Świat postępu

Miejscem akcji książki Legion Nieśmiertelnych 3 jest tytułowy Świat Postępu, który pełni rolę wielkiego węzła handlowego dla Granicy 921 (naszego zakątka kosmosu). Ziemskie legiony w tym osławiony Legion Varus otrzymuje ?fuchę? ochrony tego miejsca w ramach pewnej kary. Nikt jednak nie ma zamiaru narzekać, biorąc pod uwagę łatwy zarobek. Planeta jest miejscem stosunkowo spokojnym, gdzie nic nie powinno się wydarzyć. Tam, gdzie jest jednak James McGill, zawsze musi dość do czegoś nieprzewidzianego. Przyciąga on wszystkie możliwe kłopoty jak magnes, przy okazji denerwując wszystkich dookoła (włącznie z wrogami, sojusznikami i przełożonymi). Kolejny więc raz będzie on musiał się zmierzyć z przeważającymi siłami wroga i ponownie zaliczy kilka widowiskowych zgonów.

Trzecią część cyklu można byłoby podsumować określeniem ?jeszcze więcej tych samych sprawdzonych schematów?. Autor nie stawia w swojej serii na zbyt wielką innowacyjność historii. Każda kolejna książka to głównie masa widowiskowej akcji, gargantuiczna ilość śmierci, solidna dawka prostego humoru i coraz bardziej pewny siebie i wnerwiający wszystkich McGill, któremu jednak mało kto potrafi się oprzeć (szczególnie bohaterki płci pięknej). Pod względem konstrukcji fabuła powieści jest więc łatwa, prosta i co najważniejsze bardzo przyjemna w odbiorze.

B.V. Larson pod wierzchnią warstwą rozrywki potrafi jednak umieścić kilka intrygujących drobnych szczegółów wykreowanego świata. Sytuacja ?geopolityczna? kosmosu z każdą kolejną częścią się zmienia, a następujące po sobie wydarzenia nie tylko są dynamiczne, ale również mocno zaskakujące. Na pewno nie należy jednak oczekiwać, że nagle powieść zacznie być ?poważna? i całkowicie zmieni swój dotychczasowy styl. Wymyślona przez Larsona historia od samego początku jest dość mocno ?absurdalna? i bardzo daleka od jakiejkolwiek ?realności?. Dla jednych będzie to poważna wada, dla innych zaś zachęta do przeczytania następnych części.

Fabularna prostota książki zapewnia jednak odpowiednią dawkę ?kosmicznej frajdy? i pozwala się należycie zrelaksować. Można mieć jednak tutaj pewne zastrzeżenia do wykreowanych bohaterów. Autor trochę za bardzo całą siłę powieści kładzie na barki przebojowego McGilla, całą resztę postaci traktując jako mało istotne i ledwo co zauważalne tło. Wręcz prosiłoby się o wprowadzenie do historii chociaż jednego innego równie ?silnego? charakteru.

Ziemia awansowała na kolejny poziom rozwoju w Galaktycznym Imperium. Wszystko to za sprawą wydarzeń z poprzedniej części "Świat Pyłu". Warto przeczytać !!!

W związku z tym otrzymuje nowe zadanie. Od teraz Legion Varus, którego specjalistą jest główny bohater James McGill, będzie pełnił funkcję Sił Egzekucyjnych. Gdzie tym razem wyślą jego i cały Legion? Nim się tego dowiemy wszyscy zostaną uwikłani w nową intrygę imperator Turov.

B.V. Larson wie, że po dwóch częściach łatwo czytelnika znudzić. Co więc zrobić? Trzeba wysadzić bombę nim taki mól książkowy jak ja, przeczyta pierwszą stronę. Tak też się dzieje w Świecie Postępu, trzeciej części Legionu Nieśmiertelnych. McGill znany ze słabości do kobiet, otwiera drzwi Natashy. Upojna noc i ponowne pukanie do drzwi, ale tym razem stoją za nimi żandarmi chcący aresztować Jamesa. Nic nie powinno nas dziwić. Instynkt przetrwania, impulsywność i niektórzy muszą zostać ponownie wskrzeszeni. Nie dotyczy to jednak McGilla. A wszystko to przez głosowanie czy Legion Varusa ma być niezależny czy też wejść w struktury Hegemonii rządzącej Ziemią.

McGill jak zwykle ma swoje zdanie a jego nie wyparzona buzia a w tym wypadku bioniczny interfejs udzielają porady całemu Legionowi jak głosować. Nieoczekiwanie trafiając w gust większości żołnierzy. Jakie będą tego konsekwencje? Musicie przekonać się sami.

Legion otrzymuje zadanie dokonania zmiany warty za Legion Germanica, na nieznanym nam świecie Tau Ceti, tytułowym Świecie Postępu. Znajduje się on poza Rubieżą 921, a jego wyjątkowość polega na handlowym, technologicznym charakterze. Natasha od początku ostrzy sobie pazurki na nowinki, wszak przecież jest specjalistą technikiem. Okazuje się, że na ten technologicznie zaawansowany świat chrapkę ma także Rasa Kalmarów znana z poprzednich części Legionu Nieśmiertelnych.

Larson potrafi powiązać wiele wątków w niezwykle ciekawą całość. Nie ma tu szafowania niepotrzebnymi opisami, a wręcz przeciwnie wplata je w akcję, która jest dynamiczna, spójna i nieodgadniona aż do ostatniej strony. Autor potrafi nas zaskakiwać wprowadzając nowe postacie w momentach, które są dla nas najmniej oczywiste.

"Świat Postępu" jest jeszcze lepsza niż pozostałe części. Czyta się ją z lekkością. McGill musi wykazać się przebiegłością, a jego przeciwnikiem staje się adiunkt Claver z Legionu Germanica. Dodatkowo noc spędzona z imperator Turov na stole bilardowym wcale nie przysparza mu przyjaciół. Jak nie kochać McGilla? Każdy kto nie wiedział jak może wyglądać John Wayne Legionu Varus, może się o tym przekonać czytając "Świat Postępu".