Szklane skrzydła motyla

Niektóre dni zaczynają się kiepsko, a odnalezienie zwłok w miejskiej fontannie z pewnością można zaliczyć do jednego z najgorszych początków dnia. Dla policji zaś jest to początek trudnej zagadki kryminalnej ? wygląda bowiem na to, że ciało zostało tu przewiezione z innego miejsca, co więcej przed śmiercią z kobiety została upuszczona krew. Jakby tego było mało, jest to dopiero pierwsza z ofiar, która na dniach zostanie odnaleziona w różnych zbiornikach wodnych na terenie miasta. A wszystkie tropy zdają się mieć coś wspólnego z zamkniętym przed laty ośrodkiem terapeutycznym. Czy w Kopenhadze grasuje jakiś szaleniec? A może za owymi morderstwami kryje się jakaś głębsza historia? Katrine Engberg w ,,Szklanych skrzydłach motyla? stawia duży nacisk na przedstawienie psychiki wykreowanych przez nią bohaterów, co w połączeniu z scenerią zasnutej deszczem Kopenhagi tworzy naprawdę fajny klimat ? duszny i mroczny, który towarzyszy czytelnikowi niemalże do samego końca. Wątki obyczajowe, przybliżające nam życie najważniejszych postaci, mieszają się tutaj z prowadzonym śledztwem, i choć akcja nie pędzi tu na łeb na szyję, to elementy te zostały dobrze wyważone i, co więcej, w odpowiednich momentach potrafią porwać czytelnika bądź utrzymać w niepewności. Mówiąc krótko, książka stanowi po prostu dobrze napisany kryminał, przy którym można spędzić kilka emocjonujących wieczorów ? mamy tutaj intrygujące śledztwo, dobrze ukrywającego się mordercę (nie musicie się martwić, że zbyt szybko domyślicie się kto jest sprawcą), a to wszystko podlane klimatyczną, skandynawską oprawą. Osobiście mogę tylko dodać, że bardzo lubię wątki związane z chorobami psychicznymi, a tutaj spora część akcji związana jest właśnie z ośrodkiem psychiatrycznym, co wywoływało dodatkowy dreszczyk podczas lektury.

Niezły, choć pasjonującym (jak wydawca) bym tego thrillera nie nazwała. Nie nudziłam się w trakcie lektury. Ale też nie wciągnął mnie na tyle żebym nie mogła się oderwać od lektury.
Niezła zagadka, dobrze prowadzone dochodzenie, ciekawe zakończenie, niezłe tło psychologiczne, to niewątpliwe atuty tej książki.
Zarys fabuły ciekawy, intrygujący. Pewnego dnia w jednej z fontann na rynku w Kopenhadze zostają znalezione nagie zwłoki kobiety. Następnego dnia sytuacja powtarza się z tym, że ofiara jest mężczyzna. Pikanterii i zagadkowości całej sprawie dodaje fakt, iż morderca upuścił krwi ofiarom poprzez ponacinanie większości żył. A to dopiero początek odnajdywanych zwłok. Kolejne dni oznaczają kolejne zwłoki. Policja rozpoczyna dochodzenie, które prowadzi doświadczony policjant Jeppe K?rner.
Kto będzie następną ofiarą? Kto zabija i dlaczego?
Na początku wspomniałam, iż atutem książki jest niezłe tło psychologiczne. Szklane skrzydła motyla, podobnie jak inne skandynawskie książki, mocno, dosadnie traktuje o pewnych aspektach życia społecznego, kładzie nacisk na to, co zdaniem autora jest niedoskonałe, co budzi emocje, złość, sprzeciw, co jest przez państwo traktowane po macoszemu, a co zdecydowanie i szybko wymaga naprawy.
Mniej tu nacisku położonego na postać śledczego, choć jest ona ciekawie nakreślona. Jednak autorka nie rozkłada jej na czynniki pierwsze tak jak ma to miejsce w innych skandynawskich kryminałach. Tu mocny nacisk kładziony jest właśnie na problemy społeczne, ich podłoże i konsekwencje. Mocne. Warte przeczytania choćby ze względu na poruszane kwestie społeczne, które znajdują odbicie także w polskiej rzeczywistości.
Szklane skrzydła motyla nie są może arcydziełem literackim, nie są wybitnym kryminałem, ale są niewątpliwie ważną, potrzebną, ciekawie poruszająca pewne kwestie, wciągającą lekturą. Bez euforii, ale i bez poczucia straconego czasu. Warto przeczytać. polecam.