiała uwolnić się od tej niewygodnej obietnicy.
Za podejrzewanymi o zemstę na Lewandowskim sunie jak cień tajemniczy Propheta. Ten, który uporządkuje świat według Bożego Słowa. Ten, który sprowadza na Gdańsk plagi. Ten, który zaprowadzi krwawą sprawiedliwość.
Czy w plątaninie fałszywych tropów, w gęstniejącej z godziny na godzinę atmosferze napięcia Kroonowi uda się odnaleźć sprawcę?

Jak pewnie niektórzy z Was wiedzą, jest to druga część cyklu kryminałów o prokuratorze Konradzie Kroonie, którego pierwszego tomu nie miałam okazji czytać, jednak nie wykluczam, że w przyszłości nie nadrobię moich ?braków?.

Przyznam, że początek ?Świat ci nie wybaczy? nie powalił mnie na kolana - był powolny, zawierał wiele perspektyw, jednak miał w sobie to ?coś?. Coś co w pełni skupiło moją uwagę i trzymało w niepewności aż do ostatniej strony. Jestem zaskoczona jak dobrze ten autor poradził sobie z budowaniem napięcia - słowo, do ostatniego zdania nie byłam pewna jak to wszystko się zakończy.

?Świat ci nie wybaczy? to przede wszystkim wielowątkowy kryminał, dzięki czemu każdy znajdzie coś dla siebie. Całą sprawę poznajemy z perspektywy kilku bohaterów, dzięki czemu mamy szerszy obraz na niektóre kwestie. Musze przyznać, że Cyryl Sone bardzo dobrze poradził sobie z wielowątkowością fabuły - płynnie przeskakuje pomiędzy wątkami i w międzyczasie podrzuca fałszywe poszlaki, które wprowadzą niejednego czytelnika donikąd.

Przyznam, że ogromnym wyzwaniem okazał się dla mnie nie początek, a sceny z życia młodzieży, gdzie imprezy oraz wulgaryzmy były na porządku dziennym. Jak dobrze wiecie, bądź też nie, nie znoszę przekleństw w książkach, jednak po czasie zdążyłam do nich przywyknąć i przestałam przewracać oczami.

Czy książkę polecam? Jak już wspomniałam, pomimo braku znajomości pierwszego tomu, dałam radę odnaleźć się w fabule, dlatego jeśli nie słyszał*ś wcześniej o tym autorze, zachęcam Cię do zainteresowania się jego twórczością. W trakcie lektury traficie tutaj na wątek polityków, lewych interesów, przemocy domowej, a nawet na pewien wątek religijny...

Świat wokół nas bywa fascynujący jak niesamowity spektakl, jak film, w którym statystujemy. Główne role przypadły ludziom niezwykłym, z których nieliczni zdobędą karierę. Scenografia nie musi przypominać filmów science fiction. Nam wystarczy Trójmiasto.

Istnieją osoby niesamowite, wcale nie nieziemskie. Rzadko spotykani wizjonerzy pojawiają się, wychodzą z mroku, niektórzy nie wyróżniają się niczym oprócz erudycji.

Wizjonerstwo niekoniecznie ogranicza się do jasnowidzenia w znaczeniu spirystycznym. To, co dla kogoś jest darem, dla innego może być przekleństwem. Czas proroków jeszcze nie przeminął?

Prokurator Kroon nie potrafił zaakceptować wygodnej roli życiowego aroganta. Wiedza, rozumienie modlitwy, umiejętność kojarzenia faktów uwrażliwiały jego percepcję.

?Niepokojące wizje, które w najmniej oczekiwanym momencie zaglądały do jego umysłu. Piekielne obrazy, demony Boscha i Memlinga.?

Inny zakapturzony, tajemniczy osobnik pojawiał się nie wiadomo skąd i nie wiadomo dokąd się oddalał.

?Propheta śledził, jak tchnienie zemsty przelatuje przez Gdańsk, zagląda do serc grzeszników, piętnuje dusze potępionych?

Kontrowersyjna influencerka miała inne wizje po wciągnięciu kreski.

?Obrazy migały jej przed oczyma. Percepcja włączyła awaryjne; świadomość krążyła pomiędzy widmowymi piętrami jaźni.?

Najmniej błyskotliwi, pozbawieni wizji bywają decydenci. Klaudiusz nawet w katastrofie samochodowej umrzeć natychmiast nie potrafił.

Dwie wzajemnie zauroczone sobą dziewczyny próbowały odnaleźć się w realnym świecie.

?Nosimy maski, wychodzimy na scenę, wyolbrzymiamy, umniejszamy, staramy się jakoś dopasować?

Gdzie Ci mężczyźni, waleczni tacy, po których zbroje w muzeach zostały? To, że ktoś w Dworze Artusa popija alkohol, nie znaczy, że stał się rycerzem.

?Non fui, fui, non sum, non curo?. Inskrypcja na nagrobku nie uszlachetnia, kiedy pod nią spoczywa przestępca.

Żyjmy szybko i nie liczmy na fory od losu. Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo, ale może być ciekawie.

