Sztuka kochania

lepszych lub gorszych. Niektóre są tak śmiałe, że Sztuka kochania przy nich, to literatura dla pensjonarek. A jednak wciąż warto ją czytać. Wrzawa, jaką wywołała książka Wisłockiej, była wielka. Myślę, że było to najważniejsze, najgłośniejsze i najpopularniejsze dzieło z dziedziny seksuologii, drukowane w ostatnim czterdziestoleciu. Ciekawa była jego recepcja. Uczeni, fachowcy, popularyzatorzy mieli mieszane uczucia, wielu nie kryło swych wątpliwości; nie wszystkim publikacja się podobała. Jednak książki naprawdę oryginalne zawsze wywołują zarówno żywiołowe sprzeciwy, jak i szczerą aprobatę. Inaczej zareagowali zwykli, tak zwani szarzy odbiorcy. Tu, zwłaszcza wśród ludzi młodych, książka wywołała entuzjazm, stała się obowiązkową, poszukiwaną lekturą. Myślę, że największy oddźwięk znalazła u dwudziesto-, trzydziestolatków. Horrendalne ceny na bazarach, dzikie kserokopie i pirackie przedruki są świadectwem zapotrzebowania na ten typ literatury, a także dowodzą, że autorka umiała trafić w społeczne zapotrzebowanie. I mimo zjadliwych, a często obraźliwych recenzji, mimo wybrzydzania różnych świętoszków, życie pokazało, kto miał rzeczywiście rację. Najbardziej zjadliwe gromkie recenzje robiły wrażenie, jakby autorzy albo książki nie czytali (na pewno nie czytali jej uważnie, może z obrzydzenia?), albo jak gdyby pisali je obok, nie na temat. Mniejsza z nimi, popularność dzieła oraz - paradoksalnie - wspomniane recenzje na pewno stały się dla autorki źródłem satysfakcji. Mało kto może poszczycić się świadomością, że zdziałał tak wiele! Mówiłem i wciąż mówię: nikt nie przyniósł Polakom tyle osobistego szczęścia, co Michalina Wisłocka swoją niezwykłą książką. Zarówno książka, jak i jej autorka powinny przejść do historii. Nie, na pewno przejdą! Prof. dr hab. n. med. Andrzej Jaczewski Od autorki Sztuka kochania nie zawiera recepty na miłość, nie jest też podręcznikiem technik seksualnych. ,,Kochanie" to piękne polskie słowo, które w moim odczuciu określa ciepły, serdeczny, pełen przyjaźni i harmonii seksualnej kontakt dwojga bliskich sobie ludzi. Moja książka powstała w roku 1974, w wyniku piętnastoletniej pracy lekarskiej - naukowej oraz społeczno-publicystycznej. Wykorzystałam w niej doświadczenia płynące z rozmów z pacjentami oraz z lektury mnóstwa listów przychodzących do Poradni Korespondencyjnej Towarzystwa Świadomego Macierzyństwa i do miesięcznika ,,Zdrowie"; przez wiele lat odpowiadałam na te listy. Wykorzystałam też materiały i wnioski z dyskusji prasowych, w których wojowałam uparcie o kulturę uczuć i seksu. Oczywiście w ogromnej większości udzielałam porad kobietom, co wynika z mojej specjalności podstawowej, jaką jest ginekologia, i stąd też książka mówi przede wszystkim o kobietach, chociaż przeznaczona jest dla obojga. Nie sądzę jednak, żeby to nastawienie było ujemną stroną książki, ponieważ w moim przekonaniu w kobiecych rękach leży kształt miłości i kultura życia uczuciowego rodziny. Na koniec trochę o historii książki - bo ma ona swoją historię, i to niemałą. Przed pierwszym wydaniem w roku 1976, przesiedziała przez prawie cztery lata za kratkami w ,,Białym Domu", uznana za zbyt gorszącą, pomimo wielkich starań cenzury, żeby ją ,,uskromnić". Między innymi - czterokrotnie zmniejszano rysunki pozycji przy stosunku (pierwsze w Polsce, jakie ukazały się drukiem), aż osiągnęły wielkość znaczka pocztowego. Ukazała się z ,,przyzwoitą" ślubną parą na okładce dzięki nowemu dyrektorowi Łukaszowi Szymańskiemu, który pojawił się w ,,Iskrach" i jak Cezar pod hasłem Veni, vidi, vici, wyzwolił książkę z zamknięcia. Od tego czasu, w siedmiu kolejnych nakładach i dodrukach, przekroczyła trzy miliony egzemplarzy. A ile wyszło w kserokopiach, nie da się zliczyć. Tłumaczona była w Ameryce, Czechosłowacji, Bułgarii, Rumunii, w Rosji w wielomilionowych nakładach i ostatnio w Chinach, chociaż kultura seksualna jest tam co najmniej o cztery tysiące lat starsza od naszej. W obecnym wydaniu uzupełniłam znacznie rozdział Zmysł słuchu, dodając teksty historyczne o mowie miłosnej. Ponadto dodałam opisy rozmaitych gier i zabaw erotycznych w wodzie i na wakacjach oraz metody rozwiązywania problemów głodu seksualnego w życiu ludzi samotnych. Zmieniłam także rozdział o antykoncepcji, dodając nowe metody regulacji urodzin, które pojawiły się na świecie w ciągu ostatnich dwudziestu lat. Mam nadzieję, że rozważania zawarte w obecnym wydaniu książki pozwolą trzeciemu już pokoleniu młodych małżeństw rozwiązać trudności oraz konflikty, z którymi nie potrafią sobie same poradzić. Pragnę, aby Sztuka kochania nadal odgrywała rolę doświadczonego przyjaciela kochających się par i wprowadziła do ich dnia powszedniego wiele radości. [...]