Sztuka kłamania

Luc Moreau ma talent. I to nie byle jaki, bowiem potrafi fałszować obrazy tak doskonale, że są niemalże identyczne. To natomiast doprowadza go do tego, że staje się bogatym fałszerzem sztuki.
Podczas jednej z akcji Luc poznaje tajemniczą kobietę. Robi ona na mężczyźnie niesamowite wrażenie ale ta znajomość nie może mieć przyszłości. Brooke Astley jest bowiem policjantką, która za wszelką cenę pragnie strzec obrazy oraz złapać złodzieja.
Zabawa w kotka i myszkę nabiera rozpędu. Czy Brooke złapie fałszerza na gorącym uczynku? Czy odkryje kim on jest zanim sytuacja skomplikuje się zbyt mocno?

Biorąc książkę do ręki przypomniał mi się film o podobnej tematyce. Sean Connery i Catherine Zeta-Jones w "Oszaczonych". Widzę tu dużą inspirację ale finalnie powieść okazała się być świerza jeśli chodzi o pomysł. Dotąd jeszcze nic takiego nie czytałam.
Autorka napisała lekturę dość poważną. Nie ma tu humoru czy lekkości. Jest nerwowo. Trzyma w niepewności do samego końca. Opisane sceny uniesień były gorące i spalające.
Podobała mi się także kreacja bohaterów. Postać Brooke jako policjantki wyszła bardzo realnie. Inteligentna, bystra i odważna. Ambitna i z pasją.
Luc natomiast jako bohater został rozłożony na czynniki pierwsze. Został poddany analizie. Był fajnie otoczony mgłą niepewności i nieprzewidywalności.
Fabuła dostarcza emocji. Misternie utkany motyw fascynujące i intryguje. Tak na dobrą sprawę jest to bardzo wciągająca lektura.
Osobiście dodałabym tylko więcej szczegółów i opisów samej kradzieży. Albo chociażby tworzenia takich dzieł.
Autorka pokazała jakie cechy charakteru powinien mieć kłamca. To sztuka sama w sobie. I to było dobrze omówione. Jestem bardzo na tak i z chęcią sięgnę po kolejny tom.

Polecam