Sztejer Kroniki Torunium

Dziś kilka słów na temat książki pt., ?Sztejer. Kroniki Torunium", autorstwa Roberta Forysia. Muszę się przyznać, że byłą to moja pierwsza styczność z Vincentem Sztejerem i do tej pory nie potrafię sobie wytłumaczyć jakim cudem nie słyszałam o jego osobie już wcześniej (mam nadzieję, że nie jestem jednak jedyna) ???? Mimo, że nie czytałam poprzednich tomów, to ten fakt nie przeszkodził mi w lekturze tej pozycji. Jednak na mojej liście mam już zapisane poprzednie tomy, ponieważ po przeczytaniu tej części czuję straszny niedosyt!

Jeśli chodzi o fabułę, to czytelnik poznaję całą historię z dwóch perspektyw:
Vincent Sztejer- wyszkolony zabójca, który wraz z bandą zabójców, wyrusza w tajną misję do Torunium, gdzie został na niego wydany wyrok śmierci.
Quelen Żmijka - posestor Siódmego Ostrza Tropicieli Wiedźm, która zajmuje się sprawą zabójstwa ochroniarza pałacowego. Żeby tego było mało, w całą sprawę zamieszani są wysoko postawieni ludzie, którzy zrobią wszystko by prawda nie ujrzała światła dziennego...

Cała fabuła dzieje się w świecie po wielkiej zagładzie. Wszystko co znamy z dnia codziennego zniknęło... Zamiast tego bohaterom towarzyszą zmutowane stworzenia oraz zarazy, które spowodowała apokalipsa. Autor bardzo realistycznie przedstawił tło całej akcji, co połączone z dobrze wykreowanymi bohaterami sprawia, że strasznie ciężko jest oderwać się od lektury.

To nie jedyne plusy tej książki:
Kolejną zaletą może byś sposób przedstawienia walki przez Pana Roberta. Czytelnik znajdzie tutaj nie tylko walki z mutantami, ale również sceny walki jeden na jednego - zwłaszcza jedna, opisana na jednym z ostatnich rozdziałów strasznie mi się spodobała???? - oraz morskich inwazji. Ta książka to idealna gratka dla fanów broni, znajdziemy tutaj opisy nie tylko broni białej, palnej, ale i materiałów wybuchowych i wiele więcej!

I na sam koniec wisienka na torcie - masa czarnego humoru i ironii! Niektóre fragmenty są po prostu mistrzowskie, nie raz uśmiechałam się do książki. Chyba głównie przez ten fakt ta książka strasznie przypadła mi do gustu i zachęciła mnie do książek z postapokaliptycznym klimatem, które wcześniej unikałam jak ognia.
Na koniec tradycyjnie pozostaje pytanie, czy książkę polecam? Zdecydowanie tak! Lekturę czyta się strasznie szybko i to nie tylko dzięki stylowi autora, ale i dużej czcionce, która pomaga pochłonąć książkę w zaledwie kilka godzin. Nie spodziewałam się, że aż tak spodoba mi się ta książka i z niecierpliwością czekam na kolejny tom!

Robert Foryś urodzony w Warszawie w 1973, z wykształcenia jest archeologiem, natomiast z zamiłowania historykiem. Czas studiów poświęcił na zgłębienie wiedzy nad demonologią Słowian i Bałtów oraz pogańskimi obrzędami magicznymi. Jako pisarz znany jest głównie z cyklu Gambit Hetmański.

Szterej. Kroniki Torunium to 4 tom cyklu ?Sztejer?. Nie ukrywam, nie miałam niestety przyjemności czytać poprzedni tomów. Sama historia już na początku przedstawia nam jedną z głównych bohaterów świata. Quelen Żmijka, agentka służb porządkowych zwanych inaczej tropicielami wiedźm. Dowiadujemy się na czym jej praca głównie polega, poznając przy tym sprawę nad którą obecnie pracuje ? szuka mordercy jednego z klientów miejscowego burdelu. Okazuje się, że ofiarą był bardzo znaczący człowiek w obecnych czasach, dlatego znalezienie sprawcę jest priorytetowe.

Poznajemy również tytułowego bohatera. Vincent Sztejer po kilkaset latach wraca do swojego można by rzec rodzinnego miasta. Zwabiony podstępem do drużyny, której przewodzi zabójcza Carli Morati, zostaje zmuszony wraz z drużyną najemnych zbirów do Piwnych Miast. Okazuje się, że nie wszystko co pamiętał i zostawił było takie same. Torunium to świat, gdzie rządzą zasady stworzone na gruzach tego co pozostawiła po sobie apokalipsa. Mutacje, zarazy, wyklęte miasta. Nikt już nie pamięta jak żyło się przed Zagładą, jak było lepiej i bezpieczniej.

Autor pozwala nam na śledzenie na przemian śledztwo prowadzone przez Żmijkę i Josepha Grosza oraz pełną niebezpiecznych przygód podróż Vincenta w stronę Torunium. Jest to oryginalny sposób aby przyciągnąć czytelnika do fabuły, co autorowi zdecydowanie się udało. Razem z bohaterami zagłębiamy się w śmierdzące zaułki miasta oraz w czarny humor, który dodaje tylko uroku całej powieści.

