Siostry wrony (twarda)

W GÓRSKIEJ WIOSCE

O trzecim tomie ?Świateł północy? nie da się powiedzieć nic nowego. Wszystko, co odnosiło się do poprzednich dwóch albumów z serii, odnosi się też do tego. Komu zatem spodobała się ta prosta, lekka, ale całkiem przyjemna rozrywka, graficznie wyglądająca jak kopia filmu ?Mój brat niedźwiedź?, będzie zadowolony z ciągu dalszego. A kto nie dał się jej porwać, porwać się nie da również i teraz.

Sonja kontynuuje swoją przygodę. Tym razem los prowadzi ją do górskiej wioski, gdzie czekają bardzo przyjaźni, ciepli ludzie. Ale miejsce to skrywa też swoje mroczne tajemnice?

Lubię tę historię, lubię ją na poziomie fabularnym, niemniej patrząc na jej szatę graficzną zawsze miałem, mam nadal i zawsze mieć będę uzasadnione wątpliwości. Bo niestety, ale wiele postaci, a już niedźwiedzie w szczególności, wyglądają jak żywcem wyjęte z filmu ?Mój brat niedźwiedź?. Ale żeby tylko. Tu wiele bohaterów to nic innego, jak designowe kopie bohaterów disnejowskich hitów, od ?Krainy lodu? zaczynając, na ?Zaplątanych? kończąc. Nie mam nic przeciw inspirowaniu się czyjąś twórczością, jednak takie dosłowne przerysowywanie czyichś prac do mnie nie trafia. I jedynie niezłym wykonaniem i przyjemnym klimatem / nastrojem, seria ta broni się na polu graficznym.

A fabularnie? ?Światła północy? to lekka, prosta i typowa dla swojego gatunku seria. Treść jest klasyczna, dziecięcy bohater trafia do niezwykłego świata zaludnionego dziwnymi stworzeniami i przeżywa kolejne przygody. Wszystko to w magicznej otoczce i całkiem klimatycznej scenerii. Konwencji nie łamie, ale dobrze się w nią wpasowuje i zapewnia przyjemną rozrywkę szczególnie dla tych, ceniących takie klimaty.

Wszystko to, oczywiście, skierowane jest przede wszystkim do dzieci, szczególnie tych, które nie są może tak obeznane z tymi elementami, albo po prostu nie zwracają tak dużej uwagi na fakt, że to wszystko już było. A może po prostu lubią takie historie ? i grafiki ? które już dobrze znają i polubili wcześniej. Wtedy na pewno bawić się będą dobrze.

Album przenosi nas do cudownego świata skandynawskich mitów i legend o trollach, dzikich zwierzętach mówiących ludzkim głosem i innych magicznych stworzeniach zarówno tych dobrych jak i złych posiadających niezwykłe moce i mieszkających w przepięknej krainie Jotundale...

Na kartach książki znajdziemy opowieść o młodej dziewczynie imieniem Sonja, która z pomocą Espena z naszego świata trafia do niezwykłej, magicznej krainy zamieszkałej przez przerażające potwory, magiczne stworzenia, wikingów i trolle, i w której nieustannie toczy się walka dobra ze złem. Pod opieką Espena i jego przyjaciół jest jednak bezpieczna. Sonia wraz z niedźwiedziem Bjornarem postanawiają odprowadzić Lottę, młodą uczennicę wyroczni, do rodzinnej wioski. Lotta od małego dorastała była pod opieką wyroczni lecz zachowała w pamięci obraz swojego domu, dlatego z pomocą przyjaciół postanawia go odnaleźć. Udaje im się to. W wiosce zostają przyjęci bardzo ciepło choć jej przywódczyni wzbudza w nich lęk. Czy Lotcie uda się dowiedzieć kim jest i dlaczego trafiła pod opiekę wyroczni? Kim jest przywódczyni gospodarzy i jakie ma zamiary w stosunku do przybyłych? Czy Lotta zostanie w wiosce czy może jednak wraz z Sonją i Bjornarem ruszy w dalszą podróż? Dziewczyna przecież nieustannie poszukuje swojego wuja.

Jest to wyjątkowo piękna i wciągająca powieść graficzna, która chwyta za serce czytelników w każdym wieku, chociaż jej adresatami są raczej ci nieco młodsi. Historia Sonji jak mało która oddziałuje na wyobraźnię i przenosi czytelnika do niezwykłej baśniowej krainy, z której nie chce się wracać. Niestety trzeba, bo chociaż historia porywa i objętościowo daje nadzieję na dłuższą przygodę tekst czyta się ekspresem i można jedynie spróbować wyobrazić sobie co w dalszych częściach przygotowała dla nas autorka. Na nie musimy jednak jeszcze odrobinę poczekać ;)

Autorką książki jest Norweżka Malin Falch i jest to jej debiutancka powieść. Pierwsze dwa tomy wypadły rewelacyjnie, dlatego z niecierpliwością wypatrywałam trzeciego. Ten również okazał się fantastyczny, ale historia nie doczekała się finału. Może to i lepiej, bo nie chciałabym tak szybko żegnać się z bohaterami, których ogromnie polubiłam i którzy tak bardzo mnie zaintrygowali. Pomysł na historię zachwyca, oprawa graficzna jest cudowna, dlatego nie dziwi też wiadomość, że komiks nagrodzony został prestiżowymi nagrodami literackimi. W chwili obecnej trwają nawet prace nad filmową adaptacją albumu. Jestem przekonana, że każdy kto zdecyduje się sięgnąć po historię Sonji w wersji papierowej będzie nią oczarowany. Zdecydowanie polecam ;)