?Świat na nas nie poczeka. A nawet jeśli poczeka, to na pewno nie wybaczy. Musimy iść przed siebie i pilnować, by nie zgubić drogi.?

Miałem ogromną przyjemność poznać prokuratora Konrada Kroona. To bohater, która urzeka interpretacją słów, operowania nimi. Taki imponujący wizerunek prawnika, godnego szacunku, stworzył pan Cyryl Sone. ?Świat ci nie wybaczy? głupstw, kłamstw, fałszu, zdrady swoich najbliższych, i własnych przekonań. Autor napisał wybitną powieść, w której kryminał zyskał zalety doskonałej literatury obyczajowej. Zanim ukaże się trzeci tom tej serii kryminalnej, na pewno przeczytam pierwszą powieść pod tytułem ?Krzycz, jeśli żyjesz?. Ogromną przyjemnością jest czytanie utworu, którego Autor uwielbia pisanie i jest profesjonalistą nie tylko w jednej dziedzinie.

?Bo przecież cokolwiek by się stało, świat i tak zawsze pójdzie swoją drogą. Ale nigdy ci nie wybaczy?.

Nieszablonowa, inteligentna, przewrotna, intrygująca, nieodkładalna.

Tym razem, ramię w ramię z niepokornym prokuratorem Kroonem wkraczamy w świat elit, wielkiej polityki, machlojek i życia przez wielkie Ż. Między tym przewija się wyrazisty kontekst religijny, z pogranicza fanatyzmu.

Obok zagadki kryminalnej, toczą się również wątki obyczajowe dotyczące Konrada Kroona. I nawet gdyby świat miał mi tego nie wybaczyć, muszę to z siebie wyrzucić. Parafrazując wypowiedź pewnego polityka ? Zuza musi odejść! Doprawdy nie wiem, abstrahując oczywiście od potrzeb i przekonań Kroona w tym zakresie i mojej szczerej niechęci to bezwzględnej większości kobiecych bohaterek literackich, jak z taką osobą można osiągnąć choćby tylko namiastkę życiowej równowagi? Denerwująca, niegodna zaufania, kłamliwa manipulantka, która czerpie chorą satysfakcję z upokarzania Kroona. Mnie przychodzi na myśl tylko jedno określenie pasujące do Zuzy, ale go tu nie użyję, bo jest lekko niecenzuralne. Jak czytałam rozdziały dotyczące fotografki i te bzdety, które miały udawać jej ?głębokie? przemyślenia, to od razu miałam ochotę wytargać ją za kudły i utopić w Motławie. Ale autorowi dziękuję za finał?

Tu i ówdzie natykamy się starych znajomych, poznanych w poprzedniej powieści i chwilami wpadamy w koleiny wspomnień związanych z prowadzoną wówczas sprawą. Kroon jakby trochę odkleja się od rzeczywistości, dręczony niepokojącymi wizjami, snami i powracającą, wciąż nieprzepracowaną przeszłością.

Wielowątkowa fabuła powieści nie toczy się w sposób liniowy. Powiedziałabym nawet, że jest bardzo chaotyczna. Skaczemy po wątkach, przestrzeniach czasowych i ogromnej ilości bohaterów. Początkowo trudno się w tym połapać i wyłowić jakikolwiek sens z tych z pozoru bezładnych i jakby wyjętych z kontekstu epizodów, dialogów i opisów. Do pewnego momentu brniemy w tę plątaninę wszystkiego, grzęźniemy czasami, usiłując cokolwiek z tego wywnioskować, aż w pewnym momencie wpływamy do bezpiecznego portu i ogarnia nas euforia, bo wreszcie wszystko zaczyna nabierać sensu i łączyć się w zgrabną, idealnie spójną i logiczną całość.

Styl powieści jest bardzo przewrotny. Z jednej strony mnóstwo w nim codziennej potoczystości, środowiskowej grypsery i młodzieżowego slangu młodzieżowego, szczególnie dialogi toczą się specyficzną, imprezową nowomową. W kontrze do tego, autor funduje nam wspaniałe, pełne literackości, niemalże poetyckie opisy i wstawki narracyjne. Sam język jest niewymuszony, lekko nonszalancki, czasem nawet byle jaki. Te wszystkie elementy zapewniają jednak narracyjną płynność, w efekcie czego powieść praktycznie czyta się sama.

Ja, po raz drugi, z prawdziwą rozkoszą zatopiłam się w autentycznym, pozbawionym przekoloryzowania świecie z pogranicza przestępczości i wymiaru sprawiedliwości. Za tę prawdziwość i rzetelność realiów, nie tylko tych dotyczących działania wymiaru sprawiedliwości, chyba najbardziej cenię powieści autora.

?Każda historia to tak naprawdę historia o miłości? ? tako i ta w pewnym stopniu o tym była.

Szczerze i od serca polecam.. Moja idealna guilty pleasure? mam nadzieję, że nie ostatnia?
Teraz znowu trochę mi zajmie, nim mentalnie wrócę z Gdańska do miejsca, ze studenckich czasów Kroona... ????