Szukając szczęścia

Ania, psycholog pracująca z dziećmi i młodzieżą, zostaje zatrudniona w szkole podstawowej. Początkowa niechęć kobiety, by pracować w placówce szkolnej, z czasem przeradza się w zaciekawienie tym nowym miejsce, które nie jest wcale tak nudnym, jak się wydawało. Psycholog szkolny ma ręce pełne roboty, a młodzi ludzie mierzą się często z problemami, które mogą mieć wagę śmierci i życia. Jednocześnie kobieta przejmuje grupę wsparcia, pod nieobecność koleżanki. Raz w tygodniu prowadzi sesje, które z czasem stają się dla niej, jak i dla uczestników miejscem, gdzie wreszcie mogą być sobą, bez oceniania. Pewnego dnia na spotkanie przychodzi mężczyzna, który odmieni życie Ani. Jednak skrywa on pewną tajemnicę...

"Szukając szczęścia" to piękna, poruszająca opowieść o nadziei, o zmianach, o nieustannej walce o siebie. Tak jak czytamy na okładce, jest to terapeutyczna powieść. I zgadzam się z tym stwierdzeniem w stu procentach. Problemy młodych ludzi, które zostały poruszone w tej historii, to sytuacje, które dzieją się każdego dnia. Być może nie jedna osoba czytając tę powieść, będzie mogła odnieść ją do swojego życia. Autorka wyciąga rękę do czytelnika, wskazując drogę jaką warto podjąć by zawalczyć o siebie, by wyrwać się z toksycznych relacji, czasem udać się do terapeuty bez obaw i wstydu, oraz by nie zamykać oczu na dramat młodego człowieka, który z pozoru może wydawać się jakąś fanaberią.

Bardzo polecam wam książkę "Szukając szczęścia". Przekonacie się, że choć te poszukiwania bywają bolesne i trudne, to zawsze czeka na nas jutro, a wraz z nim nowa nadzieja.

Często zastanawiamy się, czy istnieje jakiś klucz do bram szczęścia. Prawda jednak jest taka, że to my sami musimy o nie zadbać (choć tak ulotne), nie bać się poszukiwać, błądzić, popełniać błędów. Ważne, by potrafić wszystko przemyśleć, wyciągnąć odpowiednie wnioski, by w przyszłości nie dopuścić do niechcianych wydarzeń. Wcale nie musimy być idealni. Pracując nad sobą, powinniśmy skupić się na poznawaniu siebie, swoich mocnych stron, ale i ograniczeń. Równie istotna jest świadomość, co możemy i co chcemy zmienić. 

Bohaterka książki pracuje jako psycholog dziecięca oraz prowadzi grupę wsparcia dla dorosłych, więc na co dzień ma styczność z wieloma problemami. Logiczne jest zatem, że Anna powinna umieć poradzić sobie z własnymi problemami. Uwikłana w dziwną relację z Janem, nie potrafi zerwać z nim kontaktów. 

Kamila Mitek (również pracująca jako psycholog) stara się nakreślić nam, z jakimi trudnościami mierzą się dziś ludzie, dzieci, młodzież oraz przedstawić kulisy pracy psychologa. W moim odczuciu wyszło jej to nadzwyczaj dobrze. Szczególnie zainteresowało mnie to, z jakimi problemami styka się szkolna młodzież. Jest to np. przedwczesne dorastanie, potrzeba akceptacji oraz sporo innych trudności i wyzwań, które nierzadko przerastają ich siły.

Wspomniany przeze mnie na początku motyw szczęścia, jest szeroko rozwinięty. Szczęścia poszukuje nie tylko Anna, ale i inni bohaterowie, co okazuje się bardzo interesujące. Byłam bardzo ciekawa, komu się to uda, jakie po drodze będzie musiał pokonać przeszkody oraz jakie podejmie decyzje. Co do zakończenia, to muszę przyznać, iż nie tego się spodziewałam... Jednak jest bardzo realne.

Dodam, iż Annę i innych bohaterów możemy znać z wcześniejszej powieści autorki zatytułowanej "Pomóż mi kochać". Fajnie było sprawdzić, co u nich słychać. Jednakże obie te książki można czytać jedna po drugiej lub niezależnie od siebie.

"Szukając szczęścia" to pełna emocji, tajemnic i niedopowiedzeń wartościowa lekcja życia dla każdego. To powieść, w której, mimo iż znajdziemy mnótwo problemów, to tchnie ciepłem, dobrocią i nadzieją. Przede wszystkim nadzieją i inspiracją do zmian. Poznajcie terapeutyczną moc tej historii!

Lato to czas, kiedy częściej sięgam po lżejsze lektury, takie jak komedie czy obyczajówki. "Szukając szczęścia" idealnie się ten mój wakacyjny trend wpisuje. Zaciekawiła mnie też opis książki i jej terapeutyczna rola, ponieważ wcześniej nie spotkałam się z terapeutyczną obyczajówką.

Anna Nowak jest psychologiem dziecięcym. Właśnie stara się o wymarzoną pracę w zamkniętym ośrodku wychowawczym. Posadę niestety dostaje jej były partner (chociaż partner to za duże słowo), Jan. Anna z braku innych ofert zatrudnia się w szkole podstawowej. Sądzi, że ta praca nie będzie wiązała się dla niej z żadnymi wyzwaniami i będzie najzwyczajniej w świecie nudna. Czy tak jest w rzeczywistości?

Poza problemami z pracą Anna zmaga się też z uczuciem do Jana, który lubi wykorzystywać jej słabość do niego. Czy aby zapomnieć o starej miłości, potrzebna jest nowa? Czy Anna uporządkuje własne uczucia i życie?

"Szukając szczęścia" to pierwsza książka Kamili Mitek, jaką miałam okazję przeczytać. Myślę, że nie ostatnia. Autorka ma bardzo lekkie pióro. Książkę czyta się przyjemnie, a lektura można powiedzieć, że jest kojąca.

Historia Anny i jej pracy jest ciekawa. Przedstawiona bardzo realnie i nawiązująca do aktualnych problemów wśród młodzieży i nie tylko. Anna jest psychologiem, ale jest też człowiekiem. Mierzy się z własnymi problemami i uczuciami. Chociaż wie, że Jan to nie jest dobry materiał na partnera, przynosi jej tylko ból, smutek i rozczarowanie, to nie potrafi się z tej relacji wyplątać. Jednak wsparcie przyjaciół i praca nad sobą pozwalają jej przejrzeć na oczy. Czy to wystarczy?

Również praca Anny rzuca jej wiele wyzwań i problemów. Uczniowie z depresją, problem agresji, alkoholizmu i praca z ich rodzicami, sprawiają, że psycholog musi czasem nagiąć zasady. Nic nie jest tylko czarno białe. Poza pracą w szkole Anna prowadzi też grupę wsparcia dla dorosłych. Rozmowy w trakcie ich spotkań skłaniają do refleksji również czytelnika. Jak wygląda moje życie, relacje z bliskimi, co mogłabym poprawić? Z taką książką się jeszcze nie spotkałam.

Najnowsza książka Kamili Mitek to historia o poszukiwaniu szczęścia, o szukaniu własnej drogi i własnego miejsca. Autorka daje wskazówki jak do tego szczęścia dotrzeć. Najważniejsze to pokochać siebie. Nie uzależniać swojego szczęścia od innych.

"Żaden człowiek nie da mi szczęścia, jeśli samodzielnie nie zbuduję go w sobie."