Szukaj mnie wśród lawendy. Zuzanna

bie. Chciała jego. Ivo. Uświadomiła sobie, że nic innego nie jest teraz dla niej ważne, tylko to, aby byli w końcu razem. * Tuż przed południem przyjechał Robert i razem ruszyli na lotnisko na Strachocinie. Wyjechali z Biskupina, gdzie znajdował się rodzinny dom Skotnickich, i utknęli w korku. Było to zupełnie normalne - każdy, kto mieszkał na wrocławskiej ,,wielkiej wyspie", przyzwyczajał się do trudności komunikacyjnych, ale życie w tym miejscu miało swój niepowtarzalny urok i Gabi za każdym razem, gdy tu wracała, czuła, że naprawdę jest w domu. Kochała spacery do pobliskiej Hali Stulecia i Pergolę, na której teraz - w miesiącach letnich - codziennie wyświetlano widowisko ,,Światło i dźwięk". Postanowiła zabrać Ivo na ten pokaz, bo wprawdzie był już kilka razy w Polsce i u jej rodziców, ale jakoś nigdy tam nie zawitali. A jeśli przyjedzie z Constanzą, no cóż. Jej też to na pewno bardzo się spodoba. - Jak się sprawy mają? - próbował zagaić Robert. - Z czym? - Ogólnie. Jak twój biznes? - Całkiem nieźle. Teraz jest najlepszy czas. - A ty musiałaś tutaj przyjechać. - Uśmiechnął się. - Nie musiałam, ale chciałam. No dobrze, musiałam. - Gabi też się uśmiechnęła. - Zuzia nie mogła się już doczekać. - Zuzia. - Pokręciła głową. - Co? - Zawsze, jak tak o niej mówisz, mam wrażenie, że opowiadasz o jakiejś małej dziewczynce. Robert uniósł kącik ust. - Ona jest moją dziewczynką. Małą Zu. - Tak, tak, wiem. I cieszę się, bardzo. - Ja też. Z bijącym sercem czekała, aż dwaj najważniejsi faceci w jej życiu pojawią się w rozsuwanych drzwiach sali przylotów. I wreszcie ich ujrzała. Dario szedł obok ojca i z daleka dało się zobaczyć, że buzia mu się nie zamyka. Ivo ze spokojem odpowiadał na pytania. Tuż obok nich szła Constanza i także wtrącała się do rozmowy. Zatem znała chorwacki, bo Ivo z synem z reguły rozmawiał w ojczystym języku. Gabi wzięła głęboki wdech, aby ukryć zdenerwowanie. Robert widział zapewne, co się dzieje, ale nie komentował. - Mamaaa! - Dario podbiegł do niej i mocno przytulił. - Misiaczek. - Pocałowała syna w czubek głowy. Nastąpiło powitanie, Ivo przedstawiał swoją towarzyszkę Robertowi, podczas gdy Dario opowiadał z entuzjazmem o podróży na lotnisko w Dubrowniku. - A jak dojechaliście? - spytała Gabrysia. - Wujek Francesco nas zawiózł. On jest taki śmieszny! Gabi zesztywniała. Miała inne zdanie na temat wspólnika Ivo i za każdym razem, gdy słyszała jego imię, spinała się wewnętrznie, bezwiednie uruchamiając mechanizm obronny. - To dobrze, a teraz wujek Robert zawiezie nas do babci. - Gabi, słuchaj, ja dojadę później - wtrącił Ivo. Dziewczyna spojrzała na niego, gdy mówił coś cicho do swojej towarzyszki. - Dlaczego? - Constanza za trzy godziny wylatuje do Warszawy. Ma tam kilka spraw do załatwienia. Poczekam z nią i przyjadę taksówką. - Nie będzie jej na ślubie? - To pytanie jakoś tak samo wyrwało się Gabrysi. - Będzie, przyleci w piątek. Zarezerwowała sobie hotel w centrum. Wiem, że w domu twoich rodziców jest dużo miejsca, ale nie chciała robić kłopotu. - OK. - Gabi uśmiechnęła się do Włoszki, która odwzajemniła się tym samym. - To my idziemy, a tato do nas dojedzie. Dario trochę marudził, ale Ivo wytłumaczył synowi, że musi poczekać na samolot przyjaciółki. Wkrótce cała trójka siedziała w samochodzie i jechała na Biskupin. Chłopiec grał w coś na tablecie, a Gabi milczała. - Wiedziałaś, że z nią będzie? - spytał w końcu Robert. Wzruszyła ramionami. - Domyślałam się. W sumie ładnie z jej strony, że wzięła ten hotel. Dziwne, że on z nią tam nie zamieszka. - Pewnie chce być blisko małego - odparł cicho Robert. - Pewnie tak. Wiele można by powiedzieć o ich pogmatwanym związku, ale jedno pozostawało pewne: syna Ivo kochał ponad wszystko i, mimo dzielącej ich odległości, był dobrym ojcem. Nie ,,starał się być", ale po prostu nim był. I to też miało dla Gabi niezwykłą wartość. Może dlatego ciągle mieszkała na południu Chorwacji - aby Ivo miał bliżej do małego. A może dlatego, żeby ona była zawsze na miejscu. Gdy przyjeżdżał. Przecież zawsze mówił: ,,Dziękuję, że na mnie czekałaś". REDAKCJA: Alicja Tempłowicz KOREKTA: Monika Pruska OKŁADKA: Krzysztof Urbański KONWERSJA DO EPUB/MOBI: (C) Agnieszka Lingas-Łoniewska i Novae Res 2015 Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie, reprodukcja lub odczyt jakiegokolwiek fragmentu tej książki w środkach masowego przekazu wymaga pisemnej zgody wydawnictwa Novae Res. Wydanie pierwsze ISBN 978-83-7942-698-0 NOVAE RES - WYDAWNICTWO INNOWACYJNE al. Zwycięstwa 96/98, 81-451 Gdynia tel.: 58 698 21 61, e-mail: Publikacja dostępna jest w księgarni internetowej Wydawnictwo Novae Res jest partnerem Pomorskiego Parku Naukowo-Technologicznego w Gdyni.