Styl autora przypał mi do gustu, czytało się płynnie i z zaciekawieniem. Natomiast nie wiedza na temat poprzednich tomów nie przeszkadza, aby zrozumieć fabułę i historię. Ba, nawet zachęca by sięgnąć po inne tomy i wgłębić się do podstaw powieści. Nie wiem jak wydawnictwo to robi, ale jest to kolejna książka pod ich znakiem, którą się nie zawiodłam.

"Być może właśnie taka jest cena ludzkiego postępu, na krańcu którego zawsze czai się unicestwienie człowieka i jego pychy".*

?Sztejer. Kroniki Torunium? Roberta Forysia są kolejną odsłoną przygód o Vincencie Sztejerze. Ja niestety nie czytałam wcześniejszych części, dlatego nie będę się do nich odnosić.

Cała książka napisana jest z dwóch perspektyw. Pierwsza opisuje losy Quelen Żmijki ? posestor Siódmego Ostrza Tropicieli Wiedźm, a druga Vincenta Sztejera ? najemnika. Losy posestor opowiada nam narrator personalny, natomiast dzieje Sztejera poznajemy z perspektywy pierwszoosobowej. Muszę przyznać, że zdecydowanie wolałam zgłębiać historię Żmijki, gadanina Sztejera momentami mnie drażniła. Chłop opowiadał dokładnie, co robił i jeszcze podkreślał, jaki to jest fantastyczny. Rozumiem, że taki już ma charakter, jednak nie do końca to do mnie trafiało. Nie mam jednak zastrzeżeń do całej jego postaci. Jest spójna i ma swój charakter, jednak na piwo wolałabym iść ze Żmijką.

Sztejera poznajemy, kiedy po pięciu latach opuszcza swoją klatkę w Cytadeli. Nie wychodzi jednak na wolność, ale razem z innymi najemnikami zostaje wysłany pod wodzą Carli Morati do Torunium. Początkowo nikt mu nawet nie mówi, po co ma tam płynąć. Ma słuchać Carli, wykonać grzecznie zadanie, a na koniec odebrać zapłatę. Problem w tym, że bohater nie chce wracać do tytułowego miasta, ponieważ przysporzył tam sobie wielu wrogów.

Z Quelen Żmijką spotykamy się po raz pierwszy, kiedy zaczyna pracę nad śledztwem dotyczącym morderstwa w burdelu. Jak to zwykle bywa, nic nie jest takie proste, jak się początkowo wydaje. Posestor razem ze swoim nakaźnym ? Josephem Groszem, grzebią coraz głębiej i dokopują się do coraz brudniejszych interesów i coraz poważniejszych graczy. Rozwiązując zagadkę, nie boją się łamać praw człowieka i stosować tortur, boją się natomiast o własne życie. Mimo twardych charakterów nie są oni jednak zupełnie pozbawieni empatii, pomagają sobie nawzajem, a czasem okażą serce jakiejś przybłędzie.

"(?) zło czynione w imię dobra jest najpowszechniejszym ze złudzeń, jakim ulega człowiek".

Świat, który jest opisany w książce to świat po zagładzie. Wszystko, co znamy, zostało zmiecione w proch i nastały nowe czasy. Czasy niewolnictwa, drewnianych chałup i ogólnego zacofania. Elektronika i wieżowce zniknęły, pojawiły się za to różne mutanty napadające na ludzi. Wszędzie panuje brud, smród i ubóstwo. Przemoc i gwałt stały się tak powszechne, że przeżycie kolejnego dnia stanowi prawdziwe wyzwanie.

Powieść ta na pewno nie jest dla tych, których łatwo obrazić. Dostaje się wszystkim i za wszystko: kobietom, politykom, duchownym. Główny święty ? Teodeus twierdzi, że "przemoc jest wyrazem bezradności, a prawdziwa siła tkwi w pieniądzach i właściwym ich używaniu", więc urzędnicy i stróże prawa kombinują i przyjmują łapówki. W świętym mieście Torunium rządzą Ojcowie Protektorzy. Lepiej z nimi nie zadzierać, bo można wylądować w rzece o wdzięcznej nazwie Wrząca. Politycy sadzają na stołkach głównie rodzinę, a legendarnym demonem jest ?Gender?. Jak widać, nawet apokalipsa nie dała rady zmienić pewnych spraw na lepsze.

?Kroniki Torunium? bardzo mi się spodobały. Czarny humor wylewa się z kart powieści, a bohaterowie nie szczypią się ze swoimi przeciwnikami. Jeśli tylko chcą i mogą coś zrobić, to na pewno to zrobią. Świat też bardzo przypadł mi do gustu, lubię postapokaliptyczne klimaty. Po epilogu zamiast zakończenia moim oczom ukazał się napis koniec części pierwszej, więc czekam z niecierpliwością na część drugą. Na pewno chętnie ją przeczytam.

* Wszystkie cytaty pochodzą z książki: Foryś R., Sztejer. Kroniki. Torunium, Wydawnictwo WarBook, 2001