Szepty ciemnych wód

Kolejny debiut, kolejne emocje, ponieważ w moje ręce trafił dosyć mocny kryminał. A to misie lubią najbardziej. Mam ogromne szczęście do debiutów, które ostatnimi czasy dosyć często czytam. I znów autor zabrał mnie w podróż przez bardzo mroczną historię. Szepty ciemnych wód to kryminał napisany przez Krzysztofa Kladera, rzeszowianina, absolwenta Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych, uczelni w tym podkarpackim mieście. W latach 90. pan Krzysztof był założycielem i współtwórcą pierwszej grupy street-art`owej w Rzeszowie, tworzącej murale i graffiti. Uczestnik konkursu na Ogólnopolskim Konwencie Twórców Komiksu w Łodzi, a także Rzeszowskiej Akademii Komiksu przy WDK Rzeszów. Uwielbia rysować, maluje na płótnach, ścianach i deskach. Zagłębia swój słuch w metalowych, mocnych brzmieniach.

Okładka od razu przyciąga wzrok, ma coś mrocznego w sobie. Jest na niej kobieta, która patrzy przed siebie, a wokół niej widzimy las w czerwonej poświacie. U dołu okładki w treść książki wprowadza nas cytat i... twarze innych kobiet:

Czasem jesteś tylko pionkiem w mrocznej grze, ale tym najcenniejszym na planszy

Rzeszów. Przenosimy się do południowo-wschodniej części naszego kraju. Poznajemy główną bohaterkę powieści Aleksandrę Oreankę, dziennikarkę lokalnego tygodnika "Resweek". Jak to jest w XXI wieku, papierowe gazety powoli kończą swój żywot, bo wszystko przeniosło się w "internety". Każdy szuka sensacji przed ekranem komputera czy telewizora, a papier to już tzw. odgrzewane kotlety. Redaktorka zdaje sobie sprawę, że czas tygodnika powoli chyli się ku upadkowi. Kończy się rok szkolny, zbliżają się upragnione dla dzieciaków wakacje. W dniu ostatniego dzwonka Oreanka otrzymuje tajemniczy list, w którym nieznany jej nadawca przekazuje kobiecie dziwną wiadomość. Ma udać się na okoliczne kapliczne wzgórze, gdzie coś jest ukryte specjalnie dla niej. Zainteresowana listem udaje się w to miejsce ze swoim redakcyjnym kolegą, Wiktorem. Na miejscu znajdują tajemnicze płótno, na którym widnieje niesamowicie interesujący portret kobiety. Okazuje się, że osoba z obrazu, to... zaginiona wiele lat wcześniej dziewczyna. Wkrótce, po kolejnych tajemniczych wiadomościach, Oreanka znajduje zwłoki dziewczyny. A to dopiero początek, bo w każdy piątek dziennikarka dostaje nowe wskazówki i natrafia na kolejne zwłoki.

Z każdym rozdziałem sprawa staje się coraz bardziej tajemnicza, a policja jest bezradna. Oreanka staje się pionkiem w grze zwyrodnialca, który jest nieuchwytny. Czytelnikowi trudno wskazać zabójcę, rozszyfrować zamysły autora. To duży plus, bo do samego końca można gubić się w domysłach. Postaci są bardzo ciekawie skonstruowane. Policjanci (dosyć oryginalni), ba! Wręcz jeden przerażający, a sama główna bohaterka też ma swoje problemy, z którymi na co dzień musi się mierzyć.

Bardzo udany debiut. Polecam.

?Czasem jesteś tylko pionkiem w mrocznej grze, ale tym najcenniejszym na planszy...?

Macie może ochotę na kryminał, w którym atmosfera zagęszcza się z każdym kolejnym rozdziałem, a autor nie pozwoli Ci zbyt szybko odkryć rozwiązania całej sprawy? Jeśli tak, to na recenzję książki Krzysztofa Klader ?Szepty ciemnych wód?!

Aleksandra Oreanka jest dziennikarką lokalnego tygodnika, który od dłuższego czasu chyli się ku upadkowi. W dniu zakończenia roku szkolnego do redakcji zostaje dostarczony tajemniczy list. Nieznany nadawca naprowadza redaktorkę na trop sensacyjnego odkrycia, które może nadać jej karierze zupełnie nowy kierunek. Na kaplicznym wzgórzu Oreanka znajduje portret dziewczyny uprowadzonej dziesięć lat wcześniej, a niedługo potem ? jej zwłoki. Od tego momentu tajemniczy informator co tydzień podaje lokalizację, w której ukryte są ciała kolejnych ofiar. Zbrodniarz, nazwany przez prasę Tanatosem, ostentacyjnie ignoruje działania policji, stawiając kolejne żądania. Tymczasem redaktorkę zaczynają dręczyć niepokojące wizje i ataki paniki. Czy będzie w stanie pokonać własne demony, by zmierzyć się z szaleńcem odpowiedzialnym za serię makabrycznych zbrodni?

Cała historia podzielona jest na tygodnie, dzięki czemu całą fabułę poznajemy krok po kroku - od pierwszych niewinnych poszlak, po odkrycie, kto w tej grze tak naprawdę rozdaje karty.

Może i akcja tej powieści nie zalicza się do tych szybszych, to jednak wybaczam autorowi ten manewr. Czemu? Ponieważ pozwoliło mi to w pełni delektować się lekturą oraz poukładać wszystkie poszlaki w jedną spójną całość.

I nie, nie udało mi się odgadnąć zakończenia - w pewnym momencie za bardzo zaufałam Panu Krzysztofowi oraz stworzonym przez niego bohaterów, przez co dałam wywieźć się w pole. Czy pomimo tego finał tej lektury zapewnił mi te emocje, które oczekiwałam? Tak, Klader doskonale wiedział, na co postawić wszystkie karty w trakcie pisania kilkunastu ostatnich stron tej pozycji. Przygotujcie się na prawdziwą bombę emocji!

Czy książkę polecam? ?szepty ciemnych wód? to jedna z tych powieści, która idealnie nada się na długie jesienne wieczory, jednak jest małe ?ale?... Przy tej lekturze czas mija zdecydowanie za szybko!