Szept syberyjskiego wiatru

KALINA I WROGO NASTAWIONY SERGIUSZ
Główna bohaterka powieści Doroty Gąsiorowskiej to młoda dziewczyna, która przyjeżdża do raczej obcego jej miejsca. Z tym zaś owszem ? wiążą ją rodzinne relacje ? ale raczej nie wiąże żadne głębsze uczucie. Uczynna, pracowita, cierpliwa i jak na styl autorki przystało, mająca w sobie to ciepło i klasę. To nie jest dziewczyna skłonna do przekleństw czy hulaszczego prowadzenia się. Ufna, raczej potrafiąca doszukać się w ludziach dobra. Stąd też jestem w stanie dojrzeć podobieństwo pomiędzy postaciami pani Doroty z bohaterami kreowanymi przez Katarzynę Michalak. Nie są identyczne, ale idą w podobnym kierunku. Jeśli chodzi o Sergiusza, mężczyzna zrobił na mnie wstępne złe wrażenie, którego potem długo nie mogłam się pozbyć. Wydawał mi się wręcz ordynarny, bardzo niewłaściwy? Przyszedł moment przełomu i przyjemnie było mi przyglądać się odkrywaniu źródła jego mrocznej osobowości. I choć po części go zrozumiałam i zaczęłam patrzeć na niego z innej perspektywy, do końca pozostała ze mną jakaś taka rezerwa kierowana do jego postaci.

RÓŻNORODNOŚĆ NA DRUGIM PLANIE
Autorka zadbała o bardzo bogaty drugi plan, stąd też jej powieść okazała się pełna ciekawych i zaskakujących zdarzeń. Jest Bartek, pomocny i gotowy do poświęceń i to z nim Kalina dość szybko łapie nić porozumienia. Jest oziębła babcia, właścicielka fabryki, do której można czuć rezerwę, do kontrastu jest także jej opiekunka, która zabija ciepłem, serdecznością i uczy czytelnika języka rosyjskiego. Dorota Gąsiorowska z pewnością postarała się o to, żeby nie było nudno, a różnorodna kreacja postaci wyszła jej naprawdę dobrze. Na deser pojawia się pewna czarna owca, dziewczyna mogąca posunąć się do bardzo nieczystych gierek, byleby tylko podłożyć Kalinie pod nogi kłody. Głównej bohaterce nie zabraknie więc wrażeń, tak jak i nie brakuje ich samemu czytelnikowi.

WIELE WĄTKÓW
W światłach reflektorów przewija się kilka równowartościowych motywów głównych. Jest zarys miłosnej relacji, która jednak rodzi się etapowo, powoli i niespiesznie. Bazując na zrozumieniu, odkrywaniu i niezbędnym zaufaniu. Bez sztucznych ochów i achów. Tuż obok rozwija się temat pewnej mocno rozsypanej układanki, po poskładaniu której wychodzą na wierzch różne tajemnice. Wyjazd do Petersburga, tajemnicza przesyłka, postać Leonii czy porażające sekrety skrywane przez samego Sergiusza. Zdecydowanie jest co odkrywać, historia ? pomimo sporej liczby opisów ? zachowuje dynamiczny wydźwięk. Niesie ze sobą opanowanie, ale i niepewność. Uwielbiam takie lektury, którym nieustannie towarzyszy mgiełka enigmy, bo wiem, że moja cierpliwość zawsze zostanie nagrodzona.

PODSUMOWANIE
Sentymentalna, przemyślana, wartościowa. Historia o niespodziewanej miłości i długo skrywanych sekretach, które wreszcie opuszczają swoje kryjówki, bo nie da się na wieki tłumić czegoś wewnątrz siebie. Trzeba tylko znaleźć tą właściwą osobę, z którą warto podzielić swój los. Autorka kolejny raz mnie zaskoczyła i uważam, że ?Szept syberyjskiego wiatru? to jedna z lepszych jej powieści. Coś dla wielbicielek ciepłych, romantycznych, tajemniczych książek obyczajowych. To nie jest typowo życiowa historia, bo podobne scenariusze nie zdarzają się na co dzień, jest jednak zawarta w ramach pełnej wiarygodności. Polecam.

Zwykle czytam książki dla ich fabuły, bohaterów czy historii jakie opowiadają. Jednak od czasu do czasu trafi się taka perełka jak ?Szept syberyjskiego wiatru?, którą smakowałam jak najlepszą ambrozję. Kiedyś przeczytałam takie stwierdzenie i ono idealnie odzwierciedla to co czułam podczas lektury: ?Słowa są jak cukierki. Zachwycają. Kuszą. Uwodzą. Są smakiem chwil." Niezwykłość zawartych w książce opisów przyrody, ale także przeżyć wewnętrznych bohaterów, ich myśli, rozterek sprawiała, że nie chciałam kończyć książki, odwlekałam ten moment jak długo się dało rozkoszując się niezwykłym piórem autorki. Powieść rozbudziła we mnie chęć odwiedzenia petersburskich zabytków i syberyjskich rejonów, sprawiła, że moje serce mocniej biło na myśl o nieskażonej bajkalskiej przyrodzie, o syberyjskiej kulturze, wierzeniach... Chwilami miałam wrażenie, że sama czuję powiew syberyjskiego burana... Opisy przyrody i bohaterów były tak plastyczne, że odnosiłam wrażenie jakbym oglądała film 3D, a nie czytała powieść... Naprawdę niezwykłe przeżycie ????
O czym jest treść książki ? To niezwykła historia młodej Kaliny, sieroty, która przyjeżdża do Polski, by pomóc swojej babce w prowadzeniu fabryki porcelany. Jej asystentem i przewodnikiem jest Sergiusz, jednak dziewczyna nie potrafi znaleźć z nim nici porozumienia. Drażni ją jego zachowanie, a z drugiej strony w pewien sposób jest nim zafascynowana. Gdy oboje dostają misję wyruszenia do Petersburga, a następnie nad Bajkał w celu zdobycia rodzinnej pamiątki okazuje się, że babkę i Sergiusza łączą tajemnice, do których Kalina nie ma dostępu... Czy młoda kobieta odważy się posłuchać swojego serca? I co się stanie, gdy wtargnie do niego uczucie silniejsze niż sam buran, porywisty syberyjski wiatr???

Jest to moje kolejne spotkanie z twórczością Pani Doroty, i tak jak poprzednie powieści ta również mnie zauroczyła. Autorka w swej powieści zabiera nas na malownicze obrzeża Nowego Sącza, jak również w podróż do pięknego Petersburga i nad tajemniczy Bajkał. Kalina podczas swojej podróży na Syberię poznaje magiczne miejsca, dostaje również bardzo dobrą radę, że należy słuchać głosu swojego serca to jedyna właściwa droga. Trzeba umieć odczytywać wskazówki, które daje nam wszechświat, lecz nie zawsze jest to łatwe. Gdy Kalina dowiaduje się o sekrecie skrywanym przez ukochanego pierwszym jej odruchem jest ucieczka od miłości powrót do Szkocji, dopiero dzięki talizmanowi, który dostaje od babci zrozumie przesłanie koleżanki z Syberii i posłucha głosu swojego serca. Kalina nad Bajkałem poznaje Marinę, która jest jej przewodnikiem, uświadamia ona dziewczynie jeszcze jedną ważną rzecz, nie ma przypadkowych spotkań każda poznana osoba wnosi coś nowego do naszego życia. A co jeśli osoba, którą poznamy nas skrzywdzi, okłamie, zburzy uczucie jakie powstało, czy odważymy się posłuchać własnego serca i ponownie zaufać? Bardzo dobrze i lekko zbudowana fabuła. Czytając powieść możemy poznać kulturę oraz wierzenia Buriatów, którzy zamieszkują wybrzeża Bajkału. Autorka opisuje wszystko dokładnie i przejrzyście dzięki czemu książkę czyta się bardzo szybko i nie można się od niej oderwać. Po przeczytaniu wprowadzenia do powieści na samym początku książki przepadłam, musiał poznać skrywaną w nim tajemnicę. Bardzo dobrze dobrani bohaterowie nadają książce uroku. Książka pełna ciepła, uroku, z pięknymi opisami uroczych miejsc. Powieść wywołuje wiele emocji w czytelniku poprzez swoje jakże prawdziwe przesłanie ? ?Słuchaj swego serca wtedy na pewno nie miniesz się ze szczęściem